🔸ترتیل صفحه ۳۲۶ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : سه گاه 🛑 فایل بدون ترجمه

🔸ترتیل صفحه 326 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۲۶🌷 کتابی پربرکت: آفریدگار هستی، کتاب خود یعنی قرآن را با ویژگی های گوناگونی توصیف کرده است؛ ویژگی هایی مانند مبین(روشنگر) ، مجید(باشکوه) ، عظیم(بزرگ) ، حکیم(پرحکمت) ، ذی الذّکر(پندآموز) و مبارک(پربرکت) . «مبارک» به معنای «پدیده‏ ی پر خیر و برکت» است. در قرآن، پدیده های متعددی با کلمه‏ ی مبارک توصیف شده اند. کعبه، حضرت عیسی(ع) و باران ، نمونه هایی از این پدیده ها هستند. هر یک از این سه، هدیه های خدا به جهانیان هستند که زندگی و حیات را به جسم و جان آنان می بخشند. در این میان، هر پدیده ای که سودش برای مردم بیشتر باشد، مبارک تر است و بدون‏ شک هیچ چیزی مانند قرآن به انسان ها سود نرسانده و نخواهد رساند؛ کتابی که مستقیماً از سوی پروردگار جهان برای بشر فرستاده شده و انسان ها را از جهل و تاریکی خارج کرده، در آسمان نور و سعادت به پرواز در می آورد. نگاهی به حال و روز مردمِ زمان پیامبر(ص) پیش از نزولِ قرآن و مقایسه‏ ی آنان با پس از دوران پیامبر(ص)، این حقیقت را به روشنی ثابت می کند. مردمی که در توحّش و فقر و جنگ و خونریزی به سر می بردند، در پرتو این کتابِ مقدّس، به انسان هایی خداشناس، ایثارگر و حقجو تبدیل شدند، و این دلیل روشنی برای مبارک بودن قرآن است. قرآن به انسان ها می آموزد که برای چه منظوری به دنیا آمده اند و مقصدشان کجاست. به آنان می آموزد که آفریدگارشان کیست و برای رسیدن به سعادت باید چه برنامه ای را در زندگی به کار بندند. قرآن به زندگی فردی و اجتماعی انسان ها نظم و ترتیب می بخشد و آنان را به همکاری، رفاقت، ایثار، کوشش و دوری از غرور و خودپسندی و خیانت دعوت می کند. به راستی که هزاران کتاب تألیفی انسان ها نیز اثر بی نظیر این کتابِ تک جلدی را ندارد. البته شرط تأثیرگذاری قرآن، پیروی ما از اوست؛ و اگر آن را در کتابخانه ای قرار دهیم و از دستورهایش پیروی نکنیم، مانند شخص بیماری خواهیم بود که نسخه‏ی پزشک ماهری را در گوشه ای قرار داده است و به آن عمل نمی کند. بدون‏ شک اگر امّت اسلامی به معنای حقیقی از قرآن پیروی کرده بودند، هم‏ اکنون حال و روز دیگری داشتند. برترین قرآن‏ شناس جهان یعنی امیر مؤمنان علی(ع)فرموده است: «در پیروی از قرآن، خدا را در نظر بگیرید. مبادا دیگرانی غیر از شما، در عمل به آن از شما سبقت بگیرند.» همان پیشوای بزرگ چه زیبا فرموده است: «بدانید که این قرآن، خیرخواهی است که خیانت نمی کند، و راهنمایی است که گمراه نمی کند، و سخنگویی است که دروغ نمی گوید. هیچ کس با قرآن نمی نشیند مگر اینکه هدایت اش افزون و کوردلی اش کم می شود.»

صفحه ۳۲۷ مصحف شریف سوره مبارکه انبیاء 🆔

🔸ترتیل صفحه ۳۲۷ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۲۷🌷 گلستانی در آتش: طبق نقل برخی از مورّخان، ابراهیم(ع) ، نوجوانی شانزده ساله بود که در برابر انحراف قومش ایستاد و آنان را از شرک و بت پرستی نهی کرد. بر اساس آیات این سوره، او ابتدا از راه منطق وارد شد و با عموی خویش و قومش در باره‏ی بی ارزش بودن بت ها سخن گفت؛ امّا آنان که از شدّت تعصّب کور شده بودند، راه و رسم پدرانشان را بهانه کردند و گفتند که نمی توانند به رسوم قدیم شان پشت کنند! پس ابراهیم فکر دیگری کرد تا شاید بتواند قوم خود را از گمراهی نجات دهد. او در روز خاصّی که همه‏ ی مردم برای انجام مراسمی به خارج از شهر می رفتند، در شهر ماند و در غیاب مردم، تمام بت ها ـ به جز بت بزرگ ـ را تکه تکه کرد و در آخر، تبرش را بر گردن بت بزرگ آویخت. هنگامی که مردم بازگشتند، با وحشتناک¬ترین صحنه‏ ی زندگی خود رو به رو شدند؛ خدایانی که بر زمین افتاده و قطعه قطعه شده بودند. از این رو فریاد برآوردند: چه کسی جرأت کرده که با خدایان ما چنین کند؟ بی شک او پا از حد خود فراتر گذاشته و باید به اَشَد مجازات محکوم شود. برخی گفتند: ما شنیده ایم که جوانی به نام ابراهیم از بت ها بدگویی می کند. بدین‏ ترتیب، فرمان بازداشت ابراهیم صادر شد، و او را پیش چشم همه‏ ی مردم آوردند تا از او اعتراف بگیرند. از او پرسیدند: ابراهیم، تو چنین بلایی به سر خدایانمان آورده ای؟ در این هنگام، ابراهیم، حساس ترین مرحله‏ ی نقشه‏ ی خود را عملی کرد و گفت: بت بزرگ این کار را کرده است. اصلاً از خود بت ها بپرسید؛ البته اگر می توانند سخن بگویند! در این هنگام، وجدان خفته‏ ی مردم تکانی خورد، و هر یک از آنان خود را سرزنش کرد که این جوان راست می گوید و این بت ها نمی توانند سخن بگویند. آری، ابراهیم(ع) به قوم خود فهماند که در برابر موجوداتی بی جان و بدون شعور بر خاک می افتند. متأسفانه امّا این حالت فقط لحظات کوتاهی دوام داشت و پس از آن، دوباره پرده‏ ی تعصّب جاهلانه بر عقل آنان افتاد و زور و ستم را بر منطق و عقل ترجیح دادند. از این رو آتشی بسیار بزرگ برافروختند تا دشمن خدایانشان را به مشتی خاکستر تبدیل کنند؛ آتشی که از بس بزرگ و سوزان بود، نمی توانستند به آن نزدیک شوند. پس ابراهیم (ع) را در منجنیقی قرار دادند و در آتش افکندند. در روایات آمده است که در این هنگام، فرشتگان از خدا تقاضا کردند که این قهرمان توحید را حفظ کند. صحنه‏ ی عجیبی بود. مردم شوق آمیز فریاد می زدند که شکننده ی بت ها برای همیشه نابود می شود؛ ولی خدای جهان، چیز دیگری می خواست. از این رو قدرت سوزانندگی را از آتش گرفت و در همان حال که شعله های آتش به آسمان زبانه می کشیدند، در میان آن گلستانی ایجاد کرد و ابراهیم(ع) را با آرامی در میان آن فرود آورد. اینجا بود که حقیقت با تمام وجود ظهور کرد و معلوم شد که خدای حقیقی کیست؛ خدایی که نمی تواند از تکه تکه شدن خودش محافظت کند، یا خدایی که پیامبرش را در میان شعله های آتش سوزان محافظت می کند؛ همان خدایی که قوانین جهان را وضع کرده، و اگر صلاح بداند، آن ها را تغییر می

