📚 ﷽ 📚 #سلوک_معنوی #حیات_عارفانه 🗨 روح و کُنهِ #مراقبه (۳) ♦موانعِ حضور (۱) ✔️۱. آرزوها 🔸اگر بخواهیم فرایندهایی را که در ذهنِ ما دائماً وجود دارند و مانعِ حضورِ ما هستند برشماریم، چند مقوله شایع‌تر و پررنگ‌تر‌اَند؛ یکی از آن‌ها آرزوهاست. 🔸آرزو سرچشمهٔ ناراحتی است و ذهن را بی‌قرار می‌کند. به سببِ این‌که آرزو داریم و آن‌ها را خیلی جدّی می‌گیریم، رنج می‌بریم. فکر می‌کنیم اگر آن‌چه را که می‌خواهیم بدست آوریم، زندگی پرمعناتر می‌شود، امّا وقتی بدست آوریم می‌بینیم خیلی بی‌ارزش است و چیزی حل نمی‌شود و همان هستیم با همان رنج‌ها! یک بچّه در یک اتاقِ پر از اسباب‌بازی، امّا باز هم کسل و ناشاد، و بدنبالِ اسباب‌بازی‌های بیش‌تر. آن بیش‌ترها را هم که بدست آوری، می‌بینی باز رنج می‌بری. 🔸عمرت در رنجِ چیزهایی می‌گذرد که نداری در حالی‌که هیچ‌وقت از آن‌چه داری خرسند نیستی؛ انگار برایت تکراری و بی‌معنا می‌شوند. باید تصمیم گرفت این چرخه را متوقّف کرد. باید فهمید اگر همان‌چه الان داری خرسندت نسازد، چیزی که آرزوی آن‌را داری نیز خرسندت نخواهد ساخت. 🔸آرزوها تو را به این گمان می‌اندازد که اگر برآورده شوند، شاد خواهی بود؛ امّا پایانی بر کامرواییِ آرزوها نیست. گمان می‌کنیم روزی شاد خواهیم بود؛ روزی، روزی، ... و آن روز همواره جلوتر می‌رود! در هیچ چیز رضایتی نیست، امّا هنوز گمان می‌کنیم اگر چنین و چنان شود، شادکام خواهیم شد. طلبِ رضایت، طلبِ درد است. 🔸با درکِ عمیقِ این پدیده، #رها_کردن را می‌آموزیم. اگر خواهانِ لذّتی، ناگزیر دردِ همراهِ با آن‌را نیز باید پذیرا باشی؛ اگر درد نمی‌خواهی، پس بدنبالِ لذّت نرو. طمع، آرزو، و وابستگی، زندگی را پیچیده می‌کند؛ بدونِ آن‌ها می‌توانی زندگیِ ساده‌ای داشته باشی. آرزوی کم‌تر، فشارِ کم‌تر. 🔸نارضایتی یک بیماری است. اگر آلودگی‌های ذهنیِ خود را حفظ کنی، فرقی نمی‌کند کجا باشی؛ به هرجا که برَوی، ناراحت خواهی بود. آدم‌ها مملوّ از آرزوها و تمایلاتِ متعارض‌اَند، و اغلب نمی‌دانند واقعاً چه می‌خواهند؛ آن‌ها چپ و راست نظرِ خود را تغییر می‌دهند. (ناپایداری، خود یک قاعدهٔ ذهنِ مملوّ از احساساتِ متعارض است). 🔸اگر در درون شاد باشی، چیزِ زیادی برای شاد بودن لازم نخواهی داشت ... @sulookmanavi