امیدوارم یه وقتهایی خودم رو کمتر سرزنش کنم و بیشتر بفهمم، بفهمم که همیشه قوی بودن قرار نبوده معنای زندگی باشه.
در کوچه پس کوچه های پر اضطراب، با کوله باری از خستگی، به دنبال کورسوی امیدی میدوام، مگه میشه حس پریشانی اون لحظههارو با واژه بگم؟