‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۹۹_۱۰۰_۱۰۱_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۱_۱۰۲_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

"تفاسیر تفسیر نور (محسن قرائتی) أَ فَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ يَتَّخِذُوا عِبادِي مِنْ دُونِي أَوْلِياءَ إِنَّا أَعْتَدْنا جَهَنَّمَ لِلْكافِرِينَ نُزُلًا «102» آيا آنان كه كفر ورزيدند، پنداشتند كه بندگان مرا به جاى من به سرپرستى بگيرند؟ قطعاً ما جهنّم را براى پذيرايى از كافران مهيّا كرده‌ايم. نکته ها در اين آيات، سيماى كافران چنين ترسيم شده است: الف: كوردلى، «كانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطاءٍ» ب: بندگى بندگان به جاى بندگى خدا، «يَتَّخِذُوا عِبادِي مِنْ دُونِي أَوْلِياءَ» ج: جهل و تعصّب، «يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً» «1» كلمه‌ى «نُزُل» يا به معناى منزلگاه است و يا نخستين چيزى است كه با آن از ميهمان پذيرايى مى‌شود. پیام ها 1- شرك و باورهاى مشركان، خيالى بيش نيست. «أَ فَحَسِبَ» 2- غير خدا، هر كه باشد، «دون الله»، مخلوق وبنده‌ى خداست. «عِبادِي» چگونه مخلوق را به جاى خدا گرفته‌اند؟ 3- پذيرفتن ولايت غير خدا كفر است. «كَفَرُوا مِنْ دُونِي أَوْلِياءَ» 4- دوزخ هم اكنون موجود است و عذاب الهى جدّى وقطعى است. «إِنَّا أَعْتَدْنا» 5- كيفر كفر، دوزخ است. «أَعْتَدْنا جَهَنَّمَ لِلْكافِرِينَ» «1». كهف، 104. تفسير نور(10جلدى)، ج‌5، ص: 231" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۱_۱۰۲_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

