#سه_شنبه_های_تربیتی
⚛️ سلسله مباحث تربیت دینی فرزند
شماره 3
موضوع: ضرورت تربیت دینی کودک در اسلام / قسمت اول
امروزه، کودکان ما در سپهر بیکران اطلاعات و ارتباطات، و در معرض پیامهای بیشمار دینی قرار دارند که این مسئله، هشیاری درباره این مخاطبان کم سن و سال را وظیفهای انکارناپذیر میسازد.
یکی از مباحثی که دستاندرکاران حوزه تعلیم و تربیت دینی باید به طور گسترده با آن آشنایی پیدا کنند، نحوه استنباط کودکان در سنین مختلف، از موضوعات و مفاهیم دینی است. به یقین، شالوده تفکر دینی آنان را میتوان در همین مفاهیم و برداشتهای گوناگون جست وجو کرد. اگر درصدد هستیم تا پیام رسانی مذهبی، متناسب با ویژگیهای دانشآموز را برنامهریزی کنیم، ناچاریم در دنیای کودکانه آنان گام نهاده، از دید آنها به معارف دینی بنگریم.
دلیل عمده عدم موفقیت درباره تربیت دینی کودکان، نقص در برنامههاست نه در کودکان. عدم آگاهی از برداشتهای کودکانه، تعلیم و تربیت ما را دچار نواقص و کمبودهای گوناگونی خواهد کرد؛ از جمله این که سبب خواهد شد معارف دینی در سطوحی ارائه شود که با فهم کودکان متناسب نباشد و گاه این، مایه خستگی و دلزدگی آنان از معارف دینی و حتی اصل اسلام میشود. افزون بر این که تفکر خام و محدود، آنان را نه تنها از تصورات و برداشتهای غیرواقعی نجات نمیبخشد، بلکه این تصورات دور از واقعیت را تقویت خواهد کرد؛ زیرا کودک، ناچار است برای درک مفاهیمی فراتر از استعداد خویش، به همان تفکرات کودکانه و خام روی آورده، از این طریق خود را قانع سازد. ازاین روی، ضروری است دست اندرکاران تعلیم و تربیت دینی با پژوهشهای انجام شده درباره برداشت کودکان و نوجوانان از مفاهیم دینی آشنایی پیدا کنند و یافتههای آنها را مد نظر داشته باشند.
#ندای_تهذیب
🌸 @nedaye_tahzib
🌾 tahzib-howzeh.com
#سه_شنبه_های_تربیتی
#آثار_نماز
آیت الله حائری شیرازی:
💠 ماهی طوری آفریده شده که در آب خوش باشد. اگر آن را از آب بگیرند مثل این است که هوا را از ما بگیرند و زیر آب برویم. در این صورت آرامش ما گرفته می شود و احساس خفگی می کنیم.
💠 نیاز قلب ما به یاد و توجه به خدا مثل نیاز ماهی به آب است هر وقت دل به یاد خدا بود آرام میگیرد. «أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» (سوره رعد ، آیه ۲۸)
💠 در روایت داریم که مؤمن در مسجد مثل ماهی در آب است [یعنی در مسجد به آرامش می رسد] «المؤمن فی المسجد کالسَّمک فِی الماء»
📚 آیتاللهحائریشیرازی ، تمثیلات، جلد ۱ ؛ خلاصه ای از صفحه ۴۸.
#ندای_تهذیب
🌸 @nedaye_tahzib
🌾 tahzib-howzeh.com
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#سه_شنبه_های_تربیتی
سبک شمردن نماز
سخنران: حجت الاسلام احمد کافی
در روایت است که ابوبصیر شخصی نابینا و از دوستان امام صادق (ع) بود. وقتی امام از دنیا رفتند، او خارج از مدینه بود. به محض بازگشت و با خبر شدن از شهادت امام، به نزد خانواده اش رفت و پرسید که امام در وقت شهادت به چه حکمتی اشاره کردند؟ نزدیکان گفتند که امام فرمودند، به خدا قسم در قیامت به شفاعت ما نمی رسد کسی که نمازش را سبک بشمارد.
