#اسوه_های_اخلاق شماره 11 🌺آیت ا... بروجردی / قسمت پنجم / توجه به جوانان🌺 #توجه_به_جوانان آیت الله محسنی ملایری در این باره می گوید: «ایشان نسبت به شاگردان خود احترام فراوانی قائل می شدند. به عنوان نمونه، آقای موسی صدر _ که نوجوان بودند _ به درس ایشان می آمدند و هرگاه می خواستند که اشکالی را مطرح نمایند، مرحوم آیت الله بروجردی می فرمود: «سکوت کنید تا ببینم آقا چه می گویند» و یا نسبت به آقای فاضل و یا شیخ مهدی حائری و بعضی دیگر که از جوانان حاضر در درس ایشان اعتراض می کردند، آقا نظر داشتند که این آقایان، امید آینده هستند... باید مورد تعظیم و تکریم باشند. من در بین کسانی که برخورد کردم، تحمل و تواضع ایشان نسبت به شاگردان به خصوص طبقه جوان را منحصر به فرد یافتم». مجله حوزه، ش 43 و 44، ص 286 #اراده_قوی آیت الله شیخ لطف الله صافی گلپایگانی در این باره بیان می دارد: «آقای بروجردی برای جلوگیری از خشم خود نذر کرده بودند که اگر بعد از این ناراحت شوند، یک سال روزه بگیرند. اتفاقا یک مورد هم عصبانی شده بودند... ایشان تمام آن سال را غیر از روزهایی که حرام بود، روزه گرفتند. آری، تمام یک سال را» همان، ص 132. #ندای_نهذیب 💐 @nedaye_tahzib 🌱 tahzib-howzeh.com

🍂سلسله مباحث: #زیِّ_طلبگی شماره 7 🌺شاخص‏ها و ملاك‏های كلی (قسمت دوم)🌺 انسان‏ها به جهت ساختار مشترك روانی، مشتركاتی دارند؛ درك، باور و داوری مشترك، پسندهای مشترك، تأثرات مشترك، سیره رفتاری و عملكرد مشترك. گزاره‏های فراوانی در میان توده مردم مورد قبول واقع شده و مشهور گشته است. این قضایای مشهوره، داوری‏های عمومی هستند كه از همان ساختار مشترك روانی برخاسته است. توده مردم به اسباب این داوری‏ها و سرّ انتقال به این احكام توجه ندارند و گمان می‏كنند كه این گزاره‏ها بدون ریشه و سرچشمه، و از پیش خود پدید آمده‏اند؛ گویا این گزاره‏ها در جان انسان‏ها حضور داشته است . عرف به جهت آن‏كه عقل جمعی انسانی را به صدا در می‏آورد و زبان گویای فطرت عملی می‏گردد، نقش بی‏بدیلی در شناخت حقایق دارد و گونه‏ای ارزش معرفتی در داوری‏های عرفی و تشخیص توده عقلا مشاهده می‏شود. دین اسلام اجمالاً عرف را محترم شمرده و به تبعیت از آن فرمان داده است. عُرف از ماده «عَرَفَ» به معنای «شناخت» است. وقتی می‏گوییم فلان چیز عرف است؛ یعنی غالبا مطابق آن عمل می‏شود، در چشم مردم معهود و شناخته شده است و خلاف آن غیرطبیعی، غیر عادی، ناشناس (منكر) و غریب است. معروف در مقابل منكر نیز، به معنای عملی است كه به رسمیت شناخته شده و در نظر مردم درست جلوه می‏كند. پیروی از شیوه‏های متعارف و مخالفت نكردن با رویه و روند معمول میان مردم و خود را متفاوت از دیگران نشان ندادن، در شرایط عادی توصیه شده‏است. امام علی علیه‏السلام به مالك اشتر سفارش كردند كه سنن و هنجارهای رایج میان مردم مصر را رعایت كند: وَ لاَ تَنْقُضْ سُنَّةً صَالِحَةً عَمِلَ بِهَا صُدُورُ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ اجْتَمَعَتْ بِهَا الْأُلْفَةُ وَ صَلَحَتْ عَلَیهَا الرَّعِیةُ وَ لاَ تُحْدِثَنَّ سُنَّةً تَضُرُّ بِشَی‏ءٍ مِنْ مَاضِی تِلْكَ السُّنَنِ فَیكُونَ الْأَجْرُ لِمَنْ سَنَّهَا وَ الْوِزْرُ عَلَیكَ بِمَا نَقَضْتَ مِنْهَا (نهج البلاغة، نامه 53. ) و آیین پسندیده‏ای را كه بزرگان این امّت بدان رفتار نموده‏اند، و مردم بدان به هم پیوسته‏اند، و با یكدیگر سازش كرده‏اند، بر هم مریز و آیینی قرار مده كه چیزی از سنت‏های نیك گذشته را زیان رساند، كه پاداش آن برای كسی باشد كه آن سنت را نهاده است و گناه شكستن آن بر تو ماند. در دیوان منسوب به امام علی علیه‏السلام آمده است: اِذا كُنتَ فی بَلَدَةٍ غَریباً فَعاشِر بِآدابِها؛ هرگاه در یك سرزمین غریب بودی، به آداب آنان عمل كن (بحار الانوار، ج 44، ص 267) البته در صورتی كه یك سنّت متعارف یا روش معمول، مغایر با حكم خدا و حقایق متعالی باشد، یا مصلحت مهم‏تری در مخالفت آن وجود داشته باشد، انسان موظف است هم خودش خلاف آن عمل كند و هم دیگران را با قول و عمل خود آگاهی بخشد (ر. ك: جواهر الكلام، ج 13، ص 305) ادامه دارد... #ویژه_طلاب #ندای_نهذیب 💐 @nedaye_tahzib 🌱 tahzib-howzeh.com