#ولایت_فقیه #سبک_زندگی #زندگی_مکتبی ✅ جشن تولد 🔶 در دهه 1380 بود که از مدتي پيش از روز 24 تيرماه، شماري از ارادتمندان رهبر انقلاب فرارسيدن اين روز را به عنوان روز تولد رهبري به يكديگر تبريك مي‌گفتند. 🔶 رهبري در آن سالها وقتي براي اولين بار سبدهاي گل و نامه‌هاي تبريك ميلاد به ايشان رسيد، در چند كلمه خطاب به يكي از نزديكان خويش نوشته بودند: «اولاً، مولود اين حقير در تيرماه نيست و ثانياً؛ من و روز تولدم ارزش اين محبت‌ها را نداريم و اينها موجب شرمندگي من است، در عين حال لازم است از همه آنها تشكر شود.» 🔶 در سال 1386 در برنامه‌ريزي متفاوتي با گذشته، علاوه بر ارسال شاخه‌هاي گل، كارت تبريك، پخش شربت و شيريني، تهنيت از طريق پيام هاي تلفني و... برخي از روزنامه ها نيز، ستون و صفحه و يادداشت به اين روز اختصاص دادند. همچنين در يكي از استان‌ها به مناسبت سالروز تولد رهبر انقلاب جشني برپا و از برخي مسئولان براي حضور در اين مراسم دعوت شده بود. 🔶 پس از رسيدن اين خبر به رهبري، ايشان در حاشيه برگه‌اي كه حاوي آن خبر بود نوشتند: «اين كار غلط است، اين تولد و امثال آن هيچ جشني ندارد، برگزاركنندگان مسئول وقت و عمر و اموالي هستند كه در اين كار صرف و ضايع مي‌شود. من از كسي كه براي تولد من جشن مي‌گيرد به هيچ وجه متشكر نمي‌شوم و او را مسئول زيان‌هاي اين كار هم مي‌شناسم» 🆔 @tahlil_shjr

#سبک_زندگی #شهید_جمهور #سیدالشهدای_خدمت #وحدت #زندگی_مکتبی ✅ آخرین مأموریت آقای رئیس‌جمهور 🔰 قسمت اول 1⃣ اگر به اراده هر کدام ما باشد، دوست داریم خدمتگزاران مخلص، تا ابد باشند. در تلاطم روزگار، پشت مردم به خدمتگزاران بی ادعا گرم است. در مقابل، فقدان چنین خدمتگزارانی، مصیبت بزرگی است؛ نه فقط برای عامه مردم، بلکه برای اولیای الهی. چنان که امیر مومنان (ع)، پس از دریافت خبر شهادت مالک اشتر فرمود: "مالك، و چه بود مالك! به خدا سوگند، اگر كوه بود، كوهى بى همتا و سرافراز بود و اگر صخره اى بود، صخره اى سخت بود كه سُمّ هيچ ستورى، آن را نمى سود و هيچ پرنده اى به اوجش نتوانست پريد. به خدا سوگند مرگ تو، جهانی را تكان داد و عالَم ديگرى را خوشحال کرد. گريه كنندگان براى مثل مالك بايد گريه كنند. آيا کسی که مثل مالك مورد امید باشد، پیدا مى شود؟". 2⃣ روزی که امام حسين (ع) به خاطر ستم های وارده بر برادر و مولایش می گریست، امام حسن (ع) دلداری داد و فرمود: "لا يوم كيومك يا اباعبد الله؛ هيچ روزي مثل روز (شهادت) تو نیست". بنابراین، باید به زینب کُبری (س) حق داد که شب عاشورا، هنگامی که از ماجرای فردا - و آنچه قرار بود بر مولا و همراهانش بگذرد- خبر دار شد، بی طاقت شود و بگرید و بیهوش شود. اما امام حسین (ع) در همان موقعیت بسیار دشوار فرمود: "یا أُخَیَّةُ لاَ یَذْهَبَنَّ بِحِلْمِکَ الشَّیْطانُ. خواهر عزیزم! مبادا شیطان، شکیبایى ات را برباید". 3⃣ شیطان، دزد شکیبایی است، همان گونه که ساقی باده سرمستی و غرور و غفلت در پیروزی هاست. به همین علت هم هست که امام صادق علیه اسلام، در بیان هشت علامت مومن، از جمله فرمود: «وَقُورٌ عِنْدَ الْهَزاهِزِ، صَبُورٌ عِنْدَ الْبَلاءِ، شَكُورٌ عِنْدَ الرَّخاءِ. با وقار به هنگام آشفتگی‌ها، بردبار هنگام بلاها و آزمايش‌ها، شکرگزار به وقت آسايش». غلیان عواطف، اقتضای طبیعت است؛ اما اگر جامعه ای توانست بر سرمستی ها و سرخوردگی های جاری در زندگی بشر معمولی چیره شود، حتما به قله های سعادت و پیشرفت، با همه گردنه های پر خطرش خواهد رسید. 4⃣ آن روز که با نگرانی و دستپاچگی و درماندگی خواستند خبر مهیب سقوط خرمشهر در مقابل ارتش جنایتکار صدام را به امام (ره) بدهند، ایشان در حال اقامه نماز بود. وقتی نماز تمام شد و خبر را دادند، امام یک جمله بیشتر نگفت: "جنگ است دیگر". همین یک جمله را گفت و دوباره قامت بست: "الله اکبر"! مدتی بعد هم که خبر شورانگیز فتح خرمشهر را به ایشان دادند، با وقار تمام فرمود: "خرمشهر را خدا آزاد کرد". همچنین، در آغاز آن جنگ مهیب و نابرابر که ارتش صدام در حال پیشروی بود و همه نگران بودند، امام فرمود "دیوانه ای آمده و سنگی انداخته و رفته. نگران نباشید". و ملت ما به چشم دید که عاقبت کار با صابران و پرهیزگاران است. 5⃣ ملت ما آن سال ها، تازه انقلاب کرده و گرفتار جنگ تحمیلی هم شده بود. بنابراین، رویداد تکان دهنده و زلزله واری بود که علاوه بر بحران جنگ و غائله افکنی گروهک ها، رئیس جمهور و نخست وزیر و ده ها وزیر و نماینده مجلس و رئیس دستگاه قضایی ظرف دو ماه در دو عملیات تروریستی، به دست سازمان جنایتکار منافقین ترور شوند. یک ملت معمولی با هر یک از این بحران ها از هم می پاشید و تسلیم دشمنانش می شد، اما ملت ما به برکت همدلی و وحدتِ برآمده از از ولایت پذیری، خم به ابرو نیاورد و پای در مرحله تازه ای از موفقیت گذاشت. شهیدان رجایی و باهنر در حالی که چند ماه از شروع خدمت شان نمی گذشت، مظلومانه ترور شدند و غم شهادت آنها به مصیبت ترور آیت الله بهشتی و 70 همرزمش علاوه شد. اما حضرت امام در همان موقعیت دشوار، با کلامی امید بخش، ملت را آرام کردند و از آن عقبه بزرگ عبور دادند: "اگر رجایی و باهنر نیستند، خدا هست". 6⃣ اگر به اراده هر کدام ما باشد، دوست داریم خدمتگزاران مخلص، تا ابد باشند. اما مشیت الهی در اوج رافت و رحمت و حکمت، جز این است. فراز و نشیب های روزگار، سنت جاری در زندگی بشر برای رشد مومنان اهل یقین است. مرگ، سنت قطعی جاری در زندگی انسان هاست و هنگامی که اجل محتوم فرا رسید، لحظه ای تعجیل و تاخیر نمی افتد. چند ساعت قبل از شهادت شهید سلیمانی در بغداد، همرزمانش در سوریه به او می گویند "حاجی اوضاع عراق خوب نیست، فعلا عراق نروید!". لخبند می زند و می گوید "می‌ ترسین شهید بشم؟!". سر گفت و گو باز می شود. هر کس نکته ای می گوید... دوباره سکوت می شود. حاج قاسم آرام و شمرده‌ می گوید "میوه وقتی می‌رسه، باغبان باید بچیندش، میوه رسیده اگر روی درخت بمونه پوسیده می‌شه و خودش میفته". سپس، به بعضی‌ها اشاره می کند و می گوید: "اینم رسیده‌، اینم رسیده ‌ست". 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محمد ایمانی 🆔 @tahlil_shjr

