eitaa logo
سبک زندگی دینی
127 دنبال‌کننده
5.6هزار عکس
1.4هزار ویدیو
24 فایل
آیدی ادمین: @mohammaddostmr
مشاهده در ایتا
دانلود
🔰 حلیم کیست؟ پیش از زمان
✳️ این همه استعداد برای زندگی محدود؟! 🔻 وقتی انسان خود را یافت؛ ادامه‌ی خودش را هم کشف می‌کند؛ چون برای این ، به این همه استعداد احتیاج ندارد. 🔸 استعدادهای اضافی انسان نمایانگر ادامه‌ی او هستند؛ همان‌طور که جنین در رحِم مادر احتیاج به دست و پا و گوش و دماغ ندارد و به‌جز جفتش به چیز دیگری احتیاج ندارد. 🔹 بچه در شکم مادر دست‌وپا نمی‌خواهد؛ که نه نجاری‌ای در پیش دارد و نه می‌خواهد نمدمالی کند. دهان و چشم هم نمی‌خواهد. شاید هم با خودش بگوید این‌ها چیست که در صورت من کار گذاشته‌اند؟ و حتی شاید اعتراض کند که این چه سازنده‌ی بی‌حسابی بوده که این‌ها را به من آونگان کرده است؟ 🔺 پس با شناخت استعدادهای اضافی انسان، ادامه‌ی انسان کشف می‌شود؛ همان‌طور که با شناخت کار انسان، جهت حرکت انسان کشف می‌شود و درنتیجه مقصد او و منزل‌های او مطرح می‌شود. اینجاست که انسان با تفکر در خودش به دو چیز می‌رسد؛ هم به کار خودش، که و است و هم به منزل‌هایی که در پیش دارد و که برای اوست. 👤 📚 از کتاب 📖 صص ۲۶ تا ۲۸
5.76M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
آخرین لحظات عمر آیت الله مجتهدی ✳ کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش... 🔻 كسى كه بداند است، قهرا به فكر است و اگر مسافر به فكر حركت باشد، به فكر تحصيل و مطابق با و خواهد بود. 🔸 در تعبيرات دينى از كسانى كه اهل نيستند به‌عنوان يا ياد می‌شود. مست كسى است كه «مى» عقلش را پوشانده است و بنابراين، و يا و و هم از آن جهت كه چهره‌ی را می‌پوشاند و نمی‌گذارد انسان شود و حركت كند، مست‌كننده است. 🔺 به هر تقدير، كسى كه نداند است و كاملى بايد او را تكميل كند و يا نداند است و بی‌نيازى بايد نيازش را رفع كند و يا نداند مسافر است و بايد حركت كند، او در خواب است و سهمى از ندارد و در حالت خواب هم می‌ميرد و در همان حال او را به جايى كه نمی‌خواهد، می‌برند؛ چون حركت، ضرورى و يقينى است. 👤 📚 برگرفته از کتاب «مراحل اخلاق در قرآن»
معیار دوست خوب چیست؟ امام حسین (علیه السلام) فرمودند: مَن اَحَبَّک نَهاکَ وَ مَن اَبغَضک اَغراکَ؛ هر کس تو را دوست بدارد( از بدیها) تو را نهی می کند و هر که دشمنت باشد (به بدیها) تشویق می کند. موسوعة کلمات الامام الحسین(علیه السلام)، ص ۷۴۳ شرح حدیث: دوست خوب، مثل آینه است، خوب و بد را آن گونه که هست، نشان می دهد. بی غرض و بی کینه است. نه بزرگ نمایی می کند، نه عیوب تو را از تو می پوشاند. دوست نسبت به دوست باید «نیک خواه» باشد. معنای نیک خواهی این است که اگر رفتار بدی در تو ببیند، دوستانه گوشزد می کند و تو را از انجام آن نهی می کند. اگر با دوستان بد نشست و برخاست کنی، تذکر می دهد. اگر غذای فاسد بخوری، تو را باز می دارد. اگر در سراشیبی