🔴 واکنش جالب رحیم‌پور ازغدی به توقیف نفتکش انگلیسی #خبرگزاری_دانشجو #دانشجو #دانشگاه #دانشجویی #رحیم_پور_ازغدی #رحیم_پور #توقیف_نفتکش_انگلیسی #توقیف #نفتکش #نفتکش_انگلیسی #نفتکش_ایرانی 🆔 @lotfi74

🔰یک توصیه برادرانه به تمام دوستان دانشجو ارشد و دکترا ✍ سیدجواد میری البته سوادی ندارم اما خوب چون هروز مواجهه دارم بد نیست اینجا یک چند خطی بنویسم... 🔸اقا و خانم عزیز وقتی ارشد قبول می شوید معنی ان مشخص است یعنی باید ارشد ان کارشناسی لامسب که هیچی از ان متوجه نشده اید بشوید یعنی بالاتر از یک کارشناس یعنی حرف ها تازه و علمی زدن وقتی #پایانامه میخواهید کار کنید نباید به قول اقا جوادی املی حمال حرف ها دیگران باشید باید عمیق متوجه شوید با ان جملات زندگی کنید سعی کنید ارزش افزوده اضافه کنید و از همان لحظه به فکر تز دکترا خودتان باشید که قرار است چه نکته ای را اضافه کند البته نه با رویکرد حمالی بلکه با رویکرد حرف تازه کمک به جامعه هم از جنبه انتزاعی و انضمامی با هم انچه شما رقم می زنید اشفتگی محض است نمی دانید چرا و چه می گوید اصلا چرا باید پنج سال بخوانید دکترا بگیرید فقط برای گاهی یاداشت نوشتن که ان بالا صفحه بگویند دکتر ایکس فلان مطلب را گفتن ! نه اقا و خانم عزیز ! ✅ دکترا گرفتید که استارت گفتمان و حرف های تازه باشد اینکه اقا دکتری بعد از چند سال هئیت علمی تمام حرف های ملکیان و سروش سر کلاس تکرار می کند ان هم بدون واو جا انداختن مشخص است مدرک گرفته فقط اگر نه که تکرار حرف ها دیگران که از بچه دبستانی هم بر می اید. حرف برای گفتن زیاد است اما خواستم بگویم مدرک گرفتن و چند مقاله ترجمه کردن کار خاصی نیست حرف تازه و ایجابی که به درد علم و جامعه بخورد مهم است معتقدم اگر با ایده هایتان زندگی کنید در همین نظام اموزشی در همین دانشگاه های کشور هم میتوان خیلی حرف ها را زد. نقدم ناظر به رشته های علوم انسانی است‼️ #مدرک #دانشگاه #حرف_جدید #تز_دکترا #پایانامه 🆔 @lotfi74

🔰شاهِ مهربانِ شبکه ها برای دانش آموزان بخوانید... وقتی شبکه های ماهواره ای و صفحات مجازی آنها، شاهنشاه آریامهر را مهربان و دلسوز مردم معرفی می‌کند، بطوری که شاه علاقه نداشت خون مردمش ریخته شود. باید معلمین محترم فردا سر کلاسها از #دانش_آموزان خود سوال کنند که چرا #سیزدهم_آبان در تقویم ما بعنوان روز دانش آموز ثبت شده است؟ چرا #شانزده_آبان یا #بیستم_دی روز دانش آموز نیست؟ پاسخ در تاریخ سیاسی ماست و ما از تبیین آن غافلیم. من اگر معلم بودم سرکلاس از تک تک دانش آموزان این سوال را میپرسیدم: چرا سیزدهم آبان روز شماست؟ آبان سال ۱۳۵۷ چند ماه پیش از سقوط پهلوی، دانشجویان دانشگاه تهران در روز سیزدهم آبان تجمعی در صحن دانشگاه برگزار کردند و از عموم مردم و دانش آموزان دعوت کردند تا در این تجمع مشارکت داشته باشند. صبحِ سیزده آبان تعداد زیادی دانش آموز که عموما دبیرستانی بودند به جمع معترضین پیوستند، جمعیت غیرقابل کنترل بود، نیروهای ارتش به سمت دانش آموزان و دانشجویان گاز اشک آور پرتاب کردند، جو متشنج تر شد و جمعیت را به رگبار بستند. در آن روز ۵۶ دانش آموز به شهادت رسیدند و تعداد زیادی مجروح، این واقعه خونین در تاریخ ما ثبت شد. این خون ها انکار شدنی نیست. تصویر دیو را فرشته نشان دادن ظلم به این خون‌هاست. معلمین سرکلاس‌ها از دانش آموزان این سوال را بپرسید: چرا سیزده آبان روز دانش آموز است؟ بهانه ایست تا تبلیغات این شبکه خنثی شود. #علیرضا_زادبر #منو_تو #تاریخ #پهلوی #شاه #دانشجو #دانشگاه #دانش_آموز #محمدرضا_پهلوی 🆔 @lotfi74

🔰 فرار از دانشگاه چگونه علوم انسانی در جامعه مدنی به گردش افتاد؟ ✍️ حسام سلامت 🔘 بخش دوم | بخش نخست 💠

موسسات ‌سازی علوم انسانی

🔸از نیمه دوم دهه ۸۰ با موج جدیدی از موازی‌کاری سایت‌های تولید گفتارهای علوم انسانی طرف می‌شویم. من این سال‌ها را برهه «موسساتی‌سازی» این تجارب می‌نامم. تا قبل از برهه مذکور این دست موازی‌کاری‌ها عموما در قالب محافل، حلقه‌ها، کانون‌ها و انجمن‌های بسته‌ و محدود دنبال می‌شد. 🔹از نیمه دوم دهه هشتاد اما انبوهی از موسسات آموزشی برون‌دانشگاهی پا می‌گیرند که جملگی دست‌اندرکار آموزش موازی علوم انسانی در جامعه مدنی‌اند. در واقع با نوعی تشکل‌یابی یا همان موسساتی‌سازی موازی‌کارانه طرف می‌شویم که از راه برپایی کلاس‌های درس، آموزش علوم انسانی را از انحصار دانشگاه خارج می‌کند. در متن رساله تلاش کرده‌ام روشن کنم که این دست تجارب موازی یا آلترناتیو را چگونه می‌توان توضیح داد. 💠

فضای دانش

🔸از جنبه صوری، کار به اتکای مطالعات اسنادی و مصاحبه‌های عمیق با مدیران، مدرسان و دانشجویان این موسسات پیش رفت. اما اساسی‌تر از ابزارهای صوری روش، منطق روش‌شناسیک رساله است که به اتکای دو مفهوم پیش رفته است. نخست، «فضای دانش» (space of knowledge) . آنچه در اینجا فضای دانش می‌خوانم کل قلمروی گردش گفتارهای مربوط به علوم انسانی است که دانشگاه‌ها، پژوهشکده‌ها، نشریات، انتشاراتی‌ها، موسسات آموزشی و از این دست را شامل می‌شود. 🔹 فضای دانش سه مولفه مشخص دارد: ۱. سایت‌ها یا پایگاه‌های تولید و به‌گردش‌انداختن گفتارها مثل خود دانشگاه؛ ۲. سوژه‌هایی که این گفتارها را تولید می‌کنند و به گردش می‌اندازند و ۳. رابطه‌ها و نسبت‌ها بین این سایت‌ها و سوژه‌ها. فضای دانش، علاوه بر این، سه ویژگی صوری دارد: ۱. ناخودبسنده است و مدام از التهاب‌های میدان‌های اجتماعی اثر می‌پذیرد؛ ۲. دینامیک است و بسته به رویدادهای بیرونی و موازنه نیروهای درونی‌اش ‌دچار قبض و بسط تاریخی می‌شود؛ ۳. ناهمگن است یعنی میان سایت‌ها و سوژه‌هایش از حیث الف) سطح علمیت (scientificity)، ب) سطح مشروعیت، ج) سطح اثرگذاری و د) سطح امکان‌ها اختلافات تعیین‌کننده‌ای وجود دارد. 🔸توضیحی کوتاه بدهم: گفتارهایی که هریک از سایت‌های فضای دانش تولید می‌کنند از حیث سطح علمیت متوازن نیستند. مثلا گفتارهایی که دانشگاه تولید می‌کند «به حُکم قاعده» می‌باید «علمی‌تر» از گفتارهایی باشد که مثلا یک نشریه عمومی (فرض کنید «مهرنامه») تولید می‌کند. در همبستگی با این، مشروعیت علمی گفتارهای هر یک از این سایت‌ها متوازن نیست. سایت‌ها بعضا از هم مشروعیت‌زدایی می‌کنند یا مشروعیت گفتارهای یکدیگر را زیر سوال می‌برند. دامنه و نوع اثرگذاری هر یک از سایت‌ها و سوژه‌ها نیز با هم اختلاف دارد. 🔹 گفتارهای دانشگاهی احتمالا بیشتر بر سیاستگذاری‌ها اثر می‌کنند و گفتارهای نشریات به احتمال زیاد در ساختن افکار عمومی موثرند. علاوه بر اینها، گستره امکان‌ها و فرصت‌های هر یک از سایت‌ها نیز اساسا نابرابر است، چه از حیث سازماندهی سوژه‌ها و تولید گفتارها، چه از حیث انتشار گفتارها و بسیج سوژه‌ها. در این رساله از میان سایت‌های فضای دانش بر موسسات آموزشی تمرکز کرده‌ام؛ آن‌هم از چشم‌انداز موازی‌کاری آنها در برپایی کلاس‌های درس. #ژورنالیسم_اندیشه #دانشگاه ⚜️ @taammolat74

