🎥 ثواب بسیار عجیب بوسیدن فرزند

امام علی(علیه السلام) در نامه 31 نهج البلاغه به فرزندش امام حسن(علیه السلام) می‌فرماید: «پیش از آن که خواهش‌ها و دگرگونی‌های دنیا به تو هجوم آورند و پذیرش و اطاعت تو مشکل گردد، به تربیت تو اقدام کردم؛ چرا که قلب نوجوان مانند زمین کاشته نشده‌ای است که آماده پذیرش هر بذری است که در آن کاشته می‌شود» ─┅═ঊঈ🌸ঊঈ═┅─ امام علی:  «لاتقسروا اولادکم علی آدابکم فانهم مخلوقون لزمان غیر زمانکم؛ فرزندانتان را بر آداب خود تربیت نکنید؛ چرا که آنها برای [آینده و] زمانی غیر از زمان شما آفریده شده اند» ─┅═ঊঈ🌸ঊঈ═┅─ پیش از آن که سقراط را محاکمه کنند، از وی پرسیدند: بزرگترین آرزویی که در دل داری، چیست؟ گفت: «بزرگترین آرزوی من این است که به بالاترین مکان آتن صعود کنم و با صدای بلند به مردم بگویم:‌ ای دوستان! چرا با این حرص و ولع، بهترین سال‌های زندگی خود را به جمع‌آوری ثروت می‌گذرانید، در حالی که آن گونه که باید و شاید، به تعلیم فرزندانتان همت نمی‌گمارید؛ فرزندانی که مجبور خواهید شد ثروت خود را برای آنها باقی بگذارید». محمود حکیمی، هزار و یک حکایت تاریخی، ج۲، ص۳۶. ─┅═ঊঈ🌸ঊঈ═┅─ مسئولیت ما نسبت به نماز خواندن خاندان خود کوشش کنید که بچه‌‏تان از اول به نماز خواندن رغبت داشته باشد و به این کار تشویق بشود. به هر شکلی که می‌توانید موجبات تشویق بچه‌‏تان را فراهم کنید که با ذوق و شوق نماز بخواند؛ زیاد به او بارک الله بگویید، جایزه بدهید، اظهار محبت کنید که بفهمد وقتی نماز می‌خواند، بر محبت شما نسبت به او افزوده می‌شود. دیگر اینکه بچه را باید در محیطِ مشوّق نماز خواندن برد. 📕استاد مطهري، آزادی معنوی، ص۱۰۵

🎙 ‏اینستاگرام چگونه باعث افسردگی نوجوانان می‌شود⁉️❗️

•┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈• 🔴 وعده دادن به کودکان ✳️ امام علی علیه‌السلام: 🌸 #کودکان را دوست بدارید و با آنان عَطوف و #مهربان باشید، وقتی به آنها وعده‌ای می‌دهید حتما وفا کنید زیرا کودکان، شما را #رازق خود می‌پندارند. 📚کافی ج2 ص50. قالَ علی عَلَیه‌السلام: 🌸 احِبّوا الصِبیانَ و ارحَموهم و اِذا وَعَدتُموهم فَفُوا لَهُم فاِنَّهم لایَرون الا انَّکُم تَرزُقُونَهم.

