#ترجمه_دقیق از آیه #اسرا_111: وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبيراً و بگو(ای فرستاده ما): همه حمد[ال استغراق] اختصاص دارد به آن کسی که جامع جمیع صفات جمال و جلال است[الله: ترجمه اش به خدا دقیق نیست چراکه خدا=خودآ: آنچه وجودش از خودش است]. همان کسی که اینچنین صفت دارد[الذی صفت الله است]: مؤکداً هیچ[نکره در سیاق نفی، مفید عموم است] فرزندی نگرفته[لم یتّخذ= لم یأخذ؛ پس در آن مبالغه و تأکید است] و هیچ شریکی در فرمانروایی برای او وجود ندارد و هیچ یاورِ از سرِ ناتوانی و ذلت برای او وجود ندارد[مِن: تعلیلیه؛ مثل «ممّا خطیئاتِهم اُغرِقوا]. [آری، بگو «الحمد لله»] و جدّاً او را بزرگ بشمار[: «تکبیراً» مفعول مطلق تأکیدی دال بر تأکید است نه نوع یا کثرت، لذا ترجمه آن به «بزرگ شمردنی» یا «بسیار بزرگ شمردن» نادرست است].

آیه 178 آل عمران و لا يَحْسَبَنَّ الَّذينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلي‏ لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلي‏ لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ #ترجمه_دقیق(به زعم نگارنده): [گفتنی زیاد است اما فعلاً همین مقدار بگویم که] مؤکدا و حتماً نباید بپندارند آن کسانی که کفر ورزیدند(از ایمان به وحدانیت خدا سر باز زدند) [و البته در کفر سرعت گرفتند و از سران کفر شدند] که اینکه به ایشان در زندگی دنیا مهلت می دهیم برای جان آنها، خیر و نفع است [چراکه] به ایشان مهلت می دهیم فقط برای اینکه به جان خود گناه و معصیتِ شایسته عقوبت عطا کنند و برای آنها فقط عذاب خوار کننده است[به خلاف آنکه می پندارند که چون خدای متعال به ایشان مهلت داده، پس با ایشان رفیق است و قیامتشان هم آباد است].

#نکات #ترجمه_دقیق آیه 178 آل عمران: ✅ واو استیناف در صدر آیه ترجمه شد به: [گفتنی زیاد است اما فعلاً همین مقدار بگویم که] چراکه معتقدیم دو نوع جمله مستأنفه داریم: 1. آنکه بی واو است(که طبق قاعده است) 2. آنکه در صدر آن واو است که حقیقت آن این است که برساند که از بیان «جمله معطوف علیها» که در واقع آن جمله، مستأنفه بوده، صرفنظر کرده است. این مسأله را می توان از آیاتی نظیر 75 انعام فهمید که «واو» در غیر استیناف است ولی افاده مفهوم فوق را می کند(و کذلک نری ... و لیکونَ من الموقنین): أی «لاغراضٍ کثیرةٍ و لیکونَ ...». لذا در حقیقت چنین است که «واو استیناف» نداریم بلکه حقیقت آن «عطف بر جمله مستأنفه» است. ✅ دو تأکید موجود در «نون تأکید ثقیله» ترجمه شد به: مؤکدا و حتماً. ✅ الذین کفروا: در مقام «عهد» است نه «جنس» لذا شامل تمام کفار نیست بلکه مراد از آن همان کافران دو آیه قبل(الذین یسارعون فی الکفر) است. ✅ دو حرف مصدریه بر سر هم آمده اند: أنَّ ما نُملی. لذا هر دو آنها ترجمه شدند: که اینکه. ✅ جمله «إنّما نملی لهم لیزدادوا اثما» استنیاف بیانی است لذا در صدر آن آمد: [چراکه]. ✅ نکته: حصر موجود در «اِنّما» بر سر جزء اخیر(لیزدادوا) ترجمه شد: فقط. ضمناً همین کلمه «فقط» بر سر «عذاب مهین» هم آمد چراکه «لهم عذاب مهین» عطف است بر «نملی لهم لیزدادوا» لذا «اِنّما» بر سر این جمله هم می آید و جزء اخیر(مبتدای مؤخر) را محصور می کند. ✅ اِثماً: ترجمه شد به: گناه و معصیتِ شایسته عقوبت؛ چراکه اسم مصدر است در همین معنایی که ذکر شد. ✅ لیزدادوا: به «زیادت» ترجمه نشد چراکه معنای «اعطاء» می دهد(الوسیط) درست مثل «زادَ» دو مفعولی(ربّ زدنی علما: پروردگارا به من علم عطا کن). ✅ کروشه نهایی در ترجمه این آیه برای تشریح «حصر اضافی» در جمله پایانی این آیه است یعنی بیان می کند که این حصر دقیقاً در مقابل چیست و چه چیز را از آنها نفی می کند: [به خلاف آنکه می پندارند که چون خدای متعال به ایشان مهلت داده، پس با ایشان رفیق است و قیامتشان هم آباد است].