#ندای_تهذیب
🌸 @nedaye_tahzib
🌾 tahzib-howzeh.com
#سه_شنبه_های_تربیتی
🔹تربیت دینی فرزندان / بهرهگیری از نیروی محبت👇🏿👇🏿🔹
شماره 2
نقش «محبت» را نمی توان نادیده گرفت.
عشق و علاقه، هم قوام بخش زندگی است، هم جهت دهندۀ تلاش ها و هم ایجادکنندۀ انگیزه و رغبت. هم دربزرگ سالان چنین است، هم در جوانان و کودکان.
ازاین رو، در تربیت دینی کودکان می توان با معرفی الگوهای شایسته، هم حسّ قهرمان دوستی و الگوگرایی آنان را تأمین کرد و هم به طور غیرمستقیم آنان را در مسیر ارزش های اخلاقی و کمالات انسانی قرار داد.
یکی از این مجموعه الگوها و قهرمان ها اهل بیت اند. خاندان پاک پیامبر چرا نباید به صورت الگو و نمونه در جهات علمی، اخلاقی، سیاسی، عاطفی، جهاد، صبر، ایثار و نوع دوستی، برای بچه های ما مطرح باشند؟ مگر از قهرمان های دیگر چه کم دارند؟
حضرت رسول صلی الله علیه واله در کلامی توصیه فرموده اند که فرزندانتان را با محبّت من و محبت خاندان من و با عشق به قرآن، تربیت و ادب کنید: «اَدبّوا أولادَکم عَلی حُبّی و حُبّ اهلِ بیتی وَ القرآنِ.»(احقاق الحق، ج18، ص498)
در عمل به این سفارش نبوی چه کرده ایم؟ راه و روش آن چیست؟ چگونه می توان فرزندانی تربیت کرد که دوستدار خاندان رسالت و شیفتۀ اهل بیت باشند و از این دلدادگی و علاقه، در بهسازی اخلاقی و رفتاری خویش سود ببرند؟(در این زمینه به کتاب عشق برتر از جواد محدثی مراجعه کنید)
باز هم حدیثی زیبا، این بار از امام صادق علیه السلام : «رحمت خدا بر کسی که ما را در نظر مردم محبوب گردانَد؛ نه آن که منفور سازد.» «رَحِم اللّهُ عَبدا حَبَّبَنا إلَی النّاس وَ لَمْ یبَّغِضُنا إلیهم.»(بحارالانوار، ج75، ص348)
نقل کرده اند که هرکس با پیامبر خدا صلی الله علیه واله از روی معرفت و شناخت، نشست و برخاست می کرد، محبت وی در دلش می افتاد. این، نشان دهندۀ تأثیر معرفت در پیدایش محبت است. محبت، گاهی از مرحلۀ سطحی و ساده شروع می شود و به تدریج، عمیق تر و جدّی تر و ریشه دارتر و آگاهانه تر می شود.
پس، باید اهل بیت علیهم السلام را به کودکان شناساند.
گرچه نظام آموزشی و مدرسه و معلم و صداوسیما و مطبوعات و... این وظیفه را دارند، پدر و مادر هم بدون وظیفه نیستند. البته که شرط این توانایی بر شناساندن، شناختن است و هرچه والدین، شناخت بیشتری از اولیای الهی و خاندان عصمت داشته باشند، بهتر می توانند آن معرفت را منتقل سازند.
(اقتباس از کتاب: تربیت دینی فرزندان؛ نویسنده جواد محدثی)
#ندای_تهذیب
@tahzibtehran
#سه_شنبه_های_تربیتی
🔹تربیت دینی فرزندان / خانواده الگو👇🏿👇🏿🔹
شماره 7
🔅خانواده الگو
باید سراغ «خانوادۀ الگو» رفت و در پی «معیار» بود.
برای ما، پیروان «قرآن و عترت»، الگوهای مکتبی فراوان است.
شاخص ترین الگو، «اهل بیت علیهم السلام» است.
پیامبر عزیز ما، در کنار قرآن، «عترت» را قرار داده و از آن به عنوان عِدل قرآن و همتای تفکیک ناپذیر کتاب خدا یاد کرده اند.
نگاه ما به این خاندان، نه تنها به عنوان برگزیدگان الهی و معصوم از خطا و گناه و محبوب عرشیان و فرشتگان، بلکه به عنوان شاخص «چگونه بودن» و «چگونه زیستن» و الگوی عمل و رفتار است. «تمسّک به اهل بیت» که در روایات بسیاری آمده است، هم در جنبۀ سیاسی و اجتماعی و ولایت است، هم در زمینۀ مسائل اخلاقی، رفتاری و الگوگیری.
پیامبر خدا صلی الله علیه واله رستگاری را در سایۀ تمسّک به عترت می دانند و می فرمایند: «من تَمسّک بِعترتی مِن بَعْدی، کانَ مِنَ الفائزین» (= هرکس پس از من به عترت من تمسّک بجوید، از رستگاران خواهد بود.)(کفایةالأثر، ص22)
در حدیث دیگری فرمودند: «یا علی، شما حجت خدا بر مردمانید؛ هرکس به شما تمسّک جوید، هدایت شده و هرکس شما را رها کند، گمراه شود.»(امالی شیخ مفید، ص110.)
پس برای «مشق زندگی» باید از این «سرمشق»ها آموخت و آنان را معیار قرار داد.
عترت، خانواده ای الگوست که در علم، ایمان، تربیت، ایثار، نوع دوستی، عبادت، معاشرت شایسته، یتیم نوازی، مهرورزی به انسان ها، انفاق خالصانه، ادب و نیز احترام، برای همۀ ما سرمشق است.
#تربیت_دینی_فرزندان
#خانواده
#الگو
#ندای_تهذیب
🌸 @nedaye_tahzib
🌾tahzib-howzeh.ir
#سه_شنبه_های_تربیتی
مجموعه پوسترهای نمایشگاهی
تاثیر نماز اول وقت
#نماز_در_سیره_علما
شماره 21
🌸 @nedaye_tahzib
🌾 tahzib-howzeh.com
Clip-Panahian-CheraEjazeMidiZamanetBiKhodBegzare-128k.mp3
3.31M
#سه_شنبه_های_تربیتی
چرا اجازه میدی زمانت بیخود بگذره؟ / #پناهیان
یکی از عوامل فساد در روایات بیکاری است. بیکاری یعنی اجازه بدهی زمان همین جوری بیخود بگذرد. اجازه بدهی زمان همینجوری بیخود بگذرد. پدر و مادرهای محترم، خواهش میکنم جوانتان جوان دبیرستانیتان، مادرها پدرها، اجازه ندهید بیکار بمانند. حتماً کار بخواهد بکند لازم نیست حقوق بگیرد. بیکاری فاسد میکند انسان را. کسی کار نکند نابود میشود. میگوید بچهمان کار نیست! کار نیست؟ کار مفتکی ریخته همه جا. وقت را چرا میگذاری از دست برود؟ فعالیت آدم باید بکند اصلاً بیکاری معنا ندارد!
هیچ چیزی در دوران دبیرستان عین بیکاری عامل فساد نیست. دخترها توی دبیرستان بیکارند. پسرها دوران دبیرستان بیکارند. یک مقدار زمان کمی را میگذارند برای درس بقیهاش بیکار. بهشان میگویند دانشآموز هستید شما. انسان کامل! چهارده سال، پانزده سالش رد شده دیگر هیکلش بعضی از کارها را قویتر از بابا و مامانش میتواند انجام بدهد، ولی اسمش را گذاشتند دبیرستانی گفتند تو بیکار باش. خب این بندۀ خدا امام صادق(ع) میفرماید بیکاری جوان قطعاً او را به گناه میکشاند. بعد میگویی که چرا گناه اینقدر توی جامعه فراوان است؟ یک فکری برای نظام آموزش و پرورش بکنیم که بیکاری را رسمیّت ما بهش دادیم.
