🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 43 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتارهای دال بر خود بزرگ‏پنداری، برتری‏جویی و امتیازخواهی (قسمت دوم) ◀️ موضوع مهم دیگری كه باید در این‏جا بدان اشاره كرد، جلال و جبروت علمایی و اسطقسّی فوق اسطقسات! وانمودن است. تظاهر به علمیت، استفاده از كلمات قلمبه، اصطلاحات عربی نامأنوس، تكیه كلام‏های آخوندی، و لفظ قلم سخن گفتن خصوصا در محاورات عادی، و اشاره مكرر به مباحث علمی و فنی در بسیاری از موارد تكلف‏آمیز و نشان نوعی خودبزرگ‏بینی و برتری‏جویی است. آورده‏اند كه شخصی در میان كوچه جوانی را دیده و با طنین سنگین و آوای رسایی گفته بود: صبحكم اللّه‏ بالخیر و العافیه و السرور. جوان بی‏چاره كه از این همه عبارت عربی جز نام خدا هیچ نفهمیده بود، ترسان و لرزان دست و پای خویش گم كرده و به دنبال پاسخ آبرومندی در خزانه واژگان خود جست و جو می‏كرد. در نهایت پس از شرمساری فراوان و واهمه و انفعال بسیار، برای رهایی از فشار آوار آن همه بزرگی و علمیت خجلت زده در پاسخ گفته بود: سمع اللّه‏ لمن حمده، اللّه‏ اكبر! این رویه علاوه بر این‏كه نشان نوعی تظاهر است، بی‏شك موجب گسست از مردم و به منزله حجابی است كه مانع از ابلاغ پیام دین و ادای وظیفه طلبگی می‏گردد. ◀️ طلبه باید مانند پیامبران به لسان قوم با آنها سخن گوید و از فضل فروشی و وانمود این‏كه شما در سطح ما نیستید، الفبای ما را نمی‏فهمید و پشیزی ارزش ندارید! به شدت پرهیز كند. در این موارد عمل ما از سلیقه عرفی بسیار فاصله گرفته و مصداق شهرت مذموم گشته است. ◀️ البته، باید توجه كرد كه تحصیل حوزوی، طلبه را با ذخایر واژگانی و ادبیات نوینی آشنا می‏سازد كه در موارد فراوانی به صورت ناهشیار فاصله زبان او با مردم زیاد می‏شود؛ اما شاید مراقبت و توجه به این موضوع تا اندازه‏ای مانع از ابراز آن گردد. ارتباط زیاد با توده مردم نیز، زمینه حفظ زبان عرفی را فراهم می‏آورد. ◀️ پاره‏ای از طلاب از سخنرانی‏های ساده، نوشتن مقاله‏های ساده و مفید، یا بیان احكام شرعی در سخنرانی پرهیز دارند و گمان می‏كنند این كارها، پرستیژ اجتماعی و كلاس آنان را پایین می‏آورد. شهید مطهری كه در نوشتن كتاب داستان راستان از سوی كسانی با همین منطق مورد انتقاد قرار گرفته بود، این موضوع را یك بیماری و انحراف بزرگ از تعالیم عالیه اسلام می‏داند. ◀️ مشكل دیگر این‏كه برخی در اداره‏ها و مشاغل، به دنبال پست و منصب تلاش یا گاهی منازعه می‏كنند، برخی نسبت به ذكر عنوان حجه‏الاسلام و المسلمین یا آیه‏اللّه‏ از خود حساسیت نشان می‏دهند، ... همه این رفتارها نشان از دنیاطلبی و برتری‌جویی دارد. كسانی كه به دنبال این امور اعتباری دنیوی باشند، از بركات و نعمات سرای آخرت محروم خواهند ماند: «تِلْكَ الدَّارُ الْأَخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لاَ یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ»؛ آن منزلگاه آخرت را برای كسانی قرار می‏دهیم كه در زمین به دنبال برتری و فساد نیستند، و سرانجام [خوش] برای پرهیزگاران است. (قصص 28: آیه 83.) امام علی از قول حضرت عیسی علیه‏السلام فرمود: الدُّنیا دَاءُ الدِّینِ وَ العَالِمُ طَبِیبُ الدِّینِ فَإِذَا رَأَیتم الطَّبِیبَ یجُرُّ الدَّاءَ إِلَی نَفسِهِ فَاتَّهِمُوهُ وَ اعلَمُوا أَنَّهُ غَیرُ نَاصِحٍ لِغَیرهِ؛ دنیا، آفت و درد دین است و عالِم، طبیب دین. هرگاه دیدید كه طبیب، درد و آفت را به سوی خود می‏كشد، به او بدگمان شوید و بدانید كه او دل‏سوز دیگران نیست. (وسائل الشیعة، ج 20، ص 26. ) امام صادق علیه‏السلام می‏فرماید: إِذَا رَأَیتُمُ الْعَالِمَ مُحِبّاً لِدُنْیاهُ فَاتَّهِمُوهُ عَلَی دِینِكمْ فَإِنَّ كلَّ مُحِبٍّ لِشَی‏ءٍ یحُوطُ مَا أَحَبَّ وَ قَالَ أَوْحَی اللَّهُ إِلَی دَاوُدَ علیه‏السلام لاَ تَجْعَلْ بَینِی وَ بَینَك عَالِماً مَفْتُوناً بِالدُّنْیا فَیصُدَّك عَنْ طَرِیقِ مَحَبَّتِی فَإِنَّ أُولَئِك قُطَّاعُ طَرِیقِ عِبَادِی الْمُرِیدِینَ إِنَّ أَدْنَی مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلاَوَةَ مُنَاجَاتِی عَنْ قُلُوبِهِمْ؛ اگر عالمی را دوستدار دنیا یافتید، او را در كار دین خود متهم سازید؛ زیرا هر دوستدار در بند چیزی است كه آن را دوست می‏دارد. خدا به داود وحی فرمود كه میان من و خودت عالم فریفته دنیا را واسطه قرار مده كه تو را از راه دوستی‏ام بگرداند، كه ایشان راه‏زنان راه بندگان جویای من‏اند، و من كمتر كاری كه با ایشان كنم این است كه شیرینی مناجاتم را از دل‏شان برمی‏كنم. (كافی، ج 1، ص 46) #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 44 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتارهای لازم دسته دیگر از رفتارها، رفتارهایی است كه طلبه باید انجام دهد و ملاحظه شأن و رتبه خود را در آن نكند. گرچه طلبه برای ادای رسالت خود نیاز به جایگاه اجتماعی دارد و باید از رفتارهایی كه موجب وهن منزلت او می‏گردد، خودداری كند؛ اما در مواردی كه یك مصلحت اهم وجود دارد، طلبه هرگز نباید از اقدام به این امور طفره رود. در این جا، به برخی از این موارد اشاره می‏كنیم: ورزش ، هل دادن ماشین در راه مانده، كمك به سال‏خوردگان و رساندن بار آنان به منزل، تواضع برای مردم و قیام به احترام آنها، جمع كردن سفره، گرفتن دست ناتوان، احترام به والدین و بوسیدن دست پدر و مادر، بوسیدن فرزند، كفش‏داری و خدمت و جارو كردن حرم ائمه اطهار علیهم‏السلام، روضه