#صوت #تفسیر_آموزشی
#جلسه30
مراحل هفتگانه ادبی بر روی آیه حفظ موضوعی ۳۰ تا اواخر مرحله سوم
یعنی آیه ۱۷۸ آل عمرا
سه شنبه ۹ اردیبهشت ۹۹:
قسمت اول کلاس👇
#جلسه31
قسمت دوم کلاس(تکمیل مرحله 3 فهم ادبی و بیان مرحله ۴تا۷)
#نکات درس امشب:
1. اَنّما ای که در آیه آمده است، باید جدا نوشته شود. زیرا "ما" زائده کافّه نیست. این "ما" مصدریه(موصول حرفی) یا موصوله است. ( #مشکل_نگارشی)
2. #مشارطه از این پس #اسم_مفعول افعال لازم را با حرف جر می آوریم. (با توجه به معنای مورد نظر آیه)
#نکات
3. قاعده خصوصی باب افتعال، در صورتی که فاءالفعل "ز" باشد، وجوبا "ت" باب به "د" تبدیل می شود. ص258 دانش صرف
4. مُهین، هان-یهون باب افعال است.
5. مَهین: ضعیف، پست و مُهین: خوارکننده و مَهین (فارسی): مانند ماه، ماه گونه
6. روی علائم وقف و ابتدای قرآن می توان بحث کرد، زیرا نتیجه عمل علمای وقف و ابتدا است.
7. "ما" در اَنّما؛ موصول اسمی است یا حرفی؟ اسمی: چیزی که، آن چیز چیست؟ زمان. لذا یک "فیه" در تقدیر است. (عائد)
حرفی/مصدریه: تأویل به مصدر می برد و نیاز به تقدیر ندارد لذا «اولویت» دارد.
8. اِنّما زیدٌ قائمٌ: زید فقط قائم است. "ما" زائده کافّه، هم تاکید را از اِنّ می گیرد و هم عمل را. حصر را در جزء موخر افاده می کند. اِنّما جاینشین "ما(نافیه)+ الّا" است.
#تحقیقات
"زدنی علماً"(114 طه) را ابتدا با کمک لغتنامه اعراب کنید. سپس به نحوه اعراب الجدول و اعراب درویش مراجعه کنید و ببینید مفعول به دانسته اند یا تمییز؟
برنامه فردا چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت ۹۹
که قبل از شروع کلاس توسط شما انجام می شود:
۱. قرائت نیمه دوم جزء ۱۴: صفحه ۲۷۲ تا ۲۸۱ مصحف
۲. مرور حفظ موضوعی ۲۰ تا ۳۰
و حفظ موضوعی شماره ۳۱ و انجام مراحل هفتگانه فهم ادبی این آیه👇
آیه 178 آل عمران
و لا يَحْسَبَنَّ الَّذينَ كَفَرُوا أَنَّما نُمْلي لَهُمْ خَيْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ
إِنَّما نُمْلي لَهُمْ لِيَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهينٌ
#ترجمه_دقیق(به زعم نگارنده):
[گفتنی زیاد است اما فعلاً همین مقدار بگویم که] مؤکدا و حتماً نباید بپندارند آن کسانی که کفر ورزیدند(از ایمان به وحدانیت خدا سر باز زدند) [و البته در کفر سرعت گرفتند و از سران کفر شدند] که اینکه به ایشان در زندگی دنیا مهلت می دهیم برای جان آنها، خیر و نفع است [چراکه] به ایشان مهلت می دهیم فقط برای اینکه به جان خود گناه و معصیتِ شایسته عقوبت عطا کنند و برای آنها فقط عذاب خوار کننده است[به خلاف آنکه می پندارند که چون خدای متعال به ایشان مهلت داده، پس با ایشان رفیق است و قیامتشان هم آباد است].
