eitaa logo
تبیین
2.7هزار دنبال‌کننده
5هزار عکس
428 ویدیو
34 فایل
🔺اهداف: 🔹تهذیب نفس 🔹امام شناسی و مهدویت 🔹روشنگری و بصیرت‌افزایی 🔹ارتقاء بینش دینی و سیاسی 🔹دشمن شناسی و جنگ نرم 🔹ارتقاء مهارت‌های تربیتی 🔹و... 🔸هدف ارائه‌ی الگوست؛ با شبکه‌های اجتماعی کسی متفکر نمی‌شود، باید #کتاب خواند.
مشاهده در ایتا
دانلود
⚠️نکند فراموش کنیم را… در راه است! جمل، جنگ اسلام و کفر نیست، جنگ و است. در این جنگ هرکس نداشته باشد در چاه می افتد، و هرکس ذره ای کند، از راه… در جمل: ، بستگانِ نزدیکِ بنیانگذارِ انقلاب 👈 👉 را با خود همراه کردند و مقابل برحق او صف آرائی کردند! و متاسفانه تعداد زیادی از هم فریب خوردند و در لشکر قرار گرفتند، و قربة الی الله با طرفداران حقیقت جنگیدند!! آن روز (ع) تنها بود، و اما باید هوشیار باشیم تا امروز هم علی تنها نماند 📌به قول 👇 رودل کرده و داره خوار بالا میاره، فقط چشم و گوشتون پیش این سید باشه 👌
⚡️💥⚡️💥⚡️💥⚡️💥⚡️ 💥 ⭕️ و نکاتی کوتاه و گویا در رابطه با عليه السلام 🔷اميرالمومنين علیه السلام در هیچ و جهادی شرکت نکرد، مگر این که برگشت. (۱) 🔷رسول خدا (ص) میفرمود: «عَلی اَشْجَعُ النّاسِ قَلْبا؛ علی، و مردم است.» (۲) 🔷 را فقط با میکشت و در حدیث است که: «کانت ضرباتة وترا؛ ضربت شمشیر او همیشه تک ضرب بود.»(۳) 🔷 پیامبر اسلام میفرمود: «علی سیفُ اللّه عَلی اَعْدائِهِ؛ است که بر روی خدا کشیده می شود.»(۴) 🔷اميرالمومنين علیه السلام بیشتر و اگر هم سوار اسبی می شد، چندان برایش مهم نبود. به حضرتش گفته شد که چرا سوار اسب نمی شود؟‌پاسخ داد: اسب یا برای تعقیب حریفی است که از میدان بگریزد و یا برای این است که کسی بخواهد خود بگریزد و من نه کسی هستم که پشت به دشمن کنم و بگریزم و نه کسی هستم که اگر کسی گریخت تعقیبش کنم. پس اسب را برای چه می خواهم؟(۵) 🔷حضرت را میپوشاند و . از او پرسیدند که چرا زرهش پشت ندارد؛ آیا نمی ترسد که کسی از پشت به او ضربتی بزند؟ در پاسخ فرمود: من هرگز به دشمن پشت نمی کنم و از میدان نمی گریزم و خدا هرگز آن روز را نخواهد آورد.(۶) 🔷 و امام علی علیه السلام در جنگ ها چنان بود که هرگاه و او را در جنگ می دیدند به همدیگر می کردند، مثل این که مرگ را با چشم خود دیده باشند.(۷) 🔷هرگاه که دو صف برای جنگ مقابل هم صف می کشیدند، مردم به یکدیگر می گفتند: ملک الموت در همان صفی باید باشد که با آن صف است و صف مقابل خواهی نخواهی باید خود را برای مرگ آماده کنند.(۸) 🔷روزی یکی از سرداران سپاهش به او گفت که اگر اسب ها آشفتند و ما از همدیگر دور شدیم، تو را کجا بیابیم؟ در پاسخ فرمود: در همان جایی که از من دور شده اید. حاکی از این که در همین جایی که هستم خواهم بود.(۹) 🔷وقتی که در پرچم را به پسرش محمّد حنفیه داد، به او چنین فرمود: «کوه ها هم از هم بپاشند،‌ تو از خود مپاش؛ دندان هایت را به هم بفشار؛  کاسه سرت را به خدا بسپار؛ پاهایت را چون میخ به زمین بکوب؛ به انتهای سپاهیان دشمن چشم بدوز؛ و از تنگ نظری و دون همّتی چشم بپوش و بدان که پیروزی بی گمان پیش خداوندِ سبحان است.»