#بیکاری
#فساد
#دبیرستانی
#کلیپ_صوتی
#ندای_تهذیب
🌸 @nedaye_tahzib
🌾tahzib-howzeh.ir
991003-Panahian-TarbiyatFarzandDarMaktabeSoleymani-64k.mp3
6.86M
#سه_شنبه_های_تربیتی
تربیت فرزند در مکتب سلیمانی
در امر تربیت، بر کدام یک از صفات و فضایل انسان تأکید کنیم؟ اساساً اگر به هرکدام از فضائل انسان به صورت کامل و درست و عمیق نگاه شود، تفاوتی با فضایل دیگر ندارند، حتی نمیشود گفت که اینها لازم و ملزوم یکدیگرند، دوتا نیستند، بلکه دو روی یک سکه یا چند روی یک منشور هستند. مثلاً مهربانی به معنای اصیل و عمیقش، روی دیگر سکۀ قدرتمندی است و قدرت و مهربانی انسان روی دیگر سکۀ تواضع انسان است. تواضع و مهربانی و قدرت روی دیگر همان حقیقتی است که به نام «عقل» آن را میشناسیم.
در میان همۀ فضیلتها، فضیلت «قدرت» در فرد، یا گفتمان «قدرت، شجاعت و عزّت» در جامعه، موضوع مهمتر و برتر است. پدر و مادرها اولاً باید بچههایشان را قوی بار بیاورند و این شاخص را نگه دارند، بعد هرچه از تعلیمات که میخواهند، حول و حوش این موضوع به آنها ارائه بدهند.
مردم برای چه دنبال سردار سلیمانی رفتند؟ بهخاطر ویژگی «قدرت». سردار سلیمانی مظهر اقتدار و قدرت و یک قهرمان بود.
#ندای_تهذیب
🌸 @nedaye_tahzib
🌾 tahzib-howzeh.ir
#سه_شنبه_های_تربیتی
🔹تربیت دینی فرزندان /شماره 16/
اصول مهم تربیتی🔹👇🏿👇🏿
🔅سه اصل مهم در تربیت:
1️⃣ زمینه سازی (قسمت اول):
تربیت، یعنی زمینه سازی برای تغییر رفتار؛
بنابراین والدین و مربیان فقط زمینه سازند و
وظیفۀ اصلی آنان زمینه سازی و رعایت اصول و تحقق شرایط است. باوجود تمام این زمینه سازی ها و... شاید شخص تربیت شود و البته شاید هم نه؛
چرا که تربیت شدن، کاری اختیاری است، نه اجباری و مکانیکی و تا شخص، خود برانگیخته نشود و اراده نکند، تربیت محقق نمی شود.
یکی از تفاوت های تربیت دینی با دیگر روش های تربیتی، شنیده ایم که شکل گیری شخصیت افراد تحت تأثیر دو عامل اساسی است:، عامل وراثت و عامل محیط.
در تربیت دینی، گویی یک عامل وجود دارد و آن ارادۀ شخصی است.
وراثت و عوامل محیطی نیز عامل نیستند؛ بلکه زمینۀ شک گیری اند. عامل اصلی که می تواند بر زمینه ها غالب شود، ارادۀ شخصی است. آنچه ما به عنوان عامل تربیت لحاظ می کنیم، جنبۀ زمینه سازی دارد. البته به طور
طبیعی اگر زمینه ها خوب چیده شود، اُمیدِ رشد و ثمر دهی بیشتر خواهدشد.
📍1. 1. هموارکردن زمینه ها
در زمینه سازی برای تربیت، چند اصل را باید رعایت کرد.
یکی از اصولِ زمینه سازی، هموار کردن زمینه هاست؛ یعنی همان کاری که کشاورز، پیش از کشتِ دانه انجام می دهد. او سنگ و کلوخ ها را از زمین جمع می کند، ریشه های جاماندۀ درخت در زمین را برمی کند، زمین را با خیش و بیل نرم می کند، علف های هرزی را که در زمین است، برمی چیند تا توان رشد آن دانه در آینده کاسته نشود. در یک کلام، او زمینه را برای رشد دانه مساعد می کند. سختی کار کشاورز، بیشتر در هموار سازی است؛ وگرنه کاشت دانه زحمت چندانی نخواهد داشت.
خداوند در قرآن ما را دانه ای توصیف کرده
(... وَ أَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً...) (آل عمران، 37) و (وَ اللَّهُ أَنْبَتَکمْ مِنَ الْأَرْضِ نَباتاً ) (نوح، 17)
و فرموده است که ما را همچون گیاهی از زمین می رویاند و فقط کسانی رشد خواهند کرد که دانۀ وجودی خود را در موقعیت مساعدقراردهند.
( قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکاها * وَ قَدْ خابَ مَنْ دَسَّاها )شمس، 9تا 10 )
اگرزمینۀ رشد برای دانۀ وجودی انسان که توان و استعداد خدایی شدن را داراست، فراهم نباشد، آن دانه فاسد خواهد شد. همچنین، خداوند درمثالی می فرماید، کسی که دانه ای را روی سنگی می کارد، نباید از آن، انتظار
شکوفایی و رشد داشته باشد.
مادر، زمین و پدر، بذرپاشِ باغ تربیت است.
توجه به این نکته که گویی مادر، زمین مساعد و پدر، بذر پاشِ، باغ تربیت است، درخورتأمل است.
اگر بهترین بذر اصلاح شده در زمینی نا مساعد کِشت شود، اُمیدی به رشد آن نیست؛ ولی دیده شده است، آنگاه که زمین از هر جهت برای کاشت مساعد است، اگر دانه پراستعداد هم نباشد، باز رشد خواهد کرد. امید به رشدیافتن کودکانی که از نعمت مادرانی پاک دامن، مؤمن، عفیف، دانا و با ایمان برخوردارند، از کودکانی که مادرانی این چنینی ندارند، بیشتر است.
آری، مادر «بلد الطیب» است.
دیده شده است، در خانواده های نابسامانی که پدر بی تعهد و بد اخلاق و یا حتی فاسد است، ولی مادری مؤمن و دلسوز آگاه آن خانواده را مدیریت می کند، کشتی خانواده در این تلاطم غرق نخواهد شد و به ساحل آرامش و سعادت خواهد رسید. ولی هرگاه مادری فاسد و ناآگاه وبی حیا محور خانواده ای قرار می گیرد، هرچند پدر دلسوز و با ایمان باشد، اُمیدی به رستگاری آن خانواده نیست؛ چرا که نقش مادر، عاطفه و احساس مادری، دل بستگی او به فرزندان و توان جهت دهی او انکارناشدنی است.
انسان موجودی به شدّت احساس پذیر است. وابستگی عاطفی که میان فرزندان و مادر وجود دارد، زمینۀالقای حُب و بغض ها و نیز عشق و علاقه ها یا تنفر و کینه ها را فراهم می کند.
ادامه دارد...
#تربیت_دینی_فرزندان
#اصول_مهم_تربیتی
♾♾♾♾♾♾
✅ به #ندای_تهذیب بپیوندید:
🌸 @nedaye_tahzib
🌾 http://tahzib-howzeh.ir
#سه_شنبه_های_تربیتی
🔹تربیت دینی فرزندان // شماره 28 //
اصول مهم تربیتی🔹👇🏿👇🏿
——————————-
🔅سه اصل مهم در تربیت:
الف: زمینه سازی
ب: انگیزه دهی
ج: باور آفرینی
2️⃣ ب: انگیزه دهی
2. 1. آموزش های همراه با احساس و باور
باور و یقین، با انگیزش دینی حاصل می شود، نه با آموزش.
در کشور ما، افراد در مراکز آموزشی، از مقطع پیش دبستانی تا مقطع کارشناسی، به طور رسمی حدود سه 3هزار صفحه دین می آموزند. به نظر شما این آموزش ها چه مقدار در دین داری افراد تأثیر گذار است؟
دین از ما آموزش صرف نمی خواهد، بلکه باور و یقین، می خواهد.
باور و یقین، با انگیزش دینی حاصل می شود، نه با آموزش.
انگیزش، یعنی آموزش همراه با باور و حس و حالت، یعنی بهره گیری از آموزش های غیررسمی و غیرمستقیم. بنابراین، جنس این واژه ها با آموزش و داده، و دیتا همخوانی ندارد.
به این روش که آموزش همراه با باور و حس و حالت است، «روش انگیزشی» می گویند.
این روش باورساز و ایمان ساز است و ضروری است که در تربیت دینی از این روش بیشتر بهره بگیریم.
بچه ها در مسیر تربیت، بیش از گفتار، رفتار ما را می بینند و بیشتر از حرف های ما تحت تأثیر کردار ما قرار می گیرند.
