@soltannasir {جغرافیای علوم غریبه در ایران 47} { ارتباط داوود(ع) با ایران3 } (زمان زندگی و ظهور زرتشت ) در دوران زندگانی حضرت داوود(ع) یعنی در حدود 3000 سال پیش زبان بخش زیادی از مردم فلات ایران زبان اوستایی بوده است . که به همراه زبان سنسکریت هندی دو زبان مادر برای درخت بزرگ زبان آریایی(نه واژه جعلی هندو اروپایی) در جهان هستند . که بزرگترین درخت زبانی جهان است . از ویژگی های زبان اوستایی و سنسکریت غنای موسیقیایی این زبان هاست . که این زبان ها بسیار آهنگین است . وعلاقه به موسیقی در فرهنگ آریایی فلات ایران و هند کاملا مشهود است . پیشتر در مقاله تحقیق خط آمد که مسعودی در مروج الذهب می گوید { زردشت پور اسپتمان از اهل آذربایجان بود و او پیغامبر مجوس است و کتاب معروف را که عوام آن را 👈زمزمه گویند و مجوسان آن را ابستا مینامند آورد. حروف معجم این کتاب که او برای ایشان آورد شصت حرف معجم دارد. در حروف زبانهای دیگر حروف معجم بیشتر از این نیست} در مورد زمان ظهور زرتشت(ع) در عرصه فلات ایران و محل زندگی وی اختلافات بسیار است . دانشمندان اوستا شناس محل زندگی وی را آذرباییجان و خوارزم و خراسان و سیستان و... دانسته اند . و اما زمان تولد و ظهور وی نیز بسیار مورد اختلاف است . در کتاب بندهش از متون بسیار مهم زرتشتی به زبان پهلوی و همچنین مسعودی و ابوریحان بیرونی , زمان ظهور و بعثت زرتشت را در حدود258 سال پیش از حمله اسکندر به ایران می دانند , که حدودا در سال 330 پیش از میلاد انجام شد . یعنی در حدود 2600 سال پیش . استاد پور داوود مصحح اوستا بر اساس بعضی شواهد تاریخی احتمال می دهد که زمان تولد و وفات زرتشت در 2700 الی 2800 سال پیش در دوران پادشاهی سارگون دوم باشد . بیشتر زبانشناسان غربی بر اساس کهن ترین قسمت اوستا یعنی گاتاها نظریه 1400تا 1000سال پیش از میلاد مسیح را احتمال می دهند . جامعه زرتشتیان ایران بر اساس بعضی محاسبات گاهشماری تاریخ زادروز زرتشت را در روز 6فروردین 1768پیش از میلاد وتاریخ درگذشت او را 5 دی 1691 پیش از میلاد می دانند . (زرتشتیان هند این نظر را قبول ندارند) اما کهن ترین سند در باب زندگی زرتشت نوشته خانتوس لیدیایی یا کسانتوس است که در قرن پنجم پیش از میلاد می زیسته است . در یک نسخه این تاریخ این سند می‌گوید که زرتشت ۶۰۰ سال پیش از لشکرکشی خشایارشاه  به یونان می‌زیسته‌است. اما در نسخه‌های دیگر(اکثر نسخه ها) به جای ۶۰۰ رقم ۶۰۰۰ آمده‌است. شهبازی رقم ۶۰۰ را صحیح دانسته و به نظر او زرتشت در ۱۰۸۰ سال پیش از میلاد می‌زیسته است اما نیولی با انتقاد از نظر شهبازی، رقم ۶۰۰۰ را درست می‌داند بر این اساس که در میان دانشمندان و نویسندگان یونان این تمایل وجود داشته‌است که افلاطون  را از طریق دو دورهٔ سه هزار ساله به زرتشت پیوند دهند. (ظاهرا ارسطو یکی از این افراد بوده است ) نکته : اگر روایت سند تاریخی خانتوس مبنی بر ظهور زرتشت در 1080 پیش از میلاد را مد نظر داشته باشیم . با توجه به اینکه داوود(ع) بنا به نظر کارشناسان کتاب مقدس احتمالا در بازه زمانی 1040 پیش از میلاد تا 970 پیش از میلاد می زیسته است . اگر داوود(ع) به ایران آمده باشد احتمال دیدار داوود(ع) با زرتشت و یا یکی از شاگردان زرتشت محتمل است . 😊 نکته 2: به نظر اکثر کارشناسان و محققین زرتشت شناس , تاریخ 2500الی 2600سال پیش برای زندگی زرتشت و همچنین تاریخ 6000سال پیش از افلاطون نامعقول است . و زمان زندگی زرتشت در بازه زمانی بین 3800 الی 2700 سال پیش بوده است . #زرتشت #جغرافیا #علوم_غریبه #افلاطون #ارسطو #اوستا #گاتاها @soltannasir 📓📓📓📓📓📓📓📓📓📓📓📓

