🔰 نظم آکادمیک در جهان جدید ✍️ محمدمهدی شاه‌آبادی 🔸آنچه به طور خلاصه می‌توان از گذر قرن‌ها مشاهده کرد، شکل‌گیری نظم جدید در اجتماعات انسانی و حتی برآمدن تمدنی نوین بوده است. تمدنی که نسبت جدیدی از انسان را با پیرامون او نشان می‌دهد. انسانی که دیگر مقهور طبیعت نیست، در بند واسطه‌های دینی برای برقراری رابطه با خداوند نیست، انسانی که در سالیان بعد، جایگاه #دین را در تفسیر انسان و جهان معتبر نمی‌داند. 🔹ابزار دستیابی به این بهشت زمینی نیز چیزی جز #عقل و #تجربه‌ی_بشری نیست. علم، این مفهوم بازتعریف شده و متناسب شده با دنیای جدید مدرن، خادم اصلی این میل انسان جدید است. علم هر جهانی متناسب با نظم آن جهان است و#علوم_اجتماعی_مدرن علم عمارت دنیا است. در نسبت با این خواست جدید، جهت‌گیری دانش تغییر می‌کند. 🔸علم اقتصاد برای بهره‌وری هر چه بیش‌تر سامان می‌یابد. علم سیاست با نطفه‌های #ماکیاولی و فیزیک اجتماعی #هابز، چهره‌ی علمی به خود می‌گیرد. علوم اجتماعی مدرن با تلاش‌های #کنت وجهه‌ی ابزاری را، همچون علوم طبیعی، هدف خود قرار می‌دهند. سیاست و علم در یک همکاری پیشرفت کردند. درست است که عقل جدید این نظم را به وجود نیاورد، اما به آن قوام داد و قسمتی از این تدوین به‌صورت #علوم_انسانی ظاهر شد. 🔹این تمامیت‌خواهی غرب، مستلزم نزدیک‌کردن فضای فکری سایر کشورها به این تمدن است. این بار لازم بود که سایر کشورها در دورانی فشرده با تدبیری از سوی کشورهای پیشرو (توسعه یافته)، به کاروان مدرنیته بپیوندند. برنامه‌های توسعه نسخه‌ای بود که برای حل این معضل پیچیده شد. ⚜️ @taammolat74