✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️رازداری در اسلام (بخش اول)
🔹تیری که از کمان رها گشت و گلوله ای که از سلاح شلیک شد، دیگر به کمان و سلاح برنمیگردد. #راز، همان تیر و گلوله است که وقتی از چنگ گریخت، دیگر از اختیار بیرون است. اگر تا آن لحظه، راز در گروگان بود، پس از افشاء، فرد در گرو آن است. به تعبیر زیبای امیرالمؤمنین (ع): «راز تو اسیر توست، اگر آشکارش ساختی، تو اسیر آن شده ای». سعدی گوید: «خامشی به که ضمیر دل خویش/ با کسی گفتن و گفتن که مگوی/ ای سلیم! آب ز سرچشمه ببند/ که چو پر شد، نتوان بستن جوی». نگهبانان راز، هرچه کمتر باشند، محفوظ تر است، برخلاف نگهداری از چیزهای قیمتی دیگر که زیادی نگهبانان، آن را سالم تر نگاه میدارد. «کل سر جاوز اثنین شائع؛ هر رازی که از دو نفر فراتر رفت، پخش خواهد شد».
🔹در اسلام، تنها بر کتمان سر شخص تأکید نمیشود، بلکه افراد باید ظرفیت رازداری دیگران و حتی اسرار حکومتی را نیز داشته باشند. از این رو، آگاهی کمتر از اسرار مردم، بهتر است و احتمال فاش کردن آن هم کمتر. در همین راستا میتوان آموزه «حرمت تجسس» را نیز کاوید. #حفظ_اسرار را باید از خدا آموخت. خداوند بیش و پیش از هرکس، از اعمال و حالات و رفتار و کژیها و گناهان بندگانش باخبر است، اما پردہ پوشی و رازداری او بیش از همه است. اگر خداوند، رازهای زیبای بندگان و کارهای پنهانی نازیبایشان را افشا کند، آیا دوستی میان افراد پا میگیرد؟! امانتداری، فقط به برگرداندن چیزهای مادی نیست. آبرو، از هر سرمایه ای بالاتر است و در معارف اسلامی فراوان بر آن تأکید شده است.
🔹با #رازداری میتوان «آبروداری» کرد. در آموزه های دینی، زشتی و حرمت غیبت، به دلیل خمیرمایه آن، یعنی افشای اسرار و بدیهای دیگران است. از سوی دیگر، رازداری تنها نگفتن نیست، بلکه در گفتنیها نیز باید دقت کرد که در جای خود گفته شود، وگرنه رازداری نیست. «گفتن هر سخنی در هر جا / نبود شیوه مردان خدا / هر سخن، جا و مقامی دارد / مرد حق، حفظ کلامی دارد / حاصل کار دهد باد فنا / گفتن هر سخنی در هر جا». باید دوست بسیار، و رازدار اندک داشت. #رازداری میتواند به عنوان یکی از زیبایی های ارتباطی مطرح شود، و از این رو، #افشای_راز در اسلام #حرام است. امام صادق (ع) میفرماید: «راز تو، خون توست. پس نباید در رگهای دیگری جریان یابد».
🔹سعدی گوید: «به دوست، گرچه عزیز است، راز دل مگشای / که دوست نیز بگوید به دوستان عزیز». رسول خدا (ص) میفرماید: «آشکار کردن راز برادرت خیانت است؛ از این کار بپرهیز». در اسلام برای پیشگیری از اضطراب و نازیباییها، از افشای خطاها، اشتباهها و نقص های فرد جلوگیری میشود تا از افزایش مشکلات ناشی از آگاهی دیگران بر کمبودهای او جلوگیری گردد، و در نتیجه، تفاهم اجتماعی حفظ شود. فلوریان، افسانه نویس فرانسوی، معتقد است اگر میخواهید بدون ناراحتی و دغدغه زندگی کنید، راز خود را به کسی نگویید. ضرب المثل جالبی نیز در این کشور رایج است که می گوید: «از آدم هایی دوری کن که تو را در رازهای کوچکشان امین می شمارند تا رازهای بزرگ تو را به دست آورند». #ادامه_دارد...
📕اسلام و زیباییهای زندگی؛ رویکردی تحلیلی و تربیتی به سبک زندگی (دکتر داود رجبینیا) صص ۴۹۱-۴۹۶، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ اول
منبع: وبسایت راسخون
#راز #رازداری
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️رازداری در اسلام (بخش دوم و پایانی)
🔸تیری که از کمان رها گشت و گلوله ای که از سلاح شلیک شد، دیگر به کمان و سلاح برنمیگردد. #راز، همان تیر و گلوله است که وقتی از چنگ گریخت، دیگر از اختیار بیرون است. اگر تا آن لحظه، راز در گروگان بود، پس از افشاء، فرد در گرو آن است.
🔹آموزههای اسلامی، ما را از #افشای_راز خود و دیگران بازداشته است و حد مجاز آن را به میزانی مصلحت میداند که مشکلی پیش نیاید. از این رو، به همه توصیه میکند دوست خود را از رازت باخبر نکن، مگر بر رازی که اگر دشمنت هم بداند به تو زیانی نرساند؛ زیرا گاهی دوست نیز دشمن گردد. امام صادق (ع) در این باره میفرماید: «دوستت را از #راز خود آگاه مكن، مگر بر رازى كه اگر دشمن از آن آگاه شود، نتواند به تو زيانى رساند؛ زيرا دوست نيز ممكن است روزى دشمن شود». نظامی گوید: «چنان گو راز خود با بهترین دوست/ که پنداری که دشمن تر کسی او است». این مسئله، از چنان اهمیتی برخوردار است که امام سجاد (ع) حاضر است به جبران دو خصلت شیعیان، مقداری از گوشت دست خود را فدیه دهد (فدا کند)؛ شتابزدگی و #رازنگهدار نبودن؛ حضرت میفرماید: «کاش پاره ای از گوشت دستم فدای دو صفت برای شیعه میشد؛ شتابزدگی بهنگام خشم و کم ظرفیتی در نگهداری راز».
🔹یکی دیگر از جلوههای زیبای بحث هنر بهره گیری از گوش و زبان و مسئله رازداری، فاصله گرفتن از جایگاه گفتن یا شنیدن است. انسان دیندار نیاز دارد گاهی از مردم چیزی نشنود و چیزی به ایشان نگوید؛ چنانکه رسول اکرم (ص) از خاموشی، به طلا، و از سخن، به نقره یاد میکند. این حالت خاموشی و سکوت را #صمت گویند که زیبایی ویژه ای به دیندار می بخشد؛ چرا که زیبایی گل، در سکوت اوست. آن حضرت ضمن سفارش به صمت، علت این تأکید را نیز گوشزد مینماید: «بر تو باد خاموشی بسیار که باعث دوری شیطان، و یاور تو در کار دینت است». صائب تبریزی گوید: «به غیر شهد سکوت، آن کدام شیرینی است / که از حلاوت آن، لب به یکدگر چسبد».
🔹امام علی (ع) نیز ضمن اینکه سکوت را ایمنی بخش از خطرها و ناراحتی ها میداند، درباره آن به نکته جالبی اشاره میکند: «در خاموشی، ایمنی از پشیمانی است، و جبران آنچه به خاطر سکوت از دست رفته، آسان تر است از جبران فایده ای که به دلیل سخن گفتن از کف دادهای». اولیای الهی، به دلیل فتنه های زبان، صمت و سکوت را در مواردی که لازم میدانستند، برابر با فرمان های حق، شعار خود قرار میدادند. آنها دنیای خلوت، سکوت و خاموشی را برای تفکر و اندیشه در حقایق غنیمت میشمردند، و برای یافتن واقعیت های معنوی و الهامات غیبی به کار فکری می پرداختند؛ چنان که پیامبر گرامی اسلام (ص) از حضرت حق روایت میکند که به من سفارش فرمود: «آن یکون صمتی فکرا؛ خاموشی و سکوتم اندیشه باشد».