@soltannasir {جغرافیای علوم غریبه در ایران 48} {ارتباط داوود(ع) با ایران 4} حال باید به شباهت های روایت زندگی داوود(ع) با فرهنگ ایران زمین و مغان بپردازیم . گفته شد که در زمان داوود(ع) زبان بخش زیادی از مردم ایران زمین زبان اوستایی بوده است . علی ای حال فارغ از اینکه زرتشت پیش از داوود(ع) در ایران بوده یا پس از آن شواهدی مبنی بر تاثیر پذیری داوود(ع) از فرهنگ آریایی و مغان ایران زمین وجود دارد . 1 سرودن شعر و مناجات با خداوند در قالب اشعار و کلام موزون و آهنگین : داوود(ع) شعر می سروده و مزامیر وی به شکل مناجات و شعر با خداوند می باشد . گاتاهای زرتشت نیز به شعر است . و زبان اوستایی زبانی آهنگین بوده است . و ایرانیان چه در دوران حکومت دین زرتشیت و چه پیش از آن در دوران مهرپرستی خویش به مناجات های آهنگین می پرداختند . (در فرهنگ و آیین ودایی هندوستان نیز سروده های وداها و بهاگوادا گیتا به زبان آریایی سنسکریت و همچنین شعر گونه و آهنگین است ) نکته : این سنت سرودن اشعار عرفانی تا دوره اسلامی در میان صوفیان و عرفای اسلامی زنده مانده است . 2: مسئله نور و ظلمت : در کتاب دوم شموئیل فصل 22م آیه 29 اینگونه آمده است 👇👇? { بدرستی که ای خداوند👈 نور من تویی و خداوند 👈تاریکی مرا به روشنایی مبدل خواهد نمود} اندیشه اینکه نور بنده از خداوند است و امیدواری به این مسئله که حق تعالی تاریکی من را به روشنایی بدل کند . شباهت زیادی به جایگاه نور و ظلمت در حکمت مغان ایران باستان و اوستای زرتشتیان دارد . اندیشه ای که در مناجات داوود(ع) شکل توحیدی دارد . منتهی در ایران باستان به مرور زمان شکل ثنویت به خود می گیرد . به هر حال شکل مناجات های زبور شباهت زیادی به بخش های مختلف اوستا نظیر یسنا و گاتاها و...دارد . که این مسئله نیازمند تحقیق و بررسی گسترده دارد . که در این مختصر نمی گنجد. 3 : استفاده از ابزار و آلات موسیقی مشابه. با مغان مهرپرست توسط داوود(ع) به روایت عهد عتیق و مزامیر :در کتاب مزامیر یا تهیلیم در مزمور هشتاد ویکم اینگونه آمده است 👇👇 { 1: ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست برای خدای یعقوب آواز و شادمانی دهید 2: سرود را بلند بخوانید و دف را بیاورید , و بربط دلنواز را با رباب بنوازید .} نکته: خاستگاه بربط با استناد به نگاره‌های کنده شده عیلامی در هزاره سوم پیش از میلاد، جنوب و جنوب غربی ایران است . نکته2: در فقراتی دیگر از مزامیر صحبت از چنگ نیز شده که آن نیز سازی متعلق به فلات ایران و تمدن ایلامی است . نکته 3 : همانگونه که گفته شد بسیاری از علما این روایت را در مورد داوود(ع) نمی پذیرند. 4: رقصیدن و وجد و سماع به مانند مغان مهر پرست ایرانی بنا به روایت عهد عتیق و مزامیر 👈نه روایت قرآنی 👉 : { هللویا خداوند را با سرود تازه بسرایید و تسبیح او را در جماعت مقدسان (1) و بنی اسرائیل در پادشاه خويش وجد نمايند و پسران صهیون در پادشاه خویش وجد نمایند( 2 )نام او را با رقص تسبيح بخوانند, با بربط و عود او را بسرايند. (3) زيرا خداوند از قوم خويش رضايتمندي دارد، مسكينان را به نجات خرسند مي‌سازد. (4) مقدسان از جلال فخر بنمایند و بر بستر های خود ترنم بکنند .