eitaa logo
به سوی سماء
931 دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
469 ویدیو
38 فایل
بسم الله الرحمن الرحیم مطالب معرفتی، اخلاقی و گه‌گاه هنری
مشاهده در ایتا
دانلود
امام باقر علیه السلام: الآخِرَةُ دارُ قَرارٍ وَالدُّنيا دارُ فَناءٍ و زَوالٍ، ولكِنَّ أهلَ الدُّنيا أهلُ غَفلَة. آخرت، سراى ماندگاری است و دنيا جای نابودی و هلاک. اما دنیاگرایان اهل فراموشی‌اند. (الكافي، ج۲، ص۱۲۲) @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
«ندای رجب ۱» قال رسول اللّه (ص): «إنَّ اللّهَ تَعالى نَصَبَ فِي السَّماءِ السّابِعَةِ مَلَكا يُقالُ لَهُ الدّاعي. فَإِذا دَخَلَ شَهرُ رَجَبٍ يُنادي ذلِكَ المَلَكُ كُلَّ لَيلَةٍ مِنهُ إلَى الصَّباحِ: طوبى لِلذّاكِرينَ! طوبى لِلطّائِعينَ! و يَقولُ اللّهُ تَعالى: أنا جَليسُ مَن جالَسَني، ومُطيعُ مَن أطاعَني، وغافِرُ مَنِ استَغفَرَني، الشَّهرُ شَهری، وَ العَبدُ عَبدي، وَ الرَّحمَةُ رَحمَتي، فَمَن دَعاني في هذَا الشَّهرِ أجَبتُهُ، و مَن سَأَلَني أعطَيتُهُ، و مَنِ استَهداني هَدَيتُهُ، و جَعَلتُ هذَا الشَّهرَ حَبلاً بَيني و بَينَ عِبادي؛ فَمَنِ اعتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إلَيَ». پيامبر خدا (ص): «خداوند متعال، در آسمان هفتم، فرشته‌اى گماشته است كه به آن ، «داعى» مى‌گويند. چون ماه رجب فرا رسد، آن فرشته، هر شبِ آن ماه را تا صبح، ندا مى‌دهد: خوشا بر ذاكران، خوشا بر طاعت كنندگان! خداوند متعال مى‌فرمايد: من، همنشين كسى هستم كه با من همنشين باشد، و مطيع كسى هستم كه اطاعتم كند، و آمرزنده كسى هستم كه از من آمرزش بخواهد. ماه، ماه من است و بنده، بنده من و رحمت، رحمت من. هركه مرا در اين ماه بخوانَد پاسخش مى‌گويم و آنکه از من [چيزى] بخواهد، عطايش مى‌كنم و هركه از من هدايت جويد، راهنمايش باشم. اين ماه را رشته‌اى بين خودم و بندگانم قرار داده‌ام. هركس به اين ريسمان چنگ زند، به من مى‌رسد». (سید بن طاوس، إقبال الأعمال، ج۲، ص۶۲۸) ۱ @sooyesama
امام باقر (ع): إنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُحِبُّ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ كُلَّ عَبْدٍ دَعَّاءٍ فَعَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ فِي السَّحَرِ إِلَى طُلُوعِ الشَّمْسِ فَإِنَّهَا سَاعَةٌ تُفَتَّحُ فِيهَا أَبْوَابُ السَّمَاءِ وَ تُقَسَّمُ فِيهَا الْأَرْزَاقُ وَ تُقْضَى فِيهَا الْحَوَائِجُ الْعِظَامُ. خداوند عزّوجلّ از میان بندگان باورمند خود آنها که زیاد دعاکننده‌اند را دوست دارد. پس بر شما باد به نیایش در سحر تا طلوع آفتاب، که این هنگامی است که درهای آسمان گشوده، روزی‌ها تقسیم و نیازهای بزرگ برآورده می‌شوند. (کلینی، «اصول کافی»، ج۲، ص۴۷۸) @sooyesama
