✅ شرح و تفسیر حکمت ۲۰۲ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 ❓ آیا منظور #طلحه و #زبیر این بود که واقعاً خلافت، #شورایی باشد و آنها با علی (علیه السلام) شریک در #تصمیم‌گیری شوند...؟!!! ❓ یا مقصود این بود که بخشی از #قلمرو_حکومت_اسلامی را امام به آنها بسپارد آن گونه که از بعضی روایات استفاده می‌شود؟!!! ✨ در بعضی از منابع معروف آمده است آن روز که #زبیر با امام (علیه السلام) بیعت کرد امام به او فرمود: "من از این می‌ترسم که تو پیمان خود را بشکنی" عرض کرد: "هرگز بیم نداشته باش تا ابد چنین کاری را نخواهم کرد..." امام فرمودند: آیا خداوند شاهد و گواه بر این موضوع باشد، عرض کرد: آری. 🔺 چیزی نگذشت که آن دو به امیرمومنان (علیه السلام) عرض کردند: "می‌دانی در زمان #عثمان چه اندازه به ما #جفا شد و او همواره طرفدار بنی‌امیه بود، اما اکنون که خداوند خلافت را به تو سپرده بعضی از این #فرمانداری‌ها را در اختیار ما بگذار" ✅ امام فرمود: "به #قسمت_الهی راضی باشید تا در این‌باره فکر کنم." سپس افزود: "آگاه باشید من کسی را در این امانت شریک می‌کنم که از دین و امانت او #راضی و #مطمئن باشم. از سویی دیگر هنگامی که امیرمومنان علی (علیه السلام) به #معاویه نامه نوشت که مردم با من #بیعت کردند، تو هم از اهل #شام برای من بیعت بگیر و بزرگان اهل شام را نزد من بفرست؛ معاویه (سخت دست‌پاچه شد) و نامه‌ای برای زبیر نوشت و او را به عنوان امیرالمومنین خطاب کرد و گفت:" از تمام مردم شام برای تو بیعت گرفتم با سرعت به سوی کوفه و بصره برو و این دو شهر را تسخیر کن، که اگر آن دو را تسخیر کنی دیگر هیچ مشکلی نخواهی نداشت." 🔺 از اینجا روشن می‌شود این که طلحه و زبیر به هنگام بیعت و طبق بعضی از روایات مدتی بعد از بیعت خدمت امام (علیه السلام) آمدند و گفتند که: "ما بیعت کرده‌ایم که با تو شریک باشیم؛ منظورشان این بود که حکومت بصره و کوفه را امام به آنها بسپارد و به این ترتیب بر تمام عراق مسلط شوند و دست به دست معاویه بدهند شام را هم در اختیار بگیرند تا قسمت عمده کشور اسلام تحت سیطره آنها واقع شود." 👆🏻 با این توضیح می‌فهمیم چرا امام (علیه السلام) دستِ رد بر سینه آنها گذاشت و این جواب حکیمانه پرمعنا را به آنها داد. هنگامی که برای آنها روشن شد که علی (علیه السلام) حکومتی را به آنها نمی‌سپارد، شکایت خود را از آن حضرت آشکار ساختند. «زبیر» در میان جمعیتی از قریش گفت: «این پاداش ماست از سوی علی! ما در کار عثمان به نفع او قیام کردیم و گناهکاری او را ثابت نمودیم و عوامل قتل او را فراهم ساختیم در حالی که علی در خانه خود نشسته بود و ما مشکل را حل کردیم، اما هنگامی که به وسیله ما به مقصودش رسید (و حکومت را در اختیار گرفت) دیگران را بر ما مقدم داشت.» 🔸 از این عبارت به خوبی روشن می‌شود که آنها واقعاً اهل #توطئه و #سیاست‌های_مکارانه و دور از تقوا و پرهیزگاری بودند و این که بعضی گمان می‌کنند خوب بود علی (علیه السلام) مقامی به آنها می‌داد تا ساکت شوند #اشتباه بزرگی است، آنها نه صلاحیت و شایستگی و تقوا برای فرمانداری و استانداری کشور اسلام داشتند و نه به آن قانع بودند. دست در دست معاویه داشتند و می‌خواستند حکومت بر مسلمانان را به زور و از طریق دغل‌کاری به چنگ آورند و تقوای امیرمومنان علی (علیه السلام) هرگز پذیرای چنین مطلبی نبود. ❇️ در ذیل روایت بالا نیز آمده است که علی (علیه السلام) هنگامی که از سمپاشی‌های طلحه و زبیر آگاه شد به ابن عباس فرمود: "تو چه پیشنهاد می‌کنی؟" 🔺 ابن عباس گفت: "من چنین فکر می‌کنم که آنها عاشق حکومت‌اند، بصره را به زبیر بسپار و کوفه را به طلحه." 🔹 امام علیه‌السلام خندید، فرمود: "وای بر تو! در کوفه و بصره مردان باشخصیت و اموال فراوانی وجود دارد که اگر آن دو به حکومت آن برسند، بر گردن مردم سوار می‌شوند، سفیهان را از طریق طمع و ضعیفان را با فشار و قدرتمندان را با زور تحت سیطره خود می‌گیرند (و مردم را بدبخت می‌کنند و چهره حکومت اسلامی را به کلی تغییر می‌دهند). @syed213