📕اسلام و زیباییهای زندگی؛ رویکردی تحلیلی و تربیتی به سبک زندگی (دکتر داود رجبینیا) صص ۴۹۱-۴۹۶، انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ اول
منبع: وبسایت راسخون
#راز #رازداری
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️«امام صادق» (عليه السلام) چه صفاتی را برای شخصی كه با او «مشورت» ميشود لازم می دانند؟
🔹 #امام_صادق (عليه السلام) در روايتى كه محدث قمى آن را در «سفينة البحار» آورده است می فرمايد: «المَشوِرَةٌ لَا يَكُونُ الَّا بِحُدُودِها فَمَن عَرِف بِحُدُودِها وَ اِلَّا كانَتْ مَضَرَّتُها عَلَى المُسْتَشِيرِ اَكثَرُ مِن مَنْفَعَتِهَا لَهُ فَأوَّلُهَا اَنْ يَكُونَ الَّذِى يُشَاوِرُهُ عَاقِلاً وَ الثَّانِيَةُ أَن يَكُونَ حُرّاً مُتَدَيِّناً وَالثَّالِثَةُ اَن يَكُونَ صَدِيقاً مُوَاخِِياً وَالرَّابِعَةُ اَن تُطَلِّعَهُ عَلَى سِرِّكَ فَيَكُونُ عِلمُهُ بِهِ كَعِلْمِكَ بِنَفْسِكَ ثُمَّ يَستُرُ ذَلِكَ وَ يَكتُمُهُ فَاِنَّهُ اِذَا كَانَ عَاقِلاً اِنْتَفَعَتْ بِمَشورَتِهِ وَ اِذَا كَانَ حُرّاً مُتَدَيِّناً جَهَدَ نَفسَهُ فِى النَّصِيحَةِ لَكَ وَ اِذَا كَانَ صَدِيقاً مُوَاخِياً كَتَمَ سِرَّكَ اِذَا اِطَّلَعتَهُ عَلَيهِ وَ اِذَا اِطَّلَعتَهُ عَلَى سِرِّكَ فَكَانَ عِلمُهُ بِهِ كَعِلمِكَ تَمَّتِ المَشوِرَةُ وَ كَمُلَتِ النَّصِيحَةُ»؛ [۱]
🔹[ترجمه روایت:] (#مشورت حاصل نمیشود، مگر به #حدود و #خصوصيات آن؛ كسى كه حدود آن را شناخت [به نتيجه رسيده و نفع مى برد] و گرنه #ضرر آن نسبت به #مشورت_كننده بيشتر از #نفع آن است. نخستين حدّ از آن حدود اين است كه با #انسان_عاقل مشورت كند. دوم اين كه كسى كه مورد مشورت قرار مى گيرد #آزاده و #متدين باشد. سوّم اين كه #دوست و برادر باشد. چهارم اين كه كسى باشد كه او را بر #سرّ و #راز خود مطلع كنى، و علمش به آن راز، مثل علم تو به نفس خودت باشد و آن را مستور و #كتمان كند.
🔹پس اگر شخص #مورد_مشورت #عاقل باشد از مشورتش #نفع مى برى و اگر آزاده و #متديّن باشد، در نصيحت تو با نفس خود #مجاهدت كرده و از #راهنمایى تو مضايقه نمى كند، و اگر #دوست و برادر باشد #كتمانِ_سرّ تو كرده و علمش به راز تو مثل علم تو باشد، در اين صورت #مشورت و نصيحت كامل مى شود). از روايت فوق خصوصيات و اوصاف #شخص #مورد_مشورت، روشن شد و اينكه: #عاقل، #حرّ، #متدين، #صديق، #برادر و #امين_بر_سرّ باشد.
پی نوشت:
[۱] مستدرك سفينه البحار، نمازى شاهرودى، جامعه مدرسين، چ اول، ج ۶، ص ۶۲
📕اخلاق اسلامى در نهج البلاغه، مكارم شيرازى، ناصر، نسل جوان، قم، چ اول، ج ۲، ص ۳۵۲
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#مشورت #مشاوره
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️نماز چه جایگاهی در بین اعمال دارد و چرا باید نماز بخوانیم؟ (بخش اول)
💠اهمیت نماز در متون دینی
🔹از آنجا که برای #نماز اهمیت زیادی در آیات و روایات بیان شده است، پاسخ به این سؤال که «چرا باید #نماز بخوانیم؟» نیز اهمیت زیادی دارد. در اینکه هر انسانی لازم است ساعاتی از شبانه روز را با خدای خود #راز و #نیاز داشته باشد شکی نیست؛ اما ما معتقدیم بهترین روش راز و نیاز با خداوند #نماز است. ما می گوییم «نماز» #ستون_دين و #معراج افراد با ايمان است و كسى كه «نماز» را ترك كند رابطه ميان او و خدا قطع مى گردد.