هدایت شده از به سوی سماء
همه ملائکه، بلکه همه عالم، داعی الی الله هستند. اما آنها داعی به وجوه و ظهورات الله هستند. ملک «داعی»، را داعی گفته‌اند؛ چون به بالاترین مراتب هستی، و ظهور تامِ الله، دعوت می‌نماید. او از فراز آسمان هفتم، ندا می‌دهد و به آنجا دعوت می‌نماید. ده‌هزار «قل هو الله»، استغفار و دیگر اعمالی که در ماه رجب وارد شده، در واقع، اجابت ندای اوست. این عبادات، از عرش عالم نازل شده، و عرشِ آدم را پرورش می‌دهد. (با تصرف و تلخیص) @sooyesama
هنگامی‌که آقای خمینی بیمارستان بود، چند روز قبل از وفاتش، پنج‌شنبه بعد از نماز صبح، درحالی‌که خواب نبودم، دیدم ایشان زیبا، خوش‌رو و با لبخند، از جلوی من گذشت. چهره‌اش از عکس او زیباتر بود. بعد از چند روز که خبر وفات ایشان منتشر شد، متوجه شدم که ایشان [در آن مکاشفه] آمده از من خداحافظی کند. خوشحال بود برای اینکه کارش تا آخر، درست بوده و از آنچه انجام داده [انقلاب و...]، پشیمان نیست؛ بلکه کارش ناجح (موفق) بوده است. (ری‌شهری، زمزم عرفان) @sooyesama
امام جواد علیه السلام: مَن أطاعَ هَواهُ أعطى عَدُوَّهُ مُناهُ آن‌که از هوای نفسش پيروى كرد، آرزوى دشمنش را برآورد. (أعلام الدين: ص ۳۰۹) @sooyesama
استاد یزدان‌پناه در دیدار علمای نجف اشرف شرکت‌کننده در دوره‌های مؤسسه آموزش‌های کوتاه‌مدت و فرصت‌های مطالعاتی که در تاریخ ۲۰ بهمن در آستانه پیروزی انقلاب برگزار شد، به تبیین عرفان اجتماعی و بسط آن در انقلاب اسلامی و شرح مراحل اسفار اربعه و خصوصا سفر سوم و چهارم و مرحله بقاء بعد الفناء پرداخت و امام خمینی رحمةالله‌علیه را یک عارف و سالکی دانست که در مبارزه با رژیم شاه سلوک می‌کرد. ایشان به نقل از آیت‌الله جوادی آملی حفظه‌الله بیان کرد که همانطور که امام خمینی رحمةالله‌علیه سیاست را عین دیانت می‌دانست، به همان میزان طریقت و عرفان را عین سیاست می‌دانست. استاد یزدان‌پناه، عارف ندانستن اصحاب اهل‌بیت علیهم‌السلام را اجحاف در حق ایشان دانست و بیان کرد: احوالات منقول سلمان فارسی، کمیل بن زیاد و جابر جعفی و دیگر یاران اهل‌بیت علیهم‌السلام بیانگر حالات معنوی و ثقل عرفانی ایشان دارد. ایشان تبیین بخشی از روایات شیعه را متوقف بر فهم مباحث عرفان نظری و عملی دانست که بدون آن‌ها این روایات قابل تبیین نیست. آیت‌الله یزدان‌پناه با تبیین مقام فنا و بقاء بعد الفناء بیان کردند: مقام فنا یک مقام ناقص است اما برخی با بازگشت از سفر حقانی خود در میان خلق همه امور را حقانی دیده و با این نگاه در خط مقدم امور قرار می‌گیرند که نمونه بارز آن شخص امام خمینی رحمةالله‌علیه است. ایشان خاطرنشان کردند: سردار شهید حاج قاسم سلیمانی در زمان جنگ تحت تأثیر شهید یوسف‌اللهی و حالات عرفانی او بوده و پس از جنگ این حالات سنگین عرفانی در ایشان تداوم یافت. بنابراین تحقق عرفان عملی و اجتماعی امام خمینی رحمةالله‌علیه در انقلاب اسلامی با پرورش جوانان انقطاعی و دارای حالات عرفانی رخ داد. حضرت استاد با تبیین برخی فرازهای عرفانی ادعیه از جمله مناجات شعبانیه و اهتمام حضرت امام خمینی رحمةالله‌علیه به این دعا به فرازهای آخر این دعا از جمله فراز  «إِلَهِي هَبْ لِي كَمَالَ الانْقِطَاعِ إِلَيْكَ…» و «وتصير أرواحنا معلقة بعز قدسك» پرداختند و افزودند: توضیح مقام عزّ در این فراز عرفانی جز با عرفان نظری امکان پذیر نیست. @sooyesama @nasimehekmat
امیرمومنان علی (ع): مَا لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ آيَةٌ هِيَ أَكْبَرُ مِنِّي وَ لاَ لله منْ نَبَإٍ أَعْظَمُ مِنِّي خداوند عزوجل را نشانه‌ای بزرگ‌تر، و خبری والاتر از من نیست. (کلینی، الکافی، ج۱، ص۲۰۷) @sooyesama
اگر شخصی بی‌متابعت شرع مطهر از مراتب کشف و عیان دم زند، صاحب زندقه و الحاد و جامع فساد و افساد است... . لعنت خدا و اولیای خدا بر آن فرعونی باد که بی‌تقوا دم از عشق حقیقی زند. رساله مرآة‌العارفین (در مجموعه آثار شیخ محمود شبستری)، ص۳۹۷ @sooyesama
آدمی، مجموعه‌ای از پرسش‌های بی‌پایان است. هر پرسشی که پاسخ می‌یابد، پرسش‌های تازه‌ای تولید می‌کند. بنابراین شتاب افزایش پرسش‌ها از پاسخ‌ها بیشتر است! هرچه آگاه‌تر می‌شویم، ناآگاهی ما چندبرابر می‌گردد. البته ناآگاهی رشد نمی‌کند؛ زیرا از آغاز بی‌کران بوده است. آن‌چه درپی رشد آگاهی، روی می‌دهد، آگاهی بیش‌تر ما از ناآگاهی‌هایی پیشین ماست. با‌این‌بیان آدمی، مجموعه‌ای از پرسش‌های بی‌کران است، که هرچه بیشتر بداند، درواقع، از نادانی خویش بیش‌تر باخبر می‌گردد. البته جهلی که درپی علم، پدیدار می‌شود (برخلاف جهل پیش از علم) ممدوح است. جهلی که به حیرتی شگرف و سرگشتگی‌ای شیرین می‌انجامد و ای بسا روزنه شهود را بگشاید. شهودی بی‌کران، به گستره کیهان. شاید به‌همین‌رو پیامبر خاتم (ص) می‌فرمود: "رب زدنی فیک تحیرا". @sooyesama
هانری کربن به من گفت: نقطه عطف زندگی فلسفی او آن روزی بود که در دانشگاه سوربن سر کلاس ماسینیون نشسته بود. ماسینیون از علاقه کربن هم به فلسفه و هم به هایدگر و کسانی مانند او آگاه بود و علاقه معنوی کربن را به فلسفه خوب می شناخت. او در پایان کلاس، کتاب کهنه‌ای را از جیب بیرون آورد و درحالی‌که آن‌را به کربن می‌داد، گفت: این کتاب گمشده توست. این کتاب چاپ سنگی بود از حکمة الاشراق شیخ شهاب‌الدین سهروردی. در آن زمان کربن زبان عربی را قبلا آموخته بود و آن‌را به خوبی می‌دانست. او گفت: من شروع به خواندن این کتاب کردم و کل زندگی‌ام دگرگون شد و دریافتم که گمشده حقیقی من نه هایدگر بل‌که این کتاب بود. او منتقد سرسخت اگزیستانسیالیسم بود. زمانی کربن گفت: وجود برای اگزیستانسیالیست‌ها به مرگ رهنمون می‌شود، درحالی‌که در فلسفه‌ ملاصدرا و فلسفه ایرانی اسلامی راه به تعالی می‌گشاید و همواره رو به سوی مراتب بالاتر دارد. (گفتگوی رامین جهان‌بگلو با سیدحسین نصر، صفحه۱۵۴) @sooyesama