خواندن، سینه زدن در مجلس عزای اهل بیت، ارتباط با مستمندان، ملاطفت با كودكان، ابتدا به سلام، سلام به كودكان، سوار كردن دیگران در وسیله نقلیه شخصی و رساندن آنان، گذشت از حق و پرهیز از جر و بحث و جدال، پوشیدن لباس نظامی در جنگ، اعتراف به اشتباه و عذرخواهی، دفاع از مظلوم، دفاع از حق و مقابله با باطل، رسیدگی به ارحام و همسایگان و معاشرت با آنها، پذیرفتن دعوت مردم، تحویل گرفتن مردم و لبخند به چهره آنان، جواب سلام گرم و بامحبت، گرفتن هدیه، عذرخواهی از اشتباه، انجام دادن امور شخصی، پرهیز از دستور دادن به دیگران ، علم‏آموزی ، مشورت خواستن ، اعتراف به جهل و گفتنِ كلمه نمی‏دانم و ... . از این بالاتر، این‏كه طلبه با آینده‏نگری، برای كمك به دیگران و راه انداختن كار مردم آمادگی لازم را از قبل فراهم آورد. برای مثال، كمی بنزین، كپسول كوچك آتش نشانی، سیم رابط باطری، تسمه پروانه یدكی، گالن آب، طناب بكسل، و ... در ماشین خود داشته باشد، به این نیت كه كار دیگران را راه بیندازد. یا كارت تلفن، پول خرد، دستمال كاغذی، بلیت اتوبوس، قلم و كاغذ و ... به همراه داشته باشد، تا در موقع نیاز مشكل دیگران را برطرف سازد. یا با روی خوش گوشی همراه خود را در اختیار دیگران قرار دهد ... و همواره برای حل مشكل دیگران پیش قدم و آماده باشد. در روایتی آمده است: زاذان قال رَأَیتُ عَلیا علیه‏السلام یمسِك الشّسوعَ بِیدِه ثُمَّ یمُرُّ فی الأَسواقِ فَیناوِلُ الرجلَ الشسعَ وَ یرشِدُ الضّالَّ وَ یعینُ الحَمّالَ عَلی الحَمولَةِ وَ هُوَ یقرأ هذه الآیة: «تِلْكَ الدَّارُ الْأَخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لاَ یرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْضِ وَلاَ فَسَادًا وَ الْعَـقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ» ثُمّ یقولُ هذه الآیةُ أُنزِلَت فی الوُلاةِ وَ ذَوی القُدرةِ منَ النّاسِ؛ زاذان می‏گوید: امام علی علیه‏السلام را دیدم كه تعدادی بند كفش در دست دارد و در بازار قدم می‏زند. هر كس كه نیازمند باشد، به او بند كفش می‏دهد. گم‏شده را راهنمایی می‏كند. باربران را در بردن بار كمك می‏نماید. و این آیه را می‏خواند: «آن سرای آخرت را برای كسانی قرار دادیم كه در زمین برتری و فساد نمی‏جویند» آن‏گاه می‏فرماید: این آیه درباره زمام‏داران و توان‏گران نازل شده است. ( العمدة، ص 308. ) #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 45 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 🔅رفتارهای لازم (قسمت دوم) طلبه باید در تأمین نیاز مردم، و در مواجهه با درخواست‏ها و مراجعات آنان ـ چه در امور دینی و چه در امور اجتماعی و عرفی ـ و در حل مرافعات آنان، بی‏حوصلگی نشان ندهد، و از بذل توان و اعتبار خود دریغ نكند، بلكه با رویی خوش و چهره‏ای گشاده، آن‏چه از دستش برمی‏آید، به كار گیرد. امام علی علیه‏السلام می‏فرماید: إنّ حَوائِجَ النّاسِ إلیكُم نِعمةٌ مِنَ اللّه‏ِ عَلَیكُم فَاغتَنِموها و لا تَملّوها فَتَتَحوّلَ نِقَما؛ نیازمندی مردم به شما، نعمتی از جانب خدا بر شما است. آن را مغتنم بشمارید و از آن ملول و خسته نشوید كه تبدیل به نقمت خواهد شد (غرر الحكم، حدیث 10301) هم‏چنین فرمود: إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً فِی الْأَرْضِ یسْعَوْنَ فِی حَوَائِجِ النَّاسِ هُمُ الاْمِنُونَ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ مَنْ أَدْخَلَ عَلَی مُؤمِنٍ سُرُوراً فَرَّحَ اللَّهُ قَلْبَهُ یوْمَ الْقِیامَةِ؛ خداوند در زمین بندگانی دارد كه در رفع نیاز مردم تلاش می‏كنند. آنان در روز قیامت در امان‏اند. هر كس مؤمنی را شاد كند، خدا در روز قیامت دلش را شاد می‏گرداند (كافی، ج 2، ص 197. ) روایت شده است: مَن كَثُرت نِعَمُ اللّه‏ِ عَلَیهِ كَثُرَت حَوائِجُ النّاسِ إلیهِ فَإن قامَ فیها بِما أَوجَبَ اللّه‏ُ سُبحانَه عَلَیهِ فَقَد عَرَّضَها للدّوامِ وَ إن مَنَعَ ما أَوجَبَ اللّه‏ُ سُبحانَه فیها فَقَد عَرَّضَها للزَّوالِ؛ هر كس كه نعمت خدا بر او بیشتر باشد، حاجت و نیاز مردم به او بیشتر می‏شود. پس اگر مطابق آن‏چه خدا واجب گردانده در حل مشكلات مردم اقدام كند، نعمت الهی را پایدار ساخته است و اگر اقدام نكند، نعمت را در معرض از بین رفتن قرار داده است (غرر الحكم، حدیث 8418. ) متأسفانه برخی ـ به ویژه طلاب شاغل و صاحب منصب و معروف ـ برای تقلیل این مراجعات و رهایی از دردسر آن، میان خود و مردم فاصله می‏اندازند، این احتجاب و فاصله به شدت نهی شده است. حضرت علی علیه‏السلام می‏فرماید: أیمَا وَالٍ احتَجَبَ عَن حَوَائِجِ النَّاسِ احتَجَبَ اللَّهُ عَنهُ یومَ القِیامَةِ وَ عَن حَوَائِجِهِ؛ هر كارگزاری كه از درخواست‏های مردم حجاب گیرد، خداوند در روز قیامت از او و نیازهایش حجاب می‏گیرد ( ثواب الاعمال، ص 261. ) امام عصر (عج) به سید ابوالحسن اصفهانی چنین نوشته است: ارخَص نَفسَكَ، وَ اجعَل مَجلِسَكَ فی الدِّهلیزِ، وَ اقصُد حَوائِجَ النّاسِ، نَحنُ نَنصُرُكَ؛ خود را پایین آور، مجلس خود را در دهلیز (در دست‏رس عموم) قرار ده، در رفع نیاز مردم تلاش كن، ما هم تو را یاری می‏كنیم (كلمة الامام مهدی عج، ص 565. ) شهید بهشتی رحمه‏الله در این باره می‏فرماید: روحانی، كسی است كه در میان مردم و در متن مردم زندگی می‏كند، و كار می‌كند. مردم از او سؤالات می‏كنند. دائما در تماس مستقیم با مردم است. اگر منبری، واعظ و سخنران است، میان همین مردم و توده‏ها سخنرانی