(۱۰) 🔷اميرالمومنين علیه السلام از نان دنیا به بسنده کرده بود و از نان گندم نمی خورد تا آنجا که مردم از تعجّب می پرسیدند: پسر ابوطالب با این غذا و خوراک اندک چگونه در کشتن هم آوردان و پهلوانان ناتوان نمی شود؟! مولا علی علیه السلام در پاسخ فرمود: بدانید آن درختی را که در بیابان خشک می روید،‌ شاخه اش سخت تر باشد، ولی سبزه ها و گیاهان خوش نما را پوست نازک تر باشد. آری خارها و بوته های صحرایی را آتشی افروخته تر باشد و خاموشی آنها دیرتر رخ دهد، ولی گیاهی که در ناز و نعمت روییده باشد،‌ چون بیدی به هر بادی بلرزد(۱۱) 🔷از سخنان آن حضرت است که می فرمود: «وَ اللّه لَو تَظاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلی قِتالی لَمّا وَلَّیتُ عَنها... ؛ به خدا سوگند اگر همه عرب ها پشت به پشت هم دهند و به جنگ با من بشتابند، هرگز از آنان روی برنتابم و اگر فرصتی دست دهد، به پیکار همه بشتابم.»(۱۲) 🔺منابع (1) - طبرانی، معجم الاوسط 3/87 ☆(2176)؛ مسند احمد 1/199 (1720). (2) - ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب / 143 (188). (3) - ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه 1 / 20. (4) - شیخ صدوق، الامالی / 61. (5) - ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی طالب 3 / 298. (6) - ابن بکار، الاخبار الموفقیات / 343 (194)؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه 20 / 280. (7) - ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب / 140 (109)؛ زمخشری، ربیع الابرار 3 / 319. (8) - راغب اصفهانی، المحاضرات 3 / 138. (9) - ابشیهی، المستطرف 1 / 178 باب 41. (10) - نهج البلاغه، خطبه 11. (11) و (12) - نهج البلاغه، نامه 45. @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️«فتنه» چیست و چه نمونه هایی از آن می توان ذكر كرد؟ 🔹 به حوادث پيچيده اى گفته می‌شود كه آن روشن نيست؛ «ظاهرى فريبنده» دارد و «باطنى مملوّ از فساد»؛ جوامع انسانى را به ، ، ، دشمنى، و و و مى كشاند و از همه بدتر اين كه قابل كنترل نيست. غالباً، در ابتدا چهره حقّ به جانبى دارد و را به دنبال خود مى كشاند و تا مردم از ماهيّت آن آگاه شوند، ضربات خود را بر همه چيز وارد ساخته است. ، هيچ قانونى را به رسميّت نمى شناسند؛ ممكن است در يك شهر همه چيز را به آتش بكشد و در كنار آن شهر ديگرى باشد كه در امان بماند. 🔹 مانند است كه همه چيز را با خود مى چرخاند و مى برد و گاه ديده شده گردبادهاى سنگين، انسانها، حتّى اتومبيل ها را از جا كنده و به آسمان برده و به هر سو پرتاب مى كنند!! نيز همين كار را با شخصيّت هاى بزرگ اجتماعى، دينى، علمى و سياسى و با اموال مردم و سرمايه هاى جامعه مى كند. مى دانيم گردبادها بر اثر وزشِ دو جبهه قوىّ باد در دو جهت مخالف، پيدا مى شود؛ يعنى دو جبهه مخالف در هم مى پيچند و به گرد هم مى گردند و گردباد را به وجود مى آورند. 🔹 نيز بيشتر از بر مى‌خيزد؛ آنگاه كه دو جناح، بى فكر و بى مطالعه، بى رحمانه به جان هم مى افتند، را تيره و تار مى سازند، نتيجه اش آن است كه گردبادهاى و ، همه چيز را از بيخ و بُن مى كَند و نابود مى سازد! به‌ همين‌ دليل‌ در برابر حوادث اجتماعى بايد خوش بينى ها را تا حدّى كنار گذاشت و درباره كسانى كه روى صحنه و پشت صحنه هستند، دقّت كرد و آنها را بررسى نمود و اگر در كار است، مردم را باخبر ساخت و اين، هر جامعه است. 🔹جنگ هايى كه در دوران حكومت امير مؤمنان (عليه السلام) به وقوع پيوست، هر كدام نمونه بارزى از فتنه بود؛ در ، «عايشه» همسر پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) را بر شترى سوار كردند و دو نفر از صحابه پيامبر (صلى الله عليه و آله) - كه سوابق نسبتاً خوبى در اسلام داشتند - بر اثر هوی و هوس و وسوسه هاى شيطان آتش را بر افروختند و نخستين بانگ اختلاف را در امّت اسلامى سر دادند؛ 🔹در اين ميان، نزديك به بيست هزار نفر از مسلمانان در اين آتش سوختند و خانه هاى زيادى ويران شد، تا آن كه با تدبير اميرالمؤمنين امام علی (عليه السلام) آتش فتنه خاموش گشت. و و ادّعاى واهى و بر سرِ نيزه كردن قرآن ها نمونه ديگرى از اين فتنه ها بود و هنوز شعله آن خاموش نشده بود كه فتنه سومى از آن برخاست! گروهى از متنسّكانِ جاهل و ، زير پوشش «حُكم فقط حُكم خداست» (لا حُكْمَ إلّا للهِ) آتش را برافروختند. دقّت در اين نمونه هاى عينى، مى تواند تمام ويژگی هاى را عملاً به انسان بياموزد. 📕پيام امام اميرالمومنين (ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۴، ص ۲۳۶ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (علیه السلام) برای مقابله و جنگ با اصحاب «جمل» چگونه استدلال می نمایند؟ 🔹 (عليه السلام) در پایان خطبه ۱۷۲ پس از اشاره به جنایات در بصره چنين مى فرمايد: «فَوَاللهِ لَوْ لَمْ يُصِيبُوا مِنَ الْمُسْلِمِينَ إِلَّا رَجُلاً وَاحِداً مُعْتَمِدِينَ لِقَتْلِهِ، بِلَا جُرْمٍ جَرَّهُ، لَحَلَّ لِی قَتْلُ ذلِكَ الْجَيْشِ كُلِّهِ، إِذْ حَضَرُوهُ فَلَمْ يُنْكِرُوا، وَ لَمْ يَدْفَعُوا عَنْهُ بِلِسَانٍ وَ لَا بِيَدٍ دَعْ مَا أَنَّهُمْ قَدْ قَتَلُوا مِنَ الْمُسْلِمِينَ مِثْلَ الْعِدَّةِ الَّتِي دَخَلُوا بِهَا عَلَيْهِمْ!». 🔹[ترجمه فرمایش حضرت:] (به خدا قسم، حتى اگر يك تن از را به عمد و بى هيچ جرمى كشته بودند، قتل همه آن لشكر بر من روا بود؛ زيرا همه آنان در كشتن آن مرد حاضر بوده اند و كشتن او را نشمرده اند و به دست و زبان ياريش نكرده اند [و به اين ترتيب، همدستِ مفسدان‌ فى‌ الارض بودند] و حال آنكه، از به شماره سپاهيانى كه به شهر داخل كرده بودند، كرده اند.). 🔹در اينجا پرسش و پاسخى از سوى شارحان «نهج البلاغه» مطرح شده و آن اینکه: چگونه (علیه السلام) مى فرمايد: اگر آنها حتى يك نفر را مى كشتند قتل‌ تمام‌ لشكرشان جايز بود، تا چه رسد به اين كه به تعداد خودشان از بى گناه كشتند. اين نابرابرى را با چه عنوانى از عناوين فقهى مى توان تفسير كرد؟ در اينجا در مجموع چهار جواب به اين سؤال داده شده است كه عبارتند از: 1⃣بعضى پاسخ گفته اند: آنها عملا نشان دادند كه را مباح مى شمرند و اين نوعى انكار است و به اين ترتيب مى شوند. 2⃣برخى گفته اند: كشتن آنها به دليل بوده است؛ زيرا اگر نهى از منكر هيچ راهى جز اين نداشته باشد، مجاز است. 3⃣سوّمين و بهترين جواب اين است كه آنها مصداق بودند؛ چرا كه لشكرى به راه انداختند و خود را شكستند و در بخشى از كشور اسلام، به راه انداختند؛ بنابراين داخل در آيه شريفه مى شوند كه: «إِنَّما جَزاءُ الَّذينَ يُحارِبُونَ اللهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِی الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا...». [۱] و اگر (عليه السلام) مى فرمايد: گناه آنها اين بود كه در برابر فجايع آنان سكوت كردند و در واقع مقدمه اى است براى اثبات و مفسد بودن آنها. 4⃣پاسخ چهارمى نيز در اينجا مطابق مذهب پيروان اهل بيت (عليهم السلام) وجود دارد و آن اينكه هر كس بر (عليه السلام) و بر ضدّ خروج كند، است؛ همان گونه كه «خواجه نصير الدين طوسى» در «تجريد العقائد» [۲] مى گويد: «و محاربوا عَلِىٍّ كَفَرَةٌ» (كسانى كه با (عليه السلام) به جنگ برخيزند )؛ زيرا مى دانيم (صلى الله عليه و آله) به (عليه السلام) خطاب كرده، فرمود: «حَرْبُكَ حَرْبِي»؛ [۲] (جنگ با تو جنگ با من است). 🔹در اينجا پرسش ديگرى مطرح است و آن اينكه اگر همه آنها مستحق قتل بودند ـ به سبب اينكه گروهى از مسلمين را حتّى قبل از جنگ كشتند ـ چرا (عليه السلام) بعد از پيروزى، تمام همدستان و را قصاص نفرمود؟ حتى به حكم محاربه با امام مسلمين و قيام بر ضدّ و ايجاد فساد در زمين مستحق قتل بود؛ ولى چنان كه مى دانيم اميرالمؤمنين (عليه السلام) او را با احترام به مدينه بازگرداند؟ 🔹پاسخ اين پرسش روشن است و آن اينكه اوضاع به قدرى طوفانى و شرايط بحرانى بود كه اگر امام (عليه السلام) دست به چنين كارى مى زد، به آسانى مى توانستند توده هاى را بر ضدّ او بشورانند؛ لذا در نقلى از عمروعاص مى خوانيم كه به عايشه گفت: «اى كاش در روز كشته شده بودى!» عايشه به او گفت: «بى پدر چرا؟» عمرو گفت: «تو از دنيا مى رفتى و وارد بهشت مى شدى! و ما كشتن‌ تو را بزرگترين دستاويز بر ضدّ قرار مى داديم». [۳] به هر حال، اين افتخارى است براى (عليه السلام) كه از باقيماندگان صرف نظر كرد و با اين كار خود، را نجات داد. 📕پيام امام اميرالمؤمنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلاميه‏، تهران‏، ۱۳۸۶ش، چ اول‏، ج ۶، ص ۴۹۷ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel