eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
428 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️گستره عفاف (بخش اول) 🔸در این نوشتار برآنیم که ثمرات و نتایج را در جامعه مورد بررسی قرار داده، و با نگاهی به عوامل سیر نزولی توجه به فرهنگ و ، راهکارهای اجرایی که باعث رشد و ترویج این فرهنگ در جامعه می شود را ارائه دهیم. 💠ثمرات و نتایج عفت ورزی (۱) 1⃣استحکام خانواده 🔹یکی از کوچکترین و با اهمیت ترین نهادهای اجتماعی یک جامعه، است. خانواده مرکز ، و تحقق آرزوهای زیبا و شیرین دختران و پسران است. هر چه پیوند و صمیمی‌تر و قوی تر باشد، استحکام خانواده نیز بیشتر خواهد بود. اگر و در جامعه ای کاملاً رعایت گردد، روابط جنسی به محیط خانواده محدود شود و حریم زن و مرد در محیط بیرون از منزل حفظ شود، در نتیجه به تمایل بیشتری پیدا کرده، و خانواده‌ های تشکیل شده نیز ثبات بیشتری خواهند داشت. 🔹برعکس اگر ، و در اجتماع رواج یابد، زن و مرد در اجتماع شکسته شود، و و افکار انحرافی در جامعه گسترش یابد، در نتیجه کانون گرم خانواده به سردی می گراید، و عشق و در خانواده، جای خود را به می دهد و نخستین کانون تربیت، مهر و عاطفه ویران می گردد، و نهایتاً آمار و فحشا به فزونی می گراید. بی تردید نهاد در پرتو پاسداری از حریم و است که درخشش و بالندگی لازم را پیدا خواهد کرد. 🔹چنانچه، چراغ وقتی نورافشانی می کند که سیم های متصل به آن سالم باشند، و اگر پوشش این سیم ها از بین رفته و یا زدگی داشته باشند، نه تنها نیروی برق را به خوبی منتقل نمی کنند، بلکه اتصال آنها به یکدیگر موجب حریق و آتش سوزی می گردد. و نیز که همانند جریان مثبت و منفی دست به دست هم داده و را روشن کرده اند؛ می بایست و اعتماد متقابل را رکن اصلی این پیوند قرار دهند، وگرنه این چراغ با آتش هوس به خاموشی خواهد گرائید. 2⃣آرامش روانی 🔹 بازدارنده بسیاری از التهابات و هیجانات روحی است. نبودن میان زن و مرد، ترویج معاشرت های بی بند و بار، و دیدن صحنه های تحریک آمیز، مستهجن و رکیک، هیجانها، التهابات جنسی را فزونی می بخشد و جاذبه جنسی و تقاضای روابط نامشروع را به صورت یک عطش روحی اشباع نشدنی در می آورد، 🔹و چون ارضای این غریزه در تمامی موارد و به صورت دلخواه ممکن نیست، و همیشه مقرون به نوعی احساس محرومیت است، باعث برهم خوردن و اختلالات روانی فرد می شود. با تعدیل و رام کردن این التهابات از طریق محدود کردن ، خضوع در کلام، و بالاخره رعایت در همه زمینه ها برای فرد، آرامش روحی و روانی به ارمغان می آورد. ... منبع: تبیان @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️منظور از «تولّی» و «تبرّی» که به عنوان دو دستور اسلامی به ما آموخته اند چیست؟ و آیا این دو دستور را در دنیای امروز نیز می توان انجام داد؟ 