عبرت ماجرای امام حسین این است که انسان فکر کند در تاریخ و جامعه‌ی اسلامی؛ آن هم جامعه‌ای که در رأس آن، شخصی مثل پیامبر خدا - نه یک بشر معمولی - قرار دارد و این پیامبر، ده سال با آن قدرت فوق تصوّر بشری و با اتّصال به اقیانوس لایزال وحی الهی و با حکمت بی‌انتها و بی‌مثالی که از آن برخوردار بود، در جامعه حکومت کرده است و بعد باز در فاصله‌ای، حکومت علی بن ابی‌طالب بر همین جامعه جریان داشته است و مدینه و کوفه، به نوبت پایگاه این حکومت عظیم قرار گرفته‌اند؛ چه حادثه‌ای اتّفاق افتاده و چه میکروبی وارد کالبد این جامعه شده است که بعد از گذشت نیم قرن از وفات پیامبر و بیست سال از شهادت امیرالمؤمنین علیهما السّلام، در همین جامعه و بین همین مردم، کسی مثل حسین بن علی را با آن وضع به شهادت می‌رسانند؟! چه اتّفاقی افتاد و چطور چنین واقعه‌ای ممکن است رخ دهد؟ آن هم نه یک پسر بی‌نام و نشان؛ بل کودکی که پیامبر اکرم، او را در آغوش خود می‌گرفت، با او روی منبر می‌رفت و برای مردم صحبت می‌کرد. او پسری بود که پیامبر درباره‌اش فرمود: «حسین منّی و انا من حسین» رابطه‌ی بین این پدر و پسر، این گونه مستحکم بوده است. #رهبرمعظم_انقلاب ۱۳۷۴/۱۰/۰۵ @toubaefaf

ان شاءالله که دوستان نقدهای خیرخواهانه را گوش کنند و تغییر رویه بدهند. بعضی‌ها هم رفاقت را در این مسائل دخیل نکنند.

پاسخی به جواد خیابانی

#روضه_تاسوعا روضه حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام

یا اباالفضل... روضه #حضرت_عباس(علیه السلام) استاد #میرزامحمدی #نهم_محرم https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

پناه حرم اشعار معروف شيخ كاظم اُزْري در شعر حماسيِ عاشورا ميدرخشد. از صاحب كتاب معروف جواهرالكلام نقل شده: من حاضرم ثواب كتاب فقهي جواهرالكلام خود را با ثواب اشعار شيخ كاظم اُزْري معاوضه كنم. او در ضمن اشعار خود، در وصف قمر بني هاشم گفته است: «يَوْمٌ أبي الْفَضْلِ اسْتَجارِ بِهِ الْهُدي» روز عاشورا، روزي بود كه امام هدي، امام حسين(عليه السلام) به حضرت اباالفضل پناهنده شد.» اُزري پس از آن كه اين مصرع را سرود، به نظرش رسيد شايد با شأن امام(عليه السلام)ناسازگار باشد كه پناه به غير امام ببرد، از اين رو در همين مصرع توقف كرد. همان شب، در عالم رؤيا امام حسين(عليه السلام) را ديد. امام(عليه السلام) به او فرمود: در ادامه مصرع خود بنويس: «وَالشَّمْس مِنْ كَدِرِ الْعِجاجِ لِثامُها» «پناهنده شدن امام(عليه السلام) به عباس در روز عاشورا، زماني بود كه گرد و غبار زمين كربلا، آسمان را پوشانده بود.» اين مسأله به نوبه خود از مقام والا و برجسته حضرت اباالفضل(علیه السلام) حكايت دارد. معالى السبطين، ج1، ص 269 و 270 @toubaefaf

