🔰 درسی که قوچانی به ما می‌دهد ✍ سیدجواد نقوی 🔸اما #قوچانی برای ما درس هایی دارد برای تمام دوستان سردبیر و رسانه‌ای انقلابی‌ام آن هم اینکه باید مانیفست داشته باشید و برای کار خودتان واز پیش فرض هایی بهره ببرید آنچه قوچانی سال هاست دارد حاصل همین پیش فرض های اوست. 🔹 هرچند که او شاید مخالف امر ایدئولوژیک به ظاهر هم باشد اما او با #تکنیک_ژورنالیستی خودش اندیشه #طباطبایی را به همراه اقتصادان لیبرال پیوند داده و هرآنچه موافق و مخالف این مانیفست باشد را برایش طرح و نقشه دارد. 🔸 روزی #میرسلیم را تیتر یک میکند و جواب طباطبایی به او را مهم قلمداد میکند دیگر روزی از #نئولیبرالیسم دفاع میکند اما دوستان ما که هروز با یک تیتر فاتحه غرب و شرق را میخوانند پایگاه فکری و مانیفست آنها چیست؟ ✅چه عیبی دارد یک نفر بگوید مانیفست من دفاع از فلان نحله است یا فلان اندیشه متفکر! اما آنچه ما را عذاب میدهد بی پایگاه بودن است. ⚜ @taammolat74

✔️ [ادامه... 🔘 بخش 1 از 2 🔸اگر بپذیریم که زمان و مکان پیش شرطهای هرگونه آگاهی، از جمله معرفت سیاسی‌اند، از همین رو، می توانیم بگوییم که جایگاه #فیرحی مانند #طباطبایی ایران+تجدّد است. با این توضیح که چون ایران نمی‌تواند یک کلیّت یکپارچۀ متصلّب بسیطی باشد که بر مبنای قاعدۀ همه یا هیچ یا باید تمام آن را پذیرفت یا تمام آن را به کناری نهاد، فیرحی مولفۀ فقه و شریعت آن (#تمدن_ایرانی) را گرفته است و تغلیظ کرده است و طباطبایی عنصر ایرانیّت آن را! 🔹پس از نظر «گاه‌شناسی» هر دو در زمان و #زمانۀ_تجدد ایستاده‌اند و از دید «جای‌شناسی» هر دو در ایران‌اند؛ البته با این تفاوت که فیرحی می‌خواهد از منابع فکری موجود در لایۀ اسلامیّت تمدن ایرانی برای یک «تجدد سیاسی فقهی» بهره ببرد و طباطبایی به دنبال آن است تا از لایۀ #ایرانیّت تمدن ایرانی به یک «#تجدد_سیاسی_ایرانی» برسد. 💢پس غایت القصوای هر دو هم متجددانه است و هم سیاسی و بی تردید «مسئلۀ ایران» در آغازگاه‌ها، در منابع و در دغدغه‌ها، در هر دو دستگاه فکری حاضر است، امّا با این حال، این دو، در دو ساحت متفاوت و مختلف قرار دارند. 🔸دستگاه فکری فیرحی معطوف ادارۀ #دموکراتیک جامعه با امکانات فقه است (وجه تأسیسی و کم و بیش آینده‌گرا) و نظام اندیشی طباطبایی خواهان حفظ و تحکیم موجودیّتی به نام ایران (وجه تحکیمی و بیشتر گذشته‌گرا). یکی دربارۀ ادارۀ جامعه سخن می گوید و دیگری درباب بقای آن. 🔹با توجه به آثار و مباحثی که فیرحی نوشته و طرح کرده است، تقریباً دستگاه فکری فقه سیاسی او را می توان با وضوح قابل توجهی ترسیم کرد. فیرحی می خواهد با توسل به تاکتیک «برجسته سازی امکانات دموکراتیک متون دینی»، دین را ابتدا از وجوهات اقتدارگرایانۀ آن تهی سازد و از منظری کاملاً مدرن تفسیری دموکراتیک از آن ارائه کند و نشان دهد که خوانشِ اقتداری از نص – که در سده‌های میانه شکل گرفت – تنها یک قرائت ممکن بود که وامدار نظام قدرت در همان دوره است و نه از ذاتیّات دین. ⚜️ @taammolat74

🔰 نقدی بر بازنگری طباطبایی درمورد ولایت فقیه ✍️ سیدجواد میری 🔸از مجموع سخنان و نوشته‌های مختلف #طباطبایی مخصوصا کتاب #خواجه_نظام_الملک، این نکته به دست می‌آید که اگر هر حکومتی در تمدن ایرانی بخواهد خود را ذیل مفهوم خلافت تعریف کند و درصدد بقاء نیز باشد، محکوم به شکست است. تداوم نهاد #سلطنت در زمان پس از اسلام نیز به همین دلیل است که خود را ذیل مفهوم خلافت تعریف نکرده است و در بهترین حالت، در کنار نهاد سلطنت نهاد دیانت ایجاد می‌شود. طباطبایی مدعی است که اگر جمهوری اسلامی در قالب ولایت فقیه درصدد تداوم و بقاء است باید خود را از مدار خلافت خارج کند! بدین معنا که نباید ایران را ذیل امت اسلامی تعریف کند و بگوید ولایت فقیه رابط خدا و مردم است بلکه باید درمورد مفهوم #ولایت_فقیه بازنگری شود. 🔹یکی از مختصات این بازنگری این است که #ولی_فقیه نباید امور حکومت را ذیل #شریعت تعریف کند و به صورت فرضی اگر در جایی میان امر حکومتی و امر شرعی تضادی شد آنگاه امر شرعی باید خود را ذیل امر حاکمیتی بازتعریف کند. اساس حکومت و حاکمیت نباید إعمال و اجرای احکام شریعت باشد و اگر حکومتی به این سمت برود به دلیل وجود آرایش خاص و مستحکم فرهنگی در #تمدن_ایرانی، آن حکومت محکوم به شکست و نابودی است. 🔸از نظر او تداوم یک حکومت در تمدن ایرانی منوط به اتصال به سلطنت است. تداوم ایده ولایت فقیه هم نیازمند بازسازی آن، ذیل ایده سلطنت است نه ذیل ایده خلافت. در اندیشه طباطبایی، منافع ملیِ صرف اصالت پیدا می‌کند. این اندیشه به یک معنا شبیه همان گفت‌وگویی است که میان #امام_خمینی(ره) و بازرگان هم وجود داشت که بازرگان می گفت:« تفاوت من و آقای خمینی در این است که ایشان، ایران را برای اسلام می خواهد اما من اسلام را برای ایران می خواهم.» ⚜️ @Taammolat74