صفحه ۳۲۸ مصحف شریف سوره مبارکه انبیاء 🆔

🔸ترتیل صفحه ۳۲۸ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه

🔸ترتیل صفحه 328 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۲۸🌷 پیشوایان هدایتگر: خداوند در آیات قبل، از پیامبر محبوبش ابراهیم سخن گفت، به فرزند و نوه‏ ی گرامی اش یعنی اسحاق و یعقوب اشاره کرد و از پیامبر هم عصرش لوط سخن به میان آورد. در این آیه نیز در مورد ایشان فرموده است: «ما آنان را پیشوایانی قرار داده ایم که مردم را به فرمان ما هدایت می کنند، و انجام کارهای خوب و برپا کردن نماز و دادن زکات را به ایشان وحی کردیم، و آنان همیشه ما را عبادت می کردند.» نکته‏ ی مهم آیه این است که آن پیامبران الهی، «ائمّه» (جمع امام) نامیده شده اند. مقام نبوّت یعنی دریافت پیام¬های خدا و رساندن آن ها به مردم؛ امّا مقام امامت یعنی اجرای دستورها و برنامه های الهی. آن ها در این مرحله، مربّی انسان ها و مجری احکام خدا هستند و وظیفه دارند محیط پاک و شایسته ای را برای مردم فراهم کنند. وظیفه‏ ی پیامبر، نشان دادن راه است، و مأموریت امام، رساندن پیروان به مقصد . پس مقام امامت، مقامی بسیار مهم تر و سنگین تر از مقام نبوّت است؛ هرچند ممکن است برخی از پیامبران ـ مانند حضرت ابراهیم ـ هر دو مقام را دارا باشند و نیز امکان دارد که برخی از امامان ـ مانند امامان دوازده گانه‏ ی ما ـ پیامبر نباشند. آری، امام، ناخدای کشتی نجات انسان هاست که به یاری خدا، در توفان های سهمگین حوادث روزگار، کسانی را که از او پیروی کنند، به ساحل نجات می رساند. امامت، منصبی است که از سوی خدا به شخصی داده می شود و تنها او می داند چه کسانی می توانند از عهده‏ ی این مأموریت حساس برآیند. در روایتی از امام هشتم می خوانیم: «مگر مردم می توانند منزلت حقیقی امامت و جایگاه آن را در امّت اسلامی درک کنند تا مجاز باشند امام را خودشان انتخاب کنند؟ قدر و منزلت امامت، بالاتر از آن است که افکار مردم، حقیقت آن را درک کند و آراء و نظریاتشان به آن برسد یا امامی را با اختیار خودشان انتخاب کنند. امامت، مقامی است که خداوند پس از آنکه ابراهیم را «پیامبر» و «دوست» خود قرار داد، به او عطا کرد؛ فضیلتی که با آن به ابراهیم شرافت ویژه ای بخشید و یاد و نام او را اعتلا داد... سپس خدا او را بدین ‏صورت گرامی داشت که امامت را در پیامبران و امامانی که از نسل خالص و پاک او بودند، قرار داد و فرمود: وَ وَهَبنا لَه{ اِسحاقَ وَ یَعقوبَ نافِلَة...» [و امام آیه ی مورد بحث و آیه ی قبل آن را تلاوت فرمود].

صفحه ۳۲۹ مصحف شریف سوره مبارکه انبیاء #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🔸ترتیل صفحه ۳۲۹ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : بیات 🛑 فایل بدون ترجمه

🔸ترتیل صفحه 329 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه

#سلام_امام_زمانم ❤️ دیـدن روی شمـا کاش میسـر می‌شد شام هجران شما کاش که آخرمی‌شد بین ما "فاصله ها" فاصله انداخته‌اند کاش این فاصله با آمدنت سر می‌شد #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🌴"شاید این جمعه بیاید شاید ":🌴 #العجل‌مولای‌غریبم 🌹 #اللَّهُمَّ_عَرِّفْنِےحُجَّتَڪ 🌹 💚اَلَّلهُمـّ؏جِّل‌لِوَلیِڪَ‌الفَرَج💚 "بحق فاطمه(س) "

صفحه ۳۳۰ مصحف شریف سوره مبارکه انبیاء

🔸ترتیل صفحه ۳۳۰ با صدای استاد حامدولی زاده 🔸مقام‌ : ماهور - صبا 🛑 فایل بدون ترجمه

🔸ترتیل صفحه 330 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام ماهور - صبا 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 🆔

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۳۰🌷 پیامبری در شکم نهنگ: دیگر یونس خسته شده بود. مردمِ سرزمینش ـ نینوا ـ به سخنان او هیچ توجّهی نمی کردند، و نتیجه‏ ی سال ها دعوت و تبلیغ خیرخواهانه ی او، ایمان آوردن دو نفر بود که یکی از آن دو پیوسته در حال عبادت، و دیگری، فردی دانشمند و خردمند بود. پیامبر خدا با دو پیروش در این باره مشورت کرد که با این قوم لجباز گمراه چه باید کرد. مرد عالم اعتقاد داشت که باید با صبر و تحمّل به راه خود ادامه دهند، و مرد عابد معتقد بود که دیگر شکیبایی دلیلی ندارد و یونس باید دست به آسمان بلند کند و از خدا بخواهد که عذابش را بر آن قوم نازل کند. یونس هم که از ایمان آوردن مردم مأیوس و از آزار و اذیتشان خسته شده بود، پیشنهادِ مرد عابد را پسندید و قومش را نفرین کرد و با خشم و ناراحتی، قوم خود را ترک گفت. او که می دانست به زودی عذاب نازل می شود، از سرزمینش دور و دورتر شد تا به ساحل دریا رسید. آنگاه بر کشتی سوار شد و خود را به دامان دریا انداخت. پس از مدّتی، کشتی شروع به لرزیدن کرد و نهنگ غول پیکری سر از آب بیرون آورد و دهانش را باز کرد؛ چنان که گویی مأموریّت خاصّی دارد و منتظر شخص معیّنی است. سرنشینان کشتی گفتند: به نظر می رسد شخص خاصّی در میان ماست که باید طعمه‏ ی این نهنگ شود. پس قرعه کشیدند و قرعه به نام یونس درآمد و یونس به دریا افکنده شد. نهنگ، یونس را در یک چشم بر هم زدن بلعید و از کشتی دور شد. البتّه آن نهنگ دنبال غذا نمی گشت؛ بلکه مأموریّت داشت یونس را مدّتی در شکم خود زندانی کند تا آن مرد الهی در خلوت و تاریکی اعماق دریا، فرصتی پیدا کند تا بیش از هر زمان به وظیفه‏ ی سنگین خود در برابر خدای بزرگ و خلق او بیندیشد. آری، آن پیامبر معصوم، مرتکب هیچ گناهي نشده بود؛ ولی بهتر بود کمی بیشتر صبر می کرد و با چنان عصبانیّتی قومش را ترک نمی گفت؛ چه اینکه جزئی ترین حرکات پیامبران زیر ذرّه بین خدا قرار دارد. به خواست خدا، یونس در شکم ماهی زنده ماند و به درگاه خدا روی آورد و از خدا خواست که از وی خشنود شود. خدا نیز دعای بنده‏ ی پاکش را اجابت کرد و به نهنگ فرمان داد که او را در ساحل دریا رها کند. آنگاه بوته‏ ی کدویی را در کنارش رویاند تا با سایه‏ ی برگ های بزرگ آن، خود را از آفتاب حفظ کند و با میوه اش قوّت گیرد. قوم یونس امّا که پس از نفرین پیامبرشان، از کارهای خود پشیمان شده بودند، با راهنمایی آن مرد عالم، پیش از رسیدن فرمان قطعی خدا در مورد عذابشان توبه کردند و از خدا بخشش خواستند، و خدا نیز آنان را عفو کرد. سپس یونس نزد قوم باایمان خود بازگشت و رهبری آن جامعه‏ ی نجات یافته را از سر گرفت.

صفحه ۳۳۱ مصحف شریف سوره مبارکه انبیاء #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