سقوط قرار داشته باشی، هشدار می دهد و مانع سقوط تو می شود. اینها نشانه محبت واقعی و دوست شایسته است. ولی اگر کسی بدخواه تر باشد، تو را به بدیها تشویق می کند و در راه غلط، چشم اندازی زیبا نشانت می دهد تا به هلاکت برسی. معتادان، می کوشند دوستان خود را هم به اعتیاد بکشند. خلافکاران، همراهان خود را هم به خلاف سوق می دهند. گنهکاران، سعی می کنند دیگران را هم همرنگ و همراه خود کنند. اینها نشانه آن است که خیرخواه تو نیستند و به مصلحت تو نمی اندیشند. باید آغوشی باز برای پذیرش انتقادهای خیرخواهانه و مشفقانه ی دوستان دلسوز داشته باشیم و گوشی شنوا، برای شنیدن هشدارها و نهی های آنان، و چشمی تیزبین، برای دیدن عیوب خویش و لغزشگاه های مقابل. راستی... معیار دوست خوب چیست؟ منبع: حکمت های حسینی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)، جواد محدثی ↖️ علاقه به خوبی ها تا حالا شده رفیق تو باعث بشه تو علاقه به پیدا کنی و اون ها رو از خدا بخوای و آرزو کنی بهش برسی؟! مثلا و گفتار رفیقت جوری باشه که وقتی باهم نشست و برخاست می کنید ناخودآگاه دلت میخواد تو هم بری تو یه اردو و کمک کنی به اون هایی که دستشون به جایی نمی رسه. اگر این طوره، قدر این جور رو بدونيد، چون این ها باعث ما به سمت میشن. بد نیست که خودمون هم این جوری باشیم برای دوستان و رفقامون! رفیقِ مؤمن واقعی، اگر از دستش در رفت و به کسی ظلم کرد، مثل کسی است که غذای مسمومی را خورده باشد، تا آن را بالا نیاورد راحت نمی‌شود، او هم تا نکند آرام نمی‌گیرد. چون ظلم کردن به مؤمن نمی‌سازد.
✳️ خودت را خرج چه می‌کنی؟ 🔻 انسان نمی‌تواند آرام بگیرد. حتی راکدترین آدم‌ها طالب چیزی هستند که امروزه ندارند. آدمی هیچ‌وقت در آنچه دارد خلاصه نمی‌شود. این خصوصیت اوست که به بیرون از خودش، بیرون از حالش و جدای از امروزش فکر می‌کند. 🔸 ...پس در این بحثی نیست که انسان، و در حال است. بحث در این است که به سمت چه چیزی حرکت می‌کند؟ «فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ» (تکویر، ۲۶) کجا می‌رود؟ به چه روی می‌آورد؟ می‌خواهد با چه چیزی پیوند بخورد؟ و حتی اگر خودش را خرج می‌کند، می‌خواهد آخرین خط وجود او چه چیزی را امضا کند؟ با آن امضایی که می‌کند، می‌خواهد چه چیزی را تثبیت کند و به‌دست بیاورد؟ اگر خودش را می‌دهد، چه چیزی را به‌دست می‌آورد؟ 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۲۴ و ۲۵
امیرالمومنیندعلی علیه السلام: اِنْفِــرُوا رَحِمَكُــمُ اَللَّهُ... وَ لاَ تَثَّاقَلُوا إِلَى اَلْأَرْضِ فَتُـــقِـرُّوا بِالْخَـــسْفِ... وَ إِنَّ أَخَا اَلْحَرْبِ اَلْأَرِقُ وَ مَـنْ نَامَ لَمْ يُنَــمْ عَنْهُ برای مبارزه با دشمن کـنـــید و در خانه نمانید. کسی که در خانه بماند قطعا کـرده است، وبه زودی ذلیل خواهد شد. واقعی است. اگر تو برای دفاع ازحق بخوابی، دشمن برای نابودی حق، نمیخوابد. (نامه ۶۲ نهج‌البلاغه)