🖌إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ (حجر، ۹)
♦از نکاتِ جالبِ این آیه این است که قرآن را "ذکر" نامیده؛ وقتی آن‌را در کنارِ آیه "... أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ" (رعد، ۲۸) قرار دهیم، می‌فهمیم دل‌هایی که با قرآن انس دارند، از آرامشِ واقعی برخوردارند.
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
🍀 تصوّری ناقص و رایج دربارهٔ دلیلِ انفاق به دیگران
🔸ممکن است برخی گمان کنند که انفاق تنها فلسفه‌اش پر شدنِ خلأهای اجتماعی است، و لذا می‌گویند اگر این مسئله را حکومت و دولت به عهده بگیرد و با سازمان‌هایی که تشکیل می‌دهد مشکلاتِ فقر و مسکنت را حل نماید، دیگر نیازی نیست که به‌صورتِ انفاق‌های فردی انجام گیرد.
🔸ولی این‌چنین نیست؛ یعنی انفاق فلسفه‌اش تنها پر شدنِ خلأها نیست، بلکه رابطه‌ای با "ساخته شدن" دارد. این‌که انسان چیزی داشته باشد و از خود جدا کند و مظهرِ رحمانیّتِ پروردگار بشود، نقشِ بزرگی در ساختنِ انسان دارد.
🔸عطوفت که از مادهٔ عطف است - یعنی تمایل و توجّه به دیگران، با دیگران یکی شدن و دل به‌جای دلِ آن‌ها نهادن - خود هدف است، هدفی اساسی و قابلِ اهمیّت.
اگر چنین مفهومی در جامعه نباشد، عیناً مثلِ آن است که در محیطِ خانواده، محبّت و عطوفت مفقود گردد و به‌جایش مؤسساتِ تربیّتی تشکیل شود.
🖌#استاد_شهید_مرتضی_مطهری
📚 آشنایی با قرآن، ج۲، ص۶۷
@sulookmanavi
🖌رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَ لِوَالِدَيَّ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ (ابراهیم، ۴۱)؛ خدایا، در روز برپاییِ حساب‌وکتاب، مرا و پدر و مادرم را و همۀ مؤمنان را بیامرز.
🔹این دعا از خود شروع می‌شود و به نزدیکان و سپس تمامِ مۇمنان تسرّی می‌یابد. دعاها باید در عینِ این‌که از خود شروع می‌شوند، این‌طور فراگیر باشند.
🔹در این آیه، موضوعِ دعا نیز "مغفرت" است. مغفرت، فراگیرترین و واسع‌ترین خواستهٔ تمامِ موجودات است. مغفرت یعنی همه‌چیز.
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
🔹مۇمن در زندگی به هر که امید ببندد، نومید گردد و از جانبِ کسانی‌که گمان ندارد، نفع بَرَد؛ این سنّتِ خداست. امید بستن به این و آن و انتظارِ نفع از آنان، سوزاندنِ آن‌ها در سرنوشتِ خویش و ابتر کردن‌شان در انتفاع به خویش است.
🔹از هر کسی که دل به خیری از او می‌بندید، قلباً فاصله بگیرید تا شرّی از او دامن‌گیرِ شما نشده! و بجای انتظارِ خیر از جانبِ دیگران، شما فیّاضِ خیر به ایشان باشید و خیر را از خدا طلب کنید.
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
♦از این آدم‌ها فاصله بگیرید
🔹قضاوت‌کننده‌ها
آن‌ها از قضاوتِ دیگران خسته نمی‌شوند. سعی می‌کنند تصمیماتِ شما را زیرِ سۇال ببرند.
🔹خبرچین‌ها
کسانی‌که مدام پشتِ سرِ بقیّه حرف می‌زنند، شایعه می‌کنند، و در موردِ زندگیِ خصوصیِ بقیّه صحبت می‌کنند.
🔹بهانه‌گیرها
این دسته از آدم‌ها همیشه در حالِ انتقاد از زمین و زمان‌اَند و مدام از کارهای دیگران ایراد می‌گیرند.
🔹کنترل‌گَرها
سعی می‌کنند تا شما را از تصمیمی که گرفتید منصرف کنند و تصمیمِ خودشان را به شما تحمیل کنند.
@sulookmanavi
📚 ﷽ 📚
#سلوک_معنوی
#حیات_عارفانه
🔹اکثرِ ما انسان‌ها سِحر شده‌ایم! خودمان با کارهای‌مان خود را سحر می‌کنیم و برکت را از زندگیِ خود می‌بَریم و معیشت و ذهنیّتِ خود را قبض می‌کنیم. نامِ این "سِحرِ خودکرده" طائر است: قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ ۚ أَئِنْ ذُكِّرْتُمْ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ (یس، ۱۹)؛ اگر می‌خواهید بدانید: بدبختی‌ای که شما را چون دایره (طائر) احاطه کرده، از خودتان است. از کم‌کاری‌ها در جاهایی که باید زحمت می‌کشیدید، و طفره رفتنِ قوای شما در جایی‌که نباید می‌رفتید. این است معنای اسراف.
🔹وقتی انسان مدّتی هرچه خواست کرد نه آن‌چه خدا گفته، کارهایش گردن‌بارش می‌شود. اوائل حواسش نیست امّا چند سال که می‌گذرد احساس می‌کند در باتلاقی در حالِ فرورفتن است. این‌جا می‌پرسد که چرا این‌طور شد؟!
🔹اشتباه‌ترین فکر این است که شما خیلی خوبید ولی کسی سِحر کرده یا علیهِ شما کارشکنی کرده و به همین خاطر کارهای‌تان گِره خورده.
یک درجه بهتر این است که بله! شما خیلی خوبید ولی "یک" کارِ بد باعث شده همه چیز خراب شود، و حالا باید بگردید آن کارِ بد را پیدا کنید.
🔹این‌طور نیست که فقط یک کارِ بد باعثِ این‌همه بدبختی شده باشد. صدها یا هزاران کارِ بد و به‌عبارتی بد بودنِ شماست که موجبِ بدبختیِ شما شده. یک راهِ حل هم بیش‌تر ندارید: این‌که خوب شوید، یک آدمِ خوب.
🔹برای این‌که یک آدمِ خوب شوید باید دو کار کنید:
✦یکی این‌که با خدا آشتی کنید و برگردید و بندهٔ او شوید،
✦دوم این‌که شروع کنید خوبی کردن به آدم‌های دور و بَرِتان، گرچه آن‌ها بَدند یا بد نیستند امّا بدی می‌کنند.
♦توصیه‌ها:
🔸۱. نمازهای خود را اوّلِ وقت بخوانید و پس از نمازِ صبح و پس از نمازِ مغرب، پنج دقیقه‌ای سجده کنید و تسبیح بگویید؛ مثلاً تسبیحِ یونسیّه خوب است.
🔸۲. روزی یک کارِ خیر که باعثِ مسرّتِ کسی از اطرافیان است، برای رضای خدا انجام دهید و بگویید (بر زبان آورید) که خدایا برای تو کردم و لا غیر.
🔸۳. روزی بیست دقیقه تفسیرِ قرآن و هر کتاب‌ِ معنوی که شما را مستقیماً ببرَد سرِ سرچشمه، مطالعه کنید.
🔸۴. با فرد یا افرادِ معنوی که شما را به خدا و دین تذکّر بدهند و دیدن‌شان دل را زنده می‌کند، دوست شوید و معاشرت کنید. اگر چنین کسانی در زندگیِ شما نیستند، بروید پیدا کنید. (قبل از آن از خدا بخواهید تا پیشِ روی شما قرار دهد).
🔸۵. یک کار را هم باید نکنید! (که البتّه نمی‌توانید! پس لااقل کم کنید). آن کار عبارت است از حرف زدن راجع به دنیا و آدم‌ها.
🔹این‌ها را که رعایت کردید، کم‌کم اوضاع شروع به عوض شدن می‌کند؛ اوّلش به آهستگی، بعد ملموس‌تر. عیبی ندارد! شما چندین سال عوضی رفتید، حالا هم کمی طول می‌کشد! شما برای ابدیّتِ خود دارید کار می‌کنید؛ صد سال هم پیشِ ابدیّت، هیچ است.
@sulookmanavi