(5)ستایش بلند خدا در دهان ایشان باشد, و شمشیر 👈دو دمه👉در دست ایشان. (6)تا از امت ها انتقام بکشند و تأدیب ها بر طوایف بنمایند(7) و پادشاهان ایشان را به زنجیرها ببندند, و سروران ایشان را به پایبندهای آهنین(8) و داوری را که مکتوب است بر ایشان اجرا دارند , این کرامت است برای همه مقدسان او هللویا}(مزمور 149) این فقره از مزامیر را بدین خاطر انتخاب نمودم زیرا که به نظر فقیر هم بشارت وجود رسول الله(ص) را در خود مستتر دارد . و هم بشارت عصر ظهور حضرت صاحب الزمان(عجل الله ) را . و شمشیر دو دم در این فقره می تواند نشانی از شمشیر ذوالفقار باشد. ادامه دارد .... #جغرافیا #علوم_غریبه #داوود(ع) #مزامیر #زرتشت @soltannasir 💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦💦

@soltannasir { جغرافیای علوم غریبه در ایران 54} { زوهر و زاهاو3} { نگاهی مجدد به واژه زوهر } نکته جالبی در باب واژه زوهر وجود دارد . و آن اینکه این واژه با کمی تغییر در تلفظ در ایران باستان نیز رایج بوده است . واژه «زوهر » از آن در اوستا زَاُثرَzaothra و در پهلویzavrو زوهر zohr است. امروزه زردشتیان آن را آب «آب زور» می نامند که معنی دهش و نذر آشامیدنی و مایع را می دهد. زوهر پیشکش یا نثاری است که به منظور تقدیس و برکت بخشی به👈« آتش» 👉 یا 👈«آب» 👉می دهند . در آیین زرتشتی به دو نوع زوهر , یعنی 👈« آتش زوهر»👉 و 👈«آب زوهر»👉 بر می خوریم . «آتش زوهر » نثار و پیشکشی به آتش است . که پیه یا چربی و روغن برای سوختن آن می نهند . رسم نهادن چربی حیوانی بر آتش به عنوان زوهر از 50 سال پیش در ایران منسوخ شده است . معمولا هنگام نشاندن آتش بهرام , زوهر نثار می شود . آتش زوهر را می توان به آتش های دیگر نیز داد . آتش واسطه رسانیدن قربانی به خدایان تمدن آریایی (هند و ایران) است . که بقایای آن به شکل دادن زوهر به آتش تا امروز پابرجا است . (نکته : در آیین یهودیت نیز قربانی حیوانی را طی مراسم خاصی می سوزانند . و همچنین در آیین های باستانی خدایان میان رودانی نیز چنین عملی انجام می شود) زوهر گوسپند و بز و گاو و خر و خوک نیز جایز است . در قرن های بعد از اسلام بتدریج زوهر خوک و گاو ترک شد . زوهر همچنین در مورد گوشت قربانی که به ایزدان اهدا می شده به کار رفته است . این رسم در میان زرتشتیان ایران بسیار رایج است . و در میان پارسیان هند نیز اثری از آن را می یابیم : گوسفندی را می کشند . و سرخ می کنند و قطعه کوچکی از آن موبد در هنگام اجرای مراسم یزش خاص می خورد . بخشی از آن را به فقرا می دهند و بقیه به موبد می رسد . آب زوهر , آب تقدیس شده است . که در مراسم مذهبی مانند یسنا , ویسپرد و وندیداد از آن استفاده می شود . تهیه آب زوهر مراسم خاصی دارد و معمولا ترکیب آب با هوم , شیر و یا انار است که با دعا خوانده شده و گیاه دیگری آمیخته می شود . در کتاب مینوی خرد یکی از تاثیرات آب زوهر نابودی حیوانات موذی دریایی ذکر شده است . نکته : مقدس بودن آب و آتش و آیین های مربوط به آن در نزد ایرانیان سابقه ای بسیار طولانی دارد . آیین پیشکشی زوهر آب مربوط به ایزد «اردوی سورا آناهیتا» است . . زیرا ایزد آناهیتا ایزد آب است که با کوکب زهره مرتبط است به همین دلیل این کوکب در ایران ناهید نامیده می شود .