چه بسا ممکن است حوادث روزگار به گونه‌ای رقم خورد که شاگردان یک ولیّ الهی نتوانند از او تلمذ کرده و آن‌گونه که باید، علوم و حقایق را مشافهةً (رو در رو و به صورت مستقیم) از او اخذ کنند. در این‌گونه موارد شاگردان باید صبر به خرج داده و افق دیدشان را به نشئه‌های مافوق معطوف دارند. نباید زود ناامید و خسته شوند... آن‌چه اصل است، یکی طهارت در تمامی مراتب انسانی است و دیگری خود را در محضر یک ولیّ الهی دیدن، به وی تمسّک جستن و از وی یاری طلبیدن است. از آن پس آن ولیّ الهی خود به میدان آمده و زمام امور شخص را به‌دست می‌گیرد و او را به بالاتر از آن کمالاتی که شخص انتظار آنها را داشته است می‌رساند. (استاد صمدی، شرح رساله انسان کامل از دیدگاه نهج‌البلاغه، باب دوم) @sooyesama
امام صادق (ع): كانَ عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ يَقُولُ لِأَصْحَابِهِ يَا بَنِي آدَمَ اهْرَبُوا مِنَ الدُّنْيَا إِلَى اللَّهِ وَ أَخْرِجُوا قُلُوبَكُمْ عَنْهَا فَإِنَّكُمْ لَا تَصْلُحُونَ لَهَا وَ لَا تَصْلُحُ لَكُمْ وَ لَا تَبْقَوْنَ فِيهَا وَ لَا تَبْقَى لَكُم‏... عیسا پسر مریم، پیوسته به یاران خود می‌گفت: ای فرزندان آدم! از دنیا به سوی خدا فرار کنید؛ و دل‌های خود را از آن بیرون ببرید؛ که نه دنیا شایسته شماست و نه شما شایسته آن هستید و نه در آن برجا می‌مانید و نه آن برایتان می‌ماند... (صدوق، «الأمالی»، ص۵۵۵) @sooyesama
گویند که این شبها خواند ملک داعی ازسوی حقِ مطلق، این نغمه چاووشی: "من پیرو آن عبدم، کو بنده من باشد در یاد دلی هستم، کز ما بکند یادی بخشنده آن عبدم، کو بخشش ما جوید آمرزش ما خواهد از ما نبود ساهی با ما چو نشیند کس، با او همه بنشینیم با او چو نشستیم، او، هو می‌شود از شادی" عالم شده عطرآگین از صوت فریبایش تا صبح چنین گوید آن نغمه روحانی ما جمله شبیم و حق، روزی است که می‌تابد آن نغمه شنو ای جان، در این شب ظلمانی آن راز چو بشنیدی آغاز کن آن آواز گر مرد رهی می‌کن با نغمه تو همراهی ذکر ار به دل آویزی، از دوست نه بگریزی با دوست درآویزی، با دوست درآمیزی @sooyesama
امام کاظم(ع): لَیسَ مِنّا مَن لَم یُحاسِبْ نَفسَهُ فی کُلِّ یَومٍ فَإنْ عَمِلَ حَسَناً استَزادَ اللهَ و إنْ عَمِلَ سیّئاً اسْتَغفَرَ اللهَ مِنهُ و تابَ اِلَیهِ از ما نیست کسی‌که هر روز از خود حساب نکشد. پس اگر کار نیکی کرده از خدا زیادی آن‌را بخواهد، و اگر بدی کرده، از خدا آمرزش خواسته و به‌سوی او بازگردد. (کلینی، اصول کافی، ج۴، ص۱۹۱) @sooyesama