انقد پشتِ در میشینم تا درُ باز کنی میدونم که بلاخره باز میکنی بابا بچه‌شُ پشتِ در نگه نمیداره ...

آنقدر در میزنم این خانه را تا ببینم روی صاحب‌خانه را ...

شرف هر عاشقی به قدر معشوق اوست ... [ مولوی ]

همون هر کس با محبوب خود محشور میشودِ اقا رسول الله ؛))

میگفتن امام زمانه که به خدا تو این شبا میگه من ابرو میذارم این بنده گنهکار رو ببخش ... امام زمانه که برات اشک میریزه و از خدا میخواد ببخشتت . روت میشه نگاهش کنی ؟ اقا جز تو که این وضعته کیو داره ؟ نگو خوبای عالمو داره که هیچ خوبی نیست که اگه بود تا حالا ۳۱۳ ‌نفر جور شده بود ... اقا هیچکسو نداره امید اول و اخرش تویی که این شبا به جای اینکه تو برای اقا اشک بریزی اقا داره برای تو اشک میریزه :))))))

میگفتن یه زمانی امام حسین ماموریت دادن گفتن جوانان بنی هاشم بیایید ، علی را بر در خیمه رسانید :) یه زمانی اقا روح الله به رزمنده های جوون الان چی ؟ بیانیه گام دوم انقلاب رو خوندید که اقا سید علی مخاطب همه ماموریت ها رو جوونا قرار دادن ؟ ماموریدا ... کم نذارید :)

افسوس که ما پیش از آن که از آلودگی ها پاک شده باشیم، بر خویش عطر پاشیده ایم! و خویشتن را جز آن که هستیم به دیگران معرفی کرده ایم. ما به جای آن که رنگِ خدا را گرفته باشیم، به خدا رنگ زده ایم‌ ... [ علی صفایی حائری ]

وقتی جایی .. خونه ی کسی میری مهمونی، دمِ رفتن ، اونجا که جلوی در وایسادی و هی خداحافظی میکنی و باز برمیگردی و مرورِ خاطرات میکنی ، صاحب‌خونه میگه صبر کنید بدو بدو میره چندتا کیسه میاره چندتا کیسه پر از توشه ی راه ! میگه اینارو ببرید با خودتون ، لازمتون میشه میگه حتما بخورید که یه وقت ضعف نکنید تو راه یه وقت گرسنه نمونید تا رسیدن به مقصد .. هی سفارش میکنه .‌. هی مُشت مشت جیبارو پر میکنه .. آخدا سفره‌ت داره جمع میشه ، سفره ای که سی روز مهمونش بودیم .. که دل کندن ازش خودِ جون کندنه .. که هی خداحافظی میکنیم و هی دلمون نمیاد بریم .‌. آخدا ما دمِ در وایسادیم منتظر ! دستای خالیمونُ پر نمیکنی ؟ راه درازه و صعب العبور ، توشه ی راه بهمون نمیدی ؟ ما قوت نداریما .. ما بدونِ توشه ی مقویِ تو کم میاریما .. آخدا ما بی عرضه ایم .. بلد نبودیم این چند روز از گوشه و کنار سفره‌ت چیزمیز جمع کنیم جیبامونُ پر کنیم .. میشه مثلِ همیشه خودت زحمتشُ بکشی ؟ میشه یه کم جیبای خالی‌مونُ پر کنی ؟ آخدا ما نمک خوردنُ نمک‌دون شکستن عادتمونه .. میشه دعوامون کنی ؟ ادبمون کنی ؟ میشه از درِ خونه‌ت پاک بریم بیرون ؟ میشه تو این شبِ جمعه ای اون چندصباح سرِ سفره‌ت نشستنُ قبول کنی ؟ میشه بیرونمون نکنی ؟ میشه بازم دعوتمون کنی ؟ کی هی بیایم داد بزنیم بالحسینِ الهی العفو ... که هی بگیم تو رو به حسینت امضا کن جوازِ کربلا رو .. آخدا تو اونی که از جلوی درت رد میشه و کاری بهت نداره تعارف میزنی! میگی بفرما داخل عزیزم .. بیا مهمونِ من باش .. بیا که سفره همیشه پهنه و رزق آماده بیا چند ساعتی با من باش حالا ما که مهمونت بودیم دورت بگردم .. مگه میشه دست خالی بریم ؟ مگه مولا بنده‌شُ ول میکنه به حالِ خود ؟ هَیهات .. أنتَ أکرمُ مِن أن تُضَیِّعَ مَن رَبَّیتَه ...

اینم باشه حرف دلمون برای ماه رمضونمون که نفسای اخر کشونشه :))

«سختی»‌ نردبان سلوک است. «خوشی» هم نردبان سلوک است! در ‌خوشی‌ها باید شاکر باشیم و در ناخوشی‌ها صابر و راضی! [ سید محمد مهدی میرباقری ]

اسیرِ ظلمات که شدی، برای روحِ سالم بردن از خطرِ سقوط، باید به کسی.. به جایی.. پناه برد..، یکی خودش می‌شود پناهِ خودش، برای خود می‌برد و می‌دوزد.. یکی شیطان را مأمنِ اَمنِ خود میابد.. آن دیگری تا به خودش بیاید سقوط میکند.. اما در این میان کسانی هم هستند که از ابتدای مسیر، ریسمانی را محکم چسبیده‌اند، راه ها را میان‌بر زده اند و رسیده اند... آن ریسمان، ریسمانِ عشقِ حسین علیه السلام و آنان همان سعادتمندان اند ... :))

گفت : یه عده دنبال دنیان ، اینا همون صمی بکم عمی هایی هستن که عذاب الیم و شدید العقاب پیش رو شونه ... یه عده دنبال عقبی ان ، ایناام خوشبحالشونه که انهار من عسل و فلان پیش رو شونه ... یه عده دنبال مولان ، اینا دیگه نور علی نور . همونایین که میگه انک کادح الی ربک کدحا فملاقیه ... و میشه اجرشون جنات تجری من تحت الانهار ! + تو کجای این چارتی ؟