می‏كند، سخنرانی‏اش به یك قشر معین مربوط نیست. به همه مربوط است. سخنرانی هم [این] نیست كه بیاید حرفش را بزند و برود، یا همان وقت با مردم است یا شب مردم می‏آیند درِ خانه‏اش و با او معاشرت دارند. روحانی و مردم مثل ماهی می‏ماند و آب. روحانی با مردم و در مردم زنده است. بدون مردم و دور از مردم نمی‏تواند رسالتش را ایفا كند. علاوه بر این، روحانی در جامعه ما یك نقش دیگر را هم خود به خود بر عهده دارد و آن، خدمت بی‏منت به مردم است. مردم ما ـ بخواهیم یا نخواهیم ـ از روحانی محله‏شان انتظار دارند اگر گرهی در كارشان پیدا می‏شود، قدم جلو بگذارد و گره‏گشایی كند. اگر مشكلی پیدا می‏شود، حل كند. یادم می‏آید در نجف آباد اصفهان، یك عالم مردمی فعال و محبوب به نام مرحوم حاج شیخ ابراهیم رحمه‏الله زندگی می‏كرد. خوب یادم می‌آید آن وقت‏ها ما طلبه جوانی بودیم و دوست می‏داشتیم این الگوهای خوب را بشناسیم. از آنها چیز یاد بگیریم ... ایشان گاهی مثلاً ساعت دوی بعد از نیمه شب یك كسی می‌آید در خانه‌اش را می‏زند. آقا چیه؟ با زنم دعوایم شده. ریش سفیدهای فامیل نتوانستند دعوا را حل كنند، كار بالا گرفته، ناچار شدیم به شما زحمت بدهیم. لطفاً بیایید و بین ما صلح بدهید. آقای حاج شیخ ابراهیم با كمال خوش‏رویی و با كمال خوش‏حالی می‏رود آن‏جا می‏نشیند، می‏گوید: یك چای درست كنید با هم بخوریم. می‏نشیند تا صبح اختلاف اینها را حل می‏كند و نماز می‏خواند و می‏رود. بسیاری از روحانیت آماده برای خدمات مردم زندگی می‏كنند، بدون این‏كه ساعت معین داشته باشند. همیشه در اختیار مردم هستند. این خصلت اساسی یك روحانی است (ولایت، رهبری، روحانیت، ص 314. ) #ویژه_طلاب #رفتار_اجتماعی #راه_و_رسم_طلبگی #ندای_تهذیب 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 46 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠رفتارهای لازم (قسمت سوم)💠 🔘دیگر از اموری كه طلبه باید انجام دهد و ملاحظه شأن خود را در آن نكند، توجه به مسائل سیاسی ـ اجتماعی و آگاهی از جریان‏های موجود است. 🔘 طلبه باید آگاهی‏های زمان خود را به اندازه‏ای بالا برد كه هم خود فریب نخورد و از لوابس محفوظ ماند و هم بتواند مردم را از انحراف حفظ كند. برخی گمان می‏كنند اطلاع از اخبار و حوادث سیاسی روز و پی‏گیری جریان‏های اجتماعی با زی طلبگی منافات دارد. 🔹 امام امت می‏فرمود: مجتهد باید به مسائل زمان خود احاطه داشته باشد. برای مردم و جوانان و حتی عوام هم قابل قبول نیست كه مرجع و مجتهدش بگوید: من در مسائل سیاسی اظهارنظر نمی‏كنم. آشنایی به روش برخورد با حیله‏ها و تزویرهای فرهنگ حاكم بر جهان، داشتن بصیرت و دید اقتصادی، اطلاع از كیفیت برخورد با اقتصاد حاكم بر جهان، شناخت سیاست‏ها و حتی سیاسیون و فرمول‏های دیكته شده آنان و درك موقعیت و نقاط قوّت و ضعف دو قطب سرمایه‏داری و كمونیزم كه در حقیقت استراتژی حكومت بر جهان را ترسیم می‏كنند، از ویژگی‏های یك مجتهد جامع است. یك مجتهد باید زیركی و هوش و فراست هدایت یك جامعه بزرگ اسلامی و حتی غیراسلامی را داشته باشد و علاوه بر خلوص و تقوا و زهدی كه در خور شأن مجتهد است، واقعاً مدیر و مدبر باشد. حكومت در نظر مجتهد واقعی، فلسفه عملی تمامی فقه در تمامی زوایای زندگی بشریت است. حكومت نشان‏دهنده جنبه عملی فقه در برخورد با تمامی معضلات اجتماعی و سیاسی و نظامی و فرهنگی است. فقه، تئوری واقعی و كامل اداره انسان از گهواره تاگور است ( صحیفه امام، ج 21، ص 289. ) 🔘 در همین راستا، باید اشاره كرد كه ورود روحانیت به مشاغل اجتماعی ـ چه كارهایی مانند قضاوت كه شرعا بر عهده روحانیت است، چه كارهایی مانند تأسیس دفترخانه، یا هم‏كاری در عقیدتی سیاسی‏ها كه ترجیحا روحانی باید انجام دهد و چه كارهایی كه برای روحانی و دیگران مشترك است مانند استادی دانشگاه و معلمی ـ نیز، لازمه زی طلبگی است و نباید خلاف شأن، پنداشته شود: «روحانیون و علما و طلاب باید كارهای قضایی و اجرایی را برای خود یك امر مقدس و یك ارزش الهی بدانند و برای خود، شخصیت و امتیازی قایل بشوند كه در حوزه ننشسته‏اند، بلكه برای اجرای حكم خدا راحتی حوزه را رها كرده و مشغول كارهای حكومت اسلامی شده‏اند. اگر طلبه‏ای منصب امامت جمعه و ارشاد مردم یا قضاوت درامور مسلمین را خالی ببیند و قدرت اداره هم در او باشد و فقط به بهانه درس و بحث، مسئولیت نپذیرد و یا دلش را فقط به هوای اجتهاد و درس خوش كند، در پیشگاه خداوند بزرگ، یقیناً مؤخذه می‏شود و هرگز عذر او موجه نیست. ما اگر امروز به نظام خدمت نكنیم و استقبال بی‏سابقه مردم از روحانیت را نادیده بگیریم، هرگز فرصت و شرایط بهتر از این را نخواهیم داشت (ولایت، رهبری، روحانیت، ص 302)». 📍برای جستجوی مطالب مرتبط می توانید از هشتگ #️⃣ (رنگهای آبی در متن استفاده نمایید)📍 #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 47 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠رفتار ویژه طبقات ثروتمند و مترف💠 🔘 فاصله گرفتن از حد توده مردم و قرار گرفتن در صف اشراف و مترفین، برای طلبه و رسالت طلبگی بسیار زیان‏بخش است. رفتار ویژه طبقات مرفه و ثروتمند از قبیل تهیه كالاهای گران‏بها، ترتیب مجالس مهمانی پرخرج، پذیرایی‏های سنگین و سفره‏های رنگین، شركت در مجالس خاص ثروتمندان و مترفان ، استفاده از وسایل نقلیه گران‏قیمت، همراه داشتن مقدار زیادی پول و نمایاندن آن، مصرف فراون مواد مصرفی، مدگرایی، تغییر مكرر دكوراسیون، احترام ویژه به ثروتمندان و ... با زی طلبگی سازگار نیست. این رفتارها علاوه بر این‏كه نشان دنیاجویی و ناساز با توصیه به قناعت است، روحانیت را متهم به دنیاگرایی و زهدنمایی می‏كند، موجب برآوردن آه سرد حسرت از نهاد مستمندان و تهی‏دستان می‏گردد و با اصل اخلاقی انصاف در تضاد است. استفاده طلبه از اسباب متعارف میان توده مردم و همراهی اقتصادی با سطح متوسط مردم، برای شأن صنفی‏اش بسیار لازم و حیاتی است. روحانی نباید مدت زمانی را كه منتظر تاكسی یا وسایل نقلیه عمومی می‏شود اتلاف عمر و تضییع وقت به شمار آورد. كمترین فایده این انتظار، پیوند او با توده مردم و جلوه مردمی روحانیت است كه چه بسا اثر نهایی آن در ایفای رسالت حوزوی، از ساعت‏ها سخنرانی و ده‏ها مقاله بیشتر باشد. 