🔰قال الحسین (ع): «يا شيعة آل ابى سفيان ان لم يكن لكم دين و كنتم لا تخافون المعاد فكونوا أحرارا» . امام حسین علیه‌السلام فرمود: ای پیروان و هواداران آل ابوسفیان، اگر دین ندارید و از معاد و بازگشت ترسی در شما نیست، پس آزاد باشید. 🔹آدمی گاهی محدود و اسیر است، تاآنجاکه به حریت و #آزادی می‌رسد و با غریزه‌ای از غریزه‌ای جدا می‌گردد. آدمی اگر پس از حریت و آزادی و حریت شکل داد و با دین، خود را مهار کرد که با #عبودیت، این نیروی فعال را به کار گرفت، به مرحله بالاتر از طبیعت خود رسیده‌ای است که دین شکل انسان آزاد است و انسان پس‌از آزادی به دین می‌رسد و با عبودیت به نزدیک‌ترین راه تا رشد و قرب دست می‌یابد. قدر و استمرار آدمی، او را به دین و عبودیت می‌خواند و حریت و آزادی او را شکل می‌دهد و تبخیر هرز را به حرکت و نور می‌رساند. 🔸در این کلام پرنور، این نکته روشن گردیده که حریت و آزادگی، مرحله‌ای نازل‌تر از دین‌داری و خداترسی است، می‌فرماید: اگر دین ندارید و از معاد و پاداش‌ها هیچ نمی‌ترسید، پس حریت و آزادگی در دنیای خود را داشته باشید. 🔹اما این نکته برای ما سنگین است، چون خیال می‌کنیم آدمی پس‌از رهایی از #مذهب و خرافات، به آزادگی و آزادی اندیشه و روشنی فکر می‌رسد، درحالی‌که دین به آزادی آدمی جهت و شکل می‌دهد. آب راکد پس‌از تبخیر و آزادی رسید، ولی به هرز هم رفت و بی‌حاصل مانده، مگر این‌که این وسعت تبخیر کنترل شود و توربین‌ها را حرکت دهد و نور و روشنی بیاورد. 🔸دین، در پی این تشکل شکل یافتن آزادی و جهت دادن به آزادی است. آدمی پس‌از آزادی و قیام از سر هستی به #دین می‌رسد، به سوخت و محبت و اطاعت و عبودیت می‌رسد و عشق به خدا و ترس از کارهای خود را تجربه می‌کند و این عشق و دین‌داری و این ترس و حذر، او را به راه و مقصد و نجات از هرزگی و پوچی می‌رساند. در این عمق کمی درنگ کن! #کتاب_چهل_حدیث_از_امام_حسین ؛ علی صفایی حائری . صفحه 83-84.