اشعار علامه حسن زاده آملی برای #خداوند_متعال ✍️در آن حال به اقتضاى طبع جوانى ژولیده و شوریده ، نامه اى منظوم ، شیرین و دلنشین ، بیش از یكصد و پنجاه بیت به پیشگاه خداوند سبحان تقدیم داشتم . پس از ارائه ارادات و وظیفه و مطالبى خواندنى ، عرض كردم : فاعلاتن مفاعل فعلن لطف فرما نگر به حال حسن من به فرمان تو گرفتم زن اوفتادم به كوچه و بر زن تو خود اى سرور من آگاهى هر كجایى كه بود بنگاهى پاسخ پرسش من از خانه اولا بچه دارى تو یا نه از تحیر سر او فكنده به زیر چه كنم در جواب او تقریر نه دروغ است ، و راست با اما با لن و لیس و لم و لما با همه فضل و دانش و فرهنگ كج و معوج شدم چو یك خرچنگ بس كه گشتم به كوچه بس كوچه شدم از لاغرى چو یك جوجه كوچه و جوجه را پرشانى كرده هم قیافه كه خود دانى گر تو باشى بگو چه چاره كنى خانه اى بهر خود اجاره كنى ار حسن زاده ات گنهكار است كاینچنین رنج را سزاوار است رحم بر طفل شیر خوارش كن یا به مامان دل فگارش كن الخ 💎و حق تعالى نیز جواب نامه را به نظم بیش از شصت بیت بدین عنوان مرحمت فرموده است . اى جوانمرد پاك و آزاده دوست مهربان حسن زاده تا پس از چند بیتى به دلجوئى و بنده پرورى فرموده است : فاعلاتن مفاعِلُن فَعْلَنْ چشمها شد به نامه ات روشن نامه اى كاین چنین بلند بود باید از تو چون ارجمند بود آفرین بر تو باد و نامه تو نقش شیرین شهد خامه تو آن دبیر فلك عطارد ما از دبیرى بداد استفعا كه كسى را چنین قلم باشد خود دبیرى من ستم باشد منبع: کتاب درس هیئت، علامه حسن زاده آملى، ج ۱، ص ۳۲۰-۳۲۲ @tollabolkarimeh