🌱 زمانی كه می‏خواستند برای آیه اللّه‏ مشكینی به عنوان رئیس مجلس خبرگان رهبری و امام جمعه شهر قم وسیله نقلیه‏ای تهیه كنند، ایشان پرسیده بود: ماشینی كه متوسط مردم می‏توانند سوار شوند چیست؟ در آن زمان سواری پیكان اتومبیل رایجی بود كه توده مردم از آن استفاده می‏كردند. ایشان فرموده بود: من وسیله‏ای بالاتر از این نمی‏توانم سوار شوم. وقتی سخن از توده مردم می‏رود، مراد ما جمعیت هشتاد درصدی متوسط مردم است كه در تنظیم حیات خود از اسباب ویژه مترفین محروم‏اند؛ اما زندگی تنگ و پرفشاری نیز ندارند. در مقابل این گروه، دو جمعیت ده درصدی دیگر قرار گرفته‏اند. گروه اول، شامل ثروتمندان و اشراف است كه از امكانات مادی فراوان برخوردارند و احساس محدودیت كمی دارند و گروه دوم، مستمندان و تهی‏دستان كه در تأمین ضروریات زندگی خویش درمانده و پایین‏تر از تراز عمومی به سر می‏برند. 🔘اهمیت این موضوع از تأكیدهای فراوان عالمان ربانی بیشتر نمایان می‏شود. امام خمینی رحمه‏الله و رهبر معظم انقلاب آیه‏اللّه‏ خامنه‏ای بارها روحانیت را به پرهیز از اسارت زخارف دنیوی توصیه كرده‏اند: من اكثر موفقیت‏های روحانیت و نفوذ آنان را در جوامع اسلامی در ارزش عملی و زهد آنان می‏دانم. و امروز هم این ارزش نه تنها نباید به فراموشی سپرده شود، كه باید بیشتر از گذشته به آن پرداخت. هیچ چیزی به زشتی دنیاگرایی روحانیت نیست (صحیفه امام، ج 21، ص 99). 🌱 آنهایی كه منشأ آثار بزرگ بودند، در زندگی ساده زندگی كردند ... . ما اوایلی كه آمدیم قم، ... شخص اول قم در جهت زهد و تقوا و اینها مرحوم آشیخ ابوالقاسم قمی، مرحوم آشیخ مهدی و عده دیگری، و شخص نافذ آن‏جا و متقی، مرحوم آمیرزا سید محمد برقعی و مرحوم آمیرزا محمد ارباب؛ همه اینها را من منزل‏های‏شان رفتم. آن‏كه ریاست صوری مردم را داشت و ریاست معنوی هم داشت، با آن‏كه زاهد بود، در زندگی مشابه بودند. مرحوم آشیخ ابوالقاسم؛ من گمان ندارم هیچ طلبه‏ای مثل او بود، زندگی‏اش یك زندگی‏ای بود كه مثل سایر طلبه‏ها، اگر كمتر نبود، بهتر نبود، كمتر هم بود. مرحوم آمیرزا محمد ارباب كه من رفتم مكرر منزل‏شان، یك منزلی داشت دوسه تا اتاق داشت، خیلی ساده، بسیار ساده. مرحوم آشیخ مهدی همین‏طور، سایرین هم همین‏طور. وقتی انسان در آن محیط واقع می‏شد كه اینها را می‏دید، همین دیدن اینها و وضع زندگی آنها برای انسان ... درس بود (همان، ج 19، ص 251ـ252). 📍برای جستجوی مطالب مرتبط می توانید از هشتگ #️⃣ (رنگهای آبی در متن استفاده نمایید)📍 #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 48 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠رفتار ویژه طبقات ثروتمند و مترف (قسمت دوم)💠 «من متواضعانه و به عنوان یك پدر پیر از همه فرزندان و عزیزان روحانی خود می‏خواهم كه در زمانی كه خداوند بر علما و روحانیون منت نهاده است و اداره كشور بزرگ و تبلیغ رسالت انبیا را به آنان محول فرموده است، از زی روحانی خود خارج نشوند و از گرایش به تجملات و زرق و برق دنیا كه دون شأن روحانیت و اعتبار نظام جمهوری اسلامی ایران است، پرهیز كنند و برحذر باشند، كه هیچ آفت و خطری برای روحانیت و برای دنیا و آخرت آنان بالاتر ازتوجه به رفاه و حركت در مسیر دنیا نیست (صحیفه امام، ج 20، ص 342ـ343». «اعتبار تاریخی و جاری حوزه و روحانیت، به نوع نگرش ایشان به دنیا و مادیات باز می‏گردد. جامعه، از روحانی انتظار دارد كه مظاهر دنیا، چشم و دلش را مشغول ندارد و او را در كمند خود، اسیر نگرداند. عالمان دین، هماره با سطح زندگی بسیار معمولی‏تر از متوسط جامعه می‏زیستند و جامه قناعت و مناعت را بر تن می‏داشتند و ایمان مردم را به تاراج نمی‏دادند. برادران عزیز، طلاب و فضلا! بدانید كه آبروی ما در بین ملت خودمان و در جهان، به بی‏اعتنایی ما به زخارف دنیوی است (سخنرانی در جمع اساتید و طلاب حوزه علمیه مشهد 4/1/1365. )». «اكثریت علمای دین، جزو قشرهایی بودند كه زندگی آنها، زندگی پایین‏تر از متوسط بود ... . علما، این را شأن خودشان می‏دانستند كه از اسراف، دوری كنند در عرف روحانیون و علما، همواره این حرف بوده كه فلان كار، باب زندگی ما نیست. بعضی از مظاهر كه شاید برای قشرهای دیگر معمولی بود، برای علما اسراف به حساب می‏آمد و می‏گفتند كه این مناسب زندگی ما نیست. همین روش، موجب محبوبیت علما در میان قشرهای گوناگون مردم بوده است (سخنرانی در مراسم عمامه‏گذاری در مسجد مجد 5/12/1367)» . در شرایط كنونی، زهد و قناعت، تكلیفِ مضاعف است. در روزگار دوری از حكومت، پارسایی روحانیت، برای او اعتبار می‏آفرید، اینك اگر روحانی، با ارتباط و پیوندهای قدرت و یا غیر آن، از سطح زندگی معمولی جامعه فاصله بگیرد و نمای رفاه و اشرافیت را در زندگی خود نشان دهد، اجر و ارزش