‍ ❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠قسمت : 91 هر چه برایش توضیح می دادیم که روی این زمین ها هواپیما نمی تواند فرود بیاید، قبول نمی کرد و باز حرف خودش را می زد و بقیه را می ترساند. ما بیشتر نگران خانمی بودیم که حامله بود. سعی می کردیم از خاطراتمان بگوییم یا تعریف هایی بکنیم تا او کمتر بترسد؛ اما هواپیماها ول کن نبودند. تقریباً هر نیم ساعت هفت هشت تایی می آمدند و پادگان را بمباران می کردند. دیگر ظهر شده بود. نه آبی همراه خودمان آورده بودیم، نه چیزی برای خوردن داشتیم. بچه ها گرسنه بودند. بهانه می گرفتند. از طرفی نگران مردها بودیم و اینکه اگر بروند سراغمان، نمی دانند ما کجاییم. یکی از خانم ها، که دعاهای زیادی را از حفظ بود، شروع کرد به خواندن دعای توسل. ما هم با او تکرار می کردیم. بچه ها نق می زدند و گریه می کردند. کلافه شده بودیم. یکی از خانم ها که این وضع را دید، بلند شد و گفت: «این طوری نمی شود. هم بچه ها گرسنه اند و هم خودمان. من می روم چیزی می آورم، بخوریم.» دو سه نفر دیگر هم بلند شدند و گفتند: «ما هم با تو می آییم.» می دانستیم کار خطرناکی است. اولش جلوی رفتنشان را گرفتیم؛ اما وقتی دیدیم کمی اوضاع آرام شده رضایت دادیم و سفارش کردیم زود برگردند. با رفتن خانم ها دلهره عجیبی گرفتیم که البته بی مورد هم نبود. چون کمی بعد دوباره هواپیماها پیدایشان شد. دل توی دلمان نبود. این بار هم هواپیماها پادگان را بمباران کردند. هر لحظه برایمان هزار سال می گذشت؛ تا اینکه دیدیم خانم ها از دور دارند می آیند. می دویدند و زیگزاکی می آمدند. بالاخره رسیدند؛ با کلی خوردنی و آب و نان و میوه. بچه ها که گرسنه بودند، با خوردن خوراکی ها سیر شدند و کمی بعد روی پاهایمان خوابشان برد. هر چه به عصر نزدیک تر می شدیم، نگرانی ما هم بیشتر می شد. نمی دانستیم چه عاقبتی در انتظارمان است. با آبی که خانم ها آورده بودند، وضو گرفتیم و نماز خواندیم. لحظات به کندی می گذشت و بمباران پادگان همچنان ادامه داشت. دیگر غروب شده بود و دلهره و نگرانی ما هم بیشتر. نمی دانستیم باید چه کار کنیم. به خانه برگردیم، یا همان جا بمانیم. چاره ای نداشتیم. به این نتیجه رسیدیم، برگردیم. در آن لحظات تنها چیزی که آراممان می کرد، صدای نرم و حزن انگیز خانمی بود که خوب دعا می خواند و این بار ختم «اَمّن یجیب» گرفته بود. نزدیکی خانه های سازمانی که رسیدیم، دیدیم چند مرد نگران و مضطرب آن دور و بر قدم می زنند. ما را که دیدند، به طرفمان دویدند. یکی از آن ها صمد بود؛ با چهره ای خسته و خاک آلوده. بدون هیچ حرف دیگری از اوضاع پادگان پرسیدیم. آنچه معلوم بود این بود که پادگان تقریباً با خاک یکسان شده و خیلی ها شهید و مجروح شده بودند. چند ماشین جلوی در پارک شده بود. صمد اشاره کرد سوار شویم. ادامه دارد...✒️ 💞 @saritanhamasir 💞