#سبک_زندگی #شهید_جمهور #سیدالشهدای_خدمت #وحدت #زندگی_مکتبی ✅ آخرین مأموریت آقای رئیس‌جمهور 🔰 قسمت دوم 7⃣ همه انسان ها به هنگام سرآمدن اجل، تسلیم مرگ می شوند و به پایان می رسند. اما آنها که شهیدانه زیسته اند، باید پاداش خود را بگیرند و آخرین ماموریت را هم به انجام برسانند. این تعبیر از امیر مومنان (ع) در اوصاف پارسایان است که فرمود: "أرادَتهُمُ الدُّنيا فَلَم يُريدوها، وأسَرَتهُم فَفَدَوا أنفُسَهُم مِنها. دنياُ اراده آنها را کرد، اما آنها دنيا را نخواستند؛ و اسيرشان كرد، و آنان برای رها شدن، خود را فدیه دادند و فدا کردند". فدیه دادن برای رهایی از اسارت جهنم دنیا، کمترین مرتبه شهادت است؛ اما مرتبه بالاتر آنجاست که شهادت خوبان، خون بیداری و شرافت و حیات طیبه را در رگ های مردم به حرکت در می آورد، زنگارها را از قلب ها می زداید، و آغازگر حرکتی تازه می شود. ملت ایران و جمهوری اسلامی در این ۴۵ سال، بی وقفه، و نو به نو، شهید پرورش داده و تقدیم راه عدالت و فضیلت کرده است. معنای این رویداد بی وقفه، آن است که دولت/ ملت ایران اسلامی، زنده و پویاست، و اجاقش، فروزان. بقا و پیشرفت ملت تمدن ساز، با همین شهادت ها تضمین می شود. 8⃣ آیت الله سید ابراهیم رئیسی (ره)، در سه سال ریاست جمهوری، برای خدمت به ملت ایران و نظام مقدس جمهوری اسلامی، شب از روز نمی شناخت. او آخرین بار، در حالی که به تازگی از سفر به مازندران و دیدار با مردم بازگشته بود، به مرز جمهوری آذربایجان رفت، تا در شرایطی که دشمنان دو ملت نفاق افکنی می کنند، سدّ قیز قلعه سی را به نشانه آبادانی منطقه و دوستی دو ملت افتتاح کند و سپس برای بهره برداری از چند طرح به تبریز برگردد. رئیس جمهور مردمی، و پر کار ما در این سال ها، در حالی که حتی روز تعطیل برای او معنا نداشت، در کنار جلسات فشرده و طاقت فرسا، یا به میان مردم در استان های مختلف رفت تا از نزدیک، از دل مشغولی های آنان مطلع شود؛ یا در کشورها و نشست های بین المللی مختلف حضور یافت، تا ضمن گسترش دامنه دیپلماسی جمهوری اسلامی، پیام رسان ملت ایران باشد. سید ابراهیم رئیسی، برای خدمت، سر از پا نشناخت و عمیقا در قلب مردم جا گرفت. به همین علت هم بود که از بعد از ظهر روزیکشنبه که خبر سانحه برای بالگرد حامل ایشان منتشر شد، مردم در نقاط مختلف کشور دور هم جمع شدند، دعای توسل خواندند و برای سلامتی او دست به دعا برداشتند. کجای دنیا می توان چنین پیوند عاطفی عمیقی را میان یک ملت و دولتمردانش پیدا کرد. 9⃣ صداقت و اخلاص، چشمه جوشانی است که آن به آن، زندگی می آفریند. آن دو سفری که سید ابراهیم رئیسی، در مجمع عمومی سازمان ملل، قرآن حکیم و تصویر سردار سلیمانی را بالای دست گرفت، بر این آیت الهی شهادت داد که پای پیمان الهی ایستاده است: "مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا". رئیس جمهور خستگی ناپذیر ما، از برخی سیاست بازان غافل و دشمنان دانا، طعنه و دشنام بسیار شنید و تخریب و ترور شخصیت بسیار دید، اما این طعنه ها و یا ناسپاسی برخی خواص، او را از هدف متعالی خدمت به مردم و نظام باز نداشت. امروز، همه از جناح های مختلف، بر بزرگی شخصیت او شهادت می دهند. او با سخت کوشی، اخلاص و تواضع، ساده زیستی و غمخواری مردم، و خدمتگزاری بدون تعطیلی، تراز بالایی از مدیریت و سیاست در مکتب اسلامی را به نمایش گذاشته و انتظارات مردم را به حق ارتقا داده است. مکتب مدیریتی رئیسی، ادامه مکتب سلیمانی است. او هم مانند شهید رجایی، دوران ریاست جمهوری اش به پایان نرسید، اما در این دوران کوتاه، فرهنگ تلاش و مجاهدت و صبر و تحمل و زخم زبان شنیدن و بزرگوارانه گذشتن را به نمایش گذاشت. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محمد ایمانی 🆔 @tahlil_shjr

#سبک_زندگی #شهید_جمهور #سیدالشهدای_خدمت #وحدت #زندگی_مکتبی ✅ آخرین مأموریت آقای رئیس‌جمهور 🔰 قسمت سوم 🔟 دستاوردهای آیت الله شهید رئیسی در این سه سال دشوار، از اقتصاد و مدیریت تا فرهنگ سازی و پرکردن شکاف دولت و ملت، هر کدام جای بررسی جداگانه را دارد. او، رئیس جمهور تراز و مدیر پرکار و کم ادعایی بود که با همه مشکلات، هرگز نگفت اختیارات ما کم است و طلبکار مردم و نظام نشد. سینه اش صندوقچه اسرار بود، اما هرگز علیه رقیبان یا حتی عناصر کینه توز سیاسی بهره نگرفت. مظلوم واقع شد، اما با نجابت عبور کرد؛ چون احساس می کرد زمان خدمت بسیار کوتاه است و این امانت مغتنم را نمی شود صرف فرو نشاندن هیجان ها کرد. سید ابراهیم رئیسی، وصیت امیرمومنان (ع) به ابن عباس را به جان خریده بود که فرمود: «فَلا یَکُن اَفضَلَ ما نِلتَ فی نَفسِکَ مِن دُنیاکَ بُلوغُ لذهًْ اَو شِفاءُ غَیظ... نباید برترین چیزی که در نفس خود از دنیایت به آن می‌رسی، دستیابی به لذتی، یا فرونشاندن آتش خشمی باشد، بلکه باید خاموش کردن آتش باطل، یا زنده کردن حقی باشد» (نامه ۶۶ نهج‌البلاغه). 1⃣1⃣ درباره کارنامه مدیریتی رپیس جمهور شهید در حوزه های اقتصادی و سیاسی و دیپلماتیک و فرهنگی باید در مجال دیگری نوشت. اجمالا این که رئیسی در شرایطی بسیار دشوار، با آبروی خود خطر کرد و پا در میدان خدمتی گذاشت که در اثر برخی سوء مدیریت ها، به یک میدان مین کامل و ترکیبی تبدیل شده بود. 🔶 آقای رئیسی در حالی توانست این میدان مین ترکیبی را متر به متر خنثی و برای پیشرفت آماده کند، که خزانه خالی دولت با کسری ۴۸۰ هزار میلیارد تومانی، بدهی ۱۵۰۰ هزار میلیاردی و تعهدات انباشته دست به گریبان بود و دولتمردان وقت، در مرداد ۱۴۰۰ به او گزارش می دادند دولت قادر نیست حقوق سر ماه کارمندان خود را بپردازد. کمترین کار رئیسی، اهتمام به مهار این کسری های کمرشکن بود. 🔶 او با اخلاص و صداقتش، بر سیاست بازی و پمپاژ دو قطبی سازی از درون دستگاه اجرایی و فرسایش روح و روان مردم نقطه پایان گذاشت، هر چند که خود آزار فراوان دید. یکی از مهم ترین برکات حیات مدیریتی آیت الله شهید سید ابراهیم رئیسی، احیای واقعی امید در اقشار مختلف جامعه است و همین، دشمنی کینه توزانه مستکبران جهان و دنباله رو های آنها را برانگیخت. حالا او یک شاخص تراز در سیاست داخلی و بین المللی است. پایان ماموریت ریاست جمهوری سید ابراهیم رئیسی، آغاز ماموریت الهام بخشی او، از جایگاه خدمتگزاری فدایی و پاکباخته است. اکنون ملت ما همدل‌تر از همیشه شده‌ است. رضوان خدا بر او و همراهان شهیدش. طوبی لهم و حسن مآب. 🔸 #به_قلم_اساتید: آقای محمد ایمانی 🆔 @tahlil_shjr