🔻پیامبر اکرم (ص): 🔹برترين هاى شما ، كسانى هستند كه خوش اخلاق ترند ، نرم خو و بى آزارند ، با مردم الفت مى گيرند و مردم با آنها الفت مى پذيرند ، و خانه هايشان [ براى ديدار يا ميهمانى و يا رفع مشكلات و حوائج] پر رفت و آمد است. 🔹أفاضِلُكُم أحسَنُكُم أخلاقا ، المُوَطَّؤونَ أكنافا ، الَّذينَ يَألَفونَ ويُؤلَفونَ وتوطَأُ رِحالُهُم. 📚الكافي : ج ٢ ص ١٠٢ ح ١٦. ❌ #فحاشی_ممنوع امام محمد #باقر(ع) فرمود: بهترين سخنى كه دوست داريد به شما بگويند، به مردم بگوييد. خداوند، شخص #فحاش را #دشمن خود می داند. 📚شیخ صدوق، امالی، ص۳۲۶. 🌷 قال الصادق عليه السّلام : 🍃مؤمن بعد از انجام واجبات، عملی محبوب تر از خوش اخلاقی نسبت به همه مردم، نزد خدای تعالی نمی آوَرَد.🍃 🌸مَا یَقدَمُ المُومِنُ عَلَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ بِعَمَلِِ بَعدَالفَرائِضِ اَحَبَّ اِلَی اللهِ تَعَالَی مِن اَن یَسَعَ النّاسَ بِخُلُقِهِ.🌸 📚اصول کافي، ج2، ص 100. انسان‌دوستی‏ یکی اینکه آن خویی که معیار انسانیت است محبت است، انسان‌دوستی است و مادر همه خویهای خوب دیگر، محبت است. پس اگر کسی خلق و خُوی‏ش براساس انسان‌دوستی بود و انسان‌دوست بود انسان است: به سرنوشت دیگران همان قدر اندیشیدن که به سرنوشت خود و بلکه به سرنوشت دیگران بیشتر از سرنوشت خود اندیشیدن. در منطق دین اسم این را «ایثار» می‌گذارند. 📕استاد مطهري، آزادی معنوی، ص۲۳۳

داستان کوتاه دبيرستان كه بوديم يه دبير فيزيك مكانيك داشتيم كه قدش خيلي كوتاه بود اما خيلي نجيب و مودب با حافظه خيلي خوب ! قبل اينكه بياد گچ و تابلو پاك كن رو ميذاشتيم بالاي تابلو كه قدش نرسه برشون داره، هر دفعه ميگفت ؛ اقا من از شما خواهش كردم اينا رو اونجا نذارين اما باز ميذارين! يه روز سر كلاسش يه مگس گرفتيم و نخ بستيم به پاش، تا برميگشت رو تابلو بنويسه مگس رو رها ميكرديم وز وز تو كلاس و تا برميگشت رو به ما، نخش رو ميكشيديم، بنده خدا ميموند اين صدا از كجاست اخر سر هم نفهميد و مگسه هم با نخ پاش از پنجره فرار كرد! با وجود اين همه شيطونياي ما، خيلي دوسمون داشت و باهامون كار ميكرد كه بتونيم همه مسائل فيزيك مكانيك رو حل كنيم. چند سال گذشت، انترن بودم و تو اورژانس نشسته بودم كه ديدم اومد، خيلي دلم براش تنگ شده بود، سلام كردم و كلي تحويلش گرفتم، كه ما مديون شماييم و از اين حرفا. بعدم براش چايي اوردم و نشستيم به مرور خاطرات اونوقتا كه يهو يه لبخند زد و گفت تو دانشگاه هم نخ ميبندي پاي مگس؟! 😅 خشكم زد😳 -عه مگه شما فهمديد كار من بود؟! چرا هيچي بهم نگفتيد؟!🙈 باز يه نگاه معلمي و از سر محبت بهم كرد و با لبخند گفت: -حالا اون گچ و تابلو پاك كن كه مي گفتم نذاريد اون بالا رو خيلي گوش ميداديد؟! دعواتون ميكردم از درس زده ميشديد، حيف استعدادتون بود درس نخونيد! وقتي يه معلم ببينه دانش اموز بازيگوشش دكتر شده جبران همه خستگيها و اذيتاش ميشه! كاش تنبيه ميشدم اما اينطور شرمنده نمي شدم! اذيت هاي ما رو به روي ما نمي اورد نكنه از درس زده شيم اونوقت ما اون قد كوتاه رو ميديديم ، اين روح بزرگ رو نه ! 😓 ✍از خاطرات دکتر سید محمد میر هاشمی جراح و متخصص چشم ......... پ.ن: امیرالمؤمنین عليه السلام: ناملايمات را تحمّل كن كه تحمّل، پوشش عيبهاست، انسان خردمند نيمش بردبارى است و نيم ديگرش چشم پوشى احتمِلْ ما يَمُرُّ عليكَ، فإنّ الاحتِمالَ سترُ العُيوبِ، و إنّ العاقلَ نِصْفُهُ احتِمالٌ، و نصفُهُ تَغافُلٌ غررالحكم حدیث 2378

💠 لااقل با ارباب‌رجوع خوش‌رو باش! 📝 مرحوم آیت الله حاج سید احمد زنجانی در کتاب شریف "اربعینیات" می‌نویسد:🔻 حضرت صادق علیه‌السلام فرمود که امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرمود که در تو باید جمع بشود نیاز به مردم با بی‌نیازی از آن‌ها ! نیازت به آن‌ها در نرمی سخن و خوشرویی‌ات باشد، و بی‌نیازی‌ات در حفظ آبرو و بقاء عزّتت. 🔸توضیح فرمایش حضرت اینست که: شخص باید دارای دو صفت باشد که ضدّ هم‌اند! یکی صفت فقر و احتیاج، و دیگری صفت غنا و بی‌نیازی؛ یعنی در ملاقات با مردم با خوشرویی و خوش‌زبانی و نرمی و آرامی، مانند فقرا باشند که با طرف خطابشان، آهسته و آرام حرف زده و با حسن سلوک و خوش‌رفتاری برگزار کنند. و امّا در مادّیات، به عکس آن باید صفت غنا و بی‌نیازی را داشته، خود را مستغنی از مردم بداند و جز خدا، احدی را مؤثّر نداند تا در اثر استغناء، آبرو و عزّت‌اش محفوظ باشد. خلاصه آن‌که انسان در اخلاق، خود را مورچه و مردم را سلیمان و در معاش، خود را سلیمان و مردم را مورچه حساب کند. 🔸اکنون که این دستور را یاد گرفتی، پس اگر تو را به وزیری احتیاج می‌افتاد، خوشت می‌آید که آن وزیر -اگر حاجت تو را هم برنیاورد- اقلّاً با تو با خوشرویی و نرمی و ملایمت حرف زده، با درشتی و ابرویِ پرچین امر تو را برگزار نکند؛ حالا که در کرسی چند روزه وزارت نشسته‌ای (چون در ایران بیشتر از چند روز نمی‌شود) با ارباب رجوع همان طور رفتار کن؛ و راهش هم اینست که تو کلاه خود را قاضی کنی و بگویی این اتومبیل كه زیر پای من است مال ملت است؛ این را با ماهی فلان قدر حقوق به من داده‌اند که من خدمت به ملّت کنم. تقریباً خیر، بلکه تحقیقاً مستخدم ملّتم و باید خدمت‌گزار آن‌ها باشم. پس اگر این حساب را پیش خود بکنی، ترمز می‌کنی، دیگر مرکب را تند نمی‌رانی و با ارباب رجوع با صورت باز و پیشانی صاف و نرمی برگزار می‌کنی! 📚اربعینیات، ص239(اربعین 4، حدیث6) در وسائل از امام علی علیه السلام نقل می‌کند: لِیجْتَمِعْ فی قَلْبِک الْافْتِقارُ الَی النّاسِ وَ الْاسْتِغْناءُ عَنْهُمْ‏ در آنِ واحد در قلب خودت باید دو حس متضاد را داشته باشی: من به مردم محتاجم، من از مردم بی نیازم. در چه خودم را محتاج فرض کنم و در چه بی‌نیاز؟ فرمود: آن وقت که با مردم برخورد می‌کنی، سخن می‌گویی، به روی بی‌‏اعتنایی نباش، حرفهای تند و خشن و گوشه‌‏دار و زخم‏دار و خاردار به مردم نگو؛ نگو گور پدر مردم، هرکه هرچه می‌خواهد بگوید؛ سخنت نرم و ملایم باشد. اینجا فرض کن من محتاج آنهایم: یکونُ افْتِقارُک الَیهِمْ فی لینِ کلامِک وَ حُسْنِ بِشْرِک، وَ یکونُ اسْتِغْناؤُک عَنْهُمْ فی نَزاهَةِ عِرْضِک وَ بَقاءِ عِزِّک. اما آنجا که پای عِرض و حیثیت و آبرو و عزت در میان است، بگو من به فلک هم احتیاج ندارم. آنجا که عزتت می‌خواهد خدشه‏‌دار بشود، باید فرضت بر این باشد که من به فلک هم احتیاجی ندارم. 📕 استاد مطهري، فلسفه اخلاق‏، ص۱۲۷

در چند سال پیش که من در مسجد هدایت بودم این کار را می‌کردند. هرکس که می‌آمد و می‌گفت: فقیرم، غریبم، اهل فلان شهر هستم، می‌خواهم به آنجا بروم کرایه ندارم، کرایه‏‌ام فقط بیست و پنج تومان می‌شود، یک بانی پیدا بشود؛ می‌گفتیم کجا می‌خواهی بروی؟ فلان جا. بسیار خوب، ما به فلان گاراژ می‌گوییم بلیط تو را بدهد ما با او حساب می‌کنیم. می‌رفت و دیگر نمی‌آمد. این است که در مورد سائلها و نیز محرومها باید تحقیق کرد تا محرومها محروم‌تر نشوند. نباید یک کسی گناهش عفت و آبروداری‏‌اش باشد و آن دیگری سرمایه‌اش پررویی‌‏اش باشد. باید تحقیق کرد؛ محروم را باید به دست آورد، سائل را هم باید به دست آورد که آیا این سائل، کلّاش حرفه‏ ای است یا چنین نیست. 📕استاد مطهري، آشنایی با قرآن، ج ۹، ص۱۱۵

*اسفنج‌مان را کجا بگذاریم؟* دوستی تعریف می‌کرد، پنج سال پیش بود که برای کنفرانسی به شهر بوستون رفته بودم. به همراه یکی از دوستان قدیمی که دوره‌ی پسادکترای خودش را در آنجا می‌گذارند، داشتیم در خیابانهای اطراف دانشگاه ام آی تی، دنبال یک آدرس می‌گشتیم. یک نفر از آن طرف خیابان رد می‌شد و متوجه ما شد که داریم به شکلی پرسان‌پرسان اطراف خودمان را نگاه می‌کنیم. آمد سمت ما این طرف خیابان، پرسید: دنبال جایی می‌گردید؟ می‌توانم کمکی بکنم؟ ما هم آدرس را پرسیدیم. دقیق گوش داد. خیلی آرام و به صورت شمرده، مراحل رسیدن به آدرس را به ما گفت. حتی با حرکت دست، دقیقا شکل مسیر را برای ما رسم کرد و بعد هم چند قدمی به همراه ما آمد که مطمئن شود درست می‌رویم. هنوز چند قدمی دور نشده بودیم که دوستم گفت «یک ام آی تی ای تیپیکال بود»! گفتم منظورت چیه؟ گفت جالب است که خیلی از آدمهایی که در محیط دانشگاه ام آی تی (ماساچوست) تحصیل یا کار می‌کنند، ناخودآگاه آدمهایی فروتن و دقیق، با نگاه خیلی سیستماتیک و کاربردی می‌شوند. هیچکدام از این ويژگی‌ها را به صورت رسمی، نه مطالعه می‌کنند و نه دوره‌ای برای آن می‌گذارنند اما به صورت ناخودآگاه به این ويژگی‌ها می‌رسند. *این مثالی از پدیده‌ی "یادگیری اُسمزی" است.* بیش از نیمی از یادگیری‌های ما به صورت ناخودآگاه و در اثر نوعی الگوبرداری ناخودآگاه، عمیق و درونی‌سازی آن از محیط اطرافمان شکل می‌گیرد. درست مانند یک اسفنج که وقتی در یک مایع قرار گیرد، به دلیل خاصیت اسمزی، مایع را به خودش می‌کشد. ما هم وقتی با کارآفرینان معاشرت می‌کنیم ناخودآگاه خلاق‌تر، جسورتر و آینده‌سازتر می‌شویم، وقتی با کسانی که تفکرات عمیق و فلسفی دارند تعامل می‌کنیم، ناخودآگاه دیدگاه‌مان به مسائل، عمیق‌تر می‌شود و زمانی که با آدمهای پرتلاش، حشر و نشر داریم، ناخودآگاه عمل‌گراتر می‌شویم. اگر با مدیران سیاسی- امنیتی دم‌خور باشید، بعد از مدتی همه چیز را از نگاه سیاست و امنیت تحلیل می‌کنید. زمانی جمله‌ای منسوب به چارلی چاپلین را خوانده بودم؛ "افکار هر آدمی، میانگین افکار پنج نفری است که بیشتر وقت خود را با آنها می‌گذراند". پس خود را در محاصره‌ی افراد موفق قرار دهید. خب برایم سؤال پیش آمد که: *بخش زیادی از افراد دور و بر ما؛ خانواده، همسایه، فامیل و همکار، معمولا انتخاب ما نیستند (محدودیت اول)* *افراد موفقی که بتوانیم آنها را بیابیم و رابطه‌ی تنگاتنگ با آنها داشته باشیم نیز کمیاب، دشوار و محدودند (محدودیت دوم)* برای غلبه بر این محدودیت‌ها، شاید سه ایده‌ی زیر مفید باشد: *"کتاب‌های خوب"* کتاب‌ها عصاره‌ی دانش و شخصیت نویسنده‌های خود هستند. اگر خود را در کتاب‌های خوب، محاصره کنیم، آنگاه افکارمان رشد می‌کند. مخصوصا نوع خاصی از کتاب‌ها هستند که در مورد زندگی افراد موفق و مشهور در زمینه‌ی کاری شماست. حتما زندگی‌نامه‌ی آنها را بخوانید. این یک جور «همنشینی مجازی» است. *"محفل‌های خوب* ممکن است ما همیشه به آدم‌های مورد نظرمان دسترسی نداشته باشیم. اما می‌توانیم به صورت منظم در محافل و جمع‌هایی شرکت کنیم که با هدف ما هم‌خوانی بیشتری دارد. به عنوان مثال اگر به شعر علاقه‌مندیم در شب شعر شرکت کنیم و اگر به کارآفرینی علاقه‌مند هستیم در رخدادهای استارت‌آپی. اگر بتوانیم در محیط کارمان، ۳ تا ۵ نفری که بیشترین تناسب با اهداف ما دارند را نیز انتخاب کنیم و با آنها تعاملات مداوم و منظم داشته باشیم، آنگاه این یادگیری اسمزی اتفاق می‌افتد. *"همکاران خوب"* سه نفر کلیدی محیط کاری خود را با دقت انتخاب کنیم. محیط حرفه‌ای ما شامل افراد زیادی است اما بعضی از آنها نقش کلیدی‌تری دارند چرا که ما تعاملات بیشتری با آنها داریم. سه نفری که بیش از همه در محیط کار و فعالیت حرفه‌ای با ما ارتباط دارند، بیشترین تاثیر را در یادگیری‌های اسمزی ما دارند. انتخاب و گماشتن دقیق این سه نفر، تاثیری بسیار اساسی در حرفه‌ای شدن ما دارد. نکته پایانی آنکه هر از گاه از خودمان بپرسیم اسفنج‌مان را در چه محیطی قرار داده‌ایم؟ در محیطی که صحبت از ثروت‌اندوزی دیوانه‌وار است یا ثروت‌آفرینی شرافت‌مندانه؟ محیطی که صحبت از پارتی‌بازی و رانت‌خواری است یا تلاش صبورانه؟ محیطی که خوشبختی همگانی مطرح است یا خوشبختی فردى؟ مواظب اسفنج زندگی‌تان باشید. مکان اسفنج‌ شما سرنوشت شما را تغییر می‌دهد. “ *تو اول بگو با کیان زیستی* *پس آنگه بگویم که تو، کیستی*"