#نکات #ترجمه_دقیق آیه 178 آل عمران:
✅ واو استیناف در صدر آیه ترجمه شد به: [گفتنی زیاد است اما فعلاً همین مقدار بگویم که] چراکه معتقدیم دو نوع جمله مستأنفه داریم: 1. آنکه بی واو است(که طبق قاعده است) 2. آنکه در صدر آن واو است که حقیقت آن این است که برساند که از بیان «جمله معطوف علیها» که در واقع آن جمله، مستأنفه بوده، صرفنظر کرده است. این مسأله را می توان از آیاتی نظیر 75 انعام فهمید که «واو» در غیر استیناف است ولی افاده مفهوم فوق را می کند(و کذلک نری ... و لیکونَ من الموقنین): أی «لاغراضٍ کثیرةٍ و لیکونَ ...». لذا در حقیقت چنین است که «واو استیناف» نداریم بلکه حقیقت آن «عطف بر جمله مستأنفه» است.
✅ دو تأکید موجود در «نون تأکید ثقیله» ترجمه شد به: مؤکدا و حتماً.
✅ الذین کفروا: در مقام «عهد» است نه «جنس» لذا شامل تمام کفار نیست بلکه مراد از آن همان کافران دو آیه قبل(الذین یسارعون فی الکفر) است.
✅ دو حرف مصدریه بر سر هم آمده اند: أنَّ ما نُملی. لذا هر دو آنها ترجمه شدند: که اینکه.
✅ جمله «إنّما نملی لهم لیزدادوا اثما» استنیاف بیانی است لذا در صدر آن آمد: [چراکه].
✅ نکته: حصر موجود در «اِنّما» بر سر جزء اخیر(لیزدادوا) ترجمه شد: فقط. ضمناً همین کلمه «فقط» بر سر «عذاب مهین» هم آمد چراکه «لهم عذاب مهین» عطف است بر «نملی لهم لیزدادوا» لذا «اِنّما» بر سر این جمله هم می آید و جزء اخیر(مبتدای مؤخر) را محصور می کند.
✅ اِثماً: ترجمه شد به: گناه و معصیتِ شایسته عقوبت؛ چراکه اسم مصدر است در همین معنایی که ذکر شد.
✅ لیزدادوا: به «زیادت» ترجمه نشد چراکه معنای «اعطاء» می دهد(الوسیط) درست مثل «زادَ» دو مفعولی(ربّ زدنی علما: پروردگارا به من علم عطا کن).
✅ کروشه نهایی در ترجمه این آیه برای تشریح «حصر اضافی» در جمله پایانی این آیه است یعنی بیان می کند که این حصر دقیقاً در مقابل چیست و چه چیز را از آنها نفی می کند: [به خلاف آنکه می پندارند که چون خدای متعال به ایشان مهلت داده، پس با ایشان رفیق است و قیامتشان هم آباد است].
یک نکته در جلسه امشب
وقتی درباره کلمه «مُهین»(بضم میم) گفتگو می شد
به مناسبت اشاره کردیم به کلمه «مَهین» در آیه 20 مرسلات.
گفتیم که ریشه آن «مهن» است.
ولی جناب آقای #نظامی فرمودند که شاید #اسم_زمان یا #اسم_مکان از «هانَ یَهونُ»(ثلاثی مجرد) باشد.
عرض می شود که این احتمال اخیر مردود است چراکه اسم زمان و مکان ثلاثی مجرد #قیاسی است:
همواره بر وزن #مَفَعل است(فتحه اخف حرکات است لذا استعمالش بیشتر است) مگر در دو مورد که بر وزن #مَفعِل است:
1. یَفعِِلُ صحیح اللام: مثل مَرجِع/ بخلاف مَأوَی
2. یَفعَلُ مثال واوی(به شرط صحت لام): مَوضِع/ بخلاف مَولَی.
لذا «یهونُ» چون «یفعُلُ» است حتماً اسم زمان و مکانش «مَهان» است نه «مَهین».