#دوشنبه_های_بصیرتی #خانواده_و_اقتصاد_مقاومتی شماره 6 🌸تولید و سهم خانواده در آن / قسمت چهارم🌸 خانواده می‌تواند سهم مهمی در تولیدات داخلی داشته باشد که برخی از مهم ترین آنها عبارتند از: 1. انجام کار تولیدی 2. مشارکت دادن سرمایه در تولید 3. بهره گیری از ظرفیت های تولید ♻️انجام کار تولیدی (قسمت چهارم) دارای دو بخش می باشد: الف) تولید در بخش رسمی (به پست شماره 5 مراجعه شود) ب) تولید در منزل ✴️ب: تولید در منزل یکی دیگر از عرصه هایی که خانواده ها می توانند کار تولیدی انجام دهند، منزل است. در حال حاضر وضعیت بهره وری و تولید در خانه در سطح پایینی قرار دارد. علت آن، بالا بودن سطح بیکاری در میان افراد خانواده است. بیکاری جوانان تحصیل کرده، بانوان جوان خانه دار، سالمندان و ... از آن جمله است که همگی انتظار دارند دولت برای آنها کاری انجام دهد. درحالی که همان خانم جوان خانه دار، در کنار خانه داری می تواند با برپا کردن یک دار قالی یا خرید یک چرخ خیاطی یا گلدوزی یا جوراب دوزی و...، ضمن اینکه برای خود، کار ایجاد می کند، در تولید داخل نیز مؤثر باشد. همین گونه افراد تحصیل کرده می توانند با شرکت در مراکز فنی و حرفه ای و فراگیری مهارت و تخصص، از کمترین فضای منزل استفاده و آن را به کارگاه تولیدی تبدیل کنند و اگر امکان آن وجود ندارد، با دریافت وام و همکاری چند نفر، یک مکان مناسب، اجاره و آن را به کارگاه تولیدی تبدیل کنند. البته شاید این نوشته ها برای برخی ها خوشایندنباشد، ولی باید دانست که کار در خانه یک ارزش است. چنان که رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله درباره سرگرم شدن بانوان خانه دار در منزل می فرماید: «وخَیْرُ لَهْوِ الْمَرأَهِ الْمِغْزَلُ؛ بهترین سرگرمی زن دستگاه نخریسی است». [نهج الفصاحه (موضوعی)، ص 352] همچنین درباره ارزش کار زنان در منزل می فرماید: «مَهَنّهُ إِحداکُنّ فی بَیْتها تُدْرَکُ جِهادَ الْمُجاهِدینَ ان شاءالله؛ (ای زنان) هر یک از شما به اشتغال در خانه خویش اگر خدا بخواهد ثواب مجاهدان خواهد یافت». [نهج الفصاحه (موضوعی)، ص 358] کار تولیدی دیگر که در خانواده می توان انجام داد تولید مواد مصرفی مورد نیاز اعضا در منزل است. در واقع، این نوع تولید بیشتر برای خودکفایی و مصرف خانواده انجام می گیرد. «در گذشته در اکثریت قریب به اتفاق خانواده ها، فعالیت های تولیدی به ویژه مصرف خانواری انجام می گرفت و خانواده بسیاری از نیازهای خود را با خرید مواد اولیه تولید می کرد. بافتن فرش، گلیم، جاجیم، دوخت کفش، لباس، تهیه ترشی، رب، آب لیمو و ... از جمله تولیدات خانواده در گذشته بودند. با رشد سرمایه داری و تخصصی شدن افراطی امور، این عادت به تدریج در خانواده از میان رفت. کار به جایی رسید که به تقلید از کشورهای صنعتی، برخی خانواده ها، کلیه نیازهای مصرفی خود را آماده از بازار می خرند. در واقع گرم کردن و مخلوط کردن مواد غذایی آماده، فعالیت غذا پختن برخی خانواده [ها] را تشکیل می دهد. [این در حالی است] که گرایش وارونه در کشورهای اروپایی، امریکا و ژاپن پدیدار شده، که توجه به کیفیت مواد غذایی است. در این کشورها با توجه به کاهش کیفیت غذای آماده و پدیدار شدن بی کاری های گسترده و کار نیمه وقت و پایین بودن قیمت مواد اولیه خوراکی نسبت به خوراکی های آماده، دخالت خانواده در تهیه خوراک بیشتر شده است. این امر علاوه بر کاهش هزینه های خانواده، کمک مستقیم به اقتصاد خانواده و بالا بردن کیفیت خوراک خانواده، تأثیر مطلوبی در بالا بردن روابط عاطفی افراد خانواده نیز دارد. به ویژه اگر تهیه خوراک، اعم از خرید مواد اولیه، آماده کردن و تهیه غذا و شستن ظرف ها، امری مربوط به همه اعضای خانواده تلقی شود. تهیه خوراک، دوختن لباس و یا بافتن آن، تغییر وسایل خانگی ... به وسیله اعضای خانوار، علاوه بر کمک به اقتصاد خانواده و تولید داخلی، موجب ارضایِ نیازهای روانی انسان از جنبه های هنری و زیباشناسی می شود. در نتیجه تعادل روانی و شکوفایی استعدادهای همه اعضای خانواده با این شیوه بیشتر و بهتر انجام می گیرد... . افزون بر آن، با رفع نیاز مالی خانواده که با فروش نتیجه کار و کسب درآمد برای خانواده انجام می گیرد موجب رشد اقتصادی و شکوفایی انسان می شود». [ابراهیم رزاقی، الگوی مصرف و تهاجم فرهنگی، صص 229 و230] ادامه دارد... #خانواده_و_اقتصاد_مقاومتی #ندای_تهذیب 🌷 @nedaye_tahzib ✅ tahzib-howzeh.ir