eitaa logo
🌻🌻🌻🌻 طلوع 🌻🌻🌻🌻
2.4هزار دنبال‌کننده
113.2هزار عکس
123.4هزار ویدیو
4.4هزار فایل
اسیرزمان شده ایم! مرکب شهادت ازافق می آیدتاسوارخویش رابه سفرابدی کربلاببرد اماواماندگان وادی حیرانی هنوزبین عقل وعشق جامانده اند اگراسیرزمان نشوی زمان شهادتت فراخواهدرسید. @tofirmo
مشاهده در ایتا
دانلود
🗂 | امید تحصیلی در گروی آموزش کاربردی 🎙 مصطفی مداح‌نظری 🔸آموزش و پرورش جایی است که پر از دُر و گوهر است؛ همه‌اش سود و برکت است. اگر معلم، یک معلم خوب و ساختمان خوب و ابزار خوب باشد، خروجی بسیار مفیدی حاصل می‌شود. معلم بایستی آسیب‌شناسی صحیحی در بستر بی‌انگیزگی بچه‌ها داشته باشد و راه حلی برای آن پیدا کند. به نظر من درصدی از این بی‌انگیزگش بخاطر تربیت ناصحیح دانش‌آموزان در بستر خانواده و جامعه است؛ اما درصد زیادی از آن، به عدم کاربردی‌بودن محتوای آموزشی ما برمی‌گردد. 🔹ما باید بتوانیم بچه‌ها را مهارت‌محور بار بیاوریم. چرا ما در آموزش و پرورش و وزارت علوم از این مرحله دور هستیم؟ چرا ما نباید معلم هنری داشته باشیم که خودش در یک رشته هنری، تبحر داشته باشد؟ حالا یا تجربه کرده باشد و یا کار کرده باشد؟ 🔸ما معلمینی می‌خواهیم که کاربرد دانش را در مقابل چشمان دانش‌آموزان ظاهر کنند و فقط در این صورت است که می‌توانند آنها را امیدوار به ادامه تحصیل کرده و انگیزه ببخشند. این مساله باید به شکل ساختاری و منظم در روال آموزشی ما نهادینه شود. ➕ مشروح سخنرانی در «وبگاه فکرت»
🗂 | دانش توخالی و خلا امید در نهاد علم 🎙 محمدرضا هدایتی 🔸ما امروز در جهانی زندگی می‌کنیم که نیروی درونی علم مضمحل شده است؛ جهانی را ما امروز به وجود آورده‌ایم که بدون راهبری علم و بدون نیروی علم، می‌تواند کار کند و انسان می‌تواند در واقع مولد قدرت باشد و سیاست تولید کند. جنبش روشنگری و آن هیمنه‌ای که در واقع علم داشت برای خلق آینده و برای خلق امید، چنین چیزی دیگر وجود ندارد. در واقع علم نیروی درونی خودش را از دست داده که در این صورت تلاش برای بقای علم، در واقع تلاشی است کور برای حفظ ساز و کارهایی به صورت ویترین و نمایشی. 🔹وقتی که ما امروز احساس می‌کنیم که مدرسه ما، مدرسه امیدبخشی نیست، بدون توجه به این نکته اساسی، شروع می‌کنیم به نقدهای ساختاری که سر و تهی واقعاً ندارند. هرکس به روی نقطه‌ای دست می‌گذارد و همان را پررنگ کند و بر اساس همان می‌تواند در رسانه و فضای مجازی یک فضایی را ایجاد کند اما این نقاط، نقاط بی‌پایانی هستند. وقتی که مدرسه نیروی درونی ندارد و علم مسئولیتی را قرار نیست بر عهده بگیرد، هرگونه طرح بیرونی برای حفظ مدرسه و برای بزرگداشت علم تبدیل می‌شود به یکسری فرم‌ها و سازوکارهایی که به زور قرار است چیزی را به اسم علم به دانش‌آموزان حقنه کنند. ➕ مشروح سخنرانی در «وبگاه فکرت»
🗂 | نهاد آموزش در چنگال سرمایه 🎙 سید مجید حسینی 🔸ما از یک لحظه‌ای از دهه هفتاد یک تصمیم خیلی بنیادین در همه امور کشور گرفتیم و آن این بود که بین نهاد آموزش با سرمایه نسبتی برقرار کنیم. از آن روزی که چنین تصمیمی گرفته شد، عملاً این سرمایه نبود که به مدرسه کمک کرد بلکه این مدرسه بود که درون سرمایه غرق شد. 🔹امید حاصل ساخت رؤیا است؛ شکل‌گیری یک تیم و باند و طبقه مسلط برنده در آموزش سبب شده که امکان تولید رؤیا برای بچه‌ها از میان برود. قدرتمندشدن نهاد مدرسه، حاصل قدرتمندشدن معلم است. همه این قدرت‌ها مجموعه چیزی است که اسمش را دموکراسی می‌گذاریم که مقابل سرمایه است. 🔸چگونه این اتفاق می‌افتد؟ به نظر من یک راه بیشتر ندارد؛ همان طور که نفت ملی شد، آموزش هم باید ملی بشود. امروز آموزش نه تنها ملی نیست و خصوصی است بلکه در اختیار طبقات و بانک‌هاست. ➕ مشروح سخنرانی در «وبگاه فکرت»
🗂 | مدرسه‌ی رویاآفرین 🎙 مرتضی نظری 🔸 علم نافع یعنی علم به درد بخور. یعنی علمی که رافع یک مساله‌ای هست. آنی که دقیقاً به درد بخورد و امیدآفرین و تحول‌آفرین است؛ حال سوال اینجاست که کدام علم و کدام مدرسه و آموزش می‌تواند خرد تولید کند و رؤیا و امید بیافریند؟ 🔹 مدرسه‌ای امید و رؤیا می آفریند که عاملیت فرد را به رسمیت بشناسد؛ مدرسه‌ای امید می‌آفریند که بین آموزش و محتوا با رویاهای مخاطب نسبتی برقرار کند؛ مدرسه‌ای امید می‌آفریند که تمام مسایلش از ارتفاع برابر باشد؛ مدرسه‌ای امید می‌آفریند که تکلیف خود را با مساله اجبار قانونی به تحصیل یا میل به آن روشن کند؛ مدرسه‌ای امید می‌آفریند که تکلیف خود را درباره با هم زیستن و با هم رسیدن یا زودتر رسیدن عده‌ای روشن نماید. 🔸 سه تا زمینه منجر به رؤیازدایی از مدرسه شده است؛ اولین مساله، تنوع مدارس است. دومین زمینه انواع جداسازی‌ها و در رأسش غربالگری بچه‌ها و سومین عامل، فرآیند استخدام و گزینش معلم است. ➕ مشروح سخنرانی در «وبگاه فکرت»
🗂 | مدرسه‌ در جهان بی‌روایت 🎙 کاوه فرهادی 🔸 ما نمی‌توانیم به مدرسه‌ با رؤیا و بدون رؤیا نگاه کنیم اما در کنارش به خانواده، محیط زیست، تاریخ، فرهنگ و گذشته نگاه نکنیم. اگر ژاپنی ها امروز موفق اند در تعلیم و تربیتشان به خاطر این است که در جامعه سامورایی‌شان و در جامعه کشاورزی‌شان آن فرآیند غالب دانش ضمنی به ضمنی بود و همین را در مدرسه‌یشان با شیوه روایت‌گری و نگاه شناختی، پیاده کردند نه این که از غرب بیاموزند. 🔹 اگر بچه‌های ما کلمه فداکاری را یاد گرفتند به خاطر روایتی بود که ما از آن فداکاری داشتیم که آمد و آن پیراهنش را گرفت جلوی قطار و تکان داد.وقتی روایت را از بچه‌ها بگیرید امید را هم گرفته‌اید چون روایت در درونش همه‌چیز هست. 🔸مکتب نوسازی شیوه‌ای را در نظام آموزشی ما استوار کرد که کم بهاترین چیز در آن، دانش ضمنی است. ملتی که دانش ضمنی نداشته باشد یعنی نهادهایش بی‌ارزش است و همیشه چشمش باید بدود. ➕ مشروح سخنرانی در «وبگاه فکرت»
🗂 | ☑️ حاکمیت خیابان 🔻واکاوی ظرفیت‌ها و چالش‌های قانون حجاب ✍🏻مهدی تکلّو: مدیر دفتر مطالعات جنسیت 🔸پارادایم باید عوض شود، این پارادایم بر مبنای «فهم غلطی از جنسیت» و فهم ناقصی از حجاب و زن شکل گرفته است و مایی که قرار بود در دهه هفتاد حجاب را به‌جهان صادر کنیم و قرار بود که حمله کنیم به جریان بد‌حجاب‌ساز یا بی‌حجاب‌ساز اکنون در نقطه‌ای هستیم که می‌گوییم کار جواب نمی‌دهد. 🔹علت اینکه ما نمی‌توانیم یک گفتمان جدیدی در مسأله حجاب خلق کنیم این است که فهم ما و ما و آن عقلانیت عمومی ما و عقلانیت سیاست‌گذار ما در مسأله حجاب به اتمام رسیده است. 🔸من تردید دارم که ما به‌لحاظ جامعه شناختی واقعاً عمق مسأله را فهمیده باشیم. عمده کارها کمی و سطحی بوده است. عمده کارها سوگیری داشته است. ➕ مشروح گفت‌وگو در «وبگاه فکرت»
🧐 بی‌خبری یا بی‌شرفی..؟! 🚨 ما در میانه‌ی نبردی نابرابر ایستاده‌ایم؛ اما برخی به اصطلاح روشنفکران ایرانی از مهدی نصیری تا مصطفی مهرآیین و احمد بخارایی در این موقعیت تاریخی همچنان به تسویه حساب سیاسی مشغول‌اند. بی‌وطنی، امروز دیگر یک خلل ساده در عواطف نیست؛ نوعی خیانت ontological است، خیانت به هستیِ زیسته‌ی یک ملت. سکوت در برابر جنایت، یا تقلیل آن به نقد سیاست داخلی، دیگر بی‌خبری نیست؛ بی‌شرفی‌ست.
⚽️ فوتبال در جنگ...!! 🚨 متفاوت‌ترین برد تیم‌های فوتبال جهان می‌دانید چه بردی بوده است؟! هیچ رقابتی به اندازه جام ملت های آسیا در سال ۲۰۰۷ دراماتیک نبود. در جریان جنگ آمریکا و عراق، مادر یکی از فرزندان کشته‌شده عراقی به نام ام حیدر، پیامی به بازیکنان تیم ملی عراق فرستاد و قسم خورد که اگر بازیکنان تیم ملی بازی فینال را نبرند، پسرش، حیدر را دفن نخواهد کرد.
⚽️ "ما" بیشتر از "من" کار می‌کند 🚨 امروز می‌دانیم چه می‌شود؟ نه. می‌دانیم کی تمام می‌شود؟ نه. در وضعیت تازه‌ای هستیم که باید یادش بگیریم. تنها هم نمی‌شود. باید در مورد آن حرف بزنیم تا بتوانیم هضمش کنیم. باید برایش کلمه بسازیم، فکر بسازیم، خیال و امید بسازیم و باید در کنار هم باورش کنیم تا تابش بیاوریم. در همه این‌ها این "در کنار هم" مهمترین چیز است. ما امروز به راه های تازه برای در کنار هم بودن و با هم ماندن نیاز داریم.
سرّ برجای ماندن ایران 🇮🇷 🚨یک نقطهٔ مرموز در کلّ تاریخ ایران است و آن سرّ بر جای ماندن اوست. چگونه بوده که وقتی همهٔ درها به رویَش بسته می‌نموده است، باز دریچهٔ نامنتظری باز می‌شده که او بتواند خود را از طریق آن برهاند؟ چنین می‌نماید که هرگاه لازم می‌شده، او ادامهٔ حیات ایرانیَش را به بهای گرانی می‌خریده است. ✍🏻 محمدعلی اسلامی ندوشن