eitaa logo
تاریخ حوزه طهران
1.4هزار دنبال‌کننده
1.1هزار عکس
61 ویدیو
5 فایل
✍️به پژوهش و نگارش حمید سبحانی صدر ارتباط با ما: https://eitaa.com/hamid_sobhani_sadr
مشاهده در ایتا
دانلود
📷 نفر وسط آیت‌الله و سمت راست ایشان فرزندشان آیت‌الله استاد عرفان (ره) در سنین جوانی ✍ آیت‌الله بیدآبادی در سال ۱۳۰۴ق از طرف از اصفهان به تهران فرا خوانده شد و چندین سال در این شهر به حالت تبعید به سر برد. علت تبعید ایشان، اهتمام جدی وی به و اقامۀ حدود شرعی در اصفهان بوده که موجب خشم ظل‌السلطان فرزند ناصرالدین شاه، گردیده است. وی در تهران به اقامۀ جماعت می‌پرداخت و در عین حال به وظایف دینی خود عمل می‌نمود. گویند: «در بین راه ایشان تا مسجدی که در آن اقامه جماعت می‌کرد یک مشروب‌سازی قرار داشت که متعلق به فردی ارمنی بود و مشروب‌های دربار قاجار از آنجا تأمین می‌شد. روزی ایشان به اتفاق جمعی از نمازگزاران وارد آنجا شد و خود خمره‌های بزرگ مشروب را در چاه خالی می‌کند و مردم نیز بقیۀ شراب‌ها را خالی می‌کنند.» 🕌 آن مکان بعد از این حرکت انقلابی، به تبدیل شد. 🍃 @feyziye_tehran
✍آیت‌الله حاج در سال ۱۲۹۱ ش در تهران متولد شد. ایشان پس از تحصیل مقدمات به مشهد مشرف شده و دروس نهایی را از حضرات آیات و و در دروس خارج آیت‌الله العظمی شرکت نمود. 🔹پس از جریان در سال ۱۳۱۴ ش به تهران برگشته و از محضر مرحوم آیت‌الله بهره مند شد و سپس به قم رفت و از محفل علمی مراجع ثلاث قم و سپس استفاده نمود. 🔹ایشان پس از اتمام تحصیل به تهران بازگشت و در به تدریس فقه و اصول مشغول گردید و در سال ۱۳۵۹ دروس را تعطیل و به تالیف موسوعه در شرح شرایع الاسلام (بالغ بر ۵۰ جلد) پرداخت. ایشان در تهران واقع در خیابان مولوی اقامه جماعت می نمود. یکی از فرزندان وی در سال ۵۹ در جاده آبادان – ماهشهر به شهادت رسید.🥀 🍁آيت‏ اللَّه سرانجام در ۱۲ اسفند ۱۳۷۳ش در هشتاد و دو سالگي، بدرود حيات گفت و به جوار رحمت حق شتافت. 🕌 @tarikh_hawzah_tehran
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥روایت استاد از استاد خود آیت‌الله میرزا عبدالکریم روشن ✍ الكريم_روشن_تهرانی متوفای ۱۳۷۱ش درعلوم عقلي از شاگردان آقا وآقا بوده و در فلسفه و عرفان شاگرد ، آیت‌الله و آیت‌الله بود. اما در آن بين با ميرزا طاهر تنكابني ارتباط باطني بسياري داشت. 🕌 @tarikh_hawzah_tehran
💡آیت‌الله در خاطرات خود از مرحوم پدرش آیت‌الله می‌فرمود: در منزل آیت‌الله مجلس روضه بود و من هم در خدمت والد، در آن مجلس شرکت کردیم. با ورود ایشان، سخنران صلوات فرستاد و در اثناء سخن، از ایشان با القاب و صفات بسیار تجلیل کرد تا حدی که مرحوم پدر ناراحت شد و از همان پایین منبر فرمود: «بگذارید لقبی هم برای (ع) باقی بماند. تو که هرچه لقب بود برای من گفتی!» 📚 منبع: ص۱۹۵ 🕌 @tarikh_hawzah_tehran
عارف عظیم الشأن در روز ۳ آذر ۱۳۲۸ش وفات نمود. برخی علمای تهران ابراز داشتند که دفن ایشان در نجف و کربلا و قم مانعی ندارد. به این معنا که میتوان مقدمات اعزام پیکر را فراهم کرد. فرزند ایشان آیت‌الله پاسخ می‌گوید: پدر راجع به حمل جنازه نظر موافقی نداشت و هرکس هم وصیت می‌کرد که جنازه‌اش را کربلا ببرند، اگر نزد پدر وصیت می‌کرد، پدر می‌فرمود: «کاری بکن امام حسین (ع) بیایند، نه اینکه تو را ببرند و بعد دوباره ملکه نقاله تو را به جای دیگر ببرند. به علاوه عده کثیری از قتله امام حسین (ع) هم در کربلا دفن شدند. هرکجا باشی اگر با امام حسین (ع) باشی، حضرت خودش به سراغت می‌آید.» حتی یکی از مادربزرگ ها به رحمت خدا رفته بود. اصرار کردند که جنازه را به کربلا ببرند. مرحوم پدر فرمودند: «تا حرمت مؤمنه از بین نرفته است، زودتر او را خاک کنید.» سرانجام پیکر مطهر آیت‌الله به حرم مطهر حضرت عبدالعظیم (ع) تشییع شد. ایشان در مکانی دفن شد که در ایام تحصن خود علیه در آن به عبادت و انجام نوافل می‌پرداخت. نوشته سنگ مزار وی نیز توسط آیت‌الله تحریر شد. 📚 ص۲۵۹ و ۲۶۰ 🕌 @tarikh_hawzah_tehran
✍ در روزهای گذشته توفیق دیدار با حاج آقا نورالله شاه آبادی در منزل ایشان دست داد. فرزند عارف عظیم‌الشأن آیت‌الله ؛ متولد ۱۳۰۸ ش در تهران. تحصیلات علوم دینی را همراه با برادرش آقا نصرالله از مدرسه مروی آغاز کرد. اساتیدش را خوب به یاد داشت و از خاطرات آنها برایم گفت؛ از تحصیل مطول تا اسفار اربعه در محضر علامه شعرانی و علامه رفیعی قزوینی... از تحصیل در برایم گفت و اینکه پدرش از تحصیل در آن خرسند نبود، ولی تو رضایت پدر را به دست آورده بود. از این دانشکده موفق به دریافت لیسانس شد و بعد به نجف رفت. در نجف در مدرسه دانش‌آموزی علوی درس میداد و به عبارتی کار معلمی را از آنجا آغاز کرد و در کنار آن تحصیل هم می‌کرد. پس از بازگشت به ایران، کار تعلیم و تربیت دانش آموزی را ادامه داد. سال ۳۹ مدرسه‌ای را اداره می‌کرد و چون کمبود جا داشت، مدرسه [سادات] موسوی در خیابان ۱۷ شهریور را احداث کرد. البته ایشان بسیار دلگیر بود که در سالهای نخست پیروزی انقلاب، عده‌ای بدون هماهنگی با وی، او را از وزارت فرهنگ بازنشسته کرده بودند و همین امر باعث کناره‌گیری‌‌شان از درس و مدرسه شد. اکنون حاج در سن ۹۳ سالگی در کنج خلوت خود، به کار ترجمه و نگارش آثار فلسفی و عرفانی اشتغال دارد. ترجیع‌بند کلام ایشان، بی‌رغبتی به دنیا و دل کندن از اهل آن بود که در وجودش موج می‌زد و این حال، ناشی از معرفت درونی و البته زخم‌هایی بود که از اهل روزگار خورده بود. 🕌 @tarikh_hawzah_tehran