عبدالله بن زبیر که یک روز پیش از حرکت آن حضرت از مدینه، به سوى مکه گریخته و در این مکان مقدس، پناه گرفته بود، امید بسیار داشت که اهالى مکه وى را در مبارزه با یزید بن معاویه همراهى کرده و وى را در دست یابى به حکومت یارى کنند. ولى با تشریف فرمایى امام حسین(علیه السلام) به مکه، اکثر مردم با امام حسین(علیه السلام)ارتباط برقرار کرده و از اهداف و انگیزه هایش باخبر شدند و بدین لحاظ عبدالله بن زبیر را به حاشیه راندند. بدین جهت عبدالله بن زبیر در باطن، از آمدن امام حسین(علیه السلام) به مکه معظه، ناخرسند بود و دلش مى خواست که آن حضرت به هر بهانه اى، این شهر را ترک کند و زمینه را براى بلند پروازى هاى وى فراهم نماید. امام حسین(علیه السلام) بدون در نظر گرفتن جاه طلبى هاى عبدالله بن زبیر و سخت گیرى هاى عاملان و مأموران یزید، به روشن گرى مسلمانان در مکه پرداخت. آن حضرت از سوم شعبان تا هشتم ذى حجه، به مدت چهار ماه و پنج روز در مکه معظمه اقامت نمود و پس از آن که با دعوت انبوه و سراسرى کوفیان مواجه گردید، در هشتم ذى حجه سال ۶۰ قمرى، مکه معظمه را به قصد کوفه ترک کرد.
منبع:
الارشاد (شیخ مفید)، ص ۳۷۳؛ کلمات الامام الحسین(علیه السلام) (شریفى)، ص ۳۰۵؛ لواعج الأشجان (سید محسن امین)، ص ۳۲؛ منتهى الآمال (شیخ عباس قمى)، ج۱، ص ۳۰۱؛ مناقب آل ابى طالب (ابن شهر آشوب)، ج۳، ص ۲۴۰
#مناسبت-هفته
@tarikh_j
عبدالله بن زبیر که یک روز پیش از حرکت آن حضرت از مدینه، به سوى مکه گریخته و در این مکان مقدس، پناه گرفته بود، امید بسیار داشت که اهالى مکه وى را در مبارزه با یزید بن معاویه همراهى کرده و وى را در دست یابى به حکومت یارى کنند. ولى با تشریف فرمایى امام حسین(علیه السلام) به مکه، اکثر مردم با امام حسین(علیه السلام)ارتباط برقرار کرده و از اهداف و انگیزه هایش باخبر شدند و بدین لحاظ عبدالله بن زبیر را به حاشیه راندند. بدین جهت عبدالله بن زبیر در باطن، از آمدن امام حسین(علیه السلام) به مکه معظه، ناخرسند بود و دلش مى خواست که آن حضرت به هر بهانه اى، این شهر را ترک کند و زمینه را براى بلند پروازى هاى وى فراهم نماید. امام حسین(علیه السلام) بدون در نظر گرفتن جاه طلبى هاى عبدالله بن زبیر و سخت گیرى هاى عاملان و مأموران یزید، به روشن گرى مسلمانان در مکه پرداخت. آن حضرت از سوم شعبان تا هشتم ذى حجه، به مدت چهار ماه و پنج روز در مکه معظمه اقامت نمود و پس از آن که با دعوت انبوه و سراسرى کوفیان مواجه گردید، در هشتم ذى حجه سال ۶۰ قمرى، مکه معظمه را به قصد کوفه ترک کرد.
منبع:
الارشاد (شیخ مفید)، ص ۳۷۳؛ کلمات الامام الحسین(علیه السلام) (شریفى)، ص ۳۰۵؛ لواعج الأشجان (سید محسن امین)، ص ۳۲؛ منتهى الآمال (شیخ عباس قمى)، ج۱، ص ۳۰۱؛ مناقب آل ابى طالب (ابن شهر آشوب)، ج۳، ص ۲۴۰
#مناسبت-هفته
@tarikh_j
#مناسبت هفته
#شهادت نفس زکیه
ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن ملقب به نفس زکیه، در سال ۱۰۰ق به دنیا آمد. پدرش عبدالله فرزندحسن مثنی و نوه امام حسن مجتبی(ع) است. مادرش هند، دختر ابی عبیدة بن عبدالله بن زمعه است. به دلیل آنکه در تمام سلسله والدینش کنیز وجود نداشت و سلسله مادران وی همه از قریش بودند به او لقب صریح قریش دادند.
پس از قیام یحیی بن زید و شهادت وی، طرفداران تفکر قیام به سیف و به‌طور‌کلی علویان و غیر آنها به سوی محمد بن عبدالله نفس زکیه شتافتند. عبدالله بن حسن، پدر نفس زکیه معروف به عبدالله محض در حدود سال ۱۲۶ق در منطقه ابواء نزدیک مدینه از خویشان و پیروان خود دعوت کرد تا با پسرش به‌عنوان مهدی اهل بیت بیعت کنند و بسیاری بیعت او را پذیرفتند.
طبق برخی گزارش‌ها سه برادر عباسی ابراهیم، سفّاح و منصور و براساس گزارش‌های دیگر تنها منصور عباسی با نفس زکیه بیعت کردند.تنها مخالفتی که در واقعه بیعت ابواء صورت گرفت، از سوی امام صادق(ع) بود. بر اساس برخی گزارش‌ها مخالفت امام صادق(ع) به دلیل نسبت‌دادن لقب مهدی اهل بیت(ع) به محمد بن عبدالله بود؛ چراکه ایشان معتقد بود اکنون وقت ظهور مهدی نیست و محمد بن عبدالله به‌هیچ عنوان مهدی که پیامبر(ص) بشارت آن را داده، نیست.
#نفس_زکیه
@tarikh_j
#مناسبت هفته
20 رمضان سال هشتم هجری قمری
فتح مكه معظمه به دست پیامبر(ص)
با این كه آغاز بعثت پیامبراكرم(ص) و نزول وحی بر آن حضرت، در مكه واقع شده بود و پیامبر(ص) به مدت سیزده سال به صورت نهان و آشكار اهالی این شهر و طوایف و قبایل اطراف آن را به دین مبین اسلام فراخوانده بود، جز تعدادی اندك، پاسخ مثبتی به وی ندادند و در صدد تكذیب و حتی دشمنی او برآمدند و در این راه وی و خانواده و یارانش و سایر مسلمانان را در فشار و تنگنا قرار داده و آن ها را اذیت و آزار زیادی نمودند. به طوری كه عده ای از مسلمانان به حبشه و خود پیامبر(ص) به همراه سایر مسلمانان به مدینه هجرت كردند و در این شهر مقدس، نظام نوپای اسلامی را بنا نهادند. از این پس دشمنی های مكیان، به ویژه قریش نسبت به پیامبر(ص) و مسلمانان مدینه فزونی یافت و جنگ های زیادی از سوی آنان بر پیامبر(ص) و مسلمانان تحمیل گردید. سرانجام پیامبر(ص) به امر پروردگار منان تصمیم به فتح كانون اصلی مشركان و كافران قریش، یعنی مكه معظمه گرفت.نقل شده كه در این روز امیرمؤمنان(ع) بر دوش پیامبراسلام(ص) ایستاد و بالای كعبه رفت و بت ها را به زمین انداخت و در هم شكست و به رعایت ادب، خود را از میزاب كعبه به پایین انداخت.آن حضرت در دوم ماه مبارك رمضان، در رأس یك سپاه بزرگ ده هزار نفری از مسلمانان اعم از مهاجر، انصار و قبایل و طوایف اطراف مدینه به سوی مكه حركت كرد. (تاریخ ابن خلدون.ج1،ص432)
تنظیم : صدیقه اقاسی
@tarikh_j
#مناسبت هفته
#جنگ بدر
مسلمانان تا پیش از هجرت به شدت توسط کفار مکه تحت فشار بودند ولى از سوى خداوند اجازه رویارویى با مشرکان قریش را نداشتند. با هجرت مسلمانان به مدینه، به آنان اجازه مبارزه داده شد.یکی از راه هایی که مسلمانان برای تلافی داشتند مصادره کاروانهای تجاری اهل مکه بود. تا پیش از جنگ بدر مسلمانان چند سریه و غزوه داشتند که هدف از آنها ضربه زدن به قریش و تصرف کاروانهاى تجارى آنان بود. در سریه نخله که در ماه حرام و به فرماندهى عبدالله بن جحش با کشته شدن یک تن از مشرکان و اسارت دو تن، کاروان تجارى به غنیمت گرفته شد. قریش این شکست را مایه سرافکندگى خود در میان قبایل عرب مى‌دانست و طالب خونبهاى عمرو بن حضرمى بود. این موضوع نقش قابل توجهى در وقوع جنگ بدر داشت.از جمله کاروانهاى تجارى که به دست مسلمانان نیفتاد کاروانى بود که به سرکردگى ابوسفیان به مقصد غزه مى‌رفت. پیامبر(ص) تا ذوالعُشَیره پیش رفت؛ ولى بدان دست نیافت، پس پیامبر به مدینه بازگشت. ابوسفیان با هشدارهایى که دریافت کرد مى‌دانست که در بازگشت، مسلمانان در کمین کاروان او خواهند نشست، ازاین‌رو، از سرزمین تبوک، ضمضم‌بن عمرو را براى جلب کمک قریش، به مکه اعزام کرد. از سوى دیگر گزارشگران پیامبر(ص) و به روایتى، جبرئیل نیز خبر بازگشت کاروان را از غزه به سوى مکه به رسول خدا(ص) دادند.رسول خدا (ص) مسلمانان را به حرکت فرمان داد. مردم حرکت کردند، برخى مشتاقانه فرمان پیامبر (ص) را پذیرفتند و شمارى از خوف انتقام قریش با کراهت و سنگینى دستور او را استقبال کردند.@tarikh_j
#مناسبت هفته
#ازدواج-پیامبر (ص)و زینب بنت جهش
زینب از سمت پدر(جحش) به قبیله اسد بن خزیمه منسوب می‌شود(ابن‌سعد، الطبقات‌الکبری، ج 8،ص 101) این قبلیه در دوران جاهلیت از پرده‌داران و متولیان خانه‌ی خدا بوده‌اند(الفاکهی، اخبار مکه، ج۵، ص۱۵۱ ، محمد الفاسی، شفاء الغرام، ج۲، ص۵۱-۵۲) و مادر او «امیمه» دختر عبدالمطلب و عمه‌ی رسول خدا(ص) بود است از این‌رو زینب دختر عمه پیامبراکرم(ص) محسوب می‌شود.(ابن‌سعد،همان، ج 8، ص 101)
کفار قریش بر مسلمانان مدینه سخت می‌گرفتند تا آنان را به شرک بازگردانند و این سخت‌گیری‌ها سبب شد که مسلمانان، تلاش کنند از مکه خارج شوند. خاندان جحش نیز از این قاعده مستثنا نبودند، از همین رو، زینب به همراه خانواده‌اش با اولین مسلمانان به مدینه هجرت کردند.(ابن‌هشام، السیرةالنبویة،ج 2، ص114؛ ابن‌سعد،همان، ج 8، ص 101؛ شمس‌الدین محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج 2، ص 211)
@tarikh_j