#شب_یازدهم_محرم متاب امشب اي مه! كه اين بزمگاه ندارد دگر احتياجي به ماه زهر سوي مهپاره يي تابناك درخشد چو خورشيد بر روي خاك به هر گوشه، شمعي برافروخته ز هر شعله، پروانه ها سوخته همه جرعه نوشان بزم الست تهي كرده پيمانه، افتاده مست به پايان رسانيده پيمان خويش همه چشم پوشيده از جان خويش نه تنها ز جان، بلكه از هر چه هست بجز دوست، يكباره شستند دست دگر تا جهانست بزمي چنين نبيند به خود آسمان و زمين متاب امشب اين گونه اي نور ماه! براين جسم مجروح و عريان شاه فلك! شمع خود را تو خاموش كن جهان را در اين غم سيه پوش كن بپوشان تو امشب رخ ماه را مگر ساربان گم كند راه را! مبادا كه از بهر انگشتري به غمها فزايد غم ديگري! راوي مي گويد: شب یازدهم برای منظوری درقتلگاه بودم ناگاه عطر و نور همه جا را فراگرفت، دیدم « محمد بن عبدالله صلی‌الله‌علیه و آله مانند خورشید، حمزه سید الشهداء ، جعفر طیار، حسن بن علی ، علی مرتضی و فاطمه زهرا علیهم السلام از جانب فرات به سوی آن بدن زخمدار آمدند ونشستند، فاطمه زهرا سلام الله علیها با چشم گریان می گفت: حبیبی و قره عینی ابکی علی راسک المقطوع ام علی یدیک المقطوعتین ام علی بدنک المطروح - بدن زخمدارت که روی خاکها مانده ام علی اولادک الاساری گل من! گل من! گلابم بده ز رگهای خونین جوابم بده امان از جدایی حسینم کجایی برادر حسین برادر حسین به گودال خون، جستجویت کنم ز اشک بصر، شستشویت کنم به مقتل رسیدم صدایت شنیدم برادر حسین برادر حسین نیفتاده نامت دمی از لبم بدون تو طی شد نماز شبم رکوع و سجودم به یاد تو بودم برادر حسین برادر حسین به زخم درونم نمک می‌زنند چرا دخترت را کتک می‌زنند گلت را دعا کن ز نعشت جدا کن برادر حسین برادر حسین مرا ظالمانه صدا می‌کنند به کعب نی ازتو جدا می‌کنند شده، ای حبیبم اسیری نصیبم برادر حسین برادر حسین حوادث شکسته پر و بال من کنند اشتران گریه بر حال من به سوزِ دلِ من زند خنده دشمن برادر حسین برادر حسین ز محمل کنم بر تو دائم نگاه دلم مانده در گودی قتلگاه تمام امیدم حسین شهیدم برادر حسین برادر حسین #نوحه_شب_یازدهم @tavasolnameh