🔰 فرار از دانشگاه چگونه علوم انسانی در جامعه مدنی به گردش افتاد؟ ✍️ حسین مصباحیان 🔘 بخش ششم|بخش پنجم 💠

 دانشگاه ما نهاد تولید علم نیست

🔸در

بحث از#آکادمیای_موازی، بحث می‌شود که در این موسسات قرار است #دانش_عمومی تدریس شود در برابر دانش علمی و تخصصی که در دانشگاه‌ها و آکادمیای رسمی تدریس می‌شود. 🔹معلوم نیست که در این موسسات دانش عمومی تولید شده باشد، یعنی وقتی درسگفتارهای مختلف موسسات مختلف را می‌بینید، معمولا و در بیشتر مواقع شرح متنی از یک فیلسوف یا اندیشمند است و رویکردها و مواجهات همان است که در دانشگاه هست، یعنی یک آلترناتیوی در مقابل دانشگاه نمی‌بینیم، یعنی این موسسات، یک دانشگاه کوچکی در جای دیگر غیر از دانشگاه است و تفاوت معناداری میان آنها با دانشگاه‌ها نمی‌بینیم. 🔸به نظر من اگر قرار است آلترناتیوسازی مطرح باشد، از طریق مفهوم «تعلیم و تربیت غیررسمی» (informal education) گرامشی ممکن می‌شود، یعنی دانشی که توسط روشنفکران، گروه‌های اجتماعی و احزاب سیاسی در قالب‌هایی چون کتاب‌ها، مطبوعات، انجمن‌های علمی و سری تولید می‌شود. 🔹نکته دیگر اینکه در ایران #دانشگاه هیچ‌وقت نهاد تولید نبوده است. دانشگاهی که پهلوی اول در ۱۳۱۳ تاسیس می‌کند، قرار است به دولت-ملت خدمت کند. مساله دیگر بحث جهانی راجع به دانشگاه است. در سال ۲۰۱۰ در دانشگاه یورک کنفرانسی بین‌المللی با این موضوع برگزار می‌شود که دانشگاه در جهان در مرحله زوال و اضمحلال کامل است. این ربطی به دانشگاه ایرانی ندارد، یعنی دانشگاه در مرحله #پسااقتصادگرایی و #فردگرایانه مدرن به‌سر می‌برد و تبدیل به موسسه یا نهادی شده که دنبال مشتری است، نه محل تولید حقیقت و معرفت است و نه محلی برای پیگیری و پیشبرد تحولات اجتماعی و سیاسی است. 🔸این نگرش می‌گوید دانشگاه در جهان همیشه به قدرت حاکم عمل می‌کرده و هیچ‌وقت نقشی در ایجاد تحولات اجتماعی نداشته است، بنابراین بحث نقد و ارزیابی عملکرد دانشگاه ایرانی باید در پیوند با دانشگاه جهانی صورت بگیرد. بحث دیگر استقبال از درسگفتارهای این موسسات خصوصی است. 🔹اگر برخی از این موسسات می‌توانستند در طرح مسائل اصلی و بین‌المللی زمانه ما داشته باشند، موج زیادی ایجاد می‌کرد، بنابراین باید به آسیب‌شناسی جدی دانشگاه پرداخت. خود دانشگاهیان بیشتر از همه صلاحیت نقد دانشگاه را دارند، زیرا آنها بهتر از هر کسی می‌دانند که در دانشگاه چه خبر است، یعنی دانشگاه به صورت ریشه‌ای نقد می‌شد و یک فضاهای آلترناتیو در درون دانشگاه پدید می‌آمد، بنابراین اگر قرار است برای دانشگاه آلترناتیوی یافت، این بدیل را نمی‌توان در موسسات یا حتی در مطبوعات و جاهای دیگر یافت. دانشگاه را باید در برابر خودش قرار داد. 💢نقد ریشه‌ای و رادیکال دانشگاه منجر به این می‌شود که تمام ارکان دانشگاه از مدیریت تا دانشجویان به حرف واداشته شوند. دانشگاه در برابر دانشگاه، چیزی است که دریدا آن را دانشگاه در راه یا دانشگاه در حال آمدن (university to come) می‌خواند. دانشگاه در راه یعنی من تعهد می‌دهم و کمک می‌کنم که این دانشگاه بیاید. ⚜️ @taammolat74

🔰حضرت امام جعفر صادق علیه السلام؛ بنیانگذار دانشگاه‌های تمدن اسلامی 🔸پس از شهادت حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) و آغاز امامت حضرت #امام_جعفر_صادق (علیه السلام)، حوزه علمیه مدینه و دانشگاهی که امام پنجم شیعیان دائر کرده بودند، به یکی از بزرگترین مدارس علمی اسلامی و همطراز مدارس و دانشگاههای بزرگ جهان در قرن های بعد بدل گردید. 🔹 در این دوره که با ضعف بنی امیه و سقوط آنان و شروع دوران #بنی_عباس مقارن بود، حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) با اغتنام از فرصت ، حداکثر کوشش را برای بسط احکام الهی و علوم قرآنی و نشر علم و حکمت وتربیت شاگردان بسیاری که از قومیت های مختلف بدین حوزه روی آورده بودند، انجام می دادند. 🔸مرحوم طبرسی، حوزه تعلیم امام را محل بحث و فحص انواع علوم و فنون نوشته و اصحاب حدیث و شاگردان امام را بالغ بر جهارهزار نفر ذکر کرده است. شاگردان حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) در علوم مختلف عقلی و نقلی و تجربی، استاد شدند و از هر شاخه ای در میان ایشان یافت می شد. 🔹 از #جابر_بن_حیان به عنوان پدر علم #شیمی گرفته (که خود هم منجم و ریاضیدان بود و هم فیلسوف و حکیم ) تا غالب موسسان فرقه های اهل تسنن مانند حنبلی و شافعی و مالکی و حنفی تا فقیهان بزرگی همچون #شیخ_طبرسی و علامه حلی و ... در واقع دانشگاهی که حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) بنیادگذاردند، نخستین الگوی دانشگاه و #حوزه_علمیه اسلامی بود که در آن دین و مذهب و دانش الهی و قرآنی به طور تنگاتنگی با علوم دیگر اعم از #علوم_انسانی و #علوم_تجربی در هم آمیخته بود و فارغ التحصیلان این #دانشگاه بیش و پیش از هرگونه تخصصی، در علوم قرآنی و دینی، عالم و دانشمند بودند. 🔸فی المثل #ابوعلی_سینا اگر در #طب استاد بود اما پیش از آن در فلسفه و حکمت اسلامی، علامه بود و از همین روی به وی "#حکیم" اطلاق می شد و از همه مهمتر، هدایت و رهبری این دانشگاه را فقیهان و عالمان اسلامی برعهده داشتند که با مقام #امامت و #ولایت پیوند می خوردند. در واقع در هر نقطه تاریخ که این پیوند مابین امت و امام و حوزه های علمی و ولایت وجود داشت ، هم پیشرفت و علم و دانش چشمگیر بود و هم این علم و دانش در خدمت تکامل جامعه اسلامی قرار می گرفت. 🔹دراین دانشگاه اسلامی نه تنها دوستداران #اهل_بیت بلکه حتی مخالفان حضرت مانند ابوحنیفه تحصیل  می کردند و انواع و اقسام علوم اعم از #قرآن و سنت و فقه و تاریخ و اصول، عقیده و کلام و #فلسفه و ستاره شناسی، #پزشکی و جانور شناسی و گیاه شناسی و شیمی و فیزیک و ...تدریس می شد. ⚜ @taammolat74

✔️ [ادامه...] 🔘 بخش 2 از 2 🔸او درگیر تمام شدن دوره تحصیلی و گرفتن مدرک دانشگاهی‌اش برای رسیدن به چند هزار تومان اضافه حقوق، ارتقای پست سازمانی یا ژشتی جلوِ دیگران است. هیچ کدام از اینها با عمیق شدن در رشته تخصصی، کنجکاوی و ماجراجویی برای دانش و فریاد زدن در راه آنچه درست می داند تطابق ندارد. پس منطقی است که دانشجوی امروز «یکی از دیگران» باشد. 🔹یکی از دیگران بودن، به خودیِ خود بد نیست، شاید در بسیاری از موارد نشانه همدلی و یکرنگی با جامعه ای است که فرد در آن زندگی می کند. اما در مسیرِ به ابتذال کشیده شدن و اضمحلال مفهوم «دانشجو»، آنچه رخ می دهد، تن دادن دانشگاه – یعنی نهادِ علم و پایگاهِ تفکرِ انتقادی در جامعه- به قواعدِ تعامل و بلکه معامله در بیرون از دانشگاه است. 💢بنابراین همزمان با اضمحلال مفهوم دانشجو، مفهوم دانشگاه است که از درون تهی می شود. در این مسیر دانشگاه به هنجارها و ارزشهای بازار، سیاست یا سایر حوزه های دیگرِ غیر دانشگاهی آلوده شده و وجوه تمایز فرهنگ دانشگاهی در مسیر اضمحلال قرار می گیرد. 🔸 16 آذر روز دانشجو بود. روز دانشجویانی که وقایع محیط شان برایشان مهم بود. اما سیاستهای سالهای گذشته در مورد توسعه کمّی آموزش عالی موجب شده تا همزمان با تکثیرِ پوسته‌ و عنوان دانشجو، دانش-جو بودن و فریادگری اون در نتیجه این دانش-جویی کمیاب و کمیاب‌تر شود. آنها امروز یکی از دیگران هستند، همان دیگرانی که از فاجعه جوک می سازند و برای منافع خود به هر سرقت، زد و بند و دروغی رضایت می دهند. #دانشگاه #روز_دانشجو #نقد_آموزش_عالی ⚜️ @Taammolat74

📍دانشگاه مدرن و جامعه ایرانی نقدی بر روایت مقصود فراستخواه از نهاد علم در ایران #دانشگاه_مدرن به معنای أخص کلمه که امروزه با آن مواجه هستیم تنها از قرن نوزدهم موضوعیت یافته است. #کانت در کتاب «تعارض دانشکده‌ها» از برآمدن دانشگاه جدید مبتنی بر «عقل خودبنیاد» بحث کرد. از این منظر، #دانشگاه نشانه‌ای از ظهور بشریت جدید است. از طریق آن؛ انسان خردورز منتقد، ابراز وجود می‌کند. #هومبولت نیز در کتاب «درباره روح و چارچوب سازمانی نهادهای فکری در برلین»، دانشگاه را به مثابۀ «نهاد تفکر» ومبتنی بر «آزادی علمی وآکادمیک» مفهوم‌سازی می‌کند. بدین ترتیب دانشگاه غربی به معنی مدرن آن، در متن تجربه مدرنیتۀ جوامع غربی ظهور یافت و فرزند شهر مدرن بود. در شهرهای جدید، حسّ سوژگی به بشر دست می‌داد و دانشگاه نماد ونهاد پرورش این آگاهی نوین و این نظام جدید دانایی بود. ⚜️ @Taammolat74 👇👇👇