زهد تاریخی حوزه را نیز از بین خواهد برد. ناظران و نسل حاضر و آینده، آن زهد و قناعت را نه خصلتی انتخابی، بلكه شرایطی طبیعی و اجباری تلقی خواهند كرد و با بدبینی به آن خواهند نگریست. بنابراین، زیاده‏روی‏ها و تعلقات مادی روحانی تنها شخص او و جامعه روحانیت موجود را لكه دار نمی‏كند، بلكه ارزش تاریخی میراث ارجمند حوزه و روحانیت را نیز به خطر خواهد افكند: «امروز بیش از همیشه روحانیون بایستی از تنعمات و رفاه مادی پهلو تهی كنند. این تجافی، امروز برای ما وظیفه است؛ چون ما الگوییم. آن روز كه زیر شلاق بودیم، اگر بی‏اعتنایی و بی‏رغبتی نشان می‏دادیم، طبع ما بود ... . امروز، روزی است كه اگر روحانی، تمكنی هم در اختیارش قرار می‏گیرد، به اختیار خودش، از آن تمكن دست بكشد، این هم چیز اساسی است (سخنرانی در جمع علما و روحانیون بیرجند 3/1/1366)». امروز بیش از هر روز، تأثیر گذاری روحانی، به زهد و پارسایی‏اش وابسته است. جامعه، به روحانی‏ای كه تعلق به مظاهر دنیا، در زندگی و عمل او جلوه‏گری می‏كند، دل نمی‏بندد و دریچه روح و جان خود را به سوی او باز نمی‏كند؛ ممكن است سر به تعظیم خم كند و به ظاهر، ادب و حرمت نگه دارد؛ اما در دل، واژه‏ای به تكریم و تجلیل او نمی‏سراید و هیچ علقه‏ای به او احساس نمی‏كند. از این رو، روحانی باید بین تنعم و رفاه و عمل به تكلیف تبلیغی، یكی را برگزیند. او نمی‏تواند با یك دست، هر دو را بردارد و بریك قامت، هر دو لباس را بپوشاند: «برادران عزیز! از خودمان باید شروع كنیم. مردم به عمل ما نگاه می‏كنند. روحانی، آن وقتی سخن نافذ خواهد داشت كه عملاً نشان بدهد كه به زخارف دنیا بی‏اعتنا است و آن حرصی كه بر دل‏های دنیاداران و دنیامداران حاكم است، بر او حاكم نیست (سخنرانی در دیدار با روحانیون و وعاظ در آستانه ماه مبارك رمضان 23/12/1369)». 📍برای جستجوی مطالب مرتبط می توانید از هشتگ #️⃣ (رنگهای آبی در متن استفاده نمایید)📍 #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی ♾♾♾♾♾♾ ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌸 @nedaye_tahzib 🌾 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 49 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠رفتار ویژه طبقات ثروتمند و مترف (قسمت سوم)💠 بافت طبیعی حوزه، آمیخته با قناعت و سادگی است؛ اجتناب از مظاهر تنعم و تجمل است. اگر حوزه از این طبیعت به دور ماند و در دام زرق و برق فرو افتد، از مكانت و منزلت طبیعی خود هبوط خواهد كرد و باور ملی را در مورد حوزه و و روحانیت، دگرگون خواهد ساخت: طبیعت حوزه، طبیعت قناعت و بی‏اهتمامی به ظواهر و خرج تراشی بیهوده و بی‏فایده است (سخنرانی در آغاز درس خارج فقه 21/6/1372. این قسمت از كتاب حوزه و روحانیت در آئینه رهنمودهای مقام معظم رهبری ج 2 نقل شده است). برخی می‏گویند كه دارایی فراوان، لباس گران‏قیمت و ظاهری آراسته و شیك، تأثیر كلام و نفوذ روحانی را بیشتر می‏كند، در مقابل زهد و بی‏رغبتی‏اش به مظاهر دنیوی، یا عدم استفاده از كالاهای تجملی، او را در نظر مردم تحقیر می‏كند. بی‏شك، ارزش انسان با لباس و خانه و دارایی او تعریف نمی‏شود؛ گرچه از نظر اهل دنیا و پول‏داران، آدم‏های بی‏تكلف گاهی حقیر پنداشته می‏شوند: «هرچه بروید سراغ این‏كه یك قدم بردارید برای این‏كه خانه‏تان بهتر باشد، از معنویت‏تان به همین مقدار، از ارزش‏تان به همین مقدار كاسته می‏شود. ارزش انسان به خانه نیست، به باغ نیست، به اتومبیل نیست. اگر ارزش انسان به اینها بود، انبیا باید همین كار را بكنند. انبیا سیره‏شان را دیدید چه جور بوده. ارزش انسان به این نیست كه انسان یك هیاهو داشته باشد، یك اتومبیل كذا داشته باشد، یك رفت و آمد زیاد داشته باشد. ارزش روحانیت به این نیست كه یك بساطی داشته باشد و یك دفتر و دستكی داشته باشد. فكر كنید ارزش انسان را به دست بیاورید، ارزش روحانیت را از دست ندهید (صحیفه امام، ج 19، ص 251ـ252. )». آن چیزی كه مردم از ما توقع داشته و دارند و به واسطه آن دنبال ما و شما آمده‏اند و اسلام را ترویج نموده و جمهوری اسلامی را به‏پا كردند و طاغوت را از میان بردند، كیفیت زندگی اهل علم است. اگر خدای نخواسته، مردم ببینند كه آقایان وضع خودشان را تغییر داده‏اند، عمارت درست كرده‏اند و رفت و آمدهای‏شان مناسب شأن روحانیت نیست، و آن چیزی را كه نسبت به روحانیت در دل‏شان بوده است از دست بدهند، از دست دادن آن همان و از بین رفتن اسلام و جمهوری اسلامی همان ... . ♾♾♾♾♾♾ ♾♾♾♾♾♾ 📍برای جستجوی مطالب مرتبط می توانید از هشتگ #️⃣ (رنگهای آبی در متن استفاده نمایید)📍 #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی ♾♾♾♾♾♾ ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌹 @nedaye_tahzib ☘️tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 50 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠پول گرفتن💠 📍طلبه در قبال انجام وظایفی مانند سخنرانی، اقامه جماعت، نماز میت، خطبه عقد و ... نباید از مردم تقاضای پول كند، یا با آنان طی نماید؛ بلكه باید مانند پیامبران الهی به زبان حال و قال بگوید: «فَمَا سَأَلْتُكُم مِّنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِی إِلاَّ عَلَی اللَّهِ (یونس 10)»؛ هیچ پاداشی از شما نخواسته‏ام. پاداش من تنها بر خدا است پیامبر اسلام صلی‏الله‏علیه‏و‏آله در این زمینه می‏فرماید: مَنْ طَلَبَ الدُّنْیا بِعَمَلِ الاْخِرَةِ فَما لَهُ فِی الاْخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ (بحار الانوار، ج 67، ص 218. )؛ هر كس با عمل آخرت، دنیاطلبی كند، در آخرت بهره‏ای ندارد. 