eitaa logo
سبک زندگی دینی
133 دنبال‌کننده
6هزار عکس
1.5هزار ویدیو
25 فایل
آیدی ادمین: @mohammaddostmr
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ یک ذره عُجب... 🔻 یک ذره «عُجب» سبب می‌شود که خدا عنایت خودش را از بنده بگیرد تا بنده «عجزش» بر خودش ثابت بشود. ما در دعاهایمان می‌خوانیم: «وَ لا تَکلْنی الی‌ نَفْسی طَرْفَةَ عَینٍ ابَداً». انسان در هر مقامی که باشد، همیشه باید به خدا عرض کند: خدایا مرا یک چشم بر هم زدن به خودم وامگذار. 👤 📚 📖 ص ۱۳۵
هدایت شده از تاریخ تفکر تمدن
AudioCutter_شکست انقلاب.mp3
زمان: حجم: 1.65M
⭕🎙️ اگر عدالت فراموش شود انقلاب می‌خورد! 🔸این انقلاب آن وقت تداوم‌ پیدا خواهد کرد که اولا مسیر را برای «همیشه» ادامه بدهد یعنی دولت‌های آینده واقعا و عملا در مسیر «عدالت اسلامی» گام بردارند، برای پر کردن شکاف‌های طبقاتی اقدام کنند، تبعیض‌ها را واقعا از میان ببرند. والا اگر این فراموش بشه انقلاب شکست میخوره. 🔹 اگر عدالت فراموش شود انقلاب شکست می‌خورد چون اصلا ماهیت این انقلاب ماهیت بوده است. 🎙
💢احمقانه‌ترین حرفی که یک انسان ممکن است درباره رابطه‌اش با خداوند بزند ✅عده‌ای از اطرافیان مرحوم آقای بروجردی (ره) که در مرض فوتشان حضور داشتند، گفتند ایشان یک حالت غمناکی به خود گرفته بود و بعد گفت: رفتیم و عملی انجام ندادیم، رفتیم و دست خالی رفتیم. ✅یکی از اطرافیان گفته بود: آقا شما این حرف را می‌زنید؟! شما دیگر چرا؟! شما الحمدلله کسی هستید که حوزه علمیه را احیا کردید، شما چقدر مسجد ساختید، چقدر مدرسه ساختید، چنین کردید، چنان کردید. ایشان حرفی نزد جز یک جمله‌ای که در حدیث است، فرمود: «خَلِّصِ الْعَمَلَ فَانَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ»؛ عمل را خالص کن که آن نقد کننده بسیار دقیق و بیناست. ✅چه اشتباه بزرگی است که انسان چنین توهمی در خیالش پیدا بشود و بگوید: من از مغفرت خدای متعال بی‌نیازم، ما که کار بدی نکردیم که بخواهد ما را بیامرزد، حالا طلب‌هایمان را می‌خواهیم از او وصول کنیم. این احمقانه‌ترین حرفی است که یک بنده در مسائل الهی و در رابطه‌اش با پروردگار بگوید. 📚 استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۸، ص۱۸۰
«به من چه» نداریم! 🔻 یک نفر در «جامعه» مشغول «فساد» می‌شود. مرتکب «منکرات» می‌شود. یکی نگاه می‌کند و می‌گوید به من چه! دیگری می‌گوید من و او را که در یک قبر دفن نمی‌کنند! فکر نمی‌کند که مَثَل جامعه، مَثَل کشتی است. اگر در یک کشتی آب وارد بشود، ولو از جایگاه یک «فرد» وارد شود، تنها آن فرد را غرق نمی‌کند؛ بلکه همه‌ٔ مسافرین را یک‌جا غرق می‌کند. 👤 📚 📖 ص ۲۷۸
✳ اسلام اگر تنها دعای کمیل و ابوحمزه را داشت کافی بود! 🔻 یکی از آن گنجینه‌های بزرگی که در دنیای شیعه وجود دارد، این هاست. به خدا قسم گنجینه‌ای است از . اگر ما هیچ دلیل دیگری نداشتیم غیر از دعاهایی که داریم، از علیه السلام ، از علیه السلام یا دعاهای غیر صحیفه سجادیه، اگر ما جز از علی علیه السلام و جز از علیه السلام نداشتیم و اسلام در چهارده قرن چیز دیگری نداشت، همین‌که توسط دو تن از شاگردهای اسلام از آن دنیای بدویت و جهالت چنین دو اثری ظاهر شده کافی است. آن‌قدر این‌ها اوج و رفعت دارد که اصلا اعجاز جز این چیزی نیست. 👤 📚
13.3M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥معرفی «صحیفه سجادیه» به سایر مسلمانان بهترین راه برای تبلیغ تشیع؛ پیشنهادی از استاد
✳️ دو عنصر انتظار 🔻 در انتظار ظهور، دو عنصر وجود دارد: یکی «امید»، دیگری «آرزو». اما امید به معنی این است که روحتان در برابر تهاجم سپاه باطل شکست نخورد، پیروزی‌های ظاهری آنان را به چیزی نشمرید، آن‌ها را امری موقت بشمارید، تسلیم آن‌ها نشوید، زیرا یأس تسلیم می‌آورد. اما آرزو به معنی این است که ظهور در عین جنبه‌های خارق العاده‏ای که دارد، کار خود را انفرادی انجام نمی‌دهد، با کمک یک عده یاران انجام می‌دهد: یاران شایسته و همفکر. لازمهٔ آرزو «آمادگی» است. پس به یک اعتبار، دو عنصر انتظار یکی امید و دیگر آمادگی است. ‼️ انتظار «وظیفه» است اما وظیفه، انتظار نیست! یعنی ما موظفیم که منتظر و امیدوار به آینده باشیم ولی وظیفهٔ ما صرفاً این نیست که منتظر باشیم. انتظار مثبت همان است که توأم با آمادگی است. 👤 📚 از کتاب | ج ‏۹ 📖 ص ۳۹۴
🔆 هم هدایتش کن، هم آزادش بگذار! 🔻 یکی دیگر از مسائلی که بشر باید در آن آزاد باشد، نه از نظر این که اصلاً قابل اجبار نیست بلکه از جنبه‌های دیگری، «رشد بشر» است. بشر اگر بخواهد رشد پیدا کند باید در کار خودش آزاد باشد، در انتخاب خودش آزاد باشد. ‼️ شما بچه‏‌تان را تربیت می‌کنید، خیلی هم علاقه‌مند هستید که او آن طوری که دلتان می‌خواهد از آب دربیاید. ولی اگر همیشه از روی کمال علاقه‌‏ای که به او دارید در تمام کارها از او سرپرستی کنید، یعنی مرتب به او یاد بدهید، فرمان بدهید که این کار را بکن، از اینجا برو؛ اگر می‌خواهد چیزی بخرد همراهش بروید، همواره به او دستور بدهید که این را بخر، آن را نخر؛ محال است که این بچهٔ شما یک آدم با شخصیت از آب دربیاید. ⚠️ در حدودی برای شما لازم است بچه‏‌تان را هدایت کنید و در حدودی هم لازم است او را آزاد بگذارید، یعنی هم هدایت و هم آزاد گذاشتن. وقتی این دو با یکدیگر توأم شد، آن وقت بچهٔ شما اگر یک استعدادی هم داشته باشد، ممکن است که یک بچهٔ با تربیت کاملی از آب درآید. 👤 📚 از کتاب «آیندهٔ انقلاب اسلامی ایران» 📖 ص ۳۱۵
✳️ یک تذکر مهم درباره عبادات 🔻 ما با اینکه صد درصد اعتراف داریم که اسلام «دین اجتماعی» است و دستورات آن حاکی از این است، ولی این سبب نمی‌شود که ما «عبادت» و «دعا» و «ارتباط با خدا» را تحقیر کنیم. یکی از گناهان، «استخفاف» نماز، یعنی سبک شمردن نماز است. نماز نخواندن یک گناه بزرگ است و نماز خواندن، اما نماز را خفیف شمردن، بی‌اهمیت تلقی کردن، گناه دیگری است. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۱۳۱
✳️ اثر اعتقاد به خدا در چگونه زیستن و چگونه بودن انسان 🔻 از خصوصیات اعتقاد به توحید این است که یک فکر و اندیشه‌‏ای است که خودبه‌خود در انسان، نوعی بودن و نوعی زیستن را به‌وجود می‌آورد. در اندیشه‌های انسان بعضی از اندیشه‌هاست که در انسان از این نظر که چگونه باید بود هیچ اثری نمی‌گذارد. مثلا آیا یک کهکشان در عالم وجود دارد یا بیشتر؟ اطلاعات بسیار مفید و خوبی برای انسان است، ولی دانستن و ندانستن این‌ها انسان را به این فکر فرو نمی‌برد که پس چگونه باید بود؟ برای این که در زیستن و بودن من اثری ندارد که یک کهکشان داشته باشیم یا هزار کهکشان. 🔸 اما بسیاری از مسائل در عالم هست، و در رأس همه آن مسائل مسئله‌ خدا، [که در چگونه زیستن و چگونه بودن انسان اثر دارد.] اعتقاد به خدا نوعی جهان‌بینی به انسان می‌دهد که انسان خواه‌ناخواه فکر می‌کند که بنابراین من این‌جور باید باشم نه آن‌جور... چرا؟ واضح است؛ برای این که اگر بگوییم «خدا» معنایش این است: عالم، هستی و از آن جمله خود من از یک مبدأ حکیم علیم مُدرک شاعر به‌وجود آمده‌ام. فوراً این سؤال مطرح می‌شود: آیا خلقت عبث است یا غایتی دارد؟ آیا من عبث و پوچ آفریده شده‌ام یا برای چیزی آفریده شده‌ام؟ اگر عالم از یک مبدأ حکیم به‌وجود آمده باشد، من با خود می‌گویم چگونه باشم که با آن منظوری که خلقت من برای آن منظور است منطبق بشود؟ و اگر منطبق نشود بعد چه می‌شود؟ 👤 📚 از کتاب 📖 صص ۱۷_۱۵
✳️ حقیقتِ توحید 🔻 جمله‌ای هست در خطابهٔ معروفی که وجود مقدس صدّیقهٔ کبری فاطمهٔ زهرا سلام‌الله علیها در مسجد پیغمبر ایراد فرمود. بعد از شکر خدا و جمله‌هایی در سپاس از ذات پروردگار، شهادت به توحید را با این تعبیر بیان می‌کند، می‌فرماید: «أشْهَدُ أنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، کلِمَةٌ جَعَلَ الاِْخْلاصَ تَأْویلَها...» می‌فرماید: من شهادت می‌دهم به یگانگی خدا، من این کلمهٔ «لا اله الّا الله» را به زبان خود جاری می‌کنم، این حقیقت را اعتقاد دارم، ولی این کلمه، کلمه‌ای است که «جَعَلَ الاِْخْلاصَ تَأْویلَها» یعنی مآل و بازگشت و حقیقت این کلمه، مرحلهٔ تحقق و واقعیت این کلمه، «اخلاص» است. 🔸 این اخلاص همان توحید عملی است. در اسلام توحید نظری از توحید عملی جدا نیست، بلکه کمال توحید نظری در توحید عملی است. این جمله می‌رساند که از نظر اسلام، توحید اگر صرفا توحید نظری باشد، یعنی در مرحلهٔ فکر و نظر بماند، به مرحلهٔ عمل نرسد، در مرحلهٔ اندیشیدن متوقف بشود و در مرحلهٔ بودن و زیستن انسان تحقق پیدا نکند، این توحید، توحید حقیقی و واقعی نیست. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۲۸ و ۲۹
✳️ همه باید واعظ یکدیگر باشیم 🔻 «وَتَوَاصَوْا بِالْحَق» (عصر، ۳) «تواصی» یعنی «توصیهٔ متقابل»؛ یعنی «مراقب» یکدیگر بودن افراد؛ دائما من مراقب شما باشم و اعمال شما را در نظر بگیرم و شما را متذکر باشم و تذکر بدهم که ای رفیق! یک وقت خوابت نگیرد، «غفلت» نکنی، مواظب باش؛ و شما متقابلاً به من بگویید. آن یکی به دیگری بگوید و آن یکی به دیگری؛ مثل سربازهایی که در یک میدان می‌جنگند که حس می‌کنند اگر از ناحیهٔ یک فرد و از ایستگاه و موقف یک فرد، دشمن رخنه کند، به صف ضربه وارد می‌آید. ‼️ این اشتباه است که امروز ما مسئلهٔ «وعظ» را صرفاً یک شغل صنفی تلقی می‌کنیم. البته نمی‌خواهم بگویم که به آن کار احتیاجی نیست، به آن احتیاج است و آن در جای خودش درست است اما اینکه وقتی می‌خواهیم یک نفر بیاید دو کلمه «نصیحت» و «موعظه» کند، حتما باید یک کسی باشد که سال‌ها درس عربی خوانده باشد، معمّم باشد، بالای منبر هم برود، بعد هم یک خطبهٔ غرّایی بخواند: اعوذ بالله من الشیطان الرجیم... و بعد صحبت کند؛ این‌طور نیست، همه باید «واعظ» به یکدیگر باشیم. «وَتَوَاصَوْا بِالْحَق» یعنی همه یکدیگر را به «حق» سفارش کنند. 👤 📚 از کتاب | ج۲۸ 📖 صفحات ۷۶۶ و ۷۶۷ #⃣