🔰قال الحسین (ع): إِنَّ الْمُؤْمِنَ اتَّخَذَ اللَّهَ عِصْمَتَهُ وَ قَوْلَهُ مِرْآتَهُ فَمَرَّةً يَنْظُرُ فِي نَعْتِ الْمُؤْمِنِينَ وَ تَارَةً يَنْظُرُ فِي وَصْفِ الْمُتَجَبِّرِينَ فَهُوَ مِنْهُ فِي لَطَائِفَ وَ مِنْ نَفْسِهِ فِي تَعَارُفٍ وَ مِنْ فِطْنَتِهِ فِي يَقِينٍ وَ مِنْ قُدْسِهِ عَلَى تَمْكِينٍ. امام حسین علیه‌السلام فرمود: خداوند کنترل و نگهداری #مؤمن را به دست گرفته، پس گفته خدا آینه‌ی مؤمن است. گاهی به #نشانه_مؤمنین توجه می‌کند و گاهی در توصیف #گردن_کشان نظر می‌نماید. مؤمن از خداوند در لطیفه‌ها و عنایت‌ها غرق است و از نفس خودش در آشنایی و آگاهی است. از #زیرکی خود در یقین استوار است و از پاکی و قدس حق بر تمکین و اطاعت پابرجاست. 🔹با شروع جلوه‌های #محبت و ایمان، خداوند مباشر و متولی دل مؤمن می‌شود و او را نگهداری و #کنترل می‌نماید. مؤمن برای حفاظت خویش، از گفته‌های خدا و از لطائف و عنایت‌ها بهره‌مند است. این گفته‌ها چه شرح‌حال خوبان و یا توصیف گردن گردن‌کشان باشد، برای دل مؤمن راهنماست، او را برمی‌انگیزد تا به خوبی‌ها آراسته شود و از نقطه ضعف‌ها و آفت‌ها فاصله بگیرد. 🔸مؤمن از لطیفه‌ها و عنایت‌های خدای مهربان خود، که در صورت بلا و رنج‌ها و چه در چهره محبت‌ها و مهربانی‌ها، به #شناخت خودش و قوت‌ها و ضعف‌هایش دست می‌یابد و به‌یقین و اطمینان و به تمکین و اطاعت راه می‌یابد. شناخت نقطه ضعف‌ها و قوت‌ها در هنگام لطف و قهر، آشکار و مشخص می‌شود. ولی یقین احتیاج به زیرکی و فطانت دارد، تا احتمالات را بشکافد و نشانه‌ها را ببیند و با تطابق ها به‌یقین برسد و با نفی شبهات و اشکالات، قداست و تسبیح حق را بیابد و از تمکین و اطاعت مرکب بگیرد و بر آن استوار بنشیند. 🔹در این کلام، لطائف، با آگاهی (تعارف) و با یقین و با تمکین (اطاعت) مرتبط است و این‌هم با عصمت و نگهداری مؤمن همراه است. آدمی با عنایت و نگهداری خدا با با لطافت‌ها و خوبی‌های او آشنا می‌شود و از آنچه دیگران به چشم و از آنچه دیگران به چشم می‌آیند و به کفر می‌رسند، نشانه‌های حضور و تربیت و نگهداری را می‌بیند و نقطه ضعف‌ها و #تعلقات آفت‌های خود را می‌شناسد و ایمان و نفسانیت او این تعارف و آشنایی را فراهم می‌نماید و با داد و ستد خود، این نور را می‌تابانند تا مؤمن با فطانت و زیرکی خود، از نشانه‌های آشنا به‌یقین برسد و حتی در نهان‌خانه دل خود، بر خدا اعتراضی نداشته باشد و با تسبیح و تنزیه او، به تقدیس او رسیده باشد و با این تسبیح، با بر حمد و بر اطاعت استوار شده باشد و با این تقدیس به تمکین و قرار بر طاعت نشسته باشد. 🔅راستی که روانی و روشنی کلام می‌تواند ابهام و محرومیت ما را به دنبال بیاورد. #کتاب_چهل_حدیث_از_امام_حسین ؛ علی صفایی حائری؛ صفحه 75-77.