آقا #امیرالمؤمنین‌ (علیه‌السلام): در گفتن عیب کسی شتاب نکن؛ شاید خدایش بخشیده باشد. - نهج‌البلاغه،خطبه۱۴۰

آقا #امیرالمؤمنین‌ (علیه‌السلام): هرگاه توانایى و دست يافتن بر چيزى فراوان شود؛ علاقه و خواستن آن كم گردد. - نهج‌البلاغه،حکمت۲۴۵

منجی نمیاد؛تا خودمون ناجیِ خودمون نشدیم.

امسال چقدر برا منجی‌ت ناجی‌گری می‌کنی؟

آقا #امیرالمؤمنین‌ (ع) به اباعبدالله‌ الحسین‌ می‌فرمود: پسرم؛ هیچ گنهکاری را ناامید مکن.. • چه بسا شخصی،یک عمر گناه می‌کند، اما فرجامش به نیکی ختم می‌شود! • و چه بسا شخصی که عمری عمل می‌کند، اما در پایان،گرفتار فساد می‌شود! و رهسپار دوزخ می‌گردد. - بحارالانوار،ج۷۷،ص۲۳۹

چقدر عشق بزرگ است و من چقدر کوچکم.

‏از مظلومیت #امیرالمؤمنین‌ همین بس که وقتی در مِحراب شهید شد، عده‌ای گفتند مگر علی نماز می‌خواند؟!

با صد چراغ می‌طلبم عیب خویش را کو فرصتی که فرق کنم خوب و زشت خلق؟ - صائب تبریزی

«شأن هنرمند آیینه‌گی است. شأن هنرمند با هر زاویه‌ای که دارد این است که صیقلی باشد،که بتواند در برابر وقایع آیینه‌گی کند؛ این آیینه‌گی همان هنر اوست.» این را "سید شهیدان اهل قلم" شهید سید مرتضی آوینی می‌گفت؛ چیزی که آوینی از سینما می‌خواست این بود که به مردم فقیر فخر نفروشد،گدای جایزه بی‌هویت نباشد و مماس با نیازهای مردمش باشد.

شما همان مواسات قلبی با مظلومان را هم، یاری بدانید! که هر چه از قلب برآید؛ در عمل خواهد نشست. اگر در قلب‌تان بابت اتفاقات اطراف واکنشی حس نمی‌کنید؛ در تجسم آن اتفاق در واقعیت هم واکنشی در عمل نشان نخواهید داد. در قلب‌تان به ظلم حسی ندارید؟ زیر بار ظلم خواهید رفت.

بخشی از وصیت‌نامه سیدِ شهیدانِ اهلِ قلم: زندگی زیباست،اما شهادت از آن زیباتر است؛ سلامتِ تن زیباست،اما پرنده‌ی عشق، تن را قفسی می‌بیند که در باغ نهاده باشند. و مگر نه آن‌که گردن‌ها را باریک آفریده‌اند،تا در مقتلِ کربلای عشق،آسان‌تر بریده شوند! و مگر نه آن‌که از پسرِ آدم، عهدی ازلی ستانده‌اند که حسین را از سرِ خویش،بیشتر دوست داشته باشد! و مگر نه آن‌که خانه‌ی تن،راهِ فرسودگی می‌پیماید تا خانه‌ی روح، آباد شود! و مگر این عاشقِ بی‌قرار را بر این سفینه‌ی سرگردانِ آسمانی، که کره‌ی زمین باشد، برای ماندن در اصطبلِ خواب و خور آفریده‌اند! و مگر از درونِ این خاک، اگر نردبانی به آسمان نباشد، جز کرم‌هایی فربه و تن‌پرور بر می‌آید! ای شهید، ای آن‌که بر کرانه‌ی ازلی و ابدیِ وجود بر نشسته‌ای؛ دستی برار و ما قبرستان نشینانِ عاداتِ سخیف را نیز، از این منجلاب بیرون کِش. - شهید سید مرتضی آوینی