✔️ [ادامه...] 🔘 بخش 1 از 2 💠

فناوری بدون اخلاق در یک نگاه فلسفی

🔸برای ورود به بحث از واژه تکنوپولی بهره می بریم که به تسلط تکنولوژی بر فرهنگ نیز ترجمه شده و اولین بار نیز نیل پستمن این اصطلاح را به کار برد که در معنای دقیق تر، "فناوری بدون اخلاق" نیز نامیده می شود. 🔹 مارتین هایدگر فیلسوف آلمانی با یک رهیافت انتقادی در نسبت با تکنولوژی قائل است که فناوری یک وسیله صرف نیست. فناوری نحوی انکشاف است. چنانچه به این امر توجه کنیم قلمرو کاملاً متفاوتی در مورد ماهیت فناوری به روی ما گشوده خواهد شد. این قلمرو، ساحت انکشاف است و حقیقت. 🔸این دیدگاه هایدگر نشان می دهد که فناوری در ذات خود با یک جهان بینی آمیخته است و نگاه انسان به محیط و اشیاء و جهان و فرهنگ را کانالیزه می کند و زاویه می دهد. 💠

سایبر دموکراسی و حادابتذال

🔸فارغ از معرفت شناسی و میزان مطابقت این دیدگاه با واقعیت، پدیده ای مثل ساسی مانکن در بستر اینستاگرام نشان داد که فناوری در جهان ما به معنای واقعی از اخلاق بریده شده است. زمانی که تکنیک از معنا عاری شود اباحه گرایی مشروعیت پیدا می کند و با پدیده ای بنام #حادابتذال مواجه خواهیم شد. 🔹حاد ابتذال یعنی ولنگاری مشروع که عین آب خوردن به مصرف اپیدمیک برسد و همراهی بخش بزرگی از تینیجرهای جامعه را در غفلت ساختارهای مسئول و خانواده های مشغول رقم بزند. 🔸ذهنیت های بکری که زیرلوای #سایبردمکراسی و شعار آزادی در فضای مجازی، با پورنوگرافی آشنا می شوند و اختلال در سن بلوغ و #ابتذال_خیال، کمترین اتفاقی است که بلحاظ روانشناختی برای بدنه کودک و نوجوان جامعه اتفاق می افتد. 🔹چالش هایی مثل ساسی مانکن که دعوت به دابسمش می کنند و مرزهای یک فرهنگ را به چالش می کشند علاوه بر تضعیف نظام اجتماعی و کمرنگ نمودن حساسیت های هویتی چند رخداد نامیمون دیگر را نیز باعث می شوند. ⚜️ @Taammolat74