خوش آن زمان ، که نکویان کنند غارتِ شهر ؛ مرا تو گیری و گویی که این اسیرِ من است ! #فور .

دلبر غیر حیدر برگزیدن هرگز ، جز بار غمش به دوش کشیدن هرگز ، دل از همه می توان بریدن امّا ، دل را نفسی از او بریدن هرگز ؛ [ لافتی ] .

بابا علی ؛ نامت هنوز هم هیجان می‌دهد مرا ، دورت بگردم ..

کفن کنید مرا رو به قبله‌ی حرمش ، نجف چه جای قشنگیت برای تدفینم ؛

ز مرگ واهمه داری اگر ، تصور کن ، که مرده‌ای تو و بالا سرت نشسته علی ؛ [ خاصَةُ اللّه‌ ] .

در قبر چنان شِعر بخوانم ز علی ، تا هر دو ملك ز شوق [ هو هو ] بکشند .. ؛

من تو رو نداشتم کجا میرفتم آقا :)) [ هنر ِ سکوت ] . #فور

در خفا با قصد ویرانی ، به سویم تاختید ، حال اما شاهدید ، از من چه کوهی ساختید ، آدمی در بردنش گاهی ضرر هم میکند ، کیف را بردید اما آبرو را باختید .. ؛

وقتی خداوند خواست آدم و فرزندانش را خلق کند ، فرشتگان فرمودند : خدایا ! زمین ، گنجایش این همه آدم را ندارد . فرمود : من ، مرگ را می‌آفرینم . فرشتگان پرسیدند : اگر مرگ آفریده شود ، زندگی برای انسان ناخوشایند نمیشود ؟ فرمود : من امید را می‌آفرینم ؛ [ اما امان از روزی که امید به زنده ماندن وجود نداشته باشد ] .

توی قم غریبم اما ، دستامو کسی نَبَسته ..

من کویرمو ملتمسه ، بارونه ابالفضلم ؛

یکی از بهترین تصمیماتی که می‌تونید توی زندگی بگیرید اینه که : [ دست از ستایش مردم بردارید ] . این لزوما به این معنا نیست که دیگران رو تحسین نکنیم ! بلکه به این معناست که [ شیفته‌ی دیگران و وجود شون نشیم ] . چون بیشتر مردم شایستگی ستایش رو ندارن ..