✔️ «بهشتِ نقدِ عارفان» و «وعده‌ی فردای زاهدان» 🖊 احمدحسين شريفی 🔸 برخی می‌پندارند که برخورداری از لذت‌های الهی و معنوی اصيلی که خدای متعال در وصف الحال بهشتيان بيان می‌کند، مخصوص عالم پس از مرگ و زيست بهشتی بهشتيان است و در عالم دنيا چشيدنی نيستند! در حالی که چنين نيست. #ابن_سينا درباره #لذت_معنوی و #عقلانی عارفان می‌گويد: چنين نيست که اين لذت فقط بعد از مفارقت از بدن و مرگ طبيعی چشيده شود؛ بلکه کسانی که از #شواغل_بدنی روی‌گردان و در #تأملات_جبروتی فرورفته باشند، همين الان نيز آن را می‌چشند و بهره‌ای وافر از آن دارند. اين لذت آن‌قدر خوشايند است که آنان را از هر لذت ديگری #غافل می‌کند. 🔖 اشارات و تنبيهات، نمط هشتم، تنبيه پانزدهم: «و لَيس هذا الالتذاذُ مفقوداً مِن كلّ وجهٍ و النفسُ في البدن؛ بل المُغمّسون في تأمّلِ الجبروت، المُعرضون عن الشواغل، يصيبون و هُم في الأبدان من هذه اللذة حظّاً وافراً؛ قد يتمكّن منهم فيشغلهم عن كلّ شي‏ء» اين همان حقيقتی است که #حافظ شيرازی در اين بيت به زيبايی آن را بيان می‌کند: من که امروزم بهشتِ وصل حاصل می‌شود وعده‌ی فردای زاهد را چرا باور کنم؟! و چه‌قدر نادانند کسانی که اين شعر حافظ را به معنای «لاابالی‌گری» و «اباحه‌مسلکی» و «انکارِ معاد» تفسير می‌کنند! 🏷 کانال استاد احمدحسین شریفی 🆔 https://eitaa.com/joinchat/1153171503C4349780964 @tafaqqoh