و عنصر کوکب زهره در نجوم آب است . و زوهر آتش پیشکشی به ایزد مهر است . که ایزد کوکب خورشید است و عنصر کوکب خورشید آتش است . آنچه اینجا برای ما اهمیت دارد این است که چرا به پیشکشی قربانی زوهر گفته می شود . ما در روایت شفاهی داریم که مردمان تمدن باستانی ساکن در اطراف دریاچه ارومیه برای الهه «زوهر» و اله «زاهاو» قربانی می نمودند . و الهه «زوهر» نیز الهه کوکب زهره است و با عنصر آب مرتبط است . و اله «زاهاو » نیز اله کوکب شمس است و با عنصر آتش مرتبط است . آیا ممکن است قربانی هایی که در دریاچه ارومیه به این دو خدای باستانی پیشکشی می شده است . باعث این شده باشد که در دیانت زرتشتی به پیشکشی به درگاه ایزدان و علی الخصوص پیشکشی آب و آتش , زوهر بگویند . اگر تاریخ زندگانی زرتشت در حدود سه الی چهار هزار سال پیش بوده باشد. این احتمال وجود دارد . نکته دیگر آنکه واژه زوهر به صورت زور در می آید و امروزه زرتشتیان به آب زوهر «آب زور» می گویند . و واژه «زاهاو» در پارسی به صورت «زر» در می آید . بنابراین دو واژه آشنا در ادبیات عامیانه مردمان ایران یعنی دو کلمه «زر» و «زور» که همواره در کنار هم بکار می رود , شاید ریشه در داستان الهه «زوهر »و اله «زهاو» داشته باشد . {ادامه روایت شفاهی 2} 👇👇👇 { ادامه روایت شفاهی ..... طراحی ستاره شش پر و طلسمات آن برای اولین بار توسط این دو خدای کیمیاگر { «زوهر » و «زاهاو»} انجام شد . این دو خدای کیمیاگر در دوران سلطنت شاه فریدون افسانه ای از خدمت گزاران وی بودند . و در دانش کیمیاگری و طلسمات و افسونگری بسیار به وی کمک نمودند . ... ادامه دارد } نکته :حکیم نظامی گنجوی در کتاب شرفنامه در بخش رفتن اسکندر به کوه البرز بدنبال گنج فریدون آورده :👇👇 باید ساقی آن شیر شنگرف گون که عکسش در آید به سیماب خون به من ده که سیماب خون گشته ام به سیماب خون ناخنی رشته ام بر آنم من ای همت صبح خیز که موج سخن را کنم ریز ریز به زرین سخن گوهر آرم به چنگ سر زیر دستان در آرم به سنگ 👈زر 👉آن👈 زور👉 و زهره کی آرد به دست که دارای دین را کند زیر دست در ادامه به داستان فریدون می پردازیم #زوهر #زاهاو #زر #زور #زرتشت #جغرافیا #علوم_غریبه @soltannasir ☃☃☃☃☃☃☃☃☃☃☃☃☃☃

@soltannasir { پاسخ به سوالات 152 } { سخنی دیگر در باب پیوند اسطوره و دین 30 } { عطارد در نقش وزیر و پایان فرمانروایی شمس 26 } ادامه ...👇 همچنین در هر دو #اسطوره نقش #خورشید در جایگاه #عدالت و #میزان پررنگ است . ولی دو اسطوره تفاوت هایی نیز با یکدیگر دارند . در آیین زرتشتی مسیر ارواح مردگان به شکل پل چینود است که بر بالای #البرز کوه باستانی که بسیار به کوه #قاف اسلامی شبیه است قرار دارد . ولی در اساطیر مصری مسیر عبور ارواح رود #نیل آسمانی است و ارواح مردگان با زورق به تالار حقیقت و محل ترازوی اعمال می رسند . همچنین بین ایزدان #مهر و #رشن و #سروش ، باایزدانی نظیر #حورس و اوزیریس و #تحوت و #ماعت تفاوت های نسبتاً زیادی وجود دارد . بنابراین در عین اینکه اسطوره ایرانی و مصری با یکدیگر شباهت دارند تفاوت های معنا داری نیز با یکدیگر دارند . اکنون توضیحات استاد #ابراهیم_پور_داود را درباره ایزد سروش که در مقدمه سروش یشت هادخت از مجموعه #یشت های #اوستا نوشته اند برایتان نقل نمایم تا تفاوت های دو اسطوره را در عین شباهتشان درک نمایید : 👇 { سروش در اوستا سراوش (Sraos^a) معنی آن اطاعت و فرمانبرداری است ، به خصوص اطاعت از اوامر الٓهی و شنوایی از کلام ایزدی سروش از سرو (sru) که به معنی 👈شنیدن است و در اوستا بسیار استعمال شده ، مشتق می باشد . کلمهٔ سروش به معنی #فرشته در ادبیّات فارسی معروف است ، کلمات دیگری نیز از جنس آن و از همان ریشه و بنیان در زمان ما باقی است که یادآور معنی اصلی سروش هم می باشد و آن کلمات عبارت است از #سرود و سراییدن . در #گات ها کلمه ٔسروش غالباً به معنی مذکور آمده است ، در سایر قسمت های اوستا نیز به همین معنی بسیار استعمال شده است ، حسّ اطاعت و قوّهٔ فرمانبرداری خود یکی از نعم الهی است بسا تمنّای داشتن آن گردیده است . به کلمهٔ سروش حرف أ که از ادوات نفی است افزوده أسراوش گفته اند یعنی نافرمانبرداری و تمرّد از احکام ایزدی ، بسا در یک فقره از اوستا چندین بار کلمهٔ سروش تکرار شده است ، گهی اسم مجرّد به معنی مذکور و گهی اسم خاص فرشته معروف . در قدیم ترین قسمت اوستا نیز چندین بار از سروش فرشته اراده شده است ، در هر جایی از گات ها که به این فرشته بر می خوریم او را دارای مقام بسیار عالی می بینیم و به صفت مهین و بزرگ متّصف است . سروش یکی از مهمّ ترین ایزدان آیین #مزدیسناست ، مظهر اطاعت و فرمانبرداری است ، نمایندهٔ خصلت رضا و تسلیم است در مقابل آیین خداوندی ، از حیث مقام و رتبه سروش با مهر همسر و برابر است ، حتی گاهی در جزو #امشاسپندان شمرده می شود . در مقالهٔ امشاسپندان گفتیم که نخست سپنت مینو (خرد مقدس ) در سر امشاسپندان جای داشته ، پس از آنکه از دستهٔ امشاسپندان جدا شده ، برای آنکه عدد هفت را کامل کنند #اهورامزدا را به جای #سپنت_مینو قرار داده اند و گاهی هم برای تکمیل عدد مقدس سروش را آخرین امشاسپند قرار داده و وهم (بهمن) در سر جای گرفته است . در ادبیّات متأخر مزدیسنا سروش از فرشتگانی است که در روز قیامت برای حساب و میزان گماشته شده است ، از خود گات ها نیز معلوم می شود که این فرشته را در اعمال روز واپسین مدخلیّتی است چه در یسنا 43 در قطعهٔ دوازده #زرتشت به اهورامزدا می گوید : « از آنچه تو فرمان دادی سرنپیچیدم ، وقتی که گفتی برخیز و بشتاب پیش از آنکه سروش من به همراهی اش با گنج و مال مُزد هر یک از دو گروه راستی و دروغ پرست را از سود و زیان تقسیم کند » . غالباً در اوستا سروش با صفت توانا و پیروزمند و خوش اندام ؛ بسا با صفت دلیر و اسلحهٔ قوی آزنده و اهورایی آمده است . در میان اوصافی که برای سروش آورده شده به خصوص صفت « تنو منتر » بسیار قابل دقت است ، این صفت را در تفسیر پهلوی اوستا به (تن فرمان) ترجمه کرده اند یعنی کسی که سراسر وجودش فرمانبرداری است «منتر» به معنای کلام ایزدی است . ترکیب این کلمه با «تنو» (تن) یک صفت بسیار برازنده برای سروش تشکیل داده است ، چه گفتیم که این فرشته مظهر اطاعت از اوامر الهی است . وظیفه اش این است که خاکیان را راه اطاعت نشان دهد و رسم بندگی بیاموزد ، از این رو خود در مقابل قوانین مصدر جلال تسلیم محض است ، چشم و گوش به امر و نهی خدایی دوخته ؛ تن به قبول احکام عالم بالا در داده است . نظر به وظیفهٔ این فرشته است که در اوستا می خوانیم اوست در میان مخلوقات مزدا اوّل کسی که زبان به ستایش خداوند و نیایش امشاسپندان گشود ، اوست نخستین کسی که مراسم مذهبی به جای آورد و پنج گات های زرتشت را بسرود . ابوریحان بیرونی نیز می نویسد سروش اول کسی است که مردم را برای ستایش پروردگار به زمزمه نمودن امر کرد . در ادبیّات متأخرین مزدیسنان سروش پیک ایزدی و حامل وحی خوانده شده است و در کتب فارسی او را با جبرائیل سامی یکی دانسته اند ، ... } ادامه دارد ... @soltannasir 🌟🌞🌚🌙🌜🌛