‍ ❃↫✨« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »✨↬❃ ✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠قسمت : 92 پرسیدم: «کجا؟!» گفت: «همدان.» کمک کرد بچه ها سوار ماشین شدند. گفتم: «وسایلمان! کمی صبر کن بروم لباس بچه ها را بیاورم.» نشست پشت فرمان و گفت: «اصلاً وقت نداریم. اوضاع اضطراریه. زود باش. باید شما را برسانم و زود برگردم.» همان طور که سوار ماشین می شدم، گفتم: «اقلاً بگذار لباس های سمیه را بیاورم. چادرم...» معلوم بود کلافه و عصبانی است گفت: «سوار شو. گفتم اوضاع خطرناک است. شاید دوباره پادگان بمباران شود.» در ماشین را بستم و پرسیدم: «چرا نیامدید سراغمان. از صبح تا به حال کجا بودید؟!» همان طور که تندتند دنده ها را عوض می کرد، گاز داد و جلو رفت. گفت: «اگر بدانی چه وضعیتی داشتیم. تقریباً با دومین بمباران فهمیدم عراقی ها قصد دارند پادگان را زیرورو کنند، به همین خاطر تصمیم گرفتم گردانم را از پادگان خارج کنم. یکی یکی بچه ها را از زیر سیم خاردارها عبور دادم و فرستادمشان توی یکی از دره های اطراف. خدا را شکر یک مو از سر هیچ کدامشان کم نشد. هر سیصد نفرشان سالم اند؛ اما گردان های دیگر شهید و زخمی دادند. کاش می توانستم گردان های دیگر را هم نجات بدهم. شب شده بود و ما توی جاده ای خلوت و تاریک جلو می رفتیم. یک دفعه یاد آن پسر نوجوان افتادم که آن شب توی خط دیده بودم. دلم گرفت و پرسیدم: «صمد الان بچه هایت کجا هستند؟ چیزی دارند بخورند. شب کجا می خوابند؟» او داشت به روبه رو، به جاده تاریک نگاه می کرد. سرش را تکان داد و گفت: «توی همان دره هستند. جایشان که امن است، اما خورد و خوراک ندارند. باید تا صبح تحمل کنند.» دلم برایشان سوخت، گفتم: «کاش تو بمانی.» برگشت و با تعجب نگاهم کرد و گفت: «پس شما را کی ببرد؟!» گفتم: «کسی از همکارهایت نیست؟! می شود با خانواده های دیگر برویم؟» توی تاریکی چشم هایش را می دیدم که آب انداخته بود، گفت: «نمی شود، نه. ماشین ها کوچک اند. جا ندارند. همه تا آنجا که می توانستند خانواده های دیگر را هم با خودشان بردند؛ وگرنه من که از خدایم است بمانم. چاره ای نیست، باید خودم ببرمتان.» بغض گلویم را گرفته بود، گفتم: «مجروح ها و شهدا چی؟!» جوابی نداد. گفتم: «کاش رانندگی بلد بودم.» دوباره دنده عوض کرد و بیشتر از قبل گاز داد. گفت: «به امید خدا می رویم. ان شاءالله فردا صبح برمی گردم.» ادامه دارد...✒️ 🎀 @saritanhamasir 🎀 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃

🌷 کمی نزدیک تر شدن به مولا... 🔹 جلسه هفتم: شتاب برای رسیدن به هدف 🎙حاج آقا حسینی 🚩 هیات مجازی تنهامسیرآرامش ▪️@saritanhamasir

◾️روضه شب هفتم #محرم 🎙حاج محمود کریمی [ لا لا لالايي گل پونه... 🚩 هیئت مجازی #تنهامسیرآرامش ▪️@saritanhamasir

🔳 #شور #محرم "شب هفتم" |به کی اعتماد کنم 🎤حاج مهدی رسولی 🚩 هیئت مجازی #تنهامسیرآرامش ⚫️ @saritanhamasir

🔳 #نماهنگ #محرم "شب هفتم" از بین خیمه اومد سرباز.... 🎤حاج محمود کریمی 🚩 هیئت مجازی #تنهامسیرآرامش ▪️@saritanhamasir

سَلامٌ عليٰ آلِ يٰس ... پدر مهربانم سلام ... ▪️#آجرك_الله_يا_بقية_الله #سلام_علی_آل_یاسین #ميخواهم_همرنگتان_شوم ⚫️ @saritanhamasir ⚫️ امام همه را مرخص کرد! رخصت رفتن به همه داد! از فرزندان و برادران و نزدیکانش گرفته تا همراهان دورتر و غلامان و خادمان... اما زمین کربلا وفایی را به گوش جان شنید از قلب و دل و جان اصحاب که دیگر که تا دنیا دنیاست هیچ زمانی هیچ کجای عالم شنیده نخواهد شد: حسین جان! ما پس از تو نفس نتوانیم کشید زندگی که جای خود را دارد.... و امامی که هزار و اندی سال بدون یاور مانده.... #بخوان_دعای_فرج_را_دعا_اثر_دارد ▪️يا رب الحسين بحق الحسين ▪️إشف صدر الحسين #بظهور_الحجة #اصحاب

❇️ قرائت دعای "عهــــد" 🌹"روز یازدهم" 🗓شروع چله : ۱۴۰۱/.۵/۴

✍ #نکات_دعای_عهد 11 علاقه افتخارآمیز...💕 📖می خونیم؛ ...لَهُ فِی عُنُقِی لا أَحُولُ عَنْهَا وَ لا أَزُولُ أَبَدا ⚛ یعنی این عهد و پیمان به گردن من است و هرگز از اين عهد و بيعت برنگردم و تا ابد بر آن ثابت قدم باشم! ⚜کنایه از این هست که من این علاقه رو به عنوان‌ مدال افتخار به گردن خودم آویزون‌ می کنم 🔰 تا همه ببینن من چقددددر آقامو دوست دارم...چون ممکنه کسی علاقه داشته باشه ولی افتخار نکنه! 💠مولای‌من ! ‌با‌ افتخار‌ با شما‌‌ پیمان می بندم و تا پای جان‌با شما هستم... 🌷 @saritanhamasir

🍃آبشار زیبا و بکر " #اوبن " در مرز استان‌های سمنان و مازندران #ایران_زیبا #گردشگری_مجازی 🌺 @saritanhamasir

#جمعه‌های‌انتظار تا کی فراق و ندبه و اندوه و انتظار؟ رویی نشان بده، دل نوکر که آب شد... آقا چه خواب ها که بـــرای ظهور تو هرجمعه بی ظهور تــو نقش برآب شد... رویم سیــــاه، پای قـــرارم نبوده ام این هفته باز نامه ی نوکر خراب شد... این هفتـه بــاز مثل همیشه گناه من باسوز ناله های شما بی حساب شد... من را به چشم نوکریت نیک بنگرند خوبی ندارم ، آنچه تو دادی ثواب شد... درندبه ها به یاد شما گریه می کنم شاید دعای گریه کنت مستجاب شد... ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 💠 @saritanhamasir

✨﷽✨ 🌹چند نکته از کربلا 1. آن وقت امام حسین علیه السلام به کربلا رسید سوال کرد که این محل را چه می نامند گفت اینجا را طف می گویند امام پرسید نام دیگری نیز دارد؟ عرضه داشتند کربلا هم نامیده می شود امام با شنیدن نام کربلا گفت خدایا از اندوه و بلا به تو پناه می آورم 2.پس از فرود آمدن در کربلا امام فرمودند اینجاست محل فرود آمدن ما و به خدا سوگند همین جاست محل قبر های ما و به خدا سوگند از اینجاست که در قیامت محشور و منشور خواهیم گردید و این وعده ای از از جدم رسول خدا صلی الله علیه و آله و در وعده ی او خلافی نیست. 3.سیدالشهدا در روز دوم محرم الحرام سال 61 هجری وارد کربلا گردیدند. 4.کربلا مرکب از دو کلمه "کرب" و " بلا " می باشد که به معنی سختی و درد و رنج 5. 17 منزل امام حسین(ع) از مکه تا کربلا پیمودن 6.روز سوم محرم اراضی کربلا توسط امام حسین علیه السلام از اهالی نینوا و غاضریه به 60 هزار درهم خریداری و به آنها تصدیق داده شد امام به آنها شرط نمود که مردم را برای زیارت قبرش راهنمایی و زوار را تا 3 روز مهمان کنند. 📚 بحارالأنوار. ج 44 صفحه 386 ‌‌‌‌@saritanhamasir

🥀 داستان یک مادر... #استاد_پناهیان #محرم ⚫️ @saritanhamasir

🔷فرمایشات #امام‌خامنه‌ای در مورد جوانانی که در کنکور قبول نشدند! 🚩 @saritanhamasir

. ✅ پدر و مادری که نگران تربیت فرزند خود هستید، فرزندان خود را بیمه اشک سیدالشهدا کنیم. مراسم اباعبدالله سراسر نور است قلب فرزند خود را در این فضاهای نورانی کنیم.✨ ❤️ حسین کشتی نجات است در این اوضاع گناه آلود و انحرافی، فرزندان خود را داخل کشتی نجات کنیم. #امام_حسین خوب تربیت می‌کند. علی اصغر خود را به حسین بسپاریم. 🌷 ⚫️ @saritanhamasir