"تفسیر نور (محسن قرائتی) قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمالًا «103» بگو: آيا شما را خبر دهم كه زيانكارترين مردم كيست؟ الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً «104» آنان كه در زندگى دنيا تلاششان گم و نابود مى‌شود، در حالى كه مى‌پندارند (همچنان) كار شايسته و نيك انجام مى‌دهند. نکته ها در روايات، اين آيه به منكران ولايت اميرمؤمنان على عليه السلام‌ «1» و كسانى كه در انجام حج، امروز و فردا مى‌كنند «2» تفسير شده است. حضرت على عليه السلام فرمود: مصداق آيه، اهل كتابند كه در آغاز برحق بودند، سپس بدعت‌هايى در دين گذاشتند و گمان مى‌كردند كه كار نيكى انجام مى‌دهند. آنگاه فرمود: «و ما اهل النهر منهم ببعيد»، نهروانيان دست كمى از آنان ندارند. «3» امام حسين عليه السلام در دعاى عرفه مى‌فرمايد: خدايا خوبى‌هاى ما بدى است و حقيقت‌هاى ماادّعايى بيش نيست. همان گونه كه بهره‌مندى‌ها متفاوت و داراى درجاتى است؛ دو برابر، چند برابر، ده برابر: «ضِعْفٌ‌، اضعاف، عَشْرُ أَمْثالِها» و گاهى هفت صد برابر، «فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ» «4» و گاهى فوق تصوّر، «فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ ما أُخْفِيَ لَهُمْ» «5»، ضرر و زيان‌ها نيز داراى مراحل و تفاوت‌هايى است: الف: گاهى معامله‌ى بدى است. «بِئْسَمَا اشْتَرَوْا» «6» «1». تفسير نورالثقلين. «2». تفسير ابوالفتوح. «3». تفسير مجمع‌البيان. «4». بقره، 261. «5». سجده، 17. «6». بقره، 90. جلد 5 - صفحه 232 ب: گاهى سودى ندارد. «فَما رَبِحَتْ تِجارَتُهُمْ» «1» ج: گاهى خسارت است. «اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالْهُدى‌» «2»* د: گاهى غرق در زيان است. «لَفِي خُسْرٍ» «3» ه: گاهى خسارت بزرگ و آشكار است. «خُسْراناً مُبِيناً» «4» و: گاهى خسارت در تمام ابعاد است. «بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمالًا» «5» زيانكاران چند گروهند: الف: گروهى كه كار نيك نمى‌كنند. ب: گروهى كه براى دنيا كار مى‌كنند، نه آخرت. ج: گروهى كه كار مى‌كنند و مى‌دانند كه كارشان صحيح نيست. د: گروهى كه در زيانند و مى‌پندارند كه سود مى‌برند. سه گروه اوّل، ممكن است با توبه به فكر اصلاح خود و جبران بيفتند، ولى گروه چهارم چون به فكر چاره نمى‌افتند، بدترين مردمند. مثل راهبان مسيحى كه خود را از لذّات حلال دنيا محروم مى‌كنند ومورد انتقاد انبيا نيز هستند، يا مثل زاهدنماهاى رياكار. كسانى كه اعتقادات صحيحى ندارند و از پندارهاى باطل خود پيروى مى‌كنند، تنها در يك عمل خسارت نمى‌كنند، بلكه در همه‌ى برنامه‌ها زيان مى‌بينند. زيرا معيار ارزش هر كارى انگيزه‌ى درست آن است و قرآن نيز با تعابيرى همچون: أَ حَسِبَ‌ يَحْسَبُونَ‌، لا يَحْسَبَنَ‌، أَ فَحَسِبْتُمْ‌ و ... از حسابگرى‌هاى متّكى به خيال و پندار بى‌اساس، انتقاد كرده است. پیام ها 1- پيامبر مأمور بيان سود و زيان واقعى مردم است. قُلْ‌ ... أَعْمالًا 2- شيوه‌ى پرسش و پاسخ، از بهترين روشهاى آموزش و تربيت است. هَلْ‌ ... 3- انسان در معرض غفلت از سود و زيان خويش است. هَلْ نُنَبِّئُكُمْ‌ ... «1». بقره، 16. «2». بقره، 175. «3». عصر، 2. «4». نساء، 119. «5». كهف، 103. جلد 5 - صفحه 233 4- هيچ عملى محو نمى‌شود، گرچه به نظر گم مى‌شود. «ضَلَّ سَعْيُهُمْ» 5- تكيه بر خيال نكنيم و واقع‌گرا باشيم. «يَحْسَبُونَ»" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۳_۱۰۴_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۳_۱۰۴_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

"تفسیر نور (محسن قرائتی) أُولئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِآياتِ رَبِّهِمْ وَ لِقائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فَلا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَزْناً «105» آنان، كسانى‌اند كه به آيات پروردگارشان و ديدار او (در قيامت) كفر ورزيدند، پس كارهايشان تباه ونابود شد. پس ما براى آنان در قيامت، ميزانى برپا نخواهيم كرد، (چون كارشان وزن وارزشى ندارد تا نياز به ميزان باشد.) ذلِكَ جَزاؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِما كَفَرُوا وَ اتَّخَذُوا آياتِي وَ رُسُلِي هُزُواً «106» اين است كه كيفر آنان دوزخ است، به خاطر كفرى كه ورزيدند و آيات من و فرستادگانم را به مسخره گرفتند. نکته ها «حبط»، در لغت آن است كه شكم حيوان به خاطر خوردن گياه سمّى باد كند و آن را در معرض مرگ قرار دهد كه هر كس مى‌بيند، مى‌پندارد حيوانى سالم و پرگوشت است، در حالى كه در شكم آن باد و خودش مسموم است. تباه شدن اعمال انسان را نيز از اين رو حبط مى‌گويند كه آنان توسط گناهان، مسموم و توخالى و در معرض نابودى قرار گرفته‌اند. مردم در قيامت سه گروهند: الف: گروهى كه از خوبى نياز به ميزان ندارند. ب: گروهى كه از بدى و شقاوت نياز به ميزان ندارند. «فَلا نُقِيمُ لَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَزْناً» ج: گروهى متوسّط كه بايد عمل‌هايشان محاسبه گردد. «فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازِينُهُ. فَهُوَ فِي عِيشَةٍ راضِيَةٍ. وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازِينُهُ. فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ» «1» «1». قارعه، 6- 9. جلد 5 - صفحه 234 پیام ها 1- كفر به خدا، سبب حبط اعمال مى‌شود و هر چه كه پوك شد، وزنى ندارد. فَحَبِطَتْ‌ فَلا نُقِيمُ لَهُمْ‌ ... وَزْناً 2- حقّ، نزد خدا وزن دارد، ولى باطل پوچ و بى‌وزن است. فَلا نُقِيمُ‌ ... وَزْناً 3- سرنوشت انسان در گرو اعمال خودش است. جَزاؤُهُمْ‌ ... بِما كَفَرُوا 4- سرانجام كفرو مسخره كردن آيات ورسولان الهى، دوزخ است. بِما كَفَرُوا وَ ..." ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۵_۱۰۶_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۵_۱۰۶_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