📍نه تنها طلب پاداش و اجرت، بلكه توقع احترام و تشكر نیز، برای طلبه زیبنده نیست. طلبه با این خدمات اجتماعی به معامله با خدا برخاسته و ادای وظیفه شرعی كرده است. به همین جهت احترام و توهین مردم باید در نظرش مساوی باشد و به نفرین و صلوات آنان اعتنایی نكند. نباید تلاش طلبه جلوه كار، شغل و درآمدزایی پیدا كند؛ بلكه هدایتگری، دل‏سوزی و خدمت در وجود او باید موج زند. 📍بی‏شك، بسیاری از مردم، ارزش خدمات پربهای طلبه را درك می‏كنند و متناسب توان خود انجام وظیفه نموده و از او قدرشناسی می‏كنند. اما طلبه در مواجهه با این موضوع هرگز نباید خود را طلب‏كار و متوقع بنمایاند و هرگز نباید به گونه‏ای وانمود كند كه گویا منّتی بر سر مردم یا چشم‏داشتی از آنان دارد. طلبه باید كاملاً در خدمت مردم باشد و برای انجام وظایف صنفی و خدمات اجتماعی با گشاده‏رویی و آمادگی تام اعلام اشتیاق كند. البته، اگر كسانی از باب ادای وظیفه و قدرشناسی هدیه‏ای به او دادند، دریافت آن، ناروا نیست؛ مشروط بر این‏كه در این دریافت بسیار ظریف و خوش سلیقه عمل كند. مثلاً هنگام گرفتن هدیه خود را حریص، ذوق زده و طلب‏كار نشان ندهد، بلكه نشانه‏های مناعت طبع و شرمندگی از این محبت، در چهره‏اش پدیدار شود. 📍جلال و احترام روحانی باید به عنوان یك گوهر ارزنده حفظ شود. از این رو، اگر ناشیانه، در میان جمع و به صورت آشكار وجه نقدی به او داده شد، بزرگ‏منشانه از گرفتن آن خودداری كند، و یا اگر آن وجه را می‏گیرد، بلافاصله پیش همان جماعت آن را هدیه دهد و خرج خود مردم و مسجد محل كند، تا محترمانه آنان را از اشتباه خود پشیمان سازد و به آنان روش درست را بیاموزد. 📍طلبه باید مكرّر این نكته را ابتدا برای خود و سپس برای مردم گوشزد كند كه من یك خدمت‏گزار مردم و درصدد ادای وظیفه هستم و پاداش من با خدا است. هرگز غصه روزی خود را نخورد و از این‏كه مانند پیامبران الهی بی‏مزد و منت و خالصانه قدم برمی‏دارد، احساس افتخار و عزت كند. حضرت علی علیه‏السلام می‏فرماید: المُستَأكلُ بِدینِهِ، حَظُّهُ مِن دینِهِ ما یأكلُهُ ( تحف العقول، ص 223)؛ آن كس كه با دین خود روزی می‏خورد، بهره‏اش از دینش همان است كه خورده است. حمزه بن حمران می‏گوید از امام صادق علیه‏السلام شنیدم كه می‏فرمود: مَنِ استَأْكلَ بِعِلمِهِ افتَقَرَ. فَقُلتُ لَهُ: جُعِلتُ فِدَاك إِنَّ فِی شِیعَتِك وَ مَوَالِیك قَوماً یتَحَمَّلُونَ عُلُومَكم وَ یبُثُّونَهَا فِی شِیعَتِكم، فَلاَ یعْدَمُونَ عَلَی ذَلِك مِنهُمُ البِرَّ وَ الصِّلَةَ وَ الإِكرَامَ! فَقَالَ علیه‏السلام: لَیسَ أُولئك بِمُستَأْكلِینَ. إِنَّمَا الْمُستَأْكلُ بِعِلمِهِ الَّذِی یفتِی بِغَیرِ عِلمٍ وَ لاَ هُدًی مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لِیبطِلَ بِهِ الْحُقُوقَ طَمَعاً فِی حُطَامِ الدُّنیا (معانی الأخبار، ص 181)؛ هر كس با علم خود روزی خورد، نیازمند گردد. خدمت حضرت گفتم: فدایت گردم در میان شیعیان و دوستان شما كسانی هستند كه واجد علوم شما هستند و آن را در میان شیعیان انتشار می‏دهند. در مقابل از برّ و صله و احسان مردم نیز بی‏نصیب نمی‏مانند. حضرت فرمود: اینان منظور من نبودند. منظور من كسانی است كه بدون دانش كافی و هدایت الهی نظر می‏دهند و حقوق را باطل می‏سازند، تا به حطام ناچیز دنیا برسند. بر اساس این آموزه شریف جعفری علیه‏السلام، اصل دریافت هدایا و احسان مردم اشكالی ندارد؛ اما كسی كه چشم انتظار اكرام دیگران است اگر برای رسیدن به آن، حق و باطل را به هم درآمیزد، از مسیر درست خارج شده است. ♾♾♾♾♾♾ 📍برای جستجوی مطالب مرتبط می توانید از هشتگ #️⃣ (رنگهای آبی در متن استفاده نمایید)📍 #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی #پول_گرفتن ♾♾♾♾♾♾ ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌹 @nedaye_tahzib ☘️tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 51 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠رفتار با زنان💠 📍طلبه، از سوی مردم زیر ذره‏بین دقت قرار دارد و خرد و كلان رفتارهای او به صورت دقیق موشكافی، تحلیل و الگوبرداری می‏شود. در این میان، رفتار با زنان ـ محرم یا نامحرم ـ بسیار حساسیت دارد و روحانی باید در آن بسیار ظریف و خوش سلیقه عمل كند. برای نمونه، نگریستن به چهره زنان نامحرم و دقت در شمایل آنان، زیبنده هیچ مرد مؤمنی ـ خصوصا طلبه ـ نیست. خدای متعال الگوی نگاه كردن را در جامعه اسلامی چنین تصویر كرده است: «قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یغُضُّواْ مِنْ أَبْصَـرِهِمْ وَ یحْفَظُواْ فُرُوجَهُمْ ذَ لِكَ أَزْكَی لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرُم بِمَا یصْنَعُونَ * وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَـتِ یغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَـرِهِنَّ وَیحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ»؛ پیامبر! به مردان با ایمان بگو كه چشم‏های خود را [از نگاه به نامحرمان] فرو گیرند و پاك‏دامنی ورزند، كه این برای آنان پاكیزه‏تر است؛ زیرا خدا به آن‏چه می‏كنند آگاه است. و به زنان با ایمان بگو كه چشم‏های خود را فروگیرند و پاك‏دامنی ورزند. از این جهت، انتظار می‏رود طلبه، از نگاه مستقیم به نامحرمان، خیره شدن و زل زدن پرهیز كند، دیده خود را به زیر افكند و نوعی حریم و حایل ـ كه حاكی از حیا و عفت چشم است ـ میان او و زنان وجود داشته باشد. 