✅ شرح و تفسیر حکمت ۲۱۹ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 ✨امام (علیه السلام) تشبیه جالبى در این کلام نورانى براى #طمع‌هاى_منفى بیان کرده است؛ طمع را به برق آسمان تشبیه نموده که لحظه‌اى همه جا را روشن مى‌کند و در شب‌هاى تاریک تمام فضاى بیابان با آن آشکار مى‌شود و شخص راه‌گم‌کرده به شوق در مى‌آید و به دنبال آن دوان‌دوان حرکت مى‌کند. ناگهان برق خاموش مى‌شود و او در #پرتگاهى فرو مى‌افتد. 💠عقل و دانش آدمى که حق را از باطل، و نیک را از بد مى‌شناسد، هنگامى که تحت تأثیر #برق_طمع قرار گیرد به همین سرنوشت گرفتار مى‌شود. 🔹در واقع طمع، یکى از #موانع عمده #شناخت است که در طول تاریخ بسیارى از اندیشمندان را به خاک هلاکت افکنده یا دنیایشان و یا دین و ایمانشان را بر باد داده است. ❌طمع آثار زیان‌بار فراوانى دارد؛ بسیارى از حوادث دردناک تاریخى بر اثر همین صفت رذیله رخ داده است. 🔹مهم ترین فاجعه تاریخ اسلام، شهادت شهیدان کربلا، از یک نظر به سبب طمع در حکومت رى از سوى «عمر سعد» واقع شد و حکومت مرگبار بنى امیه به طور کلى مولود طمع‌هایى بود که آنها در جانشینى پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) و گرفتن انتقام غزوات آن حضرت داشتند. 🍃در غررالحکم آمده است: «ثمره طمع، #ذلت دنیا و آخرت است.» 🔺طمع باعث ذلت و اسارت مى‌شود، زیرا انسان در موارد طمع غالباً به دنبال چیزى مى‌رود که از #دسترس او بیرون است و یا #حق او نیست و پیوسته تلاش مى‌کند و نیروهاى خود را از دست مى‌دهد و گاه با محرومیت از آنچه به دنبال آن بود چشم از دنیا برمى‌بندد. 🔸طمع باعث ذلت انسان مى‌شود، براى این که جهت رسیدن به آن از #آبرو و #حیثیت خویش مایه مى‌گذارد و در برابر #هر_شخصى سر تعظیم فرود مى‌آورد. ازاین رو در حدیثى از امام حسن عسکرى (علیه السلام) مى‌خوانیم: «چه قدر زشت است براى انسان با ایمان که علائقى داشته باشد که سبب ذلت او شود.» @syed213