"تفسیر نور (محسن قرائتی) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا «107» يقيناً آنان كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته كردند، بهشت برين برايشان منزلگاه پذيرايى است. خالِدِينَ فِيها لا يَبْغُونَ عَنْها حِوَلًا «108» همواره در آن جاودانه‌اند ودرخواست دگرگونى وجابه‌جايى نمى‌كنند. نکته ها پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: بهشت صد درجه دارد كه بهترين آنها «فردوس» است. هرگاه دعا مى‌كنيد، از خداوند فردوس بخواهيد. «1» پیام ها 1- ايمان و عمل صالح، شرط دريافت نعمت‌هاى بهشتى است. آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كانَتْ لَهُمْ‌ ... 2- در تربيت، هشدار در كنار بشارت و پاداش در مقابل عذاب لازم است. در چند آيه‌ى قبل، وسيله‌ى پذيرايى از كافران دوزخ بيان شد، «أَعْتَدْنا جَهَنَّمَ‌ لِلْكافِرِينَ نُزُلًا» «1». تفسير مجمع‌البيان. جلد 5 - صفحه 235 و در اينجا فردوس وسيله‌ى پذيرايى از مؤمنان است. «كانَتْ لَهُمْ جَنَّاتُ الْفِرْدَوْسِ نُزُلًا» 3- انسان در هر جا به مدّت طولانى ساكن شود، خسته مى‌شود واگر جاى بهترى ببيند، آرزوى انتقال به آنجا را دارد، ولى با وجود جاودانگى بهشت، هرگز بهشتيان آرزوى انتقال از آن را ندارند. «لا يَبْغُونَ عَنْها حِوَلًا»" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۷_۱۰۸_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۷_۱۰۸_۱۰۹_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

"تفاسیر تفسیر نور (محسن قرائتی) قُلْ لَوْ كانَ الْبَحْرُ مِداداً لِكَلِماتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِماتُ رَبِّي وَ لَوْ جِئْنا بِمِثْلِهِ مَدَداً «109» بگو: اگر دريا براى (نوشتن) كلمات پروردگارم مركب شود، پيش از آنكه كلمات پروردگارم پايان پذيرد، دريا پايان مى‌پذيرد، هر چند درياى ديگرى همانند را به كمك آن آوريم. نکته ها «مداد» به جوهرى گفته مى‌شود كه در دوات ريخته مى‌شود و وسيله‌ى كشيدن قلم روى كاغذ مى‌گردد و قلم را در نوشتن مدد مى‌كند. «كلمات رب»، يا وعده‌ها وآفريده‌هاست ويا حكمت‌ها ومفاهيم، ويا وحى وهرچه نشانى از خدا دارد. پس هر ذرّه وهر اتم وهر سلّول، يكى از كلمات ربّ است. پیام ها 1- نشانه‌هاى الهى، بى‌نهايت است وانسان حتّى از شمارش و نگارش آنها نيز ناتوان است. «لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ» 2- هر پديده‌اى نشانه وكلمه‌اى از پروردگار و در مسير رشد و تربيت انسان است. «لِكَلِماتِ رَبِّي» تفسير نور(10جلدى)، ج‌5، ص: 236" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۰۹_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

"تفاسیر تفسیر نور (محسن قرائتی) قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‌ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً «110» بگو: همانا من بشرى همچون شمايم (جز اينكه) به من وحى مى‌شود كه خداى شما خداى يگانه است. پس هر كه به ديدار پروردگارش (در قيامت و به دريافت الطاف او) اميد و ايمان دارد، كارى شايسته انجام دهد. و هيچ كس را در عبادت پروردگارش شريك نسازد. نکته ها در اين آيه هم توحيد، «إِلهٌ واحِدٌ» هم نبوّت، «يُوحى‌ إِلَيَّ» و هم معاد، «لِقاءَ رَبِّهِ» هم اميد به رحمت الهى، «يَرْجُوا» هم تلاش در رسيدن به آن، «فَلْيَعْمَلْ» و هم اخلاص در عمل‌ «لا يُشْرِكْ» آمده است. از اين جهت پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: اگر تنها آيه‌ى آخر سوره‌ى كهف بر امّت من نازل مى‌شد، براى آنان كافى بود. «1» در روايات بسيارى در ذيل اين آيه، از اهميّت اخلاص و خطر ريا و شرك خفىّ، سخن به ميان آمده است. امام رضا عليه السلام مأمون را در حال وضو گرفتن ديد كه غلامش روى دست او آب مى‌ريزد، امام با تلاوت جمله‌ى‌ «وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» به او فهماند كه در وضو و كارهاى عبادى، كمك گرفتن شرك، و موجب بطلان عمل است. «2» در حديث آمده است: هر كس هنگام خوابيدن اين آيه را بخواند، هر ساعتى كه بخواهد از خواب بيدار مى‌شود. «3» پیام ها 1- نبايد خود را بيش از آنچه هستيم معرّفى كنيم، پيامبران خود را بشر مى‌دانستند. «أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ» 2- شرط نبوّت، انسان بودن است تا پيامبر در عمل نيز الگوى ديگر انسان‌ها باشد. «أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ» «1». تفسير درّالمنثور. «2». تفسير نورالثقلين. «3». تفسير نورالثقلين. جلد 5 - صفحه 237 3- رهبران الهى بايد جلو غُلوّ و مبالغه‌ها را بگيرند. «أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ» 4- براى كار خدايى كردن، حتّى اميد به پاداش الهى كافى است گرچه يقين نباشد. فَمَنْ كانَ يَرْجُوا ... فَلْيَعْمَلْ‌ 5- اميد در انسان بايد به صورت يك حالت دائمى و پيوسته باشد، نه لحظه‌اى. «فَمَنْ كانَ يَرْجُوا» 6- اميد بدون عمل، كارساز نيست. «يَرْجُوا فَلْيَعْمَلْ» 7- مرگ براى همه حتمى است، امّا ارزشمندتر آن است كه انسان آرزوى ملاقات با خدا را داشته باشد. «يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ» 8- شرك، به هر نحوى باشد ممنوع است. «لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» 9- ارزش كارها در سه جهت است: اصل كار، انجام دهنده‌ى كار ونيّت و هدف آن. در اين آيه هر سه جهت آمده است. «فَمَنْ كانَ يَرْجُوا...، عَمَلًا صالِحاً، وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ» 10- اين آيه، هم توحيد در الوهيّت را بيان مى‌كند، «إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ» هم توحيد در ربوبيّت و عبادت را. «لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» جلد 5 - صفحه 241" ‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۱۰_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام

‏‏‏‏#تفسیر_سوره_کهف_آیه_۱۱۰_جز۱۶ #سوره_مبارکه_کهف @tafsir_qheraati ایتا https://t.me/md6Asتلگرام