#سختی‌های فراوان پیش از ظهور بر اساس روایات، در آستانه ظهور امام مهدی (ع) بلایا و حوادث فراوانی گریبان‏ گیر مردم می‌شود. این بلایا و حوادث که در واقع آزمایش‌های الهی هستند، مؤمنان واقعی را از مدعیان دروغین جدا می‌سازد و مردم را آماده ظهور آن حضرت می‌کند. در برخی روایات، آیه زیر به برخی آزمایش‌های الهی که در مقدمه ظهور واقع می‌شوند، تأویل شده است: ‬ وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الأَمْوالِ وَ الأَنْفُسِ وَ الَّثمَراتِ وَبَشِّرِ الصّابِرِینَ. [۲۴] و قطعاً شما را به چیزی از [قبیل] ترس و گرسنگی و کاهشی در اموال و جان‌ها و محصولات می‌آزماییم و مژده ده شکیبایان را. امام صادق (ع) در روایتی خطاب به محمد بن مسلم، مصادیق هر یک از آزمایش‌های مطرح شده در این آیه را بر می‌شمارند و تصریح می‌کنند که همه این آزمایش‌ها پیش از ظهور امام مهدی (ع) گریبان‏گیر مؤمنان خواهد شد: إِنَّ قُدّامَ الْقائِمِ [(ع)] عَلاماتٌ بلوی مِنَ اللّه‏ِ لِلْمُؤْمِنینَ. قُلْتُ: وَما هِیَ؟ قالَ: [ف] ذلِکَ قَوْلُ اللّه‏ِ عَزَّ وجَلَّ: «وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الأَمْوالِ وَالأَنْفُسِ وَالَّثمَراتِ وَبَشِّرِ الصّابِرینَ»، [فَذلِکَ] قالَ: «وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ» یَعْنی المُؤْمِنینَ «بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ» مِنْ مُلُوکِ [خَوْفِ مُلْکِ] بَنی فُلانٍ فی آخِرِ سُلْطانِهِمْ، «وَالْجُوعِ» بِغَلآءِ أَسْعارِهِمْ، «وَنَقْصٍ مِنَ الاَمْوالِ» فَسادِ التِّجاراتِ وَقِلَّةِ الْفَضْلِ فیها، «وَالأَنْفُسِ» موتٌ ذَریعٌ، «وَالَّثمَراتِ» قِلَّةُ ریعِ ما یُزْرَعُ وَقِلَّةُ بَرَکَةِ الِّثمار، «وَبَشِّرِ الصّابِرینَ» عِنْدَ ذلِکَ بِخُرُوجِ الْقائِمِ (ع). ثُمَّ قالَ [لی]: یا مُحَمَّدُ هذا تَأْویلُهُ [اِنَّ اللّه‏َ عَزَّوجَلَّ یَقُولُ]: «وَما یَعْلَمُ تَأْویلَهُ إِلاّ اللّه‏ُ وَالرّاسِخُونَ فِی الْعِلْمِ». [۲۵] فرمود: همانا قبل از ظهور حضرت قائم (ع) نشانه‌هایی است که از سوی خداوند امتحان مؤمنین می‌باشد. عرضه داشتم: آنها چیستند؟ فرمود: پس آن است فرموده خدای عزّ و جلّ: «و البته شما را به چیزی از ترس و گرسنگی و کمبودی از اموال و جان‌ها و ثمرات می‌آزماییم و مژده ده صبرکنندگان را» همان است که فرموده: «و البته شما را می‌آزماییم»؛ یعنی مؤمنین را «به چیزی از ترس» از پادشاهان «[ترس پادشاه]» فلان خاندان در اواخر سلطنتشان، «و گرسنگی»؛ به گرانی نرخ‌هایشان، «و کمبودی از اموال»؛ فساد و تباهی تجارت‌ها و کمی سود آنها «و جان‏ها»؛ مرگی زودرس، «و ثمرات»؛ کمی رشد گیاهان (کاهش کشاورزی) و کم شدن برکت میوه‌ها، «و مژده بده صبرکنندگان را» در آن هنگام به خروج قائم (ع). سپس به من فرمود: ای محمد! این است تأویل آن [همانا خدای عزّ و جلّ می‌فرماید]: «و تأویل آن را نمی‌داند جز خداوند و راسخان در علم».