رفتار ما ممکن است زندگی دیگران را دگرگون کند؛، پس در مقابل رفتار و گفتارمان مسئولیم و از همین رو است که در روایات ما بیشتر به رفتار عملی به منظور دعوت و جذب سفارش شده است.
بنابراین، والدین باید ایمان و باور را با رفتار و منش خود در صحنه های غیررسمی و غیرآموزشی به بچه ها انتقال دهند.
رفتار ما در شخصیتمان ریشه دارد و شخصیت ما تحت تأثیر ادراک ها و احساس های ماست.
تربیت، یعنی زمینه سازی برای تغییر رفتار. برای تغییر و جهت دهی باید بر ادراک و احساس شخص تأثیر گذاشت.
پیش ترها برای تغییر رفتار از روش های روانکاوی بهره می گرفتند و بعدها به شناخت درمانگری روی آوردند و بعد از آن به رفتار درمانگری؛ ولی امروزه روش های درمانی جدید بر «رفتار و احساس و شناخت درمانگری» مبتنی است. بر اساس این روش، اگر بخواهیم رفتار کسی را اصلاح یا جهت دهی کینم، باید:
1. او را درگیر رفتار درستی کرده و همزمان به صورت انگیزشی روی او کار کنیم؛
2 . در او احساس خوبی نسبت به آن رفتار ایجادکنیم و آهسته آهسته شناخت و آگاهی اش را افزایش دهیم تا اینکه شخص تغییر کند.
بخش مهمی از تربیت دینی، پاک نگهداشتن احساسات است.
والدین باید بدانند که در فضای تربیت دینی، بر احساسات و پاک نگهداشتن آن بسیار سفارش شده است،
گویی بخش مهمی از تربیت دینی پاک نگهداشتن احساسات است.
میل زمینۀ گرایش و در مراحل بعد، عامل شکل گیری روش و منش برآمده از آن میل است.
در بدو خلقت، خدای تبارک و تعالیٰ انسان را بنابر فطرت الهی آفریده است؛ یعنی انسان را به گونه ای آفریده که ویژگی عشق و میل به خوبی و تنفر از بدی در او بارز است.
تربیت بر مبنای فطرت، یعنی احساس خوب نسبت به خوبی ها ایجاد کردن و بدی و زشتی ها را نشان دادن تا میل و گرایش به بدی ها کم شود.
امام باقر علیه السلام در توصیف دین فرمودند: «آیا دین چیزی غیر از دوست داشتن است؟»(1)
به طور طبیعی شما چیزی را که دوست بدارید به آن میل پیدا می کنید؛
بنابراین میل زمینۀ گرایش و در مراحل بعد، عامل شکل گیری روش و منش برآمده از آن میل است.
چرا در دین مبین اسلام این همه به محبت اهل بیت علیهم السلام سفارش شده است؟، روشن است، کسی که اهل بیت علیهم السلام را دوست بدارد، عشق و شیفتگی اش به این بزرگواران باعث می شود، گرایشش به ایشان و پیروی اش از روش و منش آنان بیشتر شود.
امروزه، در برنامه ریزی کلان فرهنگ غرب، مهندسی معکوس فرهنگی به چشم می خورد؛ یعنی برای مبارزه با دین، باورها و رفتارهای دینی را در منظر مردم دنیا ناخوشایند با جلوه می دهند و موضوعات زشت و ناپسند مدنظر دین را خوشایند و لذت بخش جلوه می دهند. آنان شهادت و ایثار را تروریسم، عشق به خانواده را تحجر و شراب، این اُم الخبائث را نشان شخصیت اجتماعی جلوه می دهند؛ چون می دانند اگر احساسات مخاطب را تحریک و جهت دهی کنند، می توانند در رفتار او مستقیماً تأثیر گذارند.
پی نوشت:
1- قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام: «وَ هَلِ الدِّینُ إِلَّا الْحُبُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی- (حَبَّبَ إِلَیکمُ الْإِیمانَ وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکمْ) وَ قَالَ (إِنْ کنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یحْبِبْکمُ اللَّهُ) وَ ... .» (الکافی ، ج 8، ص80 .)
به #ندای_تهذیب بپیوندید:
🌹کانال ایتا:
https://eitaa.com/joinchat/3433889827C48be11f7a9