از همان روز اول دو نفر مسلمان می‌شوند: علی و #خدیجه که این دو نقش مؤثری در ساختن تاریخ اسلام دارند. اگر فداکاریهای این زن نبود، از نظر علل ظاهری مگر پیغمبر می‌توانست کاری از پیش ببرد؟ تاریخ ابن اسحاق یک قرن و نیم بعد از هجرت راجع به مقام خدیجه و نقش او در پشتیبانی از پیغمبر اکرم و مخصوصاً در تسلّی بخشی به پیغمبر اکرم، می ‏نویسد: بعد از مرگ خدیجه که ابوطالب هم در آن سال از دنیا رفت، واقعاً عرصه بر پیغمبر اکرم تنگ شد به طوری که نتوانست...بماند. تا آخر عمرِ پیغمبر هرگاه اسم خدیجه را می‌بردند، اشک مقدسشان جاری می‌شد.  📕 مرتضی مطهری، حماسه حسینی ج ۱ ص ۳۷۹

🔹‏در انگلستان هنوز یک سمت رسمی معادل «ملک الشعراء» داریم که توسط دولت منصوب می‌شود و باید در «موضوعات مهم» شعر بگوید. عنوانی افتخاری که دستمزد نمادین آن ۵۷۵۰ پوند در سال به اضافه ۶۰۰ بطری مشروب است! ملک‌الشعرای فعلی مرثیه‌ای در فقد پرنس فیلیپ سروده‌اند.

کلیپتوکراسی چیست؟ کلیپتوکراسی یا دزدسالاری نوعی حکومت که بر پایه غارت اموال عمومی و تاراج منابع ملی بنا شده است. همسنگ فارسی مناسب و رسا برای این مفهوم ، دزد سالاری یا یغما سالاری است. از مشکلات و آسیبهای کلیپتوکراسی یکی این است که در آن فساد از سطوح مدیریتی کلان به خُرد گسترش می‌یابد و در جامعه شایع می‌شود و هرکس که به منابعی دسترسی دارد، بسته به میزان نفوذ و توان و جایگاه خود دست یغما و چپاول بدان می‌یازد، پدیده‌ای که خود تباهی جوامع و سقوط اخلاقیات آن را به دنبال خواهد داشت. دیگر این که چون مبالغی که توسط سردمداران و صاحبان پست و قدرت به تاراج می‌رود همه از منابع عمومی است که بایستی خرج پیشرفت و توسعه شود، بنابراین سطح و کیفیت زندگی و میزان برخورداری مردم به شدت رو به کاهش می‌نهد و رفاه و امنیت اجتماعی در سطح پایینی قرار می‌گیرد. علاوه بر این به علت دست داشتن صاحبان اصلی قدرت در فسادها، اجازهٔ شفافیت در اقتصاد داده نمی‌شود تا به راحتی به سودجویی‌های خود بپردازند و نتیجهٔ این است که اقتصاد در این کشورها انحصاری، مریض، فاسد، غیرشفاف و ناایمن است. مشکل دیگر این است که به علت ساختار اشتباه، کسانی که بر مشاغل دولتی می‌نشینند وظایف خود را کامل انجام نمی‌دهند. برآیند همهٔ موارد یاد شده این است که در این جوامع فساد، دزدی، رشوه‌خواری و رانت‌بازی رواج می‌یابد و نیز طبقه‌ای ناراضی به‌وجود می‌آید که همان عامهٔ مردمند. این طبقه براین باورند که حقوقشان ضایع شده و عده‌ای در کشور حقشان را می‌خورند و به ایشان ظلم می‌کنند. بنابراین، این گروه هم در هر جا که بتوانند دست به تلافی زده و با تخریب کردن، دزدی، درست کار نکردن، کوتاهی در انجام وظایف، کم‌فروشی و احتکار خشم خود را فرو می‌نشانند و با این توجیه که «حق ماست، همه می‌خورند چرا ما نخوریم» خود و دیگران را قانع می‌کنند. اینگونه است که اقتصاد یک کشور به سراشیب سقوط و تباهی می‌غلطد و دچار رکود می‌شود. بدین‌ترتیب فساد اقتصادی و سیاسی در این جوامع تبدیل به فرهنگ غالب شده و جزئی جدانشدنی از زندگی روزمرهٔ مردم می‌شود و اخلاقیات از آن رخت می‌بندد. بزرگترین مشکل این روند «سقوط اخلاقیات و انسانیت» است.

⭕️ دانشگاه کنتاکی آمریکا به همکاران و استادان ایمیل زده که مسلمون‌ها یک ماه روزه هستن وقتی تکلیف می‌دین وقت اضافه‌ای هم در نظر بگیرین. مقایسه کنید با برخی روشن‌فکران ما که هیچ تغییر در برنامه های نمی دهند!! کلاسهای اول صبح برای دانشجویان اهل سحر دشوار است

قانون سوم نیوتون قسمت اول از زمانی که معلم و مربی بودم در مدارس تا امروز، بارها برایم پیش آمده که یک دانش آموز یا دانشجوی دختر پیام بده و درخواست کمک کنه بخاطر ابتلائاتی که به دلیل عاقبت اندیش نبودن، بخاطر روابط آزاد با جنس مخالف برایش ایجاد شده. با یک حال زار و جسم آسیب دیده و با بند بند وجود حس پشیمانی. یعنی لحظات لذت موقت رفته و زمان ندامت و پشیمانی ماندگار رسیده... همیشه تمام سعی ام را کرده ام که با یاری خدا کمک کننده باشم برای بازیابی شخصیت این بچه ها و الحمدلله موارد زیادی مسیر زندگی را تغییر داده اند و امروز به آرامش رسیده اند. اما خب واقعیت این است که کار بسیار سختی است بخصوص که برخی خسارت ها جبران ندارد. این خروجی دیدن فیلم های فانتزی خارجی، خواندن رمان های عشقی، دروغ های رسانه های فارسی زبان خارجی و نبود آموزش به وقت در سیستم آموزش و پرورش کشوری است که دست معلمانش می تواند از معارف دقیق دینی برای تربیت هوشمندانه افراد در مدیریت و کنترل نفس خود و عاقبت اندیش بودن پر باشد. این داستان اما در غرب به شکل دیگری است. غربی که سند ۲۰۳۰# را برای کل مردم جهان نوشته،‌ تصور می شود که خودش در امر تربیت افراد جامعه خود برای مراقبت از نفس خود، موفق بوده است. این در حالی است که با هر روز یک مورد به موارد دیگر قانون اضافه کردن و در نظر گرفتن جریمه های مالی سنگین سعی بر کنترل شرایط دارد. سالیان بلند در ایران این جمله را می شنیدم که در غرب همه چی آزاد است و از این رو همه چشم و دل سیر هستند و کسی به کسی کاری ندارد... ولی امروز با لطف خدا با یاد گرفتن زبان خارجی و مستقیم و بی واسطه با رصد رسانه هایشان و دنبال کردن اخباری که روزانه در جریان است متوجه شدم که فاصله ی از زمین تا آسمانی وجود دارد بین حقیقت زندگی مردم جهان و آنچه ما در تصوراتمان ساخته شده است. کافی است فقط کمی هشتک #MeToo را دنبال کنیم... حوادثی که در غرب در خصوص دختران و زنان روزانه در حال وقوع هست، خیلی غم انگیز و اعصاب خورد کن است. اما برای فارسی زبانان این بخش ها که در خود رسانه های غربی منتشر می شود، به زبان قابل فهم نوجوانان ما بازنشر داده نمی شود... ادامه دارد... نمونه: https://www.youtube.com/watch?v=h-_jtSbL_jE 💡مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

قانون سوم نیوتن قسمت دوم وقتی زندگی واقعی آدمها را مورد مطالعه قرار می دهی، باز به این نقطه می رسی که محال ممکن است کسی عمل به فرامین یک دین بدون تحریف متصل به وحی نکند و زندگی بدون آسیبی را سپری کند. و دستورات دین همان است که عقل حکم می کند. عقل حکم می کند که برای انجام هرکاری اول عاقبت اندیش باش... اما دنیای غیرالهی به پیروان خود آموزش داده است که اصالت با لذت است،‌ لحظه شیرین الان را دریاب! در تمام فیلم ها و سریال ها و برنامه ها تا اینجا افراد را همراه می شوند. اما وقتی دچار بحران و آسیب از رها کردن خود در هر امر غیرعقلانی بر پایه میل و خواهش نفس می شوند هیچ کدام این ها نیستند که دست این صدمه دیده های جسمی و روحی را بگیرند... شاید باور نکنید اما با تمام موج های فمینیستی، با تمام تلاش های شبانه روزی برای احقاق حقوق زن در غرب، هنوز زنان در ابتدایی ترین حقوق خود که مثلا در زندگی در مدرسه و محیط کار بدون آسیب باشند، در بحران به سر می برند و عملا کاری از دست کسی بر نمی آید... چون خودشان خواسته اند که آزاد باشند... چه زن با هر نوع پوشش و آرایشی،‌ چه مرد با هر نوع پاسخ به میلی... راه حل مشخص است. اما چه کسی حاضر است به آن عمل کند؟ دختران نوجوان با تصورات موهوم و پیش فرض های غلط به زیباترین شکل ممکن خود را آرایش می کنند و با خرج تمام توان خود در جلب توجه جنس مخالف و موافق خود در جامعه عرض اندام می کنند و وقتی بینندگانشان عنان از کف می دهند و به آنان تعدی می کنند ناراحت می شوند و می گویند من در جامعه خود آزاد نیستم! به من ظلم شده و من از حقوق خود محرومم. بدون فکر به اینکه میل به آزادی در زن و مرد فرق دارد. زن آزادی را در این می بیند که هر طور و سبک و مدلی که دوست دارد در جامعه ظاهر شود و حتی دلربایی کند اما هیچ کس با او کاری نداشته باشد و هیچ چشم طمعی دنبال او راه نیفتد ولی در مقابل مرد هم آزادی را در این می بیند که از هر سوژه ای که خوشش آمد و میلش کشید بهره کافی و وافی ببرد و هیچ کس در جامعه به او کاری نداشته باشد و به او معترض نشود. خب؟ به کدام حق بدهیم؟ و کدام طرف، حق می گویند؟ عقلی که میل و شهوت بر آن سایه ننداخته باشد می گوید: به هیچ کدام. اگر دختران یک جامعه میخواهند در امان باشند باید طوری خودشان را در اجتماع در پوشش قرار دهند که انسان بودنشان به چشم بیاید نه زن بودنشان. روح و شان و منزلتشان به چشم بیاید نه جسم و جنسیتشان. و اگر مردان جامعه به دنبال همراهی پاک و وفادار یک زن در کنار خود هستند باید چشم های خود را پایین بیندازند،‌ طمع خود را کنترل کنند و تحت امر هوا و هوس خود تنوع طلبی خود را پراشتها نکنند. این یعنی تا هم زن و هم مرد - چه دختر نوجوان باشد یا یک خانم جوان و چه یک پسر نوجوان باشد چه یک آقای جوان - خود را به دست خود و فعالانه محدود نکنند و معنای آزادی را معادل با لاابالی بودن نسبت به خود و جامعه خود نگیرند،‌ باید بدانند قانون سوم نیوتن در خصوص آن ها هم خیلی دقیق پابرجاست: هر عملی را عکس العملی است موافق یا در مقابل آن... «نیروی تک در طبیعت وجود ندارد. هر نیرویی که در محلی سراغ گرفته شود، قطعا نیروی دیگری با همان اندازه و در جهت مخالف آن وجود دارد.» و نکته مهم این داستان این است که این قانون نه مذهب و ملیت می شناسند نه مرز جغرافیایی... https://www.youtube.com/watch?v=sdiOPzC9Gzk 💡مشاهدات، تجارب و یادداشت‌های یک ایرانی 🇮🇷 از فرانسه و هلند @ninfrance

می‌دانید کلمه «استثمار» یعنی چه؟ یعنی چیدن میوه دیگری. هرکسی وجودش مثل یک درخت پرمیوه است. میوه درخت وجود هرکسی یعنی محصول کار و فکرش، محصول فعالیتش، محصول ارزشش باید مال خودش باشد. وقتی که افرادی کاری می‌کنند که محصول درخت وجود دیگران را به خودشان تعلق می‌دهند و میوه‌های وجود آنها را می‏‌چینند، می‌گویند این فرد فرد دیگر را استثمار کرده است. 📕استاد مطهری آزادی معنوی ص۱۳

#آمارسازی 🔴 رتبه‌بندی بهترین کشورهای جهان: کانادا بهترین شد. 🔹تعدادی از پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا و یک موسسه تحقیقاتی و نظرسنجی پروژه انتخاب بهترین کشور جهان را کلید زده‌اند. آنها شاخص‌هایی نظیر کارآفرینی، جمعیت، مهاجرپذیری، کیفیت زندگی و سرانه درآمد را در این پژوهش درنظر گرفته اند. 🔹در این نظرسنجی کانادا با کمتر از ۴۰ میلیون نفر جمعیت و سرانه درآمد ۴۶هزار و ۱۹۵ دلار در صدر جدول بهترین کشورهای جهان است. 🔹ژاپن، آلمان، سوئیس، استرالیا، آمریکا، نیوزلند، انگلیس، ‌سوئد و هلند بعد از کانادا رتبه دوم تا دهم را به خود اختصاص داده اند. 🔹در این رتبه‌بندی، فرانسه یازدهم، سنگاپور چهاردهم، امارات بیست و دوم، ترکیه سی و چهارم و اوکراین هفتاد و یکم است. 🔹ایران در این پروژه لحاظ نشده است.

فضای ضد دانش در جوامع امروزی امروزه نه فقط در جوامع عقب افتاده و نیمه توسعه یافته، که در کشورهای مترقی و پیشرفته هم، اظهارات به ظاهر عالمانه اما در اصل تهی از حقیقت، فراوان است. این مطالب، در حوزه های مختلف وجود دارد. از تاریخ گرفته تا پزشکی. علوم تربیتی حجم بالایی از این ادعاهای دروغ را در خود جای می دهد. رشته هایی که امکان سنجش گزاره های آنها به راحتی وجود ندارد، بیشتر درگیر این فاجعه ضد علمی هستند. مثلا در حوزه تاریخ، هر چه فضای تاریخی و جغرافیایی انتخاب شده بزرگتر باشد، دروغ گفتن راحت تر است. در تاریخ تمدنها، می شود ادعاهای عجیب کرد که شاید برای چند دهه بلکه بیشتر همه را سرکار می گذارد. اگر شما آدم مهمی شده باشید، مثلا به خاطر کلمات قصاری که مردم از شما بپسندند، به راحتی می توانید دروغ های شاخدار بگویید و به عنوان حقایق جاودان ثبت شود. مثلا فلان کس، با تبلیغات ناشی از یک فضای معین، تبدیل به پدر ... در ایران شده و حالا کلمات قصاری از وی شایع می شود که در هیچ لابراتواری سنجیده نشده اما مقبولیت عامه می یابد.. مردم، کف جامعه، نقش مهمی در پذیرش این معانی دارند و به راحتی آنها را نشر می دهند و فضا را از آنها پر می کنند. در حال حاضر دشمن علم همین ها هستند. در جوامعی که تحقیقات بی اهمیت هستند، این مشکل بیشتر وجود دارد. در واقع، فرهنگ شفاهی اگر در جامعه ای مهم باشد، این دشواری در آن زیاد است. گفتن این که مثلا اسکندر چنین و چنان کرد، یا چنگیز یا برخی دیگر، ... بسته به این که قرنها چه تصویری از آنها در اذهان باشد، به راحتی مورد قبول قرار می گیرد. گاهی به نفع غرب گاهی شرق و گاهی افریقا. آدم ها بزرگ و کوچک می شوند و اغلب کسی سوال نمی کند که دلیل آن چیست. فقط ریاضیات است که از این مصیبت در امان است. آزمایش های سنگین در لابراتوراها نیز مانع مهمی بر سر راه ترویج دروغ هستند. در این قبیل جاها، داد و فریاد کردن، راه به جایی نمی برد. اما بسیاری از رشته های علمی دیگر در حوزه های انسانی و اجتماعی، به راحتی پذیرایی دروغ هستند، گاهی حتی بیش از میدان سیاست که در دروغگویی کم نظیر است. چه کسی ادبیات ضد علم را در رشته های مختلف بحث می کند و ضوابط و قوانین و روند آن را توضیح می دهد؟ شهرت کاذب برخی از اشخاص، نقشی که رسانه ها در این باره دارند، ایجاد تشکل های دروغ در حمایت از معرفی نخبگان، و هزار و یک ابزار دیگر که نه دنبال علم، بلکه دنبال تجارت هستند، از ابزارهای ضد دانش تلقی می شوند. حالا که اینترنت آمده، دروغ گویی در حوزه علم، مثل خیلی از حوزه ها، زمینه رشد بهتری پیدا کرده است. فالورهای میلیونی، وبسایت های خبری بسیار پر طرفدار، ابزاری برای طرح دعاوی ضد علم در بسیاری از حوزه ها هستند. مردم سرگردان هم دایما در اینترنت جستجو می کنند و فریب می خورند و در ترویج بیشتر مطالب خلاف که کاملا در دسترس است، تلاش می کنند. تاکنون دولت ها و مراکز علمی شناخته شده، به درستی وارد این حوزه ها نشده و راههایی برای جلوگیری از روش های جدید در نشر مطالب ضد علم را باب نکرده اند. کتاب «ضد دانش» در این زمینه حساسیت خوبی را ایجاد می کند. رسول جعفریان

نظام آموزشی قتلگاه استعداد نسل آینده @ttt1400

آمریکا، میزبان یک‎چهارم زندانی‎های جهان 🔹والاس، نماینده ایرلندی پارلمان اروپا: از هر ۴ زندانی در سرتاسر جهان، یک نفر در زندان‌های آمریکا است. کِی باید پارلمان اروپا درباره این جنایت ناگفتنی علیه بشریت وقت سخنرانی بگذارد؟ 🔸بر اساس گزارش‌ها، دست‎کم ۲.۳ میلیون نفر در زندان‌های آمریکا به سر می‌برند. @Farsna

فقط کسانی که مذهبی هستند و تجربه زندگی در کشورهایی را دارند که مردان و زنان نامحرم به هم دست می‌دهند ارزش این تصویر را درک می‌کنند...☺️ از الطاف خفیه همه‌گیری ویروس کرونا این شده که هنگام سلام دست بر سینه می‌گذارند و ادای احترام می‌کنند... هیچ بی‌ادبی هم محسوب نمی‌شود... چون همه به ضرورت حفاظت از خود با فرض اینکه ممکن است خودشان یا فرد مقابل آلوده باشد پی برده‌اند، و به یکدیگر حق می‌دهند که خودمراقبتی کنند... یکی از اساتید فرانسوی آقا وقتی دوستم به او هنگام سلام دست نداده بود ولی دست بر سینه ادای احترام کرده بود، (داستان بر می‌گردد به پیش از ظهور کرونا) خیلی عصبانی شده بود و با خطاب و عتاب به او گفته بود، این بی‌احترامی محسوب می‌شود و اگر این رویه را پیش بگیری نمی‌توانی در کار و تحصیل موفق شوی... و البته از آنجا که همه فرانسوی‌ها با این استاد هم عقیده نبودند☺️ ایشان در بهترین شرکت فرانسوی - بدون دست دادن با کسی - پذیرش شد و دوره کارآموزی خود را هم به اتمام رساند و به کشور عزیزمان ایران بازگشت. #هلند #فرانسه @ninfrance