وَ لا تَحْسَبَنَّ اللَّهَ غافِلاً عَمَّا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ إِنَّما يُؤَخِّرُهُمْ لِيَوْمٍ تَشْخَصُ فيهِ الْأَبْصارُ #ترجمه_دقیق آیه 42 ابراهیم ع (به زعم و پندار نگارنده) حاصل تمام بحث های امشب است: [گفتنی زیاد است، این مقدار می گویم که:] مؤکدا و حتماً مپندار ای رسول ما [و مراد آن است که مؤمنان مپندارند] که «الله» تعالی حتی به سبب سهو و غفلت، دور کننده باشد عقوبت را از کردار کسانی که ستمگرند؛ [چراکه] «الله» تعالی عقب می اندازد زمان عقوبت آنها را برای روزی(: زمانی)[: مراد قیامت است] که عموم انسان ها سراپا چشمانی می شوند که [از ترس و هول] بهت زده و خیره می شوند[یعنی هیچ کجای بدنشان تکان نمی خورد].

#نکات #ترجمه_دقیق (به خیال نگارنده) ✅ [گفتنی زیاد است، این مقدار می گویم که:] حقیقت واو استیناف عطف بر مقدر است. ✅ مؤکدا و حتماً: ترجمه نون ثقیله(دو تأکید دارد). ✅ [و مراد آن است که مؤمنان مپندارند] از رسول خدا ص به دور است که حتی چنین گمانی ببرد که خدای متعال -العیاذ بالله- غافل اند. لذا خطاب به مؤمنان است از باب «ایاکِ اَعنی و اسمَعی یا جارَة». ✅ حتی به سبب سهو: در بحث از واژه «غفل» گذشت که اگر مفعول به خود را با واسطه «عن» بگیرد، به معنای «سهو» است ولی اگر مفعول به آن بی واسطه باشد مرتبه ای بالاتر است: اِهمال نه از سر نسیان. ✅ دور کننده باشد عقوبت را از: تنها معنای «عَن» مجاوزه است و آن طور که «صبّان» به درستی معنای مجاوزه را گفته، مجاوزه عبارت است از اینکه: به سبب متعَلَّقِ «عن» یک چیزی از مدخول «عن» دور شود و این «چیز» می تواند مذکور یا محذوف باشد که در این آیه «محذوف» است(: عقوبت). ✅ کسانی که ستمگرند: «ال» در «الظالمین» موصوله است لذا به «کسانی که» ترجمه شد. ✅ [چراکه]: بیانگر این است که «انّما یؤخرهم ...» استیناف بیانی است. ✅ روزی(: زمانی)[: مراد قیامت است]: مراد از «یوم» زمان است ولی از این حیث به قیامت «روز» گفته شده که در آن همه چیز «روشنِ روشن» است. ضمناً مراد از این «یوم» همان قیامت است به قرینه آیه 97 انبیا که تعبیر مشابه این آیه را دارد: «وَ اقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذا هِيَ شاخِصَةٌ أَبْصارُ ...». ✅ عموم انسان ها: «عموم» ترجمه «ال» جنس در «الابصار» است. ✅ انسان ها سراپا چشمانی می شوند ...: در بحث از لغت الوسیط گذشت که این آیه را مصداق معنای «تشخصُ فلانٌ بصرَه» می داند لذا تقدیر آیه چنین بوده: «یَشخَصُ الناسُ الابصارَ» ولی به جای «الناس» کلمه «الابصارُ» نشسته تا برساند که گویی انسان ها در آن روز «سراپا چشم» هستند، گویی فقط چشمانشان خیره و بهت زده و بی حرکت نیست بلکه همه وجودشان بی حرکت است. و الله تعالی هو العالم بحقائق کلامه ...