🔹در حديث معروف #پيامبر_اکرم (صلّى الله عليه و آله) آمده است: «الصَّلَاةُ عِمَادُ الدِّينِ فَمَنْ تَرَكَ صَلَاتَهُ مُتَعَمِّداً فَقَدْ هَدَمَ دِينَه» [۱] (#نماز ستون دين است، كسى كه عمدا آن را ترك كند #دين خود را ويران كرده است). و در حديث ديگرى از #پيامبر (صلی الله علیه و آله) آمده است: «مَثَلُ الصَّلَاةِ مَثَلُ عَمُودِ الْفُسْطَاطِ إِذَا ثَبَتَ الْعَمُودُ نَفَعَتِ الْأَطْنَابُ وَ الْأَوْتَادُ وَ الْغِشَاءُ وَ إِذَا انْكَسَرَ الْعَمُودُ لَمْ يَنْفَعْ طُنُبٌ وَ لَا وَتِدٌ وَ لَا غِشَاء» [۲] (#نماز همچون #ستون_خيمه است، هنگامى كه ستون خيمه برقرار باشد، طناب ها و ميخ ها و پوشش خيمه برقرار و مفيد است و هنگامى كه ستون بشكند نه طناب ها بدرد مى خورد و نه ميخ ها و پوشش). به همین دلیل موقعيت #نماز در ميان عبادات اسلامى به قدرى است كه هيچ يك از عبادات به مرتبه آن نمى رسد. [۳]
💠فلسفه نماز؟
🔹ما معتقدیم مراتب عالی #نماز به خاطر #حکمتها و #فلسفه های بسیار مهم و ذیقیمت مستتر در پس این عبادت است. #نماز چيزى نيست كه فلسفه اش بر كسى مخفى باشد، ولى دقت در متون #آيات و #روايات اسلامى ما را به ريزه كاری هاى بيشترى در اين زمينه رهنمون مى گردد:
1⃣«یاد خدا»
🔹روح و اساس و هدف و پايه و مقدمه و نتيجه و بالآخره #فلسفه_نماز همان ياد خدا است، همان «ذكر الله» است كه در آيه ۴۵ سوره العنكبوت به عنوان برترين نتيجه بيان شده است: «اتْلُ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتابِ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَصْنَعُونَ» (آنچه را از كتاب آسمانى به تو وحى شده تلاوت كن، و #نماز را بر پا دار كه #نماز [انسان را] از #زشتىها و #منكرات باز مى دارد و #ذكر_خدا از آن هم برتر و بالاتر است، خداوند مى داند شما چه كارهايى انجام مى دهيد).
🔹البته ذكرى كه مقدمه فكر و فكرى كه انگيزه عمل بوده باشد؛ چنان كه در حديثى از #امام_صادق (علیه السلام) آمده است كه در تفسير جمله «وَ لَذِكْرُ اللهِ أَكْبَرُ» فرمود: «أَنَّهُ ذِكْرُ اللهِ عِنْدَ مَا أَحَلَ وَ حَرَّم» [۴] (#ذکر_برتر ياد خدا كردن است به هنگام انجام حلال و حرام [يعنى به ياد خدا بيافتد و به سراغ حلال برود و از حرام چشم بپوشد]).
2⃣«سبب مغفرت معصیت ها و خطاها»
🔹#نماز وسيله شستشوى از #گناهان و مغفرت و #آمرزش_الهى است، چرا كه خواه ناخواه #نماز انسان را دعوت به #توبه و #اصلاح گذشته مى كند، لذا در حديثى مى خوانيم: #پيامبر (صلی الله علیه و آله) از ياران خود سؤال كرد: «اگر بر در خانه يكى از شما نهرى از آب صاف و پاكيزه باشد و در هر روز پنج بار خود را در آن شستشو دهد، آيا چيزى از آلودگى و كثافت در بدن او مى ماند؟». در پاسخ عرض كردند: نه، فرمود: «#نماز درست همانند اين آب جارى است، هر زمان كه انسان #نمازى مى خواند گناهانى كه در ميان دو نماز انجام شده است از ميان مى رود». [۵] و به اين ترتيب جراحاتى كه بر روح و جان انسان از #گناه مى نشيند، با مرهم #نماز التيام مى يابد و زنگارهايى كه بر قلب مى نشيند زدوده مى شود. #ادامه_دارد...
پی نوشتها؛
[۱] بحار الانوار، دار إحياء التراث العربی، ۱۴۰۳ق، چ ۲، ج ۷۹، ص ۲۰۲. [۲] همان، ص ۲۱۸. [۳] ر.ک: آيين ما (اصل الشيعة)، كاشف الغطاء، محمد حسین، ترجمه: مكارم شيرازى، ناصر، انتشارات امام على بن ابى طالب(ع)، قم، ۱۳۸۸ش، چ ۱، ص ۱۹۱. [۴] بحار الانوار، همان، ص ۲۰۰. [۵] وسائل الشيعه، تفصيل، تحقيق و نشر: مؤسسة آل البيت، لإحياء التراث، چ ۱، ج ۳، ص ۷، ح ۳
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#نماز
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد