✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️رازداری در اسلام (بخش دوم و پایانی) 🔸تیری که از کمان رها گشت و گلوله ای که از سلاح شلیک شد، دیگر به کمان و سلاح برنمی‌گردد. #راز، همان تیر و گلوله است که وقتی از چنگ گریخت، دیگر از اختیار بیرون است. اگر تا آن لحظه، راز در گروگان بود، پس از افشاء، فرد در گرو آن است. 🔹آموزه‌های اسلامی، ما را از #افشای_راز خود و دیگران بازداشته است و حد مجاز آن را به میزانی مصلحت می‌داند که مشکلی پیش نیاید. از این رو، به همه توصیه می‌کند دوست خود را از رازت باخبر نکن، مگر بر رازی که اگر دشمنت هم بداند به تو زیانی نرساند؛ زیرا گاهی دوست نیز دشمن گردد. امام صادق (ع) در این باره میفرماید: «دوستت را از #راز خود آگاه مكن، مگر بر رازى كه اگر دشمن از آن آگاه شود، نتواند به تو زيانى رساند؛ زيرا دوست نيز ممكن است روزى دشمن شود». نظامی گوید: «چنان گو راز خود با بهترین دوست/ که پنداری که دشمن تر کسی او است». این مسئله، از چنان اهمیتی برخوردار است که امام سجاد (ع) حاضر است به جبران دو خصلت شیعیان، مقداری از گوشت دست خود را فدیه دهد (فدا کند)؛ شتابزدگی و #رازنگهدار نبودن؛ حضرت میفرماید: «کاش پاره ای از گوشت دستم فدای دو صفت برای شیعه می‌شد؛ شتابزدگی بهنگام خشم و کم ظرفیتی در نگهداری راز». 🔹یکی دیگر از جلوه‌های زیبای بحث هنر بهره گیری از گوش و زبان و مسئله رازداری، فاصله گرفتن از جایگاه گفتن یا شنیدن است. انسان دین‌دار نیاز دارد گاهی از مردم چیزی نشنود و چیزی به ایشان نگوید؛ چنانکه رسول اکرم (ص) از خاموشی، به طلا، و از سخن، به نقره یاد می‌کند. این حالت خاموشی و سکوت را #صمت گویند که زیبایی ویژه ای به دین‌دار می بخشد؛ چرا که زیبایی گل، در سکوت اوست. آن حضرت ضمن سفارش به صمت، علت این تأکید را نیز گوشزد می‌نماید: «بر تو باد خاموشی بسیار که باعث دوری شیطان، و یاور تو در کار دینت است». صائب تبریزی گوید: «به غیر شهد سکوت، آن کدام شیرینی است / که از حلاوت آن، لب به یکدگر چسبد». 🔹امام علی (ع) نیز ضمن اینکه سکوت را ایمنی بخش از خطرها و ناراحتی ها می‌داند، درباره آن به نکته جالبی اشاره می‌کند: «در خاموشی، ایمنی از پشیمانی است، و جبران آنچه به خاطر سکوت از دست رفته، آسان تر است از جبران فایده ای که به دلیل سخن گفتن از کف داده‌ای». اولیای الهی، به دلیل فتنه‌ های زبان، صمت و سکوت را در مواردی که لازم می‌دانستند، برابر با فرمان‌ های حق، شعار خود قرار می‌دادند. آنها دنیای خلوت، سکوت و خاموشی را برای تفکر و اندیشه در حقایق غنیمت می‌شمردند، و برای یافتن واقعیت های معنوی و الهامات غیبی به کار فکری می پرداختند؛ چنان که پیامبر گرامی اسلام (ص) از حضرت حق روایت میکند که به من سفارش فرمود: «آن یکون صمتی فکرا؛ خاموشی و سکوتم اندیشه باشد».    📕اسلام و زیبایی‌های زندگی؛ رویکردی تحلیلی و تربیتی به سبک زندگی (دکتر داود رجبی‌نیا) صص ۴۹۱-۴۹۶، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ اول منبع: وبسایت راسخون #راز #رازداری @tabyinchannel #انتشاربدون‌لینک‌جایزنمیباشد