#ترجمه_دقیق آیه 131 طه(به پندار نگارنده): ✅ وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى‏ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَياةِ الدُّنْيا لِنَفْتِنَهُمْ فيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى‏ [ای رسول ما صبر کن] و دو چشم خود را مدوز به سوی آنچه که محقّقاً بهره مند کرده ایم، اصناف و گروه های معدودی از مردم را به آن چیز، در حالی که آن چیز(: بهره مندی های دنیوی) [در دلربایی و ناپایداری همانند] شکوفه همین زندگانی نزدیک تر [به آخرت] است؛ [آری بهره مندشان کرده ایم] تا اینکه آنها(: این اصناف) را در آن(: بهره مندی ها) بیازماییم. [آری ای رسول ما! تو که دنیا در نظرت حقیر است و چشم نمی دوزی؛ لذا ای مؤمنان خطاب به شماست؛ پس چشم مدوزید؛ چراکه «دنیا» حقیقتاً حقیر است و همه بهره مندی هایش به هیچ نمی ارزد] و روزیِ پروردگارت [: همان روزی آخرت] بهتر و پایدارتر است.

#نکات #ترجمه_دقیق ✅ [ای رسول ما صبر کن]: واو در صدر این آیه «لا تمدَّن» را عطف کرده بر «اصبِر» در آیه قبل. ✅ محقّقاً بهره مند کرده ایم: تأکید در «متَّعنا» از آنجا به دست آمد که در وسیط به «اَمتَعنا» معنا شده لذا همان معنای باب افعال را با مبالغه و تأکید می رساند به علت وجود «تشدید». ✅ گروه های معدودی: معدود و بی مقدار بودن از دو جا کشف می شود: 1. «ازواج» جمع قلّه است به خلاف «زِوَجَة» که جمع کثرة برای «زوج» است. 2. تنوین «ازواج» در مقام تحقیر است. ✅ [در دلربایی و ناپایداری همانند]: وجه تشبیه «ما متّعنا» به «زهرة» است. علت بیانش هم این است که روشن باشد که اگر «زهرة» به عنوان واژه جامد توانسته «حال» واقع شود به جهت این است که در مقام تشبیه است[بیت 4 الفیه در بحث حال مثال آورد به «کرَّ زیدٌ اسَداً» أی «کَاَسَدٍ»]. ✅ همین زندگانی نزدیک تر [به آخرت]: «همین» می رساند که «ال» در «الحیاة الدنیا» عهد حضوری است و «دنیا» مؤنث «ادنی» یعنی نزدیک تر، که در مقام مقایسه با آخرت است. ✅ [آری بهره مندشان کرده ایم]: این جمله تکرار شد تا متعلَّقِ «لنفتِنَهم فیه» روشن باشد. اگر نمی آمد، به دلیل طول کلام، واضح نبود. ✅ [آری ای رسول ما! تو که دنیا در نظرت حقیر است و چشم نمی دوزی؛ لذا ای مؤمنان خطاب به شماست؛ پس چشم مدوزید؛ چراکه «دنیا» حقیقتاً حقیر است و همه بهره مندی هایش به هیچ نمی ارزد]: رسول الله ص که به معراج می رفتند، دنیا در چشمشان هیچ ارزشی نداشت، لذا این فریفتگی ها برای او نیست بلکه برای مؤمنین است لذا خطاب آیه به مؤمنان است. ✅ [یعنی همان روزی آخرت]: مراد از «رزق ربّک» همان روزی آخرت است به قرینه مقابله(که در مقابل «زهرة الحیاة الدنیا» است)(تفسیر المیزان). و الله هو العالم بحقائق کلامه العظیم ...