🔹معمولا را تشبیه به درخت برومندى مى کنند که «مبانى عقیدتى»، اصول و ریشه هاى آن را، و «برنامه‌ هاى وسیع عملى»، فروع و شاخه هایش را تشکیل مى دهد. و نیز معمولا ده موضوع را به عنوان و برنامه های عملی ذکر می کند در حالی که گسترده تر از آن است که در ده موضوع خلاصه شود. ولى اهمّیّت این سبب شده است که آنها را در ردیف اوّل بشمارند، وگرنه مسلّماً منحصر به اینها نیست. 🔹از این دستورات ده گانه، سه قسمت مربوط به عبادات و نیایش و پیوند با خداست (نماز، روزه، حج)، و دو قسمت مربوط به مسائل اقتصادى و پیوند با خَلق خدا (زکات، خمس)، و پنج قسمت مربوط به مسائل اجتماعى و نظامى و سیاسى است (جهاد، امر به معروف و نهى از منکر، و ). فعلا سخن از دو دستور اخیر است که به معناى و است. چه کسى را دوست بداریم و از که متنفّر باشیم؟ 🔹دوستان خدا، مردم حق طلب، انسان هاى ارزنده و حامیان حقّ و عدالت را بداریم؛ و از آلودگان، ستمگران، بى‌بندوباران و دشمنان خدا و مردم، باشیم. چرا همه را دوست نداریم؟ چرا با همه خلق خدا خوب نباشیم؟ مگر در دنیاى امروز مى توان اصل زندگى مسالمت آمیز را با همه کس و در همه جا فراموش کرد؟ 🔹باید از کسانى که طرفدار «تز» دوستى با همه و در تحت هر شرایطى هستند پرسید: آیا در جهانى که ظالم و مظلوم و ستمگر و ستمدیده، استعمارگر و استعمار شده، حق طلب و اشغالگر و پاک و ناپاک وجود دارد همه را دوست بداریم؟! با همه خوش باشیم؟! و به همه کمک کنیم؟! آیا منطق انسانى چنین اجازه اى را به ما مى دهد؟ آیا عاطفه زنده هیچ مردمى با این سازشکارى غلط، هماهنگى دارد؟ 🔹اگر این «دو اصل» در اصول اساسى برنامه هاى عملى گنجانیده شده، به خاطر آن است که و عدالت و آزادگى و پاکى و درستى، صفوف خود را هر چه فشرده تر سازند، و و و هرچه تنهاتر بمانند و در یک محاصره اجتماعى و اخلاقى از طرف انسان هاى مثبت و ارزنده قرار گیرند. 🔹آیا هر غذایى را مى پذیرد؟ آیا ذائقه انسان یک وسیله و ، براى جدا کردن غذاهاى مفید از زیانبخش نیست؟ آیا به هنگام خوردن و گرفتار شدن بدن به مسمومیّت غذایى، راه سازشکارى را پیش مى گیرد و انسان را تسلیم مى کند، یا این که تمام قدرت خود را به کار مى اندازد تا از طریق استفراغ خود را از غذاى مسموم ابراز کرده، آن را به بیرون پرتاب کند؟ 🔹آیا تعادل نیروى و ، رمز بقاى جهان هستى نیست؟ چگونه بقاى‌ جامعه‌ انسانى مى تواند از تعادل این دو نیرو که در شکل و ظاهر مى شود مستثنا بماند؟ اگر به جاى این دو دستور، با همه کس و هر مکتب و بى تفاوت بودن در برابر هر چیز و هر صحنه پیدا شود، و و سازنده را جذب نکند، و و منفى را از خود نراند، نابودى چنان اجتماعى سریع خواهد بود؛ به همین دلیل، در حدیثى از (صلى الله علیه و آله) مى خوانیم: «اَوْثَقُ عُرَى الإیَمانِ الحُبُّ فِى اللهِ وَ البُغْضُ فِى اللهِ». (محکم ترین دستگیره هاى ایمان، دوست داشتن براى خدا، و ابراز تنفّر کردن براى خداست). پی نوشت: [۱] سفینة البحار، ج ۲، ص ۱۳ 📕پاسخ به پرسش های مذهبی، آیات عظام مکارم شیرازی و جعفر سبحانی، مدرسة الإمام علی بن أبی طالب(ع)، چ دوم، ص ۴۳۱ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel