🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸
☄
⭕️ويژگیهای #حكومت_مهدوی (عج) (بخش پانزدهم)
🔶در اين مقاله نگاهی گذرا به ابعاد و زوايای گوناگون زندگی اجتماعی در جامعه نبوی #امام_مهدی (عج) داريم و از آنجا كه اين مساله نقلی، و مستند به خبرهای آسمانی و وحی است (وگرنه بر اساس محاسبات ديگر، آينده بشريت تاريك است) طبعاً با استفاده از آيات و روايات بايد مورد مطالعه قرار گيرد و نگارنده در اين مقاله از همين زاويه، وضع دنيا در عصر #امام_مهدی (عج) را ترسيم نموده است.
💠بی نيازی عمومی (۱)
🔷در حكومت جهانی #امام_مهدی (عج) همه انسانها از لحاظ زندگی اقتصادی، بی نياز میشوند و همگان در رفاه خواهند بود، بدبخت و گرسنه و بی خانمان نخواهد بود، هيچكس ديگران را استثمار نمی كند و از آنها بهره كشی نمی كند؛ که در اين باب روايات فراوانی وجود دارد: « ... يتنعم امتی فی زمانه نعيما لم يتنعموا مثله قط البر و الفاجر؛[۱] امت من در زمان امام مهدی آن قدر از نعمتهای الهی برخوردار باشند، كه هرگز نظير آن را در عالم متنعم نشده اند، و اين نعمتها فقط برای نيكان نيست، بلكه نيك و بد، همه از اين نعمتهای بی پايان و خان گسترده مهدوی استفاده ميكنند.
🔷« ...و يجعل الله الغنی فی قلوب هذه الامه؛[۲] در آن زمان خداوند غنا و #بی‌نيازی را در #دلهای‌اين‌امت قرار میدهد، و قلباً احساس بی نيازی ميكنند. « ...و المال يومئذٍ كدوس يقوم الرجل فيقول يا مهدی اعطنی، فيقول: خذ؛[۳] اموال در زمان امام عصر كدوس (مجمع طعام و هر آنچه از درهم‌ها و دینارها كه يكجا جمع شود) است، يعنی كوه كوه درهم و دينار و طعام و خوراكی وجود دارد، و در اختيار امام زمان است و مردی بر می‌خيزد و ميگويد: يا مهدی (عج) به من كمك كن، امام ميفرمايد: بگير، و اصلاً سخن از مبلغ و عدد نيست، يعنی هر چه بخواهد به او ميدهد، تا خود احساس بی نيازی كند و بگويد: بس است.
🔷خداوند در زمان امام عصر (عج) دلهای امت پيامبر (ص) را از غنا و بی نيازی مالامال میكند، و #عدالت #امام_مهدی (عج) همه امت را فرا ميگيرد، تا آنجا كه حضرت به شخصی امر ميكند، كه در ميان مردم اعلان كند چه كسی نياز مالی دارد؟ از ميان همه انسانها تنها يك نفر مراجعه ميكند و ميگويد: من. امام ميفرمايد: برو نزد خزانه دار و به او بگو: مهدی (عج) تو را امر ميكند كه به من مبلغی بپردازی؛ خزانه دار آنقدر به او عطا ميكند، كه وی پشيمان ميشود و ميگويد: من نياز مالی ندارم و نمیخواهم! ولی خزانه دار پس نميگيرد و قبول نميكند و ميگويد: ما آنچه كه عطا كرديم باز پس نمی گيريم. [۴] #ادامه‌‌دارد...
پی‌نوشت‌ها
[۱] بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۷۸
[۲] همان، ص ۸۴
[۳] همان، ص ۸۸
[۴] همان، ص ۹۲
نویسنده: علی‌محمدی‌خراسانی (مجموعه مقالات(۱) بررسی ابعاد وجودی حضرت مهدی عج)
منبع: وبسایت‌مرکزمطالعات وپاسخگویی‌به‌شبهات
#امام_زمان
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
⭕️امان علی علیه السلام امام و پیشوای همه در تمام مسائل است
🔹از خلیل بن احمد [۱] که نزد شیعه و سنی مقبول است ـ و از مخلصین شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام است، و بنده یقین دارم که شیعه است، رضوان الله تعالی علیه ـ سؤال شد: «مَا الدلیلُ عَلی أن عَلِیاً ـ علیه‌السلام ـ إِمامُ الْکل فِی الْکل؟؛ دلیل بر اینکه #علی - علیه السلام - پیشوای همگان در #تمام_مسائل است، چیست؟»؛ ایشان پاسخ دادند: «إِفْتِقارُ الْکل، إِلَیهِ فِی الْکل وَ اسْتِغْناؤُهُ عَنِ الْکل فِی الْکل، دَلیلٌ عَلی أَنَهُ اِمامُ الْکل فِی الْکل؛ #احتیاج_همه [صحابه] به او در تمام مسائل، و #بی‌نیازی او از همگان در همه مسائل، دلیل بر این است که او امام و پیشوای همه در #تمام_مسائل است». [۲]
پی نوشت‌ها؛
[۱] ابو عبدالرحمان خلیل بن احمد فراهیدی، قرن دوم، از پیشوایان لغت و نحو، و صاحب کتاب «العین».
[۱] با اندکی تفاوت: مقدمه کتاب ترتیب العین، ص۲۸
📕در محضر بهجت، ج۱، ص ۱۱۶
منبع: وبسایت مرکز تنظیم و نشر آثار آیت الله العظمی بهجت (ره)
#امام_علی #اميرالمؤمنين #آیت_الله_بهجت
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️امام علی (علیه السلام) درباره طولانی بودن سفر آخرت و لزوم تهیه «زاد و توشه» چه فرموده است؟ (بخش دوم و پایانی)
🔸 #امام_علی (عليه السلام) در بخشی از نامه ۳۱ #نهج_البلاغه که خطاب به #امام_حسن (علیه السلام) نوشته شده، به «طولانى بودن #سفر_آخرت و نياز شديد به تهيه زاد و #توشه» براى اين سفر از طاعات و كارهاى خير به ويژه انفاق در راه خدا اشاره كرده است.
🔹 #اميرالمؤمنين (عليه السلام) در قسمت دیگری از وصيّتنامه براى تشويق به #انفاق در راه خدا از تعبير ديگرى استفاده كرده مى فرمايد: «وَ اغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَكَ فِي حَالِ غِنَاكَ لِيَجْعَلَ قَضَاءَهُ لَكَ فِي يَوْمِ عُسْرَتِكَ» ([و همچنين] اگر كسى را پيدا كنى كه در حال غنی و #بى‌نيازيت، از تو #وام بگيرد و اداى آن را براى روز سختى و تنگدستى تو بگذارد، آن را #غنيمنت بشمار). حاصل اينكه #انسان_عاقل و هوشيار بايد از وجود دو كس بهره بگيرد: كسى كه داوطلبانه و رايگان بار سنگين توشه انسان را بر دوش مى گيرد و با شادى و خوشحالى آن را به مقصد مى رساند، و ديگر كسى كه در هنگام #بى‌نيازى انسان به مال، بخشى از #اموال او را #وام مى گيرد و در آن زمان كه شديداً به آن نيازمند است بازپس مى دهد.
🔹آرى چنين است حال كسانى كه در راه خدا #انفاق مى كنند و تعبيرى جالب تر و زيباتر از اين پيدا نمى شود. تعبير دوم برگرفته از #قرآن_مجيد است، آنجا كه مى فرمايد: «مَنْ ذَا الَّذی يُقْرِضُ اللهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثيرَة» [۱] (كيست كه به خدا #قرض_نيكويى دهد، [و بدون منت، انفاق كند]، تا #خداوند آن را براى او، #چندين_برابر كند؟). البتّه آيه مسئله #وام_دادن را با نكته اضافه اى بيان مى دارد، و آن اينكه خداوند وامى را كه از بندگانش مى گيرد، دو چندان يا #چند_برابر به آنها باز پس مى دهد. تعبير اوّل را هم احتمالا بتوان از آيات شريفه «سوره بلد» استنباط كرد، آنجا كه مى فرمايد: «فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ - وَ ما أَدْراكَ مَا الْعَقَبَةُ - فَكُّ رَقَبَة - أَوْ إِطْعامٌ فِى يَوْم ذِى مَسْغَبَة». [۲]
🔹شايان توجّه است كه مرحوم صدوق در «کتاب علل الشرايع»، روايت جالبى متناسب با وصيّتنامه بالا نقل مى كند كه «سفيان بن عُيَيْنَه» مى گويد: زُهرى (يكى از تابعين معروف) در شبى سرد و بارانى #امام_سجاد (عليه السلام) را ديد كه آرد بر دوش خود حمل مى كند؛ عرض كرد: يابن رسول الله اين چيست؟ فرمود: «أُرِيدُ سَفَراً أُعِدُّ لَهُ زَاداً أَحْمِلُهُ إِلَى مَوْضِع حَرِيز»؛ (سفرى در پيش دارم كه زاد و #توشه آن را به جاى مطمئنى نقل مى كنم)؛ زُهرى گفت: غلام من در خدمت شماست آن را براى شما حمل مى كند؛ حضرت قبول نكرد، زُهرى گفت: من خودم آن را بر دوش حمل مى كنم، شما والامقام تر از آنید كه بخواهید چنين بارى را بر دوش حمل كنید.
🔹#امام_سجاد (علیه السلام) فرمود: «لَكِنِّی لاَ أَرْفَعُ نَفْسِی عَمَّا يُنْجِينِی فِي سَفَرِی وَ يُحْسِنُ وُرُودِي عَلَى مَا أَرِدُ عَلَيْهِ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ اللهِ لَمَّا مَضَيْتَ لِحَاجَتِكَ وَ تَرَكْتَنِي» (لكن من خودم را والاتر از آن نمى دانم كه آنچه مرا در سفرم نجات مى بخشد و ورودم را بر آنچه مى خواهم نيكو مى سازد بر دوش حمل كنم. تو را به خدا سوگند مى دهم به دنبال كار خود بروى و مرا به حال خود رها سازى). زُهرى به دنبال كار خود رفت بعد از چند روز حضرت را ديد، عرض كرد: اثرى از سفرى كه فرموديد نمى بينم، امام (عليه السلام) فرمود: «بَلَى يَا زُهْرِيُّ لَيْسَ مَا ظَنَنْتَ وَ لَكِنَّهُ الْمَوْتُ وَ لَهُ كُنْتُ أَسْتَعِدُّ إِنَّمَا الاْسْتِعْدَادُ لِلْمَوْتِ تَجَنُّبُ الْحَرَامِ وَ بَذْلُ النَّدَى وَ الْخَيْرِ» [۳] (آن سفرى كه تو گمان كردى نيست، منظورم #سفر_آخرت است، و من براى آن آماده مى شوم، و آماده شدن براى اين سفر با پرهيز از حرام و #انفاق در راه هاى خير حاصل مى شود).
پی نوشت‌ها؛
[۱] سوره بقره، آيه ۲۴۵
[۲] سوره بلد، آيات ۱۱ الی ۱۴؛ ترجمه: «ولى او از آن گردنه مهمّ نگذشت! - و تو نمی دانى آن گردنه چيست! - آزادكردن برده اى - يا غذا دادن در روز گرسنگى».
[۳] علل الشرائع، ابن بابويه، كتابفروشى داورى، قم، چ اول، ج ۱، ص ۲۳۱، باب ۱۶۵
📕پيام امام اميرالمؤمنين (ع)، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية، چ اول، ج ۹، ص ۵۷۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#آخرت #توشه #تقوا #انفاق
@tabyinchannel
#انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد