📜 شور رفتن ▫️ارزش تو همان چيزى است كه در تو اثر مى‌گذارد، ترا شاد مى‌كند و يا رنج مى‌دهد! ▫️ او مى‌بيند كه از آبگوشت بى‌چربى و صندلى اول و سخنران اول بودن و ماهى بيست هزار تومان داشتن، شاد شده و رنجيده، ولى مى‌بيند كه آبگوشت نيست، كه صندلى نيست، كه پول نيست، كه از اين‌ها فاصله دارد. ▫️ و اينجاست كه شور رفتن در او سبز مى‌شود. اين است كه احساس غربت او را فرا مى‌گيرد. ▫️ و اين است كه تنها مى‌شود و تنهايى و غربت و رفتن او را در خود مى‌گيرند و اين جاست كه اين وجود جارى شده و راه افتاده است. ▫️ و اين وجود جارى است كه ديگر اسير بازى‌ها و بازيچه‌ها نمى‌شود. اين وجود رونده به تمام نهادهاى راكد حركت مى‌دهد نه اين كه در پشت صندلى‌ها و در دست دنيا، خودش به ركود برسد. ▫️ مادام كه اين جريان در كسى شكل نگيرد تمام شناخت مكاتب و جهان‌بينى و ايدئولوژى و تفسير و نهج‌البلاغه مى‌شود بازيچه‌اى كه فقط براى نمايش دادن به كار مى‌رود؛ چون كسى كه بازيگرى را كنار نگذاشته هر چيزى در دست او بازيچه مى‌شود. ✍🏻 عین‌صاد 📚 #انتظار | ص ۶۳ #️⃣ #متن #بریده_کتاب #دین_شناسی ▫️ @einsad

📜 کارهای بی‌حساب ▫️آتش‌هاى بزرگ از يك شراره منشأ مى‌گيرد؛ ولى ما در جمع‌ها به اندازه يك شراره و يك دانه كبريت هم نيستيم. تا به حال چه روشنى‌اى ايجاد كرده‌ايم‌؟! ▫️درس ما بى‌حساب، بحث ما بى‌حساب، رفت‌وآمدهاى ما بى‌حساب و معاشرت‌هاى ما بى‌حساب است؛ بعد هم يك ذكرى مى‌گوييم و تمام مى‌شود! ▫️ هر بحثى به اين شكل كنيم، همه‌اش ضايع شده است، يا حداقل بى‌استفاده تلمبار مى‌شود. خيال مى‌كنيم يك ساعت كار كرده‌ايم! ▫️ درحالى‌كه يك ساعت غافل بوده‌ايم. اين است كه ذكر ما غفلت است: «أَنَا الْجاهِلُ في عِلْمي فَكَيْفَ لا أَكُونُ جَهُولًا في جَهْلي.» ما درآگاهى‌هايمان هم نمى‌دانستيم بايد چقدر عمل كنيم. ▫️اينكه مى‌گويند اگر بدون ولايت قدم برداريد، حتى طاعاتتان مقبول نيست، دليلش اين است كه درست است كار كرده‌ايم، اما نمى‌دانستيم كجا و چگونه بايد كار مى‌كرديم. ✍🏻 عین‌صاد 📚 #جمع_ها_و_حاصل_جمع_ها | ص ۱۰۳ #️⃣ #متن #بریده_کتاب #تربیت ▫️ @einsad