▪️یکی از سرچشمه انتقادات به عرصه #مناسک_عاشورایی و اربعینی، عدم فهم ضرورت وجود مناسک و اهداف آن در تربیت دینی است. هیچ اندیشمند محققی در حوزه اندیشه اسلامی نیست که ادعا داشته باشد مناسک مهم‌تر از معرفت دینی، احساسات مهم‌تر از #عقلانیت_دینی است. این دوگانه‌ها، اساساً وجود ندارد. ▪️مناسک صحنه بروز عقلانیت و معرفت دینی در صحنه #اجتماع است. احساسات، صحنه لبریزشدن شعور دینی و سرریزشدن آن در قلوب است. این‌ها یک حقیقت با دو ظهور و مرتبه مختلف‌اند. از این رو تأکید بر یکی و ندیدن جانب دیگر، در حقیقت ندیدن حقیقت مسأله، و نگاه‌کردنی، یک جانبه است. اما در حوزه مناسک عاشورایی و اهداف آن، بی‌تردید فلسفه سوگواری امام حسین علیه‌السلام از #فلسفه_قیام ایشان جدا نیست. ▪️همان عاملی که موجب شد امام حسین قیام کند و شهادت را با افتخار بپذیرد، دلیل و فلسفه‌ای برای اقامه #سوگواری ایشان است. اگر آن حضرت برای زنده نگه‌داشتن اسلام، دفاع از #آموزه‌های_دینی و اقامه امر به معروف و نهی از منکر قیام کرد، سوگواری برای آن حضرت نیز باید ابزاری برای تحقق و ترویج آموزه‌های دین مبین اسلام، اقامه عدل و امر به معروف و نهی از منکر باشد. ▪️بنابراین، محافل و مجالس سوگواری که این اهداف را دنبال نکرده، چنین خواسته‌هایی را برآورده نکنند و محتوا و جهت‌گیری درست نداشته باشند، با اهداف حسینی سازگار نیستند و از #عقلانیت مورد انتظار، خالی‌اند.