eitaa logo
طبیبان دوار جهادی
85 دنبال‌کننده
6.7هزار عکس
5.8هزار ویدیو
119 فایل
لبیک به فرمان جهاد تبیین رحماء بینهم (تولّی) ما ملت امام رضاییم
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از در محضر قرآن
سلام علیکم 💐صبح جمعه مهدوی شما بخیر و شادی ✍در ادامه بیان آیه ۳ را بررسی می کنیم: 👌۷) انسان مؤمن می بایست... 💠الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ 🌿(پرهیزكاران) كسانی هستند كه به [=آنچه از حس پوشیده و پنهان است‌] ایمان می‌آورند؛ و را برپا می‌دارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبی كه به آنان روزی داده‌ایم، می‌كنند. ✅نكته‌ها: قرآن، هستی را به دو بخش تقسیم می‌كند: عالم غیب‌ ‌(غیب به خداوند متعال، فرشتگان، معاد و حضرت مهدی علیه السلام اطلاق شده است.) و عالم شهود. متّقین به كلّ هستی ایمان دارند، ولی دیگران تنها آنچه را قبول می‌كنند كه برایشان محسوس باشد. حتّی توقّع دارند كه خدا را با چشم ببینند و چون نمی‌بینند، به او ایمان نمی‌آورند. چنانكه برخی به حضرت موسی گفتند: «لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّی نَرَی اللَّهَ جَهْرَةً» بقره، 55. ما هرگز به تو ایمان نمی‌آوریم، مگر آنكه خداوند را آشكارا مشاهده كنیم. این افراد درباره‌ی قیامت نیز می‌گویند: «ما هِیَ إِلَّا حَیاتُنَا الدُّنْیا نَمُوتُ وَ نَحْیا وَ ما یُهْلِكُنا إِلَّا الدَّهْرُ» ‌جاثیه، 24. جز این دنیا كه ما در آن زندگی می‌كنیم، جهان دیگری نیست، می‌میریم و زنده می‌شویم و این روزگار است كه ما را از بین می‌برد. چنین افرادی هنوز از مدار حیوانات نگذشته‌اند و راه شناخت را منحصر به محسوسات می‌دانند و می‌خواهند همه چیز را از طریق حواسّ درك كنند. متّقین نسبت به جهان غیب ایمان دارند، كه برتر از علم و فراتر از آن است. در درونِ ایمان، عشق، علاقه، تعظیم، تقدیس و ارتباط نهفته است، ولی در علم، این مسائل نیست. ❇️پیام‌ها: 1- ، از عمل جدا نیست. در كنار ایمان به غیب، وظایف و تكالیف عملی مؤمن بازگو شده است. «یؤمنون ... یقیمون ... ینفقون» 2- اساسی‌ترین اصل در جهان‌بینی الهی آن است كه هستی، منحصر به محسوسات نیست. «یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ» 3- پس از اصل ایمان، اقامه‌ی نماز و انفاق از مهم‌ترین اعمال است. «یُؤْمِنُونَ ... یُقِیمُونَ ... یُنْفِقُونَ» 4- برگزاری نماز، باید مستمر باشد نه موسمی و مقطعی. «یُقِیمُونَ الصَّلاةَ» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.) 5- در انفاق نیز باید میانه‌رو باشیم. «مِمَّا»، (مِن ما) است و یكی از معانی «من» بعض است. یعنی بعضی از آنچه روزی كرده‌ایم- نه همه را- انفاق می‌كنند. «مِمَّا رَزَقْناهُمْ» 6- از هرچه خداوند عطا كرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و ...) به دیگران انفاق كنیم. «مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ» در اینگونه موارد كلمه «ما» به معنای هر چیز است. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: از آنچه به آنان تعلیم داده‌ایم در جامعه نشر می‌دهند. ‌ 7- انفاق باید از مال حلال باشد، چون خداوند رزق‌ هر كس را از حلال مقدّر می‌كند. «رَزَقْناهُمْ» 8- اگر باور كنیم آنچه داریم از خداست، با انفاق كردن مغرور نمی‌شویم. بهتر می‌توانیم قسمتی از آن را انفاق كنیم. «مِمَّا رَزَقْناهُمْ» 📚برگرفته از تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی