#شرح_غزل_۲۸۳_۱_۲_۳ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۶۹_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۸۴_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۶۶_۱_۲_۳_۴ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۶۵_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۶۱ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۶۰_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۵۹_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۸۵_۱_۲ #استاد_آهی

غزل شمارهٔ ۲۸۵     در عهد پادشاه خطابخش جرم پوش حافظ قرابه کش شد و مفتی پیاله نوش صوفی ز کنج صومعه با پای خم نشست تا دید محتسب که سبو می‌کشد به دوش احوال شیخ و قاضی و شرب الیهودشان کردم سؤال صبحدم از پیر می فروش گفتا نه گفتنیست سخن گر چه محرمی درکش زبان و پرده نگه دار و می بنوش ساقی بهار می‌رسد و وجه می نماند فکری بکن که خون دل آمد ز غم به جوش عشق است و مفلسی و جوانی و نوبهار عذرم پذیر و جرم به ذیل کرم بپوش تا چند همچو شمع زبان آوری کنی پروانه مراد رسد حافظا خموش ای پادشاه صورت و معنی که مثل تو نادیده هیچ دیده و نشنیده هیچ گوش چندان بمان که خرقه ازرق کند قبول بخت جوانت از فلک پیر ژنده پوش #استاد_آهی #استاد_موسوی_گرمارودی #حافظ_خوانی_و_ادبیات #شرح_غزل_۲۸۵_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۵۵_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۵۲_۱_۲_۳ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۵۴ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۸۷_۱_۲_۳ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۵۲_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۸۸_۱_۲_۳ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۴۹_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۸۹_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۸۹_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۹۰ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۹۰ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۹۲_۱_۲ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۹۶_۱_۲_۳_۴ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۹۶_۵_۶ #استاد_آهی

#شرح_غزل_۲۹۸_۱_۲_۳ #استاد_آهی