"تفسیر نور (محسن قرائتی)
إِنَّ إِبْراهِيمَ كانَ أُمَّةً قانِتاً لِلَّهِ حَنِيفاً وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ «120»
همانا ابراهيم (به تنهايى) يك امّت بود، در برابر خدا خاضع و فرمان‌بر و حق‌گرا بود، و از مشركان نبود.
نکته ها
در اين آيه خداوند ابراهيم را به تنهايى يك امّت دانسته است و هر يك از مفسران براى تحليل و تفسير اين جمله سخنى گفته‌اند، از جمله:
1. چون ابراهيم بر مكتبى بود كه احدى بر آن نبود، پس يك امّت بود. «1»
2. او به اندازه يك امّت خير و خوبى و كمال داشت نظير شعرى كه مى‌گويد:
آنچه خوبان همه دارند تو تنها دارى. «2»
3. كلمه امّت به معناى معلّم خير است او معلّم خوبى‌ها بود. «3»
4. مراد از امّت يعنى رهبر و مقصود و امام تمام خداپرستان. «4»
5. شخصيّت و شعاع وجود او به اندازه يك امّت بود. «5»
6. چون قوام امّت به او بود.
7. چون عالم بود و عالم امّتى را راهنمايى مى‌كند.
8. چون حركت آفريد كار يك امّت را انجام داد، يارى نداشت ويك‌تنه قيام كرد. «6»
پیام ها
1- تجليل از مردان خدا و معرّفى الگوها و قهرمانان توحيد يك شيوه تربيتى است. «إِنَّ إِبْراهِيمَ»
2- تعداد و كميّت مهم نيست، بلكه كيفيّت و حركت آفرينى مهم است. «أُمَّةً»
3- در راه حقّ از تنهايى نهراسيد. «إِنَّ إِبْراهِيمَ كانَ أُمَّةً»
4- انسان محكوم محيط وجامعه و تاريخ نيست. «وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ»
«1». تفسير صافى.
«2». تفسير مراغى.
«3». تفسير طبرى.
«4». تفسير فرقان.
«5». تفسير نمونه.
«6». تفسير مجمع البيان.
جلد 4 - صفحه 598
5- ابراهيم هم در عمل خالص بود، «حَنِيفاً» هم در عقيده. «وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ»
6- برخوردهاى مماشاتى ضررى به توحيد انسان نمى‌زند. (با آنكه ابراهيم در ميان خورشيد وستاره‌پرستان لحظاتى با آنان مدارا و مماشات كرد و گفت:
پروردگار من همين‌هاست، ولى همين كه ناپديد شدند، فرمود: من غروب كنندگان را دوست ندارم. با اين حال در اين آيه خداوند مى‌فرمايد: او لحظه‌اى مشرك نبود.) «لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ»
7- آنچه به انسان ارزش مى‌دهد عبادت و اطاعت آگاهانه از خدا «قانِتاً» همراه با اعتدال و نداشتن انحراف «حَنِيفاً» و خلوص است. «وَ لَمْ يَكُ مِنَ الْمُشْرِكِينَ»"
#تفسیر_سوره_نحل_آیه_۱۲٠جز۱۴
#سوره_مبارکه_نحل
@tafsir_qheraati ایتا
https://t.me/md6Asتلگرام
"تفسیر نور (محسن قرائتی)
شاكِراً لِأَنْعُمِهِ اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ «121»
او نسبت به نعمت‌هاى خداوند شكرگزار بود، (خدا) او را برگزيد و به راهى مستقيم هدايتش كرد.
وَ آتَيْناهُ فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ «122»
ودر دنيا به او نيكى داديم و قطعاً او در آخرت (نيز) از صالحان و شايستگان است.
نکته ها
«اجتبى» از «جبابة» به معناى جمع‌آورى و متمركز كردن است، اجتباء خداوند يعنى افرادى را از تشتت و گرايش‌هاى گوناگون حفظ و براى خود متمركز و خالص مى‌كند.
نام نيك، ذريّه طيبه، بناى كعبه، عمر طولانى، دعاى مستجاب، مال زياد از نمونه‌هاى حسنه در دنياست. «آتَيْناهُ فِي الدُّنْيا حَسَنَةً»
در اين آيات، خداوند پنج كمال براى ابراهيم عليه السلام برمى‌شمرد و سپس پنج مقام به او مى‌دهد؛ امّا پنج كمال: (امة- قانتاً- لم يك من المشركين- حنيفاً- شاكراً) امّا پنج مقام و لطف از طرف خداوند: (اجتباه- هداه- فى‌الدنيا حسنة- فى الآخرة لمن الصّالحين- اتّبع ملة ابراهيم كه در آيه بعد است.)
جلد 4 - صفحه 599
پیام ها
1- انتخاب خداوند، بر اساس شايستگى انسان است. «قانِتاً، حَنِيفاً، شاكِراً، اجْتَباهُ»
2- آن را كه خدا برگزيند، به مقصدش مى‌رساند. اجْتَباهُ ... هَداهُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ
3- دعاى انبيا مستجاب است. (ابراهيم از خداوند درخواست كرده بود كه به صالحان ملحق شود، «رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَ أَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ» «1» در اين آيه خداوند مى‌فرمايد: «إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ»
«1». شعراء، 83."
#تفسیر_سوره_نحل_آیه_۱۲۱_۱۲۲جز۱۴
#سوره_مبارکه_نحل
@tafsir_qheraati ایتا
https://t.me/md6Asتلگرام
"تفسیر نور (محسن قرائتی)
ثُمَّ أَوْحَيْنا إِلَيْكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ حَنِيفاً وَ ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ «123»
سپس به تو وحى كرديم كه از آئين ابراهيم حق‌گرا پيروى كن، واو از مشركان نبود.
پیام ها
1- گرچه شيوه‌ها و شرايط انبيا يكسان نبوده است، ليكن راه انبيا يكى است و آنان مأمور به پيروى از پيامبران قبلى هستند. «اتَّبَعَ مِلَّةَ إِبْراهِيمَ»*
2- ستايش‌هاى پى‌درپى با تعبيرهاى مكرّر در آياتى كنار هم، نشانه‌ى كمال خلوصِ‌ابراهيم است. (در سه آيه دو بار «حَنِيفاً» و «ما كانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ» تكرار شد)"
#تفسیر_سوره_نحل_آیه_۱۲۳_جز۱۴
#سوره_مبارکه_نحل
@tafsir_qheraati ایتا
https://t.me/md6Asتلگرام
"تفسیر نور (محسن قرائتی)
إِنَّما جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَيَحْكُمُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ فِيما كانُوا فِيهِ يَخْتَلِفُونَ «124»
همانا (حكم) تعطيلى (وبزرگداشت روز) شنبه بر كسانى قرار داده شد كه در آن اختلاف كردند و قطعاً پروردگارت در روز قيامت درباره‌ى آنچه آنان (يهوديان) دائماً در آن اختلاف مى‌كردند، قضاوت خواهد كرد.
جلد 4 - صفحه 600
نکته ها
يهود به خاطر لجاجت و عناد بارها از طرف خداوند تنبيه شدند، يكى از تنبيهات آيه 118 همين سوره بود؛ عَلَى الَّذِينَ هادُوا حَرَّمْنا ... و تعطيلى روز شنبه كه در اين آيه بيان شده تنبيه ديگرى است كه البتّه گروهى قدردانى و گروهى ناشكرى كرده و دست به حيله‌گرى زدندو به كيفرهاى سخت گرفتار شدند.
با توجّه به آيه قبل شايد معناى آيه اين باشد: اى پيامبر! تو تابع ملت ابراهيم باش كه براى او جمعه تعطيل بود و تعطيلى روز شنبه براى يهود، نوعى كيفر و تنبيه عليه آنان بود وگرنه آئين حق، همان تعطيلى جمعه است كه از زمان ابراهيم بوده است.
پیام ها
1- برنامه‌هاى خداوند گاهى براى مهر است و گاهى براى قهر مى‌باشد. جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِينَ ..."
#تفسیر_سوره_نحل_آیه_۱۲۴جز۱۴
#سوره_مبارکه_نحل
@tafsir_qheraati ایتا
https://t.me/md6Asتلگرام