#کتاب_قرار_بی_قرار #قسمت_هفتاد_و_نه #فصل_هفتم_کتاب #پنجره‌ای_رو‌به‌سوی_خدا #از_زبان_سیدمحمدعلی_افقه_پسردایی‌شهیدصدرزاده 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 🌀 من بیشتر با مرتضی دوست بودم. همیشه می‌رفتیم برای خودمان یک گوشه‌ای و مشغول بازی می‌شدیم. 🌀 با مصطفی چندان رابطه‌ی دوستانه‌ای نداشتم. هر موقع به تهران و خانه‌ی ما می‌آمدند، خیلی سربه‌سر من و مرتضی می‌گذاشت.😉 🌀 یادم است آن موقع‌ها بابا برایمان بازی کامپیوتری میکرو خریده بود. نوبت مصطفی که می‌شد عزا می‌گرفتیم،😔 خیلی دیر می‌سوخت. وقتی هم که می‌باخت، ترانسِ میکرو را برمی‌داشت و نمی‌گذاشت بازی کنیم.😡 🌀 چند وقتی هم به دنبال کُشتی بود. وقتی می‌خواست من و مرتضی را تحویل بگیرد، ما را می‌برد گوشه‌ای و چند تا فن کُشتی یادمان می‌داد. من یک دوبنده‌ی کُشتی آبی‌رنگ داشتم که خود مصطفی آن را هدیه داده بود. 💕 هر موقع که مشغول کُشتی گرفتن می‌شدیم، دوبنده را می‌پوشیدم که مثلا حس کشتی‌گیری را پیدا کنم. مصطفی هم مثل یک مربی ناظر بازی ما می‌شد. 🌀 وقتی آمدند شهریار هر روز به چیزی علاقه‌مند می‌شد و می‌رفت دنبالش، اما بعد از مدتی رهایش می‌کرد. یک‌بار که خانه‌شان بودیم، با لباس بسیجی آمد خانه.😍 🌀 عمومحمد گفت: «مصطفی بسیجی شده!» 😉 همه فکر می‌کردند جوگیر شده، حتی یکی دو نفر گفتند: «مصطفی تو مگر حزب بادی؟» 🌀 تا یکی دو سال اول همه منتظر بودند که مصطفی بسیج را هم مثل تمام چیزهایی که امتحان کرده بود، کنار بگذارد و به قول معروف از جو خارج شود، اما بالاخره همه باور کردیم که مصطفی راه و علاقه‌اش را پیدا کرده. 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 🔴 ادامه دارد... 📚 منبع: کتاب قرار بی قرار _ مجموعه مدافعان حرم _ انتشارات روایت فتح @syed213