#عدالت_و_مبارزه_با_فساد #شهید_جمهور #خادم_ملت #سیدالشهدای_خدمت #زندگی_مکتبی ✅ سید ابراهیم قصه ما ... 🔶 شاید در بحبوحه بهار 1400، در روزگاری که نامزدهای انتخاباتی برای نشستن بر صندلی قدرت با یکدیگر در رقابت بودند، کسی گمان نمی‌کرد که پیروز انتخابات - آیت الله سیدابراهیم رئیسی - چنین سرنوشت باشکوهی داشته باشد. علاقمندانش او را حداکثر مدیری پاکدست می‌دانستند که با پرچم فسادستیزی، احتمالا گام‌هایی را در این مسیر برخواهد داشت. رقیبانش نيز او را بازیگری می‌شناختند که برای رسیدن به صندلی‌های بالای قدرت تلاش خواهد کرد! حتی در مناظرات آن روزها او را به آلوده بودن به "سندروم کرسی بی‌قرار قدرت" متهم کردند و مدعی شدند که مردم نگرانند که او زودتر از موعود مسئولیت را برای کسب کرسی‌های بالاتر قدرت رها کند! 🔶 امروز اما پرده‌ها افتاده و حقایق آشکار شده است و خون شهید رسوا کننده همه سحرها و مکرها و فریب‌ها و اتهاماتی است که یا جریان مافیا و یا ساده‌لوحان کم‌بصیرت که در زمین مافیا بازی می‌کردند، مطرح می‌ساختند! امروز مشخص شده است که رئیسی نظر به وجه الله داشته و بی‌قراری او نه برای صندلی‌های قدرت زمینی که برای پرواز تا اعلی علیین و مجاورت با انبیاء و اولیا و شهدا بوده است! آرزویی که جز با حرکت مخلصانه در مسیر خدمت به ملت محقق نگردید! امروز او به بالا رفته است و ما زمین‌گیر مانده‌ایم و دنیایی از حسرت که "ناگهان چه زود دیر می شود!" و ناتوان از درک این حقیقت که سیدابراهیم قصه ما چگونه توانست اینقدر فاصله بیندازد بین خود و رقیبانش!؟ 🔶 رمز پرواز رئیس جمهور شهید را باید در اخلاص او دانست که با سادگی برخواسته از قلب سلیم ش آمیخته شده بود! آنقدر ساده و بی‌آلایش که چشم‌های نسلی که صاحبان قدرت را در سه دهه اخیر اغلب با نوعی رندی و تبختر همراه دیده بود، به دیدنش عادت نداشت و دیر او را باور کرد! وقتی که دیگر دیر شده بود! 🔶 اما او بی‌اعتنا به این تفسیرها و تحلیل‌های بی‌اعتبار، خود را خادم ملت می‌دانست و با همه توان تمام زندگی‌اش را وقف خدمت به مردم کرد! مردمی که او را دوست داشتند و او نیز قلبش برای آنان می‌تپید. او در این مسیر روز و شب نمی‌شناخت و همه همراهانش را خسته کرد! خسته خدمت! وقتی که رفت تاره فهمیديم که چقدر دوست‌ش می‌داشته‌ایم! بدون آنکه حاضر شده باشیم، این دوستی را بر زبان آوریم!... و او چقدر مظلوم بود که دوستدارانش نیز در فضای کثیف سیاست، از ابراز محبت لسانی به او دریغ می‌ورزیدند! و او همه این کم‌محبتی‌ها را دید و هیچگاه به روی‌مان نياورد! سلام بر ابراهیم، وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا 🆔 @tahlil_shjr