یا أباالفضل أدرکنا، یا أباالغوث أغثنا تیغ بردار و بگو نامِ علی یعنی چه کُفر یعنی که و اسلامِ علی یعنی چه زره‌ات را به رویِ سینه کمی محکم کُن تا ببینند که احرامِ علی یعنی چه کوهها را بشکن تا که بفهمد دشمن معنیِ ضربه‌یِ آرامِ علی یعنی چه تیغ بردار که بازویِ علی داری تو وقتِ طوفان شده هوهویِ علی داری تو مانده در خاطره‌یِ رزم، خطر یعنی تو همه گفتند یک کوه، جگر یعنی تو از مسلمان شدگانِ درِ خیبر بشنو مرگ تو صاعقه تو تیغِ دوسَر یعنی تو خاطرات اُحُد انگار که تکرارِ تو بود ها علی بَشَر کَیفَ بشر یعنی تو نفَس اُم بنین شاه‌یلِ زهرایی تو‌ پسر خوانده‌ی روزِ ازلِ زهرایی آی ای عشق بخوان جانِ نجف عباس است آفتابِ لبِ ایوانِ نجف عباس است به عقیقِ یمنش گرچه تراشید حسین نقشِ فیروزه‌ی سلطانِ نجف عباس است بعدِ او کعبه‌ی پیران حرم هست حبیب بعدِ تو قبله‌ی مردانِ نجف عباس است هرکه شوقِ تو چشد حسرت محشر نکشد ای خدا هیچ کسی داغِ برادر نکشد دختری گفت به زینب که بگو برگردد عمه با مَشک بگو زود عمو برگردد گفت تا بوسه بگیری زِ علی می‌آید بوسه زد جایِ عمو زیر گلو برگردد گفت در پیشِ رُباب آمدنش گردنِ من قول داده که برای لب او برگردد حیف شد حیف که او آنچه که می‌خواست نشد تا که او خورد زمین پشتِ حرم راست نشد ای مفاتیحِ حرم باز عَلَم را بردار باز بر دوشِ خودت بارِ حرم را بردار تو تکانی بخوری تا خودِ کوفه بروند نگرانم چه کنم یک دو قدم را بردار تکیه کردم به عَلَم باز نشد برخیزم خیز از خاک برادر کمرم را بردار آه در چشمِ تو خونِ جگرت را دیدم تو زمین خوردی و من پشتِ سرت را دیدم تیغ می‌خواست که بازویِ تو را برداد نیزه می‌خواست که گیسوی تو را بردارد ای به رو خورده زمین از رویِ تیر و شمشیر مادرم آمده تا رویِ تو را بردارد این سه‌شعبه فقط ای کاش که چشمت می‌بُرد حرمله زد که دو اَبروی تو را بردارد آتشی بر جگرِ قافله انداخته‌اند بینِ اَبروی تو بد فاصله انداخته‌اند #حسن_لطفی @toubaefaf

「﷽」 #استاد_فروغی سلمه‌الله 🍃حقیقت معنای اباعبدالله 🔹صاحبان وجاهت کسانی هستند که در درگاه خداوند آبرو دارند و بهترین وسیله برای تربیت انسان هستند. یک سلام به آن‌ها انسان را زیر و رو می کند زیارت عاشورا که سلام بر سیدالشهداء علیه السلام است، حدیثی قدسی است. اگر چه لفظش از طریق ائمه به ما رسیده اما معنایش از جانب حق تعالی به این بزرگان القاء شده است، بر خلاف قرآن که لفظ و معنایش هر دو از جانب خداوند آمده و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقشی در آن ندارد. 🔹در واقع خداوند با این زیارت به ما یاد می دهد که چگونه با اباعبدالله علیه السلام حرف بزنیم و خود را در جاذبه ولایت او قرار دهیم. در زیارت عاشورا بعد از سلام دادن بر اباعبدالله علیه السلام می گوییم: 🌟«يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ بِمُوَالاَتِكَ» 🌟ای ابا عبد الله من به واسطه دوستی و موالات تو، به خدا و رسولش و امیر مؤمنان و فاطمه و حسن و تو تقرّب می‌جویم. 🔹اباعبدالله کنیه سیدالشهداء است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در کودکی این کنیه را به حضرت داده است. «اباعبدالله» یعنی پدر بندگان خدا ! یعنی اگر کسی بخواهد در این عالم خدا را عبودیت و بندگی کند، ناگزیر از این است که امام حسین علیه السلام در این راه برای او پدری کند، و الا نمی تواند در مسیر بندگی خدا رشد کند و به تعبیری دیگر هر کس در این عالم بندگی خدا را کند، اباعبدالله علیه السلام دست پدری و دست تربیت بر سر او می کشد. 🔹اهل بیت علیهم السلام مظهر أتمّ أسماء و صفات حق تعالی هستند و به اذن الله تعالی قدرت ربوبیت و دستگیری از خلائق را دارند بر همین اساس از مرحوم فاضل دربندی نقل شده که می¬فرموده:«خداوند تمام ملک و سلطنتش را به اباعبدالله علیه السلام داده است.» 🔹اگر در پی‌دنیا و آخرت به درگاه اباعبدالله علیه السلام برویم، در حضرت به روی ما باز است چرا که آن حضرت خزانه دار مُلک الهی است. اگر حالات اهل معرفت را مطالعه کنیم، همه معترف اند که اباعبدالله علیه السلامدرها را به روی ایشان گشوده است. 🔹اگر سلامی خالصانه به حضرت دهیم، تمام امور دنیوی و اُخروی‌مان درست می شود. کسی که لباس عزا بر تن کرده و در مجلس عزای اباعبدالله حاضر می شود، تنها خدا می داند که چه پاداشی به او داده می شود چون صاحب مجلس خود حضرت است. ◦◦◉✿ #فروغ_توحید ✿◉◦◦ 🔆 @forooghetohid