کانت: اگر انسانها همدیگر را درک کنند ، قاضی ها باید شغل دیگری برای خود انتخاب کنند... در استفاده از قیدهای *بعضی* ، *برخی* ، *عده‌ای* ، *احتمالا* و *شاید* سخاوتمند باشید و در استفاده از *همه* ، *هیچکس* ، *قطعا* و *یقینا* خسیس. 👓 کاش یه شبکه اجتماعی هم وجود داشت که مردم برخلاف اینستاگرام تو اونجا از بدبختی‌هاشون عکس می‌گرفتن و به اشتراک میذاشتن! اینجوری زندگی واقعی هرکسی بهتر مشخص میشد و مردم گول لحظه‌های خوب زندگی بقیه رو نمیخورند و دائم خودشون رو مقایسه نمی‌کردند... توی ذوق دیگران نزنیم به هم ضدحال نزنیم. این‌طور همدیگر را آزار ندهیم. هر بار که این کار را می‌کنیم آدم‌های دور و برمان یک‌قدم عقب می‌روند، یک‌قدم دورتر می‌شوند و اندک‌اندک آن‌قدر دور که با هم غریبه می‌شویم. آدم‌ها که دور شدند دیگر سر جای اول برنمی‌گردند. آدم‌ها کِش نیستند... « احسان محمدی »

🖊 #مقام_معظم_رهبری: «فِی الکافی عَن مَسعَدَةِ بنِ صَدَقَة، قالَ سَمِعتُ أباعَبدِالله عَلَیهِ السَّلام یَقولُ لِأصحابِهِ یَوماً: لا تَطعَنوا فی عُیوبِ مَن أقبلَ إلَیکُم بِمَوَدَّتِهِ» ( الکافی، ثقة الاسلام کلینی، ج‌۸، ص۱۵۰.1) یک کسی است با شما اظهار دوستی میکند، به سمت شما می‌آید و اظهار علاقه‌ای به شما می‌کند، دست رد به سینه‌ی او نزنید؛ با ذکر عیوبی که شما در او مشاهده میکنید. خیلی دستور مهم، بزرگ و عمومی‌ای است. یک کسی می‌آید پیش ما، اظهار علاقه‌ی به ما میکند، ما فوراً برویم سراغ آن اشکالاتی که در او وجود دارد و روی آنها تکیه کنیم و طعن بر آنها بزنیم. میفرمایند، مضمون این حدیث این است که، محبت کسی را که به شما اظهار محبت میکند قبول کنید، بپذیرید محبت او را، ولو حالا یک عیبی هم در او سراغ دارید؛ لزومی ندارد که طعن در آن عیب بکنید و این را موجب این قرار دهید که دست رد به سینه‌ی او بزنید. «وَ لا توقِفوهُ عَلی سَیِّئَةٍ یَخضَعُ لَها» اگر کار خلافی دارد، گناهی دارد، عیبی دارد، لازم نیست او را به خاطر این عیب طرد کنید، رد کنید، متوقف کنید، یعنی جلوی او را بگیرید، [البته] منافاتی ندارد با نهی از منکر، منافاتی ندارد با «أحَبُّ أصحابی مَن أهدی إلیَّ عُیوبی»، با این منافاتی ندارد. لکن رشته‌ی پیوند محبت را حفظ کنید، بعد البته انسان برای نهی از منکر، یا برای اهدای عیوب دوستش و مرآت بودن برای مؤمن، فرصتهایی دارد، میتواند از این فرصتها استفاده کند و این کار را انجام بدهد. اما اینجور نباشد که به مجرد اینکه یک ایرادی را در او سراغ دارید، یک عیبی را در او سراغ دارید، این موجب بشود که شما محبت او را و خودِ او را طرد کنید و قبول نکنید. این یکی از آن شاه بیتهای برخوردِ در روابط اجتماعی است. بعد فرمود: «فَإنَّها لَیسَت مِن أخلاقِ رَسولِ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ لا مِن أخلاقِ أولیائِهِ» این جزو اخلاق و رفتار پیغمبر و اولیایش نیست، یعنی آنها خب کسانی را که سراغشان می‌آمدند، عیوبی هم داشتند، اشکالاتی داشتند، [اما] دست رد به سینه‌ی آنها نمی‌زدند؛ جذبشان میکردند، نگهشان میداشتند، البته در اصلاح آنها هم میکوشیدند، امر به معروف هم میکردند، نهی از منکر هم میکردند. این یک قاعده‌ی کلی است که به اندک بهانه‌ای افرادی را طرد کردن و رد کردن و آنها را از مرز دوستی خود خارج کردن؛ این مخالف با آن چیزی است که در این حدیث به ما دستور داده شده است. ۱۳۹۲/۰۶/۲۸

•┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈• 🔴 اثر هدیه در زندگی اجتماعی 💠 رسول خدا (ص) فرمود: ❤️ «#هديه»، دوستى مى‌آورد و رابطه برادرى را استوار مى‌كند و #كينه را مى‌زدايد، هديه به يكديگر بدهيد تا #محبّت بيابيد. 📚بحارالانوار، ج 74، ص 166. 💠 قالَ رَسُولُ اللّه صل‌الله‌عليه: ❤️ الْهَديّةُ تُورِثُ الْمَوَدَّةَ وَ تَجْلِدُ الأُخُوَّةَ وَ تُذْهِبُ الضَّغينَةَ، تَهادُوا تَحابُّوا.