📍به همین ترتیب، برای طلاب جوان، سلام كردن به زنان و دختران جوان شایسته نیست. امام صادق علیه‏السلام می‏فرماید: كانَ رَسُولُ اللَّهِ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله یسَلِّمُ عَلَی النِّسَاءِ وَ یردُدنَ عَلَیه السَّلام وَ كانَ أَمِیرُ الْمؤمنینَ علیه‏السلام یسَلِّمُ عَلَی النِّسَاءِ وَ كانَ یكرَهُ أَن یسَلِّمَ عَلَی الشَّابَّةِ مِنهُنَّ وَ یقُولُ أَتَخَوَّفُ أَن یعْجِبَنِی صَوتُهَا فَیدخُلَ عَلَی أَكثَرُ مِمَّا أَطلُبُ مِنَ الأَجر؛ پیامبر خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله بر زنان سلام می‏كرد و زنان نیز جواب سلام او را می‏گفتند. امام امیر المؤمنین علیه‏السلام نیز بر زنان سلام می‏كرد؛ اما خوش نداشت كه بر زنان جوان سلام كند و می‏گفت: می‏ترسم كه از صدای‏شان خوشم آید و بیش از اجری كه [از سلام] می‏طلبم، بر من گناه نوشته شود. 📍سخن گفتن فراوان با زنان نامحرم، شوخی كردن و صمیمی شدن بیش از حد با آنان نیز، علاوه بر ضرر روحی كه برای خود طلبه دارد و او را در معرض فریب شیطان قرار می‏دهد، در منظر مردم بسیار زشت و زننده است و ممكن است حمل بر معانی خاصی شود. به همین جهت، لازم است طلبه ـ به ویژه طلاب جوان ـ نهایت سنگینی و جدیت را در مواجهه با زنان به كار گیرند و از زیاده‏گویی و مزاح بپرهیزند. البته، زنان كهن‏سال از این قاعده استثنا خواهند بود . 📍شركت در مجالس زنانه نیز، به همین ملاك باید بررسی شود. استقبال طلاب جوان از حضور در مجالس زنانه ـ خصوصا مجالس زنان جوان ـ خوش‏آیند نیست و او را در معرض تهمت قرار می‏دهد. 📍طلبه باید ـ ثبوتاً و اثباتاً ـ مراقب پاكی خود باشد. 📍در همین جا باید از ازدواج موقت و ازدواج مجدد نیز یاد كرد. این‏گونه ازدواج‏ها از نظر فقه جعفری جایز و حلال است؛ اما بدون شك ضرورتی در تجربه همه امور حلال وجود ندارد. پرداختن به چنین اموری در غیر موارد خاص، موجب اتهام روحانیت به لذت‏جویی، دنیاطلبی، شهوت‏پرستی، عدم تسلط بر هواهای نفسانی و سلب اعتماد از روحانیت می‏گردد. #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی #رفتار_با_زنان ♾♾♾♾♾♾ ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌻 @nedaye_tahzib 🌿 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 52 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠 حضور طلبه در اماكن💠 📍 این موضوع نیز تابع همان مقررات كلی است. اگر شركت در یك مجلس یا حضور در محیط خاصی موجب وهن او یا تنزل منزلت روحانیت گردد، او را متهم گرداند، یا از سطح متوسط جامعه فراتر بنماید، برای طلبه ـ جز به اقتضای ضرورت یا یك مصلحت اهم ـ جایز نیست. حضور در برخی از محیط‏ها برای طلبه، سبك و نشان كودك‏مزاجی است و موجب وهن شخصیت روحانی و منزلت روحانیت می‏شود؛ مانند باغ وحش، سیرك، سینما و تئاتر، معركه‏های خیابانی، كنسرت موسیقی، پارك بازی و تفریح‏گاه كودكان، گیم‏نت، قهوه‏خانه، ساندویچی، برخی از مجالس جشن و شادی، و لهو و لعب، شب‏نشینی‏ها و جلسات وقت‏گیر (گعده). حضور آشكار در مجالس خاصی نیز موجب اتهام طلبه می‏گردد، یا ممكن است معنای مشروعیت بخشی و تأیید داشته باشد؛ مانند عبادتگاه ادیان دیگر یا مجالس دراویش و فرق منحرف، میتینگ سیاسی برخی از گروه‏ها. حضور در مجالس ویژه‏ای نیز، طلبه را از سطح متوسط جامعه فراتر می‏نماید و به طبقه اشراف ملحق ساخته یا لااقل به این الحاق و انتساب متهم می‏كند؛ مانند هتل‏های چند ستاره لوكس، سالن‏های تشریفات و تالارهای پذیرایی مجلل، مجالس پر زرق و برق و میهمانی‏های اشراف و اعیان، برخی از بازارهای خاص بالای شهر، بعضی رستوران‏ها. از آن‏جا كه احكام، دایر مدار علل خود هستند، اگر فرض كنیم طلبه در یكی از این مكان‏ها به گونه‏ای حضور یابد كه اثر منفی و تالی فاسدی بر آن مترتب نباشد، در این صورت نمی‏توان اشكالی بر آن وارد دانست؛ مثلاً اگر روحانی جوان با یك اردوی دانش‏آموزی به دیدار از باغ وحش برود، یا كودك خردسال خود را برای تفریح به پارك ببرد، یا برای ارتباط صمیمی با جوانان در مركز بازی‏های رایانه‏ای حضور یابد، در نظر مردم موجه است و دلالت بر كودك مزاجی یا سبك‏سری نمی‏كند. یا دیدار از عبادتگاه سایر ادیان كه به صورت موزه درآمده و در معرض بازدید عمومی قرار دارد، دلالت بر تأیید آن و انتساب بدان ندارد. هم‏چنین، حضور در برخی محیط‏ها علی‏رغم این‏كه دور از انتظار توده مردم است و عجیب می‏نماید، هیچ اشكالی ندارد، برای طلبه مفید و برای جامعه درس‏آموز است؛ مانند كوه، طبیعت، ورزشگاه، استخر و بازارهای عمومی. #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی #حضور__در_اماکن ♾♾♾♾♾♾ ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌻 @nedaye_tahzib 🌿 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 53 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠كار كردن طلبه و تأمین معاش💠 شهریه طلبگی ممكن است كفاف مخارج او را ندهد و لازم باشد طلبه در راه تأمین معاش، خود نیز اقدامی كند. برخی از طلاب در كنار تحصیل به مسافركشی، خرید و فروش، یا فعالیت‏های جانبی دیگر می‏پردازند و نیاز مادی خود را از این طرق تأمین می‏كنند. بی‏تردید، این اقدام، ادای وظیفه و بسیار ضروری است و حفظ آبروی اجتماعی و عمل به آموزه دینی به شمار می‏رود. پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله نیز، در ایام جوانی در كاروان تجاری خدیجه علیهاالسلام حضور داشتند. بسیاری از انبیا و اولیا نیز، به كارهای معمولی می‏پرداختند. اما بی‏تردید طلبه در قبال هزینه مادی، معنوی و انسانی فراوان و بودجه سرشاری كه خرج رشد و تربیت او شده مسئول است. نظام روحانیت كه با سهم امام زمان علیه‏السلام اداره می‏شود، باید رسالت خود را به خوبی ایفا كند و از نیروی انسانی پرورش یافته و آموزش دیده خود به نفع اهداف حوزه استفاده كند. بر اساس همین ملاحظه، لازم است طلبه اگر توان تأمین معاش خود را از طریق فعالیت‏های فرهنگی دینی دارد، این فعالیت‏ها را بر امور دیگر ترجیح دهد؛ یعنی تلاش كند با یافتن مراكز فرهنگی، دانش و تجربه و نیروی خود را در همان راهی كه برای آن تربیت شده است به كار گیرد و به اصطلاح با یك تیر دو نشان بزند. به همین جهت، شهید مطهری رحمه‏الله وقتی با فشارهای اقتصادی و مشكلات معیشتی مواجه شد، تدریس در دانشگاه را بر فعالیت‏های درآمدزای دیگر مقدم كرد و خدای متعال نیز، در قبال این انجام وظیفه بركت سرشاری به عمر و تلاش او مترتب ساخت. البته، به یقین اگر طلبه با این كارها نتواند معاش خود را سامان دهد و آبروی خود را حفظ كند، جایز بلكه لازم است كه با فعالیت‏های جانبی دیگر به تكلیف خود عمل كند و هرگز بار خود را به دوش دیگران نیفكند. #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی #کار_کردن_طلبه ♾♾♾♾♾♾ ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌻 @nedaye_tahzib 🌿 tahzib-howzeh.ir

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 54 🌺 شاخص‏ها و ملاك‏های كلی | رفتار اجتماعی طلبه🌺 —————————— 💠خانواده طلبه💠 بی‏شك، یكی از جلوه‏های ظاهری طلبه، خانواده اوست. همسر، فرزند، برادر، خواهر، خویشاوندان و حتی دوستان طلبه هر یك تا حدودی منتسب به اویند و به اندازه همین انتساب در معرض نگاه جامعه و مورد انتظارات خاصی قرار دارند؛ مثلاً پذیرفته نیست كه همسر طلبه حداقل حجاب واجب شرعی را رعایت كند. یا فرزندان طلبه از لباس‏ها و ظواهر خاصی برخوردار باشند. خدای متعال در قرآن كریم این مسئولیت بیشتر را برای خویشاوندان پیامبر اكرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله این‏گونه گوشزد می‏كند: «ینِسَآءَ النَّبِی مَن یأْتِ مِنكُنَّ بِفَـحِشَةٍ مُّبَینَةٍ یضَـعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَینِ وَكَانَ ذَ لِكَ عَلَی اللَّهِ یسِیرًا * وَ مَن یقْنُتْ مِنكُنَّ لِلَّهِ وَ رَسُولِهِی وَ تَعْمَلْ صَــلِحًا نُّؤْتِهَآ أَجْرَهَا مَرَّتَینِ وَ أَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِیمًا * یـنِسَآءَ النَّبِی لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَآءِ»؛ ای زنان پیامبر! هر یك از شما كه گناه آشكاری انجام دهد، عذاب او دو برابر خواهد بود و این بر خدا آسان است. و هر یك از شما كه خدا و رسولش را پیوسته فرمان برد و عمل شایسته انجام دهد، پاداشش را دو برابر خواهیم داد و برای او روزی ارزشمندی آماده ساخته‏ایم. ای زنان پیامبر! شما مانند سایر زنان نیستید (احزاب 33: آیه 30-32. ) تفاوت خانواده با سایر جلوه‏های ظاهری طلبه، در این است كه خانواده طلبه انسان‏های صاحب اختیار آزادی هستند و نوع زندگی آنان صد در صد در اختیار طلبه نیست؛ یعنی برخلاف رفتارها و سایر وجوه زندگی كه نوعا به دست خود طلبه تنظیم و مدیریت می‏شود، همسر و فرزند او صد در صد تابع او نیستند و ممكن است خلاف انتظار یا توصیه وی رفتار كنند و او نتواند بر آنان تأثیر مورد نظر خود را بگذارد. از این جهت، وظیفه او نیز درباره خانواده كمتر از وظیفه‏ای است كه در مورد خود دارد. بی‏شك، طلبه مانند هر انسان مؤمنی وظیفه دارد كه خانواده خود را به تقوا توصیه كند و شرایط زندگی را برای رشد معنوی آنان مهیا سازد: «یأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَكُمْ وَ أَهْلِیكُمْ نَارًا»؛ ای كسانی كه ایمان آورده‏اید! خود و خانواده خود را از آتش دوزخ حفظ كنید. «وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلَوةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیهَا»؛ خانواده خود را به نماز امر كن و بر آن پایدار باش. اما چه بسا همه تلاش‏های طلبه با سوء اختیار آنان ناكام ماند و او نتواند به تمام خواسته خود، در باورها، اخلاقیات، رفتارها، ظواهر و نوع زندگی آنان برسد. در این‏جا اگر طلبه به اندازه توان خود همت كرده باشد، وظیفه دیگری ندارد و در پیش‏گاه خدا معذور است. فرزند حضرت نوح علیه‏السلام، همسر حضرت لوط علیه‏السلام، ابولهب عموی پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله، و جعفر كذاب برادر امام حسن عسكری علیه‏السلام نمونه‏هایی از این تلاش‏های ناكام هستند. بنابراین، طلبه باید وظیفه خود را درباره خانواده‏اش انجام دهد، در حد امكان آنان را متوجه مسئولیت‏شان بگرداند و الگوی زندگی دینی را برای آنان ترسیم و به آنان توصیه كند؛ اما اجبار و الزام آنان به پای‏بندی در این موارد، امكان‏پذیر و شایسته نیست. قابل توجه این‏كه توصیه به زهد و تقوا و رعایت سادگی، بیش از آن‏كه از خانواده طلبه انتظار رود، از خود او مطلوب است. طلبه بیش و پیش از سفارش این امور به خانواده، باید تلاش كند تا خود بدان عامل باشد. #راه_و_رسم_طلبگی #زیِّ_طلبگی #رفتار_اجتماعی #خانواده_طلبه ♾♾♾♾♾♾ ✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید: 🌻 @nedaye_tahzib 🌿 tahzib-howzeh.ir