✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨
✨
⭕️چه اعجازی در بیان مدت خواب «اصحاب کهف» در قرآن وجود دارد؟
🔹خداوند متعال در «آيات شريفه ۲۴ و ۲۵ سوره كهف» در مورد مدّت توقّف #اصحاب_كهف در آن غار مى فرمايد: «وَ لَبِثُوا فی كَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سِنينَ وَ ازْدَادُوا تِسْعاً - قُلِ اللهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا لَهُ غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ أَبْصِرْ بِهِ وَ أَسْمِعْ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا يُشْرِكُ في حُكْمِهِ أَحَداً». (آنها در غارشان #سيصد_سال درنگ كردند، و #نُهسال بر آن افزودند - بگو خداوند از مدّت درنگ آنها آگاه تر است، غيب آسمان ها و زمين از آنِ اوست. خداوند چه بينا و شنواست! آنها هيچ ولىّ و سرپرستى جز او ندارند. و او هيچ كس را در حكومت خود شركت نمى دهد).
💠اگر سؤال شود: چرا در آيه اوّل، سيصد و نُه سال نفرمود، بلكه فرمود: «سيصد سال درنگ كردند، و نُه سال نيز بر آن افزودند»؟ در جواب بايد گفت: دو علّت براى آن گفته اند:
1⃣اين تعبير با #فصاحت و #بلاغت #قرآن سازگارتر است؛ همان گونه كه در مورد عمر #حضرت_نوح (عليه السلام) فرموده است: «فَلَبِثَ فِيهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عَاماً». [۱] (او در ميان آنان هزارسال، پنجاه سال کم، درنگ [عمر] كرد) و نفرمود: «تسع مأة و خمسين سنة» بنابراين، تعبير فوق به منظور رعايت «فصاحت و بلاغت قرآن» است.
2⃣در روايتى از مولاى متّقيان #امام_علی (عليه السلام) مى خوانيم كه: اين تعبير، اشاره به «ماههای شمسى و قمرى» دارد، خواب #اصحاب_كهف به حساب سال شمسى سیصد سال، و به حساب ماههاى قمرى سیصد و نه سال طول كشيد. چرا كه هر سى و چند سال يك سال تفاوت دارد، و اگر ۳۶۰ سال بود ۱۲ سال تفاوت داشت، امّا چون سیصد سال بوده تفاوت آن نُه سال است. جان عالَم به فداى كلمات نورانى اميرالمؤمنين #امام_علی (عليه السلام) كه #مسائل_علمى را با سرپنجه علم و دانش وافر خود حل مى كند.
پی نوشت:
[۱] سوره عنکبوت، آیه ۱۴
📕داستان ياران، مكارم شيرازى، ناصر، تهيه و تنظيم: عليان نژادى، ابوالقاسم، مدرسه امام على بن ابى طالب(ع)، قم، ۱۳۹۰ش، چ اول، ص ۶۹
منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